kryteria diagnostyczne, podział, obraz kliniczny,
przebieg, rokowanie
UM
UM
WWL -8/II
WWL -8/II
Kryteria diagnostyczne
- Epizod depresyjny
Łagodny
Łagodny
Umiarkowa
Umiarkowa
ny
ny
Ciężki
Bez objawów z
Bez objawów z
objawami
objawami
psychot. psychot.
psychot. psychot.
Objawy
główne
co najmniej
2
co najmniej
2
wszystkie 3
Objawy
dodatkowe
co najmniej
2
3 - 4
co najmniej 4
Nasilenie
bez ciężkich
objawów
część objawów
może osiągać
znaczne
nasilenie
znaczne nasilenie części
lub wszystkich objawów
Czas
trwania
epizodu
co najmniej
2 tyg.
co najmniej
2 tyg.
przy szczególnie dużym
nasileniu rozpoznanie można
postawić przed upływem 2 tyg.
Funkcjonow.
społeczne
utrudnia, lecz
nie zatrzyma
całk.
codziennego
funkcjonowania
wyraźnie trudn.
z
wykonywaniem
codziennych
obowiązków
uniemożliwia codzienne
wykonywanie
obowiązków, prócz
drobnych czynności
Objawy
psychotyczn
e
----
----
urojenia
---- omamy lub
osłupienie
depr
Kryteria diagnostyczne
HIPOMANIA
HIPOMANIA
A.
A.
Nastrój podwyższony lub drażliwy w
Nastrój podwyższony lub drażliwy w
stopniu zdecydowanie nieprawidłowym
stopniu zdecydowanie nieprawidłowym
dla danej osoby utrzymujący się co
dla danej osoby utrzymujący się co
najmniej przez 4 kolejne dni.
najmniej przez 4 kolejne dni.
B.
B.
Występują co najmniej 3 z n/w
Występują co najmniej 3 z n/w
objawów
objawów prowadzące do zaburzenia
funkcjonowania:
1.
1.
Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny
Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny
2. Wzmożona rozmowność
2. Wzmożona rozmowność
3. Trudności z koncentracją uwagi
3. Trudności z koncentracją uwagi
4. Zmniejszona potrzeba snu
4. Zmniejszona potrzeba snu
5. Zwiększone libido
5. Zwiększone libido
6. Lekkomyślne i mało przewidywalne
6. Lekkomyślne i mało przewidywalne
zachowanie
zachowanie
(nieprzemyślane wydatki)
(nieprzemyślane wydatki)
7. Wzmożona łatwość kontaktów
7. Wzmożona łatwość kontaktów
interpersonalnych,
interpersonalnych,
brak dystansu.
brak dystansu.
Wykluczanie przyczyn zw. ze
stosowaniem substancji
psychoaktywnych, czy zaburzeń
organicznych
MANIA
MANIA
A.
A.
Dominacja wzmożonego nastroju,
Dominacja wzmożonego nastroju,
wyraźnie nieprawidłowego dla danej
wyraźnie nieprawidłowego dla danej
osoby. Zmiana nastroju jest wyraźna i
osoby. Zmiana nastroju jest wyraźna i
utrzymuje się co najmniej przez 7 dni.
utrzymuje się co najmniej przez 7 dni.
B.
B.
Występują co najmniej 3 z n/w objawów
Występują co najmniej 3 z n/w objawów
prowadzące do zaburzenia
prowadzące do zaburzenia
funkcjonowania
funkcjonowania:
1.
1.
Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny
Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny
2. Wzmożona rozmowność (potrzeba mówienia)
2. Wzmożona rozmowność (potrzeba mówienia)
3. Gonitwa myśli
3. Gonitwa myśli
4. Utrata normalnych zachowań społecznych,
4. Utrata normalnych zachowań społecznych,
prowa-
prowa-
dząca do zachowań niedostosowanych
dząca do zachowań niedostosowanych
społecznie.
społecznie.
5. Zmniejszona potrzeba snu
5. Zmniejszona potrzeba snu
6. Wzmożona samoocena lub poczucie
6. Wzmożona samoocena lub poczucie
wyższości
wyższości
7. Stałe zmiany aktywności bądź planów
7. Stałe zmiany aktywności bądź planów
8. Zachowania lekkomyślne, ryzykowne
8. Zachowania lekkomyślne, ryzykowne
9. Nadmiernie wzmożone libido,
9. Nadmiernie wzmożone libido,
niekontrolowane
niekontrolowane
zachowania seksualne.
zachowania seksualne.
Mania z obj. psychotycznymi
Mania z obj. psychotycznymi
:
:
zawyżona są-moocena, idee
zawyżona są-moocena, idee
wielkościowe przechodzące w urojenia
wielkościowe przechodzące w urojenia
wielkościowe, podejrzliwość
wielkościowe, podejrzliwość
w uro-
w uro-
jenia prześladowcze, gonitwa myśli,
jenia prześladowcze, gonitwa myśli,
słowotok, podniecenie i aktywność
słowotok, podniecenie i aktywność.
Spektrum zaburzeń afektywnych wg
koncepcji Akiskala. Obejmuje 7 grup
zaburzeń:
Spektrum zaburzeń afektywnych wg
koncepcji Akiskala c.d.:
Spektrum zaburzeń afektywnych wg
koncepcji Akiskala c.d.:
Obowiązujące systemy klasyfikacyjne tylko w małym stopniu uwzględniają
przedstawiona koncepcję
Podział
Stany depresyjne występujące w przebiegu zaburzeń
Stany depresyjne występujące w przebiegu zaburzeń
afektywnych są często nazywane w psychiatrii
afektywnych są często nazywane w psychiatrii
europejskiej „depresjami endogennymi”. Z kolei
europejskiej „depresjami endogennymi”. Z kolei
psychiatrzy amerykańscy używają określenia „duża
psychiatrzy amerykańscy używają określenia „duża
depresja” [
depresja” [
major depression
major depression
].
].
Zespoły depresyjne
Zespoły depresyjne
typu endogennego mogą
typu endogennego mogą
przybierać obraz typowy [
przybierać obraz typowy [
zaburzenia podstawowego
zaburzenia podstawowego
nastroju, anhedonia, zobojętnienie, brak satysfakcji,
nastroju, anhedonia, zobojętnienie, brak satysfakcji,
spadek aktywności i.t.p.
spadek aktywności i.t.p.
].
].
Może się jednak zdarzyć, że zespoły depresyjne
Może się jednak zdarzyć, że zespoły depresyjne
przybierają obraz atypowy – w którym jedynie występują
przybierają obraz atypowy – w którym jedynie występują
pewne elementy depresji przy braku wyraźniejszych
pewne elementy depresji przy braku wyraźniejszych
zaburzeń nastroju [
zaburzeń nastroju [
depresja poronna, subdepresja
depresja poronna, subdepresja
].
].
Depresja typowa endogenna – obraz
kliniczny
o
b
ja
w
y
o
b
ja
w
y
w
tó
rn
e
w
tó
rn
e
Depresja atypowa – poronna
(subdepresja)
Poszczególne objawy i cechy wykazują małe nasilenie,
niektóre nie wystepują, a na pierwszy plan wysuwają się 1-2
objawy, które dominują.
Obraz kliniczny depresji poronnych nie spełnia wymogów
zawartych w kryteriach diagnostycznych depresji wg ICD-10
i DSM-IV
W obrazie klinicznym depresji poronnej:
- nie jest zauważalne przez p-ta, ani nie ujawnia bad.
psychiatryczne [obniżenie nastroju (smutek, zobojętnienie,
przygnębienie)];
- mogą występować natomiast jako objawy zespołu np..
[zaburzenia snu, bóle głowy, natręctwa].
Depresja maskowana – obraz
kliniczny
Stanowią szczególną postać depresji poronnych, a chorzy
zanim trafią do psychiatry korzystają z pomocy lekarzy innych
specjalności uzyskując pomoc objawową, często nieskuteczną.
Prawdopodobnie najczęstszą maską depresji są: zaburzenia
snu
Do częstych masek depresji należą zespoły w których gł.
objawem jest przewlekle utrzymujący się lęk.
W obrazie klinicznym depresji maskowanych też mogą
dominować zaburzenia wegetatywne (zaburzenia
psychofizjologiczne i psychosomatyczne gł. dot. ukł. krążenia
lub przewodu pokarmowego).
Mogą też występować różnorodne z. bólowe (bóle głowy, bóle
kręgosłupa).
Zaburzenia afektywne
dwubiegunowe
Obejmują grupę nawracających zaburzeń afektywnych, w
których przebiegu występują przeciwstawne zaburzenia nastroju
i aktywności:
zespoły depresyjne i stany maniakalne [z.a.d. typ I]
lub
zespoły depresyjne i stany hipomanii [z.a.d. typ II].
Wymienione stany chorobowe u większości chorych są
oddzielone ok.. remisji, jednak u części osób pojawiają się
bezpośrednio po sobie.
Akiskal – wyodrębnia tzw. spektrum z.a.d.
Obecny stan wiedzy medycznej nie pozwala na rozstrzygnięcie
czy postacie kliniczne o których mówi Akiskal są szczególnymi
formami przebiegu jednego schorzenia, czy też są odrębnymi
schorzeniami.
Ocenia się, że rozpowszechnienie z.a.d. wynosi 0,4 – 1,5%
Wg Akiskala rozpowszechnienie z.a.d. sięgać ma 5%.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
- obraz kliniczny
Pierwszy epizod może wystąpić w każdym wieku,
najczęściej pomiędzy 20-30 r.ż.
Obraz kliniczny manii jest w dużym stopniu
przeciwwskazaniem depresji, do gr. objawów
podstawowych zalicza się:
zaburzenia podstawowego nastroju i emocji [zadowolenie,
uczucie radości, szczęścia, beztroska, skłonność do żartów,
dysforia].
zaburzenia napędu psychoruchowego [wzmożony napęd,
przyspieszony tok myślenia, zaburzone kojarzenie, wzmożona
aktywność ruchowa]
zaburzenia rytmów biologicznych wielu procesów
fizjologicznych [zaburzenia rytmu snu i czuwania, objawy
psychopatologiczne wyraźnie nasilone rano i wieczorem].
Zaburzenia afektywne
dwubiegunowe
- obraz kliniczny c.d.
Objawy dodatkowe:
podwyższona, bezkrytyczna ocena własnych możliwości
niedostrzeganie trudności i przeszkód w realizacji
podejmowanych działań (u części chorych zaburzenia
samooceny noszą walory urojeń wielkościowych).
zmiana aktywności złożonej i celowego działania
powierzchowność zainteresowań i liczne inicjatywy oraz
pochopne działania
natychmiastowa realizacja licznych pomysłów (zakupy,
podróże)
wzmożony popęd seksualny.
Zaburzenia depresyjne nawracające
- obraz kliniczny
Obejmują gr. zab. afektywnych, w której występują nawracające zespoły
depresyjne, u części chorych oddzielone okresami remisji, u części zaś po
przeminięciu ostrej fazy nawrotu utrzymują się st. subdepresji. Nawroty
choroby są często poprzedzone różnorodnymi wydarzeniami życiowymi.
Z.d.n. – są najprawdopodobniej gr. zab. afektywnych z której w przyszłości
będą wyodrębnione bardziej homogenne podgrupy diagnostyczne.
Epizody dużej depresji i zab. depr. nawracające należą do często spotykanych
postaci zaburzeń psychicznych.
Rozpowszechnienie jest szacowane na 10%, chociaż może być większe.
Z.d.n. wystepują częściej u kobiet, niż u mężczyzn (2:1).
Pierwszy epizod choroby może pojawić się w każdym wieku, najczęściej w 4
lub 5 dekadzie życia.
Większość tzw. depresji w przebiegu menopauzy spełnia kryteria
diagnostyczne z.d.n.
U większości p-tów obraz kliniczny spełnia kryteria epizodu dużej depresji.
Często, zwłaszcza u osób po 50 r.ż. jest to depresja z nasilonym lękiem,
niepokojem, zab. snu, urojeniami depresyjnymi.
Dystymiczne zaburzenia nastroju
Dystymiczne zaburzenia nastroju
- obraz kliniczny
- obraz kliniczny
Dystymia należy do częstych postaci zab. afektywnych i jest rzadko
rozpoznawana. Rozpowszechnienie 3-5% w populacji, u kobiet 2 x
częściej niż u mężczyzn.
W obrazie klinicznym dominują:
umiarkowane zaburzenia nastroju
złe samopoczucie
uczucie stałego zmęczenia (apatia, anhedonia, zaniżona samoocena)
wzmożone napięcie emocjonalne (drażliwość) u części chorych
Kryterium diagnostycznym jest co najmniej okres dwuletniego
stałego lub stale nawracającego obniżenia nastroju. Wyrównany
nastrój rzadko trwa dłużej niż kilka tygodni.
żaden albo prawie żaden z poszczególnych epizodów depresji w ok.
dwuletnim nie przybiera nasilenia ciężkiego epizodu depresyjnego
spełniającego kryteria diagnostyczne.
Cyklotymia - obraz kliniczny
Termin „cyklotymia” oznacza utrzymujące się przez długi okres czasu
(często przez całe życie) wahania nastroju i aktywności pod postacią
łagodnych st. subdepresyjnych oraz hipomanii – występujących
zwykle naprzemiennie, niekiedy oddzielonych kilkumiesięcznymi
okresami normalnego samopoczucia.
Rozpowszechnienie w gr. 3-5%. Występuje równie często u kobiet jak
i u mężczyzn.
Przebieg przewlekły, początek zazwyczaj w późnym wieku
młodzieńczym, chociaż może i w wieku dojrzałym. U niektórych osób
zab. cyklotymiczne pojawiają się po kilku nawrotach depresji i manii.
Kryterium diagnostycznym jest co najmniej dwuletnia niestabilność
nastroju obejmująca kilka okresów depresji lub hipomanii
przedzielone ok. prawidłowego nastroju.
Żaden z przejawów depresji lub hipomanii w ciągu dwuletniego
okresu nie spełnia kryteriów manii lub epizodu umiarkowanej czy
ciężkiej depresji.
Zaburzenia afektywne sezonowe
(depresja sezonowa)
Zaburzenia te występują często u młodych osób, znacznie
częściej wśród kobiet (60-90%) i to głównie ale nie wyłącznie w
rejonach niedoboru światła słonecznego (Skandynawia, Alaska).
Duże znaczenie przypisuje się patogenezie tego schorzenia
zaburzeniom rytmów biologicznych związanych z okresowym
deficytem światła słonecznego, zaburzeniom w wydzielaniu
melatoniny (niepotwierdzona hipoteza).
W obrazie klinicznym:
utrzymujący się przez kilka tygodni (niekiedy 3-4 m-ce) epizod
depresji łagodnej lub umiarkowanej, rzadko ciężkiej.
hipersomnia
znacznie zmniejszona aktywność, ospałość
wzmożone łaknienie (zwłaszcza węglowodanów)
przyrost masy ciała
Jest zaburzeniem nawracającym u niektórych pojawia się
każdej zimy, u niektórych na wiosnę występuje hipomania.