LASEROTERAPIA

Biostymulacją laserową

nazywamy pozytywną odpowiedź

(reakcję) tkanek na naświetlanie słabą

wiązką laserową o długości fali

świetlnej od 630 do 1100 nanometrów (nm),

co odpowiada barwom od jaskrawej

czerwieni (633 nm) , do tzw. bliskiej, choć

już niewidzialnej, podczerwieni (1100 nm).

W tym właśnie przedziale, absorbcja wody

i barwników zawartych w tkankach

jest najmniejsza, co umożliwia głębokie

(nawet do 6 cm) wnikanie światła do

wnętrza organizmu i tym samym

pozwala uzyskać pożądany efekt

terapeutyczny.

Biostymulację

prowadzi się wyłącznie laserami

o małej i średniej mocy, zwykle

od 2 do 200 miliwatów (1 mW =

tysięczna część wata),

wykonanymi w technologii

gazowej (np. laser helowo-

neonowy) lub obecnie coraz

powszechniej, w technologii

półprzewodnikowej.

Terapia laserowa

może być stosowana jako

monoterapia lub terapia

uzupełniająca przy leczeniu

farmakologicznym,

fizjoterapii i innych

metodach leczenia.

Wszystkie inne źródła światła, np.

różnego rodzaju lampy czy żarówki

emitują promieniowanie o zupełnie

innych parametrach. Na tzw. barwy

terapeutyczne, czyli skuteczne w

działaniu na tkankę, przypada

zaledwie ułamek promila wyświecanej

energii. Jedynie laser będący

szczególnym, najbardziej efektywnym

źródłem intensywnego,

monochromatycznego

(jednobarwnego) światła o

odpowiednim kolorze (inaczej -

długości fali), zapewnia efekt

terapeutyczny. Dzieje się to w sposób

całkowicie bezinwazyjny, absolutnie

bezpieczny i na tyle subtelny, że

wzrost temperatury naświetlanych

tkanek nigdy nie przekracza 1 stopnia

Dla odróżnienia od

wcześniej wprowadzonej

do medycyny chirurgii

laserowej, w której

istotne jest

działanie

energetyczne (cieplne)

wiązki laserowej,

biostymulacja nazywana

jest często

niskoenergetyczną

terapią laserową

(ang.

Iow level laser therapy)

Mechanizmy działania

biostymulacji

Fotony światła są absorbowane

przez cytochromy w
mitochondriach oraz przez
enzymy.

Istotnym mechanizmem działania

biostymulacji jest uczynnienie
fotoakceptorów łańcucha
oddechowego, czego wynikiem
jest obserwowany wzrost liczby
cząsteczek ATP w komórce.

Wykazano także,

zachodzącą pod wpływem

absorbowanego,

monochromatycznego światła

laserowego,

fotoaktywację

enzymów

takich jak: syntetaza

ATP, dehydrogenaza NADPH,

reduktaza flawinowa, fosfataza

zasadowa, aminotransferaza,

dysmutaza nadtlenkowa i

dehydrogenaza glutaminowa.

Zaobserwowano

wzrost syntezy

RNA, DNA

oraz zwiększenie

liczby mitochondriów, co

warunkuje wiele dalszych

zmian metabolicznych w

komórce.

Niezwykle istotnym efektem w

procesie biostymulacji laserowej jest

wzrost aktywności i liczebności

populacji limfocytów T

, zachodzący pod

wpływem wiązki laserowej o

małej mocy. Limfocyty T organizują

reakcję układu immunologicznego i

mają znaczący udział w procesach

regeneracji przez miejscowe

uwalnianie czynników (wzrostu

śródbłonków - EnGF, nabłonków - EpGF,

komórek nerwowych -NGF, komórek

krwiotwórczych - CSF oraz angiokin,

limfokin i interleukin). Wzrost

aktywności limfocytów T stymuluje

także aktywność fagocytarną i

ruchliwość makrofagów oraz

monocytów, co objawia się

miejscowym podniesieniem bariery

immunologicznej

Równie ważnym efektem

biostymulacji laserowej jest

wzrost aktywności i zwiększenie

liczby fibroblastów oraz

przyspieszenie syntezy kolagenu

Efektem jest szybsze gojenie

tkanki łącznej, a także lepsze

właściwości mechaniczne nowo

powstałego kolagenu: poprzez

bardziej równoległe ułożenie

cząsteczek tropokolagenu tkanka

powstała pod wpływem

niskoenergetycznej terapii

laserowej jest bardziej odporna

mechanicznie na ściskanie i

zerwanie.

Udowodniono także

stymulujący wpływ

biostymulacji laserowej na

osteoblasty

, których

aktywność warunkuje

regenerację tkanki

kostnej, niezależnie od

etiologii uszkodzenia.

Istotny wydaje się też fakt

zwiększenia zawartości

wapnia

w naświetlanej

tkance i

gęstości

beleczek kostnych

Ważną cechą

niskoenergetycznej terapii

laserowej jest jej

wpływ

na komórki nerwowe

Poza hiperpolaryzacją błon

komórkowych i

zwiększeniem amplitudy

potencjałów

czynnościowych, wspomaga

ona

regenerację komórek

nerwowych i komórek

osłonki Schwanna

Niskoenergetyczne

promieniowanie laserowe ma

również

działanie

antymutagenne

. Komórki

naświetlane laserem He-Ne

przed i po zadziałaniu

czynnika mutagennego

(promieniowania gamma)

wykazały częstość mutacji

zbliżoną do grupy kontrolnej,

tj. nie poddanej żadnemu

rodzajowi promieniowania.

Wpływ biostymulacji

laserowej na tkanki wiąże

się ze

wzrostem poziomu

endorfin

. Te pochodne

propiomelanokortyny mają

działanie przeciwbólowe

18-30 razy silniejsze od

morfiny (oczywiście w

stosunku molowym) i jako

substancje endogenne są

mniej toksyczne niż leki

przeciwbólowe.

Miejscowy wzrost poziomu

serotoniny uwalnianej z płytek

krwi powoduje

obkurczenie

naczyń krwionośnych

, a zmiana

stężenia histaminy i heparyny

umożliwia

poprawę

mikrokrążenia,

zmniejsza obrzęki pourazowe

Wspólnie ze zwiększonym

poziomem prostagladyn i kinin

tkankowych, czynniki te

wywierają wyraźny

efekt

przeciwzapalny

, obserwowany

często już po pierwszym

naświetleniu.

Bardzo istotną reakcją

tkanek na

niskoenergetyczną terapię

laserową jest

miejscowe

podniesienie bariery

immunologicznej,

objawiające się wzrostem

zawartości limfokin,

lizozymu, interferonu

i interleukiny,

które powodują między

innymi

większą

aktywność fagocytarną

makrofagów i neutrofilów.

Przyspieszenie

regeneracji tkanek

obserwowane po

biostymulacji laserowej jest

związane z aktywacją

neoangiogenezy

warunkującej prawidłowe

gojenie oraz wzrostem

ciśnienia parcjalnego tlenu

w tkankach, które zwiększa

częstość mitoz.

Biostymulacja

we współczesnej

medycynie

Biostymulacja laserowa jest

nowoczesną, interdyscyplinarną

metodą leczniczą, znajdującą

zastosowanie w wielu

dziedzinach medycyny.

Chroni przed powikłaniami,

oszczędza choremu bólu i skraca

znacznie czas powrotu do

zdrowia.

Zasadnicze efekty kliniczne

i towarzyszące im

procesy, zachodzące w wyniku

biostymulacji na poziomie

tkankowym i komórkowym,

możemy podzielić na kilka

rodzajów:

Działanie przeciwbólowe;

Działanie przeciwzapalne

i przeciwobrzękowe;

Działanie regenerujące (naprawcze);

Działanie odpornościowo-stymulujące;

Działanie polepszające mikrokrążenie;

Działanie odczulające.

Najpowszechniejsze

zastosowania

biostymulacji:

stomatologia,

rehabilitacja, traumatologia i medycyna

sportowa,

kosmetyka i chirurgia plastyczna,

dermatologia,

reumatologia,

laryngologia i otolaryngologia,

ginekologia,

proktologia,

urologia,

gastroenterologia,

neurologia,

pulmonologia,

kardiologia,

angiologia,

anestezjologia,

akupunktura.

Technika prowadzenia

zabiegów, czyli

biostymulacja w praktyce

Ze względu na

zjawiska fizyczne

towarzyszące padaniu wiązki

laserowej na granicę ośrodków o

różnej gęstości, najskuteczniejszym

sposobem naświetlania jest

bezpośredni kontakt sondy z tkanką.

Jeśli nie jest to możliwe, wówczas

należy zadbać o

prostopadłe podanie

wiązki

laserowej na tkankę, co

minimalizuje odbicie i zmniejszy straty

energii. Jest to bardzo istotne,

ponieważ tylko światło

zaabsorbowane w tkance wywiera

działanie lecznicze. Światło odbite od

powierzchni tkanek jest bezpowrotnie

stracone dla potrzeb leczenia.

c.d. Technika prowadzenia

zabiegów, czyli biostymulacja

w praktyce

Dotarcie do zmienionych

patologicznie tkanek jest

uwarunkowane doborem odpowiedniej

długości fali (a tym samym rodzaju

lasera). Do naświetlania zmian

powierzchniowych

, np. skóry czy

śluzówki, wykorzystuje się światło

czerwone o długości fali od 632 do

640 nanometrów. Leczenie zmian

głębszych

wymaga zastosowania

niewidzialnej dla oka wiązki

podczerwonej, o długości fali od 830

do 850 nanometrów, głębiej

penetrującej tkanki (4-6 cm).

c.d. Technika prowadzenia

zabiegów, czyli biostymulacja

w praktyce

Siła reakcji tkanki

, a więc efekt

biostymulacji laserowej, zależy od

ilości energii zaabsorbowanej przez

tkankę i jest opisywana krzywą

Arndta-Schultza, z modyfikacją

Oshiro. Ilustruje ona zależność

efektu biologicznego od

zaaplikowanej dawki. Mówiąc

ogólnie, słabe i średnie dawki energii

pobudzają aktywność fizjologiczną,

natomiast zbyt silne - hamują ją

c.d. Technika prowadzenia

zabiegów, czyli biostymulacja

w praktyce

prowadzenia zabiegów

biostymulacyjnych

nie

są wymagane

specjalne uprawnienia

. Jedynym

i bezwzględnym warunkiem

bezpieczeństwa jest wymóg

stosowania przez pacjenta i

wykonującego zabieg specjalnych

okularów ochronnych

, dostarczanych

zwykle wraz z urządzeniem. Jeżeli

zabieg został zalecony przez lekarza,

może go prowadzić każda osoba

przeszkolona w zakresie zasad BHP

przy pracy z laserami i obsługi

konkretnego urządzenia.

c.d. Technika prowadzenia

zabiegów, czyli biostymulacja

w praktyce

Skuteczność każdego zabiegu

będzie jednak wątpliwa, jeżeli

zabraknie podstaw wiedzy

medycznej i zasad techniki aplikacji

wiązki laserowej. Niezbędną wiedzę

na temat "warsztatu pracy",

metodologii zabiegów, a

zwłaszcza dawkowania, najłatwiej

zdobyć na specjalistycznych,

profesjonalnych szkoleniach

organizowanych przez producenta

laserów biostymulacyjnych.

PRZECIWWSKAZANI

Przeciwwskazaniem

bezwzględnym

stosowania biostymulacji

jest:

choroba nowotworowa,

ciąża.

PRZECIWWSKAZANI

Do grupy

przeciwwskazań względnych

należą:

zaburzenia wydzielania gruczołów

dokrewnych, szczególnie nadczynność

i niedoczynność tarczycy,

nie ustabilizowana cukrzyca,

arytmia, stany ostrej niewydolności

krążenia,

ciężkie zakażenia wirusowe i grzybicze,

wysoka gorączka,

nadwrażliwość na światło,

przyjmowanie leków światlouczulających,

choroby umysłowe.

Choroba

niedokrwienna serca

może wymagać kontroli

kardiologa w trakcie

leczenia, choć

aplikowaną zwykle

energię, do 12 J na

zabieg, uważa się za

bezpieczną.

Biostymulacja

laserowa:

nie jest naświetlaniem "szkodliwymi

promieniami" laserowymi;

nie jest nagrzewaniem tkanek wiązką

laserową;

nie jest terapią radiacyjną, jak np.

naświetlanie "bombą kobaltową" czy

promieniami RTG;

nie zmienia normalnej fizjologii tkanek;

nie powoduje niebezpiecznej kumulacji

wiązki laserowej w tkankach;

nie ma efektów ubocznych i nie

zaobserwowano w wyniku jej działania

skutków odległych;

ale uwaga! - nigdy nie zastępuje wiedzy

i doświadczenia lekarza.

Warunki powodzenia

biostymulacji laserowe

prawidłowe rozpoznanie,

zastosowanie odpowiedniego

lasera

(długość fali, moc),

wybór właściwego miejsca

naświetlania,

prawidłowy sposób

prowadzenia

naświetlania,

aplikacja odpowiedniej dawki

energii,

właściwy dobór serii zabiegów.

Zalety terapii

laserowej:

leczenie bez lekarstw;

aseptyczna, bez możliwości

infekcji;

bezbolesna, przyjazna;

atermiczna (nie powoduje

podgrzania tkanki);

pozytywne wyniki badań

klinicznych;

brak skutków ubocznych.

Ponadto łódzcy

lekarze po trzyletnich

badaniach udowodnili,

że biostymulacja

laserowa wpływa

korzystnie w walce ze

stwardnieniem

rozsianym

(SM).

trzeci traktowany w ten

sposób chory reaguje

pozytywnie, czyli

odczuwa poprawę.

PODSTAWY FIZYCZNE

atomy lub cząsteczki substancji mogą

znajdować się w pewnych określonych

stanach energetycznych

, którym

odpowiadają ściśle określone

poziomy

energii

. Ze stwierdzenia tego wynika,

że atom może zmieniać swoją energię

tylko w sposób skokowy, w wyniku

emisji

lub

absorpcji fotonu

, tzn.

pewnej ściśle określonej porcji energii

promieniowania

elektromagnetycznego, zwanej

kwantem.

Teoria kwantowa

ustala

związek ilościowy między energią

fotonu, a częstością drgań lub

długością fali danego promieniowania:

gdzie:

E — energia fotonu

h — stała Plancka = 6,62- 10-34

J/s

— częstotliwość

c — prędkość światła

— długość fali promieniowania

elektromagnetycznego.

EMISJA

Atom, znajdujący się w stanie

energetycznym wyższym od

podstawowego, nazywa się

atomem

energetycznym wzbudzonym

Jest zrozumiałe, że w wypadku

przejścia atomu z wyższego poziomu

energetycznego na niższy poziom,

różnica energii zostaje oddana na

zewnątrz w postaci fotonu, czyli

kwantu

hv. Przejście takie nazywa się

emisyjnym

Warunkiem emisji jest zatem

wzbudzenie atomów danej substancji.

ABSORPCJA

Jest zjawiskiem odwrotnym do

emisji, w którym dostarczony

kwant energii przenosi układ

energetyczny atomu z niższego

poziomu na wyższy, a przejście nosi

nazwę

absorpcyjnego

(rysunek 1).

Emisja promieniowania może

mieć również charakter

wymuszony, który następuje w

wypadku, gdy na atom wzbudzony

pada kwant promieniowania

zewnętrznego o

odpowiedniej częstotliwości.

Ryc.1. Przejścia kwantowe między dwoma poziomami

energetycznymi E1 i E2. (wg Klejmana).

A – przejście emisyjne,

B – przejście absorpcyjne.

Atom ten zostaje wówczas

niejako zmuszony do

wyemitowania fotonu

i powraca do podstawowego

stanu energetycznego. Fala

padająca, w istocie nic

nie tracąc ze swej energii,

przejmuje energię tego fotonu,

ulegając tym samym

wzmocnieniu.

Akt wymuszonej emisji

promieniowania przedstawiono

na ryc. 2.

Ryc. 2. Akt wymuszonej emisji (wg Klejmana).

Należy podkreślić, że kwant

promieniowania wymuszonego jest

identyczny z kwantem

wymuszającym emisję

promieniowania zewnętrznego,

co oznacza, że częstotliwość

promieniowania pochodzącego od

emisji wymuszonej jest taka sama,

jak promieniowania

wymuszającego.

Identyczne są

również fazy (stany chwilowe ruchu

falowego) wymienionych

promieniowań, a emisja odbywa się

w tym samym kierunku.

Wymienione cechy są właściwe

promieniowaniu laserowemu, które

jest

promieniowaniem

wymuszonym

Wzbudzone atomy mogą

również emitować fotony

samorzutnie

(bez

pobudzenia z zewnątrz),

przechodząc do stanów o

niższej energii.

Taki charakter ma emisja

wszystkich zwykłych źródeł

światła, które jest

promieniowaniem

spontanicznym

. Proces ten

polega na tym, że atomy

substancji, będącej źródłem

światła, zostają wzbudzone

przez doprowadzenie jej do

wysokiej temperatury, jak np. w

przypadku żarnika żarówki

oświetleniowej.

Wzbudzone w ten sposób

atomy wracają w sposób

nieuporządkowany

(spontaniczny) do

podstawowego stanu

energetycznego emitując

fotony

. Taki rodzaj emisji

nazywa się

spontaniczną

, a

będące jej wynikiem

promieniowanie jest niespójne,

ponieważ poszczególne atomy

emitują fotony niezależnie od

siebie.

Wystąpienie akcji laserowej

jest uwarunkowane odpowiednią

strukturą

energetyczną ośrodka czynnego, w

którym akcja ta ma zaistnieć. Jeżeli

weźmiemy pod uwagę, że podstawą

efektu laserowego jest emisja

wymuszona,

to musi istnieć w nim odpowiednia

przewaga atomów wzbudzonych

energetycznie. Jedną z metod

uzyskania takiego stanu jest tzw.

pompowanie

Może ono polegać na

napromieniowaniu ośrodka

czynnego lasera, np.

promieniowaniem widzialnym

(jest

w takim wypadku nazywane

pompowaniem

optycznym), lub na

pobudzaniu

prądem

W celu uzyskania akcji

laserowej ośrodek czynny

umieszcza się w

optycznej komorze

rezonatorowej. Rezonator

stanowią dwa zwierciadła

ustawione prostopadle do osi

długiej komory. Dzięki

wielokrotnemu

odbiciu promieni od

zwierciadeł zwiększa się

gęstość promieniowania

wymuszającego i długość drogi

jego oddziaływania z atomami

ośrodka.

Ryc. 3. Schemat budowy i działania lasera (wg Klejmana).

1 — zwierciadło rezonatorowe,
2 — materiał (ośrodek) czynny lasera,
3 — stan podstawowy atomu,
4 — stan wzbudzony atomu,
5 — foton nieosiowy,
6 — fotony poosiowe,
7 — wiązka promieni laserowych,
8 — światło pompujące.

W takiej sytuacji, po

osiągnięciu przez ośrodek

odpowiedniego stanu

wzbudzenia, wystarczy

pojawienie się jednego

fotonu, poruszającego się

równolegle do osi

rezonatora, aby rozpoczął

się lawinowo narastający

proces emisji wymuszonej

Foton ten bowiem wywołuje

emisję wymuszoną

napotkanych atomów

wzbudzonych, a

powstały w ten sposób

promień odbija się

wielokrotnie od zwierciadeł,

oddziałując na inne atomy

wzbudzone i

wymusza coraz więcej

aktów emisji. W ten sposób

powstaje wiązka

promieniowania laserowego

(ryc. 3).

Promieniowanie

laserowe wykazuje

charakterystyczne cechy

odróżniające je od

zwykłego

promieniowania,

powstającego w wyniku

emisji spontanicznej.

Cechy promieniowania

laserowego

1. Spójność (zwana również

koherentnością).

Ta najistotniejsza

cecha promieniowania laserowego

wynika z określonej zależności fazowej

między promieniami wychodzącymi z

różnych punktów źródła promieniowania

oraz między dowolnymi punktami

jednego promienia. Zależność fazową,

występującą między różnymi punktami

źródła promieniowania, nazywa się

spójnością przestrzenną, a dotyczącą

jednego punktu w różnych momentach

czasu —

spójnością czasową

Cechy promieniowania

laserowego

2. Monochrornatyczność.

Oznacza to, że promieniowanie

laserowe ma prawie jednakową

długość fali. Tak np. lasery

emitujące promieniowanie

widzialne wysyłają światło

praktycznie jednobarwne, o

bardzo małej szerokości linii

widmowej, wyznaczającej

zakres jego długości fali.

Cechy promieniowania

laserowego

Równoległość.

Cecha ta wynika bezpośrednio z

omówionego mechanizmu powstawania

promieniowania laserowego i polega na

równoległości (kolimacji) promieni

tworzących wiązkę. Laser jako źródło

emituje wiązkę już równoległą. Dzieje się

tak dzięki ukierunkowaniu emisji i

selektywnemu działaniu rezonatora

optycznego. Kąt rozbieżności wiązki

laserowej jest bardzo mały i może być

zmniejszony nawet do jednej sekundy

kątowej, co oznacza że wiązka w

odległości 1 km od źródła rozszerza się

o 5 mm. Jest to 10000 razy mniejsza

rozbieżność od uzyskanej przy użyciu

najlepszego reflektora światła

niespójnego.

Cechy promieniowania

laserowego

4. Intensywność.

Wynika ona z wymienionych już

trzech cech promieniowania

laserowego oraz możliwość

wytwarzania impulsu

promieniowania o bardzo

krótkim czasie trwania, nawet

do ułamków femtosekundy (10-

15 s). Pozwala to uzyskać

ogromną gęstość energii,

wykorzystywaną oczywiście w

technologicznych

zastosowaniach lasera.

Lasery

dzieli się

według

rodzaju zastosowania w

nich

ośrodka czynnego

Mogą to być np.

lasery gazowe,

półprzewodnikowe,

cieczowe,

z zastosowaniem ciała

stałego.

Podział laserów według

rodzaju zastosowanego w nich

ośrodka czynnego:

W laserach gazowych

ośrodkiem

czynnym są atomy gazów

, np.

helu (He) lub neonu (Ne),

molekuły, np. CO2, jony gazów

szlachetnych — argonu (Ar),

kryptonu (Kr), ksenonu (Xe) —

oraz pary metali w gazie

szlachetnym, jak np. kadm (Cd) w

helu (He-Cd).

Pompowanie w tych

laserach zachodzi przez energię

wyładowań elektrycznych

Podział laserów według

rodzaju zastosowanego w

nich ośrodka czynnego:

laserach

półprzewodnikowych

ośrodkiem czynnym jest złącze

półprzewodnikowe (dioda),

najczęściej z arsenku galu

(GaAs).

Pompowanie jest

realizowane przepływem przez

diodę prądu elektrycznego.

Podział laserów według

rodzaju zastosowanego w

nich ośrodka czynnego:

Do laserów cieczowych

zalicza

się z kolei tzw.

lasery

chelatowe oraz barwnikowe

Ośrodkiem czynnym w tych

laserach są ciekłe związki

organiczne lub nieorganiczne

o charakterze specyficznych

kompleksów.

Pompowanie

odbywa się na drodze reakcji

chemicznych lub optycznie.

Podział laserów według

rodzaju zastosowanego w

nich ośrodka czynnego:

W laserach z ośrodkiem czynnym w

postaci ciała stałego

pobudzeniu

ulegają atomy domieszek metali w

ciele stałym

. Spośród nich wymienić

należy lasery z zastosowaniem jako

ośrodka czynnego minerału,

będącego granatem itrowo-

aluminiowym, który określa się

angielskim skrótem YAG (yttrium –

aluminium – gamet).

W laserach tych

pompowania dokonuje się światłem o

dużym natężeniu.

Skonstruowanie lasera stanowiło

przewrót w fizyce i technice,

stwarzając wiele nowych

możliwości w badaniach

naukowych i zastosowaniach

technicznych. Dzięki temu nauka

i technika uzyskały

rozległe perspektywy

zastosowań, między innymi w

telekomunikacji, meteorologii,

nawigacji, optyce (holografii),

fotografii, chemii, fizyce,

technice jądrowej, elektronicznej

technice obliczeniowej,

medycynie i innych.

W medycynie

lasery znalazły

szerokie zastosowanie przede

wszystkim w różnych

dziedzinach chirurgii,

w okulistyce do fotokoagulacji

siatkówki, w stomatologii,

onkologii i

pulmonologii. Lasery emitujące

promieniowanie o

małej mocy

znalazły zastosowanie w tzw.

biostymulacji

Nazwę tę wprowadził węgierski

uczony Endre Mester i dotyczy ona

wyłącznie terapii laserowej,

polegającej na zastosowaniu

promieniowania małej mocy.

Uzyskiwane efekty wiąże

się z działaniem

promieniowania, a

nie z

jego efektem cieplnym

Stwierdzono bowiem, że

promieniowanie takie nie

wywołuje podwyższenia

temperatury tkanek

większego niż

0,l-0,5°C.

Energia laserów małej

mocy jest ograniczona

do kilku mJ/cm2, a moc

średnia do około 50 mW.

Z tego powodu lasery

małej mocy nazywa się

zimnymi

(cold lasers).

W biostymulacji znajdują

zastosowanie głównie:

lasery helowo-neonowe (He-Ne),

które emitują widzialne

promieniowanie czerwone = 632

nm),

półprzewodnikowe, w których

ośrodkiem czynnym jest zwykle

dioda galowo – arsenkowa (Ga-

As), emitują bliskie

promieniowanie podczerwone

(IR), o długości fali około 900 nm.

Do laserów małej mocy zalicza

się również inne lasery, jednak

pod warunkiem ograniczenia ich

mocy do poziomu miliwatów.

Używany powszechnie w

piśmiennictwie fachowym i nie

tylko, angielski termin:



soft

laser (laser miękki)

jest

zarezerwowany dla urządzeń

He-Ne,



podczas gdy terminem

mid

laser (laser średni)

dla

odróżnienia określa się lasery z

zakresu bliskiej podczerwieni.

Lasery małej mocy, z

punktu widzenia

bezpieczeństwa chorego,

określa się jako

urządzenia

o nieznamiennym ryzyku

terapeutycznym

(nonsignificant

risk devices), jednak w

trakcie ich eksploatacji

obowiązuje przestrzeganie

przepisów dotyczących tej

grupy urządzeń

terapeutycznych.

Działanie biologiczne

promieniowania

laserowego

Zależy ono od

długości fali

emitowanego promieniowania.

Nie można jednak tego wpływu na

tkanki żywe rozpatrywać w

odniesieniu do działania

promieniowania niespójnego o

określonej długości fali.

Niektórzy

badacze usiłują tłumaczyć skutki

promieniowania laserowego

pozycji teoretycznych. Są to jednak

stwierdzenia fragmentaryczne,

ujmujące tylko niektóre aspekty

działania biologicznego.

Działanie biologiczne

Najlepiej poznany jest wpływ

promieniowania laserowego na

komórki żywe. Potwierdzono między

innymi niewątpliwy wpływ

promieniowania laserowego na

zwiększenie syntezy kolagenu,

białek, oraz kwasu

rybonukleinowego (RNA).

Stwierdzono również zachodzące pod

wpływem tego promieniowania

zmiany w potencjale błony

komórkowej, odgrywające

podstawową rolę w jej

funkcjonowaniu.

Działanie biologiczne

Zmianom ulega również

wydzielanie

neuroprzekaźników, czyli

substancji biologicznych,

uczestniczących w

przekazywaniu pobudzenia w

strukturach układu nerwowego.

Usprawnieniu ulega również

dysocjacja hemoglobiny, co

wpływa korzystnie na

zaopatrzenie tkanek w tlen.

Działanie biologiczne

Należy sądzić, że w

mechanizmach działania na

ustrój promieniowania

laserowego ważną rolę

odgrywają również

zachodzące pod jego

wpływem: zwiększenie

fagocytozy, syntezy

adenozynotrójfosforanu

(ATP) oraz prostaglandyn.

Wyżej wymienione skutki

występowały już po

napromienieniu

laserowym o

małej energii

w jednorazowej dawce

0,1 J/cm2.

Działanie biologiczne

W badaniach na zwierzętach,

potwierdzonych zresztą u

ludzi, stwierdzono korzystny

wpływ promieniowania

laserowego na

leczenie

uszkodzeń i stanów zapalnych

tkanek miękkich

Szczególnie korzystny wpływ

tego promieniowania objawia

się w

gojeniu ran i owrzodzeń

Działanie biologiczne

Promieniowanie laserowe

stosowano również w

leczeniu

złamań kości

. W

badaniach mikroskopowych

stwierdzono zachodzące pod

jego wpływem

zwiększenie

unaczynienia

oraz

szybsze

formowanie się kostniny

miejscu złamania.

Działanie biologiczne

Wiele uwagi poświęcono

badaniom wpływu

promieniowania laserowego

na czynność obwodowego

układu nerwowego,

stwierdzając u

zwierząt i ludzi

zmiany

w przewodzeniu nerwów

i czynności komórek

nerwowych

Działanie biologiczne

Liczne badania

elektrofizjologiczne i

kliniczne były prowadzone

w celu wyjaśnienia

mechanizmu ustępowania

lub zmniejszenia bólu

pod

wpływem promieniowania

laserowego, szczególnie

podczerwonego.

Działanie biologiczne

Wyniki tych badań wydają się

wskazywać, że przeciwbólowe

działanie promieniowania

laserowego wiąże się z:

jego wpływem na

stan czynnościowy

naczyń tętniczych i włosowatych

oraz

zwiększeniem odpływu limfy z miejsc

dotkniętych stanem zapalnym.

Wpływ na skutek przeciwbólowy

ma również

zwiększenie

zawartości endorfin i prostaglandyn

oraz usprawnienie komórkowych

procesów metabolicznych.

Działanie biologiczne

Przedmiotem licznych badań

klinicznych był również

korzystny wpływ

promieniowania laserowego

w leczeniu

reumatoidalnego

zapalenia stawów

. W wyniku

tych badań ustalono, że

promieniowanie laserowe jest

czynnikiem godnym

szerszego stosowania w

leczeniu tego schorzenia.

WSKAZANIA:

choroba zwyrodnieniowa stawów

zespoły bólowe w przebiegu dyskopatii

w lędźwiowym i szyjnym odcinku

kręgosłupa

zapalenia okołostawowe

zespoły powstałe w wyniku przeciążeń

mięśni i tkanek miękkich

okołostawowych

zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek

ścięgnistych i kaletek stawowych

utrudniony zrost kości

przewlekłe stany zapalne

nerwobóle nerwów obwodowych

neuropatia cukrzycowa

trudno gojące się rany i owrzodzenia

PRZECIWWSKAZANIA:

choroba nowotworowa (bezwzględnie)

ciąża (bezwzględnie)

zaburzenia wydzielania gruczołów

dokrewnych, szczególnie nadczynność i

niedoczynność tarczycy

nie ustabilizowana cukrzyca

arytmia

stany ostrej niewydolności krążenia

ciężkie zakażenia wirusowe i grzybice

wysoka gorączka

nadwrażliwość na światło

przyjmowanie leków światlouczulających

choroby umysłowe

choroba niedokrwienna serca może

wymagać kontroli kardiologa w trakcie

leczenia, choć aplikowaną zwykle energię,

do 12 J na zabieg, uważa się za bezpieczną

Obecnie warunkiem, bezpiecznego

użytkowania aparatu do

laseroterapii jest posiadanie tzw.

w i a d e c t w a

d o p u s

z c z a l n o ś c i.

Po akcesie do UE wymagana

jest

tzw. DELKLARACJA ZGODNOCI =

certyfikat (Declaration of

Confirmation) wydane przez U.E.

Zasady bezpieczeństwa

obowiązujące przy użyciu urządzeń

emitujących promieniowanie

laserowe, w chwili obecnej reguluje

Polska Norma PN – 91/T-06700,

dzieląca urządzenia te na 4 klasy.

KLASY BEZPIECZEŃSTWA

URZĄDZEŃ EMITUJĄCYCH

PROMIENIOWANIE LASEROWE

KLASA I

– lasery całkowicie bezpieczne,

KLASA II

– niecałkowicie bezpieczne –

emitują promieniowanie widzialne w

przedziale od 400 do 700 nm (ochrona oczu

zapewniona odruchem zamykania powieki),

KLASA III A

– lasery niebezpieczne w

przypadku patrzenia w wiązkę laserową

poprzez urządzenia optyczne,

KLASA III B

– lasery niebezpieczne w każdym

przypadku patrzenia w wiązkę laserową

padającą bezpośrednio lub pośrednio na

odbitą wiązkę (od powierzchni

zwierciadlanych),

Klasa IV

– lasery bardzo niebezpieczne, dla

oczu i skóry od promieniowania

bezpośredniego lub rozproszonego.

Dziwiąc się wielkiej

skuteczności wiązki
laserowej często
zapominamy, że życie
powstało w otoczeniu
dwóch czynników - wody
i ... światła. O
podstawowym znaczeniu
wody dla zdrowia wiemy
od dawna. Czas teraz na
zrozumienie roli światła.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62
Slide 63
Slide 64
Slide 65
Slide 66
Slide 67
Slide 68
Slide 69
Slide 70
Slide 71
Slide 72
Slide 73
Slide 74
Slide 75
Slide 76
Slide 77
Slide 78
Slide 79
Slide 80

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Prezentacja fizyko UV
Prezentacja z fizykoterapii UV
prezentacja fizykochemia wod
Prezentacja fizyko UV
promienie laserowe, Kosmetologia, Prace kontrolne, fizykoterapia
Biostymulacja laserowa, Ćwiczenia, Fizykoterapia
Depilacja laserowa, Kosmetyka, Fizykoterapia
leczenie niskoenergetycznym światłem laserowym, Ćwiczenia, Fizykoterapia
ZASTOSOWANIE PROMIENIOWANIA LASEROWEGO W KOSMETYCE, Fizykoterapia
Laseroterapia, Kosmetyka, Fizykoterapia
Laseroterapiafgfd, WSEiT, fizjoterapia, fizykoterapia, laser
Laseroterapia, Fizykoterapia
laseroterapia cwiczenia(1), Fizjoterapia, fizykoterapia, Fizykoterapia
LASEROTERAPIAkkk, WSEiT, fizjoterapia, fizykoterapia, laser
Laseroterapia, Fizykoterapia
Laseroterapia,prezentacja

więcej podobnych podstron

Prezentacja fizyko LASEROTERAPIA

Document Outline