POLITYKA

POLITYKA

ZDROWOTNA

ZDROWOTNA

I

I

SPO

SPO

Ł

Ł

ECZNA

ECZNA

 

DEMOGRAFICZNE

DEMOGRAFICZNE

UWARUNKOWANIA POLITYKI

UWARUNKOWANIA POLITYKI

SPOŁECZNEJ

SPOŁECZNEJ

REWOLUCJA DEMOGRAFICZNA

REWOLUCJA DEMOGRAFICZNA

obniża się poziom urodzeń,
przedłuża się przeciętne trwanie życia,
wzrasta odsetek ludzi starych w
społeczeństwie,

stanowi to podstawową determinantę aktualnej
i przewidywanej sytuacji zdrowotnej oraz
społecznej i ekonomicznej w państwie



w ciągu drugiej połowy XX w średnia

długość życia człowieka wydłużyła się
o 20 lat;



populacja uważana jest za dojrzałą,

gdy osoby powyżej 65 r. ż. stanowią 4
- 7%, natomiast za starą gdy udział tej
grupy wynosi ponad 7%;



w Polsce udział osób > 65 r. ż. w

strukturze społeczeństwa wzrósł z
9,4% w 1985 roku do 11,45% w
1996 r.
1999

[ 60 - 65 ] = 14,5%

2000

[ 60 - 65 ] = 23 %

2025

z 24% do 19,5% zmniejszy

się liczba dzieci i młodzieży w wieku 0
– 17 lat

MEDYCZNEJ

MEDYCZNEJ

k

konieczność zagwarantowania
odpowiedniego poziomu świadczeń
w znaczeniu ilościowym i
jakościowym

SPOŁECZNEJ

SPOŁECZNEJ

pojawiła się obawa istnienia szeregu
ograniczeń w zakresie opieki nad
ludźmi w wieku podeszłym, w
zapewnieniu odpowiedniego poziomu
świadczeń oraz możliwości
pojawiania się różnic w dostępności
do tych świadczeń

STARZENIE SIĘ SPOŁECZEŃSTW

STARZENIE SIĘ SPOŁECZEŃSTW

RODZI WIELE PROBLEMÓW

RODZI WIELE PROBLEMÓW

NATURY:

NATURY:

DEONTOLOGICZNEJ

DEONTOLOGICZNEJ

konsekwencją istnienia takich
ograniczeń może być obecność w
systemie opieki zdrowotnej grupy
dyskryminowanej, wobec której
mogą być stosowane ukryte kryteria
selekcji
       

TECHNOLOGICZNEJ

TECHNOLOGICZNEJ

      

      

EKONOMICZNO-ORGANIZACYJNEJ

EKONOMICZNO-ORGANIZACYJNEJ



największymi ograniczeniami w

zakresie faktycznej realizacji prawa
do ochrony zdrowia ludzi starszych są
ograniczenia natury ekonomicznej



komercjalizacja usług medycznych,

częściowa odpłatność w zakresie
diagnostyki, leczenia, rehabilitacji
może być ograniczeniem możliwości
wyboru w podejmowaniu decyzji o
formie i zakresie leczenia



ocena tego zjawiska nie jest

możliwa
z powodu braku danych

Wg ekspertyzy Polskiego

Wg ekspertyzy Polskiego

Towarzystwa Gerontologicznego

Towarzystwa Gerontologicznego

Inne polskie utrudnienia

Inne polskie utrudnienia



mała dostępność usług rehabilitacyjnych,

szczególnie w lecznictwie ambulatoryjnym,
które bardziej nastawione jest na
rehabilitację pourazową oraz świadczenie
usług młodszym wiekowo grupom ludności



niewystarczająca liczba pielęgniarek

środowiskowych, które zapewniają opiekę
obłożnie chorym



ograniczenia usług świadczonych przez

pracowników pomocy społecznej dla
starszych, inwalidów i rencistów z różnych
środowisk, szczególnie na wsi, gdzie wiele
starszych ludzi egzystuje w trudnych
warunkach z racji braku środków do życia
oraz niedostatecznie dostosowanej do ich
potrzeb infrastruktury



ograniczone możliwości finansowe do

likwidacji barier architektonicznych



przeobrażenia społeczno- gospodarcze,

bezrobocie, spadek dochodów zwłaszcza
rodzin wielodzietnych, praktyka lat 90→
wcześniejsze emerytury lub renty
inwalidzkie implikują niedostateczne
zabezpieczenie ekonomiczne



opieka medyczna i pomoc społeczna

funkcjonują źle, sektor p. o. z a zwłaszcza
lekarz rodzinny powinni odgrywać
szczególną rolę w opiece nad pacjentem
promocja zdrowia dla ludzi starszych nie
funkcjonuje wcale

WHO PROPONUJE

WHO PROPONUJE



stworzenie odpowiednich

zabezpieczeń finansowych i zmianę
polityki na rynku pracy – możliwości
dokształcania się ludzi starszych oraz
podejmowania przez nich
odpowiedniej do wieku i możliwości
pracy



eliminowanie dyskryminacji

wiekowej w pracy oraz równy
dostęp do podnoszenia swoich
kwalifikacji daje szansę na
utrzymanie odpowiedniego poziomu
dochodów tych ludzi



ludzie starsi, emeryci mogą wiele

wnieść do społeczeństwa, swoja
wiedzę i doświadczenie
oraz kompetencje

Życie w starzejącym się
społeczeństwie wymaga
bezwzględnego przestrzegania
następujących zasad:
1. solidaryzmu międzypokoleniowego
2. promowania zdrowego stylu życia
od jego początku do późnej starości,
uaktywnianie ludzi w wieku
podeszłym
3. stworzenie prawno-finansowych
zabezpieczeń przed pauperyzacją
osób starszych

WIEK METRYKALNY I WIEK

WIEK METRYKALNY I WIEK

BIOLOGICZNY NIE MUSZĄ SIĘ

BIOLOGICZNY NIE MUSZĄ SIĘ

POKRYWAĆ I BUDOWAĆ MITU

POKRYWAĆ I BUDOWAĆ MITU

STARZENIA SIĘ

STARZENIA SIĘ

POLITYKA ZDROWIA

POLITYKA ZDROWIA

PUBLICZNEGO RADY EUROPY

PUBLICZNEGO RADY EUROPY

Całokształtem działalności Rady Europy kierują dwa główne organy:
1. Zgromadzenie Parlamentarne (organ opiniodawczy i
konsultatywny, ukierunkowujący generalna politykę);
2. Komitet Ministrów ( organ decyzyjny);
W ukierunkowywaniu działalności Rady Europy w dziedzinie
ochrony zdrowia szczególną rolę odgrywa

Europejski Komitet

Europejski Komitet

Zdrowia Publicznego

Zdrowia Publicznego

, powołany w 1959 roku. Kilkanaście

konwencji i porozumień międzynarodowych w dziedzinie ochrony
zdrowia i opieki zdrowotnej to efekt działania Komitetu.
Fundamentalne znaczenie posiadają następujące dokumenty:

•Europejska Konwencja o Pomocy Społecznej i Medycznej z 1953
roku;

•Europejska Karta Socjalna z 1961 roku wraz z Protokołem
dodatkowym z 1988 roku;

•Europejski Kodeks Zabezpieczenia Społecznego z 1964 roku,
zrewidowany w 1990 roku;

•Europejska Konwencja Zabezpieczenia Społecznego z 1970 roku
wraz z Porozumieniem uzupełniającym.
Dokumenty te stanowią fundament i ramy prawne ochrony
socjalnej oraz dopełniają

Europejską Konwencję Praw i

Europejską Konwencję Praw i

Wolności z 1950 roku.

Wolności z 1950 roku.

EUROPEJSKA KARTA SOCJALNA

EUROPEJSKA KARTA SOCJALNA

zawiera podstawowe prawa

socjalne w tym prawo do

ochrony zdrowia

Z prawem do ochrony zdrowia są ściśle
powiązane następujące prawa zawarte różnych
artykułach Karty:



Prawo do wypoczynku i godziwych warunków

pracy (art.2);



Prawo do bezpieczeństwa i higieny pracy

(art.3);



Prawo do godziwego wynagrodzenia (art.4);



Prawo dzieci i młodzieży do szczególnej

ochrony przeciw szkodliwościom fizycznym i
moralnym, na które są narażone (art.7)



Prawo pracownic do szczególnej ochrony w

okresie ciąży, urlopów macierzyńskich i
ochrony przed szkodliwościami w miejscu
pracy (art.8)



Prawo do zabezpieczenia społecznego

(art.12);



Prawo do pomocy społecznej i medycznej

rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji
(art.13);



Prawo do korzystania ze świadczeń i usług

społecznych (art.,14);



Prawo osób niepełnosprawnych do

rehabilitacji i readaptacji art.15);



Prawo rodziny do ochrony socjalnej,

ekonomicznej i prawnej (art.16);



Prawo matki i dziecka do ochrony socjalnej

i ekonomicznej w okresie ciąży, porodu
i po urodzeniu dziecka, poprzez rozwój
odpowiednich instytucji i usług (art.17)



Prawo imigrantów i ich rodzin do ochrony i

pomocy (art.19);



walka z chorobami nowotworowymi,



higiena środowiska,



badania epidemiologiczne (chorób dziecięcych,



powikłania genetyczne, wzw),



badania w dziedzinie immunologii,



kontrola sanitarna produktów żywnościowych,



kontrola sanitarna transportu,



promieniowanie jonizujące,



produkcja i obrót substancjami farmaceutycznymi,



rehabilitacja i readaptacja inwalidów oraz,



harmonizowanie ustawodawstwa w dziedzinie

zdrowia publicznego.

Od chwili powołania Europejskiego

Od chwili powołania Europejskiego

Komitetu Zdrowia Publicznego

Komitetu Zdrowia Publicznego

działalność Rady Europy w dziedzinie

działalność Rady Europy w dziedzinie

ochrony zdrowia ukierunkowana

ochrony zdrowia ukierunkowana

zosta

zosta

ł

ł

a na rozwiązywanie 10

a na rozwiązywanie 10

g

g

ł

ł

ównych problemów:

ównych problemów:

KONFERENCJE MINISTRÓW ZDROWIA

KONFERENCJE MINISTRÓW ZDROWIA

= ORGAN RADY EUROPY

= ORGAN RADY EUROPY

1.  Pierwsza konferencja Ministrów Zdrowia

odbyła się w 1981 roku w Madrycie i

poświęcona była promocji zdrowia,

prewencji chorób i edukacji zdrowotnej.

2.  Druga konferencja odbyła się w

Sztokholmie w 1985 roku i dotyczyła

opieki nad psychicznie chorymi.

3.  Tematem trzeciej konferencji w 1987

roku w Strasburgu był problem

transplantacji narządów.

4.  Czwarta konferencja odbyła się w Nikozji

w 1990 roku i dotyczyła kształcenia i

doskonalenia kadr medycznych

Programy w dziedzinie zdrowia publicznego

rozwija wiele organizacji pozarządowych,

które współpracują w tym zakresie z

organizacjami rządowymi - głównie z WHO,

Wspólnota Europejską i Radą Europy

NA UWAGĘ ZASŁUGUJE DZIAŁALNOŚĆ:

NA UWAGĘ ZASŁUGUJE DZIAŁALNOŚĆ:

Ø

  Europejskiego Stowarzyszenia

Zarządzania Opieką Zdrowotną EHMA,

Ø

 Europejskiego Stowarzyszenia Zdrowia

Publicznego EPHA,

Ø

  Europejskiego Komitetu Szpitalnego,

Ø

  Europejskiego Stowarzyszenia

Dyrektorów Szpitali,

Ø

  Europejskiego Stowarzyszenia Lekarzy

Szpitalnych,

Ø

  Europejskiego Komitetu Hospitalizacji

Prywatnej,

Ø

  Europejskiego Stowarzyszenia Młodych

Menadżerów Zdrowia oraz

Ø

  Europejskiego Stowarzyszenia Szkół

Zdrowia Publicznego ASPHER´s
działającego od 1966 roku

Polityka zdrowotna dla Europy wyrażona

Polityka zdrowotna dla Europy wyrażona

została w 38 celach oraz strategii

została w 38 celach oraz strategii

pozwalającej osiągnąć maksimum zdrowia

pozwalającej osiągnąć maksimum zdrowia

przez obywateli Regionu Europejskiego

przez obywateli Regionu Europejskiego

Wyłoniono 6 najważniejszych tematów:

Wyłoniono 6 najważniejszych tematów:

 



Równość jako podstawę zdrowia dla

wszystkich



Promocję zdrowia i zapobieganie

chorobom,



Tworzenie społeczności, które mają

zabiegać o swoje zdrowie,



Konieczność współpracy międzyresortowej,



Promowanie harmonijnie działającej służby

zdrowia,



Współpraca międzynarodowa.

POLITYKA ZDROWOTNA

POLITYKA ZDROWOTNA

Profilaktyka i skuteczne leczenie, odniesione do
zdrowia całej populacji – oraz świadoma realizacja
założonych celów [w skali kraju lub regionu].
W Polsce realizowana jest przez trzech głównych
kreatorów:
1.       MINISTERSTWO ZDROWIA,
2.       NARODOWY FUNDUSZ ZDROWIA
3.       SAMORZĄDY (regionalne i powiatowe)
Cechą wspólną wskazanych kreatorów jest

dystrybucja pieniędzy

dystrybucja pieniędzy

Nie towarzyszy jej jasne wytyczenie celów
i priorytetów zdrowotnych co
powoduje, że nie wiadomo czy rzeczywiście
pieniędzy jest za mało, czy są źle
wykorzystywane, (w systemie brytyjskiej
służby zdrowia co roku wykazuje się cele
planowane do osiągnięcia w założonym
okresie np. podwyższenie wskaźnika
przeżycia osób po udarze mózgu).

Brakuje formalnego powiązania faktycznych
kreatorów polityki zdrowotnej. Każda z tych
instytucji prowadzi swoją własną politykę
zdrowotną na swoim terenie, jej
skuteczność z racji rozproszenia celów i
środków pozostawia wiele do życzenia
(uchylanie się kas od finansowania
profilaktyki).

Brak standardów medycznych i
sprzętowych, braki legislacyjne [liberalne
podejście do egzekwowania przepisów czy
wprowadzanie długich okresów
przejściowych od czasu ich uchwalenia do
obowiązywania] powoduje bardzo
ograniczone pojawianie się mechanizmów
konkurencji na rynku usług medycznych,
zaburzając realizację wytyczonych celów.

Brak równowagi między podmiotami
funkcjonującymi w systemie, duże
dysproporcje między płatnikiem a
dostarczycielem usług, niewielki błąd
płatnika powoduje duże konsekwencje dla
świadczeniodawcy.

Niewykorzystywanie systemu RUM, inne
kłopoty z danymi opisującymi stan
zdrowotności populacji. Podejmuje się
decyzje polityczne w zdrowiu bez rzetelnej
podbudowy analitycznej.

Pomija się w działaniach sprawy związane
z funkcjonowaniem systemu
grup zawodowych, mających zasadniczy
wpływ na jego funkcjonowanie.

ZASADNOŚĆ TWORZENIA POLITYKI

ZASADNOŚĆ TWORZENIA POLITYKI

ZDROWOTNEJ MOŻNA WYJAŚNIĆ

ZDROWOTNEJ MOŻNA WYJAŚNIĆ

NASTĘPUJĄCO:

NASTĘPUJĄCO:

Ø

Mając mało pieniędzy w systemie opieki

zdrowotnej, nie można sobie pozwolić na

improwizowanie, brak priorytetów a tym

samym brak polityki zdrowotnej;

Ø

  Tylko czytelne, szeroko aprobowana

polityka zdrowotna może spowodować

racjonalizację wydatków i eliminację

zjawisk wynikających z lobbyingu,

partykularnych ambicji oraz braku

wyobraźni co do skutków, jakie pojedyncze

decyzje przyniosą systemowi;

Ø

  Brak polityki zdrowotnej, otwiera

nieograniczone pole do krytyki systemu

opieki zdrowotnej, przyczyniając się do

generowania frustracji zarówno wśród

pacjentów, jak i wśród personelu

medycznego.

NARODOWY PROGRAM ZDROWIA

Realizowany w Polsce od 1990 r.
Opracowany na podstawie
strategii WHO „Zdrowie dla
wszystkich w roku 2000”.

Pierwsza próba włączenia do
działań na rzecz ochrony zdrowia
wszystkich resortów i instytucji
centralnych. Nacisk na działania
profilaktyczne.

NARODOWY PROGRAM

ZDROWIA



W roku 1993 dokonano

nowelizacji.



Obecnie przygotowany jest

wstępny, ramowy projekt

NPZ na lata 2006-2015.



Jest to program otwarty na

dokonywanie modyfikacji i

korekt.

NARODOWY PROGRAM ZDROWIA

NARODOWY PROGRAM ZDROWIA

 

 

PŁASZCZYZNY POLITYKI

PŁASZCZYZNY POLITYKI

ZDROWOTNEJ

ZDROWOTNEJ

 
I.   POZIOM POLITYKI UNIWERSALNEJ,
 
II.  POLITYKA REGIONALNA,
 
III. POLITYKA NARODOWA, NA
TERENIE CAŁEGO KRAJU

NARODOWY PROGRAM ZDROWIA

NARODOWY PROGRAM ZDROWIA

OPARTY JEST O ZASADĘ:

OPARTY JEST O ZASADĘ:

„KAŻDY OBYWATEL JEST
WSPÓŁODPOWIEDZIALNY ZA STAN
SWOJEGO ZDROWIA, PRZY CZYM
PAŃSTWO ZOBOWIĄZUJE SIĘ DO
STWORZENIA WARUNKÓW ZACHOWANIA
I UMACNIANIA ZDROWIA” 
 

STRATEGICZNY CEL

STRATEGICZNY CEL

NARODOWEGO

NARODOWEGO

PROGRAMU ZDROWIA

PROGRAMU ZDROWIA

POPRAWA ZDROWIA

POPRAWA ZDROWIA

I ZWIĄZANEJ Z NIM

I ZWIĄZANEJ Z NIM

JAKOŚCI ŻYCIA

JAKOŚCI ŻYCIA

 

 

DLA JEGO REALIZACJI

DLA JEGO REALIZACJI

NALEŻY

NALEŻY

I. 

 STWARZAĆ WARUNKI ORAZ

KSZTAŁTOWAĆ MOTYWACJE, WIEDZĘ

UMIEJĘTNOŚCI ZDROWEGO STYLU

ŻYCIA, A TAKŻE PODEJMOWAĆ

DZIAŁANIA NA RZECZ ZDROWIA

WŁASNEGO I INNYCH.

II.

 KSZTAŁTOWAĆ SPRZYJAJĄCE

ZDROWIU ŚRODOWISKO ŻYCIA,

PRACY I NAUKI.

III.

ZMNIEJSZYĆ RÓŻNICE W

ZDROWIU I DOSTĘPIE DO ŚWIADCZEŃ

ZDROWOTNYCH.