Temat: Polityka zdrowotna
Zagadnienia:
Różne definicje zdrowia - różnice.
Modele polityki zdrowotnej.
Czy istnieje w Polsce kwestia zdrowotna? Jeśli tak, to w czym się przejawia.
Cele polityki zdrowotnej
Jakie kryteria bierze się pod uwagę przy reformowaniu opieki zdrowotnej?
Promocja zdrowia
Co było głównym celem reformy opieki zdrowotnej w Polsce (1999 rok).
Dlaczego w opiece zdrowotnej sam rynek jest zawodny?
Literatura:
Golinowska S., Zdrowie to nie tylko zdrowie, „GW”, 2011.
Magnuszewska-Otulak G., Ochrona zdrowia w polityce społecznej, [w:] Polityka społeczna. Podręcznik akademicki, G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny (red.), PWN, Warszawa 2009.
Zdrowie = cel do którego dążymy; ludzie zdrowi mogą pracować
stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu
całkowity brak choroby czy niepełnosprawności
definicje:
negatywne = koncentrują się na braku zdrowia „zdrowie to wolność od fizycznej chorobu lub bólu”
funkcjonalne = uwzględniają zdolność jednostki do pełnienia rół społecznych „zdrowie jest stanem optymalnej zdolności do wykonywania cenionych zadań”
Modele:
siemaszki
model za socjalizmu
równy dostęp do opieki zdrowotnej
również prywileje dla elit
decyzje z władzy, państwa → odpowiedziałńość za opiekę zdrowotnej
bismarckowski - zdecentralizowany system
kasy branżowe x kasy województw
każdy, kto pracuje → płaci ubezpieczenie
państwo ma wpływ ograniczony → zabezpeczuje prawo, normy, funkcjonalność systemu
zakłady ubezpieczeniowe
beveridge´s → każdy ma zagwarantowane bezpieczeństwo, ale prywatne jednostki muszą przypłacić
rezydualny - odpowiedziałność między państwem a jednostkami →głównie jednostki, sektor prywatny
pluralizm → mogę wybierać ale nie wszyscy w takim samym stopniu
państwo opiekuje Ci, kto potrzebuje najwięcej → osoby najuboższe, starszy, matki z dziećmi;
USA
Kwestia zdrowotna w Polsce
Cele polityki zdrowotnej
Wydłużanie życia i eliminowanie przedwczesnych zgonów
Minimalizacja odstępstw od fizjologicznych i funkcjonalnych norm przez działania profilaktyczne i wczesne wykrywanie chorób
Wzmacnianie odporności na choroby
Minimalizowanie dyskomfortu i niesprawności
Wzmacnianie potencjału zdrowotnego
Wspieranie poczucia dobrobytu i samorealizacji
Zmniejszanie nierówności w zakresie ochrony zdrowia
Zapewnianie do dostępu poprawy zdrowia
Umacnianie zdrowia poprzez zapobieganie chorobom, wypadkom, zagrożeniom
Zapewnienie organizacji procesów leczenia
Dążenie do poprawy stanu zdrowia społeczeństwa
Zapewnienie powszechnego dostępu do podstawowych usług medycznych
Promowanie zachowań prozdrowotnych i społecznego dobrostanu
Osiąganie zadowolenia pacjentów
Zapewnienie wysokiej jakości usług przy zachowaniu zasady efektywnego wykorzystania zasobów oraz stabilności finansowej
Jakie kryteria bierze się pod uwagę przy reformowaniu opieki zdrowotnej?
Oczekiwania pacjentów, personelu służby zdrowia
Podział odpowiedziałności między podmioty
Racjonalizacja wydatków
Źródła finansowania ochrony zdrowia
Stopień centralizacji systemu
Zapewnienie realizacji istotnych wartości (solidarność społeczna, równość obywateli wobec systemu)
Promocja zdrowia
Wiedza i umiejętność stosowania zasad zdrowego życia
= proces umożliwiający ludziom podejmowanie i sprawowanie kontroli nad poprawą i utrzymaniem ich zdrowia
Tworzenie zdrowotnych polityk publicznych; kształtowanie środowisk sprzyjających zdrowiu; propagowanie postaw prozdrowotnych i naukę zachowania tych postaw
Co było głównym celem reformy opieki zdrowotnej w Polsce (1999 rok).
Kasy Chorych - samodzielne publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej
Ważną instytucją w systemie stał się lekarz pierwszego kontaktu
System budżetowy był zastąpiony „ubezpieczeniowo-budżetowym”
Powstała nowa instytucja: Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych → celem była ochrona interesów osób ubezpieczonych, który miał być realizowany poprzez nadzorowanie działalności Kas Chorych
Dlaczego w opiece zdrowotnej sam rynek jest zawodny?
w zdrowiu i podaż, i popyt nie podlegają tym prawidłowościom, które decydują o funkcjonowaniu konkurencyjnego rynku.
Po pierwsze - z powodu głębokiej asymetrii informacji między lekarzem (producentem) i pacjentem (konsumentem): pacjent musi całkowicie zawierzyć lekarzowi. A cechą dobrego rynku jest swobodny wybór na podstawie równego dostępu do informacji.
Po drugie - lekarz w swych działaniach „producenckich” ma większą autonomię, jako że standaryzacja usług zdrowotnych jest ograniczona, a ich efekty dla zdrowia bywają niepewne. Z drugiej strony lekarzowi nie wolno zrobić tego, co jest dopuszczalne na zwykłym rynku: nie może - ze względów humanitarnych - odmówić porady i leczenia.
Po trzecie - w przypadku zdrowia pojęcie tradycyjnego popytu nie ma sensu - mamy tu do czynienia bardziej z kategorią potrzeb zdrowotnych. Dlatego też cena ma inne znaczenie - na „zwykłym rynku” niska cena zwiększyłaby popyt, w przypadku zdrowia tak nie jest, choć „tania” usługa zdrowotna bywa nadużywana.
1