Motywy

Miłość Opowieść o uczuciu Wertera i Lotty może przypominać szereg

innych historii, znanych nam głównie z literatury. Mężczyzna zakochał

się od pierwszego wejrzenia, ujrzawszy dziewczynę w leśniczówce.

Zafascynowała go nie tylko jej zniewalająca uroda, ale także troska i

poświęcenie, z jakimi to sprawowała piecze nad schorowanym ojcem i

rodzeństwem. Po raz kolejny spotkał ją na balu. Wtedy to zdał sobie

sprawę, że kobieta jego snów, podziela jego uczucia, mimo faktu, iż jest

przeznaczona innemu. Werter przeżywa wówczas jedne z

najpiękniejszych chwil swojego życia. Przepełniony uczuciem, pisze

listy do swego przyjaciela, opisując w nich bezmiar swego oddania

Lotcie: Jeszcze nigdy nie byłem szczęśliwszy, jeszcze nigdy moje

odczuwanie natury, każdego kamyczka, każdej trawki, nie było

pełniejsze i głębsze. Miłość zaczyna stanowić sens jego życia. Sytuacja

zaczyna się komplikować, gdy po długim czasie nieobecności, na

horyzoncie pojawia się narzeczony dziewczyny, Albert. Werterem

zaczyna targać zazdrość, jednak nie odnajduje w sobie

wystarczających pokładów odwagi, by podjąć jakiegokolwiek działanie.

Bez słowa usuwa się w cień. Targany gwałtownymi emocjami, ma

problemy z odnalezieniem się w nowych okolicznościach. Wyjeżdża,

próbując znaleźć spokój w pracy. Powoli zaczyna docierać do niego, że

dziewczyna nigdy nie będzie należeć do niego. Podejmuje decyzję o

ostatecznym zakończeniu znajomości. Zaczyna nawet wydawać mu

się, że udało uporać mu się z porywami własnego serca.Jednak

wiadomość o ślubie Alberta i Lotty powoduje, że na nowo zaczyna

poddawać się uczuciu. Namiętność odżywa w nim na nowo. Z całej

duszy zazdrości Albertowi. Powraca do Wahlheim. Staje się częstym

gościem w domu Alberta i Lotty. Jego uczucie staje się widoczne, a

wizyty zaczynają stawać się kłopotliwe dla całej trójki przyjaciół.Werter

szybko orientuje się, że nie jest szczególnie ciepło widzianym gościem

w domu Alberta. Z tego też powodu postanawia popełnić samobójstwo.

Jednak nie chce tego uczynić, zanim ostatni raz nie zobaczy ukochanej,

zanim nie weźmie jej w ramiona. Lotta odwzajemnia jego pocałunek.

Jest to ostatni radosny moment w życiu bohatera. Napisawszy

pożegnalny list, Werter strzela sobie w głowę z broni należącej do

Alberta.Uczucie Lotty i Wertera, mimo tego, że jest prawdziwe i

niewinne, od samego początku skazane jest na niespełnienie, na

klęskę. Kobieta nie jest w stanie złamać słowa, które dała innemu.

Werter nie ma w sobie na tyle odwagi, by wziąć sprawę we własne

ręce. Oboje cierpią katusze, które w ostatecznym rozrachunku

doprowadzają do samobójczej śmierci Wertera i choroby Lotty.

Konwenanse, nakazy etyczne i moralne, sprawiają że wielkie uczucie

nie ma szans na rozkwit. Samobójstwo Książka Goethego dotyka

trudnego tematu, samobójstwa. Było ono niemal od zawsze obecne w

życiu Wertera. Bohater często rozważał możliwość targnięcia się na

własne życie. Pisał o niej w listach, traktował jako przejaw całkowitej

wolności, wyraz samowystarczalności: Jak wszyscy jednakowo wysilają

się, by o minutę bodaj przedłużyć swój żywot na ziemi - człowiek taki

staje się cichy, stwarza świat własny, wywodząc go z siebie samego i

czuje się także szczęśliwym, bowiem jest również człowiekiem. Poza

tym, mimo owej niewoli przyrodzonej, żywi on w sercu słodkie uczucie

swobody i wie, że opuścić może, gdy zechce, więzienie. Samotność

Werter jest samotny w świecie, ponieważ sam doprowadził do alienacji.

Nie akceptował świata, bo różnił się on od tego, który znał z książek.

Nie rozumiał ludzi, potępiał ich działania, gdyż nie byli idealistami jak

on. Nie potrafił odnaleźć swojego miejsca w świecie, beznadziejna

miłość przesłoniła mu wszystko.Pogrążył się w cierpieniu, uznał że nikt

nie jest w stanie go zrozumieć (znamienne słowa „Moje serce mam

tylko ja”). Poprzez swoje irracjonalne zachowania spowodowane

obłędem, jaki go dotknął, zraził do siebie przyjaciół. Zamknął się w

sobie i w świecie własnych wizji. Szaleństwo Obłęd, jaki dotyka

Wertera, jest wynikiem rozminięcia się jego wizji świata z tym, jaki jest

on w rzeczywistości. Ponadto prowadzi do niego nieszczęśliwa miłość,

niemożliwa do spełnienia. Werter nie próbuje walczyć o normalne życie,

poddaje się beznadziei i melancholii, która go ogrania, nie szuka

nowego celu w życiu. To wszystko wpędza go w obłęd, który kończy

samobójcza śmierć. Przyroda Przyroda w powieści Goethego pełni

ważną rolę, jest odbiciem absolutu, nadaje sens życiu ludzi,

odzwierciedla uczucia bohaterów, otacza ich i jest podstawą

egzystencji.