Podstawowa przemiana materii (PPM)
Podstawowy wydatek energetyczny, który musi być pokryty,
aby nie naruszyć zapasów ustroju (1 kcal/kg m.c./1h).
Zapotrzebowanie energetyczne dorosłego człowieka wynosi
25-30 kcal/kg m. c./24h – 1600-2000 kcal/24h.
Zapotrzebowanie płynowe 35-40 ml/kg m. c./24h.
Zapotrzebowanie na białko 0,75-0,90 g/ kg m. c./24h.
rozwija się u 30% chorych
(prawidłowo odżywionych)
po przyjęciu do szpitala
Podstawowe przyczyny
niedożywienia szpitalnego:
Zwiększone zapotrzebowanie (posocznica,
zabieg operacyjny, oparzenie ...)
Zwiększona utrata substancji odżywczych
(zaburzenia wchłaniania, przetoka jelitowa ...)
Objawy uboczne leczenia (nudności, biegunki ...)
Zmniejszenie ilości przyjmowanych pokarmów
(zaburzenia połykania, sedacja, śpiączka ...)
Zwężenia lub niedrożności przewodu
pokarmowego
Posiłki o małych walorach smakowych
Posiłki niskokaloryczne
Głodzenie podczas wykonywania badań
diagnostycznych i w okresie
okołooperacyjnym
Trudności w samodzielnym przyjmowaniu
posiłków przy braku dostatecznej pomocy
● znaczny spadek zdolności adaptacyjnych
człowieka w wymiarze biologicznym,
psychospołecznym;
● postępujące ograniczenie samodzielności
życiowej,
● stopniowe nasilanie się zależności od
otoczenia.
Ocena
stanu
odżywieni
a
BMI (kg/m2)
INTERPRETACJA
< 18,5
Niedożywienie
18,5-19,9
Ryzyko niedożywienia
20,0-24,9
Prawidłowa mc
25,0-29,9
Nadwaga
30,0-34,9
Otyłość I st
35,0-40,0
Otyłość II st
> 40
Otyłość olbrzymia
Wstępne badanie przesiewowe
2 etapy
Krok pierwszy:
Nie - jeżeli odpowiedź na wszystkie pytania brzmi "nie", badanie przesiewowe należy powtórzyć po tygodniu. Jeżeli chory jest przygotowywany do dużej operacji, wskazane jest zastosowanie żywienia zapobiegawczego, pokrywającego zapotrzebowanie zgodnie z obowiązującym planem, aby zapobiec rozwojowi niedożywienia
Wstępne badanie przesiewowe
tak
nie
1
BMI <20,5
2
utrata masy ciała w ciągu ostatnich
3 mies.
3
zmniejszone przyjmowanie posiłków
w ciągu ostatniego tygodnia
4
czy pacjent jest ciężko chory? (np.
przebywa na oddziale intensywnej
opieki medycznej (OIOM)
Tak - w przypadku odpowiedzi twierdzącej choćby na 1 pytanie,
konieczne jest wykonanie kolejnego etapu badania przesiewowego przy
użyciu zamieszczonej niżej tabeli (tzw. końcowa ocena przesiewowa)
Zaburzenia stanu odżywienia
Choroby = większe zapotrzebowanie
0 pkt - brak
stan odżywienia prawidłowy
0 pkt - brak
normalne zapotrzebowanie na
składniki odżywcze
1 pkt -
lekkie
niedożywien
ie
utrata mc. >5% w ciągu 3 mies. lub
przyjmowanie pożywienia < 50-75%
zapotrzebowania w ciągu ostatniego
tygodnia
1 pkt -
lekkie
niedożywien
ie
złamanie kości biodrowej
choroby przewlekłe z ostrymi
powikłaniami: marskość wątroby*,
POChP*, przewlekła hemodializa,
cukrzyca, choroby nowotworowe
2 pkt -
średnie
niedożywien
ie
utrata mc >5% w ciągu 2 mies. lub BMI
18,5-20,5 z towarzyszącym pogorszeniem
stanu ogólnego lub przyjmowanie
pożywienia w granicach 25-60%
normalnego zapotrzebowania w ciągu
ostatniego tyg.
2 pkt -
średnie
niedożywien
ie
duże operacje brzuszne*, udar
mózgu*, ciężkie zapalenie płuc,
złośliwe choroby hematologiczne
3 pkt -
ciężkie
niedożywien
ie
utrata mc. >5% w ciągu 1 mies. (>15% w
ciągu 3 mies.) lub BMI <18,5 z
towarzyszącym pogorszeniem stanu
ogólnego lub przyjmowanie pożywienia w
granicach 0-25% normalnego
zapotrzebowania w ciągu ostatniego tyg.
3 pkt -
ciężkie
niedożywien
ie
uraz głowy*, przeszczep szpiku,
kostnego*, pacjenci wymagający
intensywnej terapii* (stan oceny w
skali APACHE na >10 pkt)
wiek
jeżeli chory ma >70 lat, dodaj 1 punkt do sumy
punktów
całkowita liczba punktów: ...
całkowita liczba pkt >3 oznacza ryzyko niedożywienia i
konieczność rozpoczęcia wspomagania (leczenia)
żywieniowego
całkowita liczba pkt <3 oznacza, że należy powtórzyć badanie
przesiewowe po tygodniu; jeżeli chory ma być poddany dużej
operacji, należy opracować plan profilaktycznego
postępowania żywieniowego w celu zmniejszenia ryzyka
wystąpienia niedożywienia
* - rozpoznanie znajduje się w raportach z badań klinicznych
czcionka pochyła - rozpoznanie ustalono na podstawie następujących danych:
ryzyko niedożywienia ocenia się na podstawie aktualnego stanu odżywienia i przewidywanego ryzyka
pogorszenia obecnego stanu odżywienia z powodu zwiększonego zapotrzebowania w przebiegu choroby lub
operacji; wdrożenie planu postępowania żywieniowego jest wskazane u wszystkich chorych, którzy są:
1) ciężko niedożywieni (liczba punktów: 3)
2) ciężko chorzy (liczba punktów: 3)
3) średnio niedożywieni i lekko chorzy (liczba punktów: 2+1)
4) lekko niedożywieni i średnio chorzy (liczba punktów: 1+2)
wzorce ciężkości choroby
1 pkt - pacjent przewlekle chory przyjęty do szpitala z powodu powikłań; chory jest osłabiony, ale nie leży
cały czas w łóżku; zapotrzebowanie na białko jest zwiększone, ale u większości chorych może być pokryte
dietą doustną wzbogaconą gotowymi do użycia dietami przemysłowymi
2 pkt - pacjent leżący w łóżku z powodu choroby (np. po dużej operacji brzusznej); zapotrzebowanie na
białko jest wyraźnie zwiększone, przez co u wielu chorych wymagane jest wdrożenia leczenia żywieniowego
3 pkt - chory przebywa w OIOM, często wymaga intensywnej terapii, sztucznej wentylacji i innych zabiegów
wynikających z jego stanu; zapotrzebowanie na białko jest wyraźnie zwiększone i nie może być pokryte
nawet za pomocą leczenia żywieniowego
I. Wywiad
1. Wiek (lata) ……. wzrost (cm) ……. masa ciała (kg) ……… płeć K M
2. Zmiana masy ciała utrata masy w ostatnich 6 miesiącach ……… (kg) ……..(%)
zmiana masy ciała w ostatnich 2 tygodniach: zwiększenie ...........bez zmian ...............zmniejszenie..............
3. Zmiany w przyjmowaniu pokarmów
bez zmian zmiany: czas trwania ……….. (tygodnie)
Rodzaj diety: zbliżona do optymalnej dieta oparta na pokarmach stałych ............ dieta płynna kompletna ............
dieta płynna hipokaloryczna..................... głodzenie ......................
4. Objawy ze strony przewodu pokarmowego (utrzymujące się ponad 2 tygodnie)
bez objawów........ Nudności .............Wymioty ..............Biegunka ...............jadłowstręt..................
5. Wydolność fizyczna
bez zmian zmiany: czas trwania …….. (tygodnie)
rodzaj: praca w ograniczonym zakresie................. chodzi................... leży......................
6. Choroba a zapotrzebowanie na składniki odżywcze:
wzrost zapotrzebowania metabolicznego wynikające z choroby brak............... mały
.............średni ...........duży................
II. Badania fizykalne należy określić stopień zaawansowania:
0 – bez zmian, 1 – lekki, 2 – średni, 3 – ciężki) ……
utrata podskórnej tkanki tłuszczowej nad mięśniem trójgłowym i na klatce piersiowej .....................
zanik mięśni (czworogłowy, naramienny) .............. obrzęk nad kością krzyżową ................ obrzęk
kostek ....................... Wodobrzusze ...................
III. Subiektywna globalna ocena stanu odżywienia (SGA):
prawidłowy stan odżywienia ..............
podejrzenie niedożywienia lub niedożywienie średniego stopnia ..................
Wyniszczenie ................
duże ryzyko niedożywienia .........
Ubytek masy ciała w ciągu ostatnich 3
miesięcy powyżej 10%
Poziom albumin < 3,5 g/dl
Całkowita liczba limfocytów we krwi
obwodowej <1500/mm³ krwi.
zmniejszenie masy ciała,
osłabienie siły mięśniowej i sprawności
psychomotorycznej,
upośledzenie odporności komórkowej i humoralnej,
niedokrwistość,
zmniejszenie stężeń białek w surowicy,
zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej
osłabienie perystaltyki jelit,
W zakresie układu krążenia obserwuje się: osłabienie
kurczliwości mięśnia sercowego, zmniejszenie objętości
wyrzutowej i minutowej oraz gorsze wykorzystanie tlenu,
W zakresie układu oddechowego: pogorszenie wentylacji z
powodu zaniku mięśni oddechowych, zmniejszenie
utIenowania krwi, hipoksję, niedodmę i skłonność do
zapalenia płuc.
zwiększenie częstości zakażeń (obniżona
odporność),
złe gojenie się ran,
wytrzewienia, rozejścia zespoleń przewodu
pokarmowego.
Wraz z nasileniem niedożywienia
wzrasta chorobowość, częstość
powikłań i czas hospitalizacji oraz
śmiertelność.
Rodzaje niedożywienia
Chorzy ze sprawnym
przewodem pokarmowym,
którzy nie mogą (nie chcą)
jeść ilości pożywienia
wystarczających
do zaspokojenia
ich zapotrzebowania
•Zespoły krótkiego jelita
•W trakcie chemio- i
radioterapii
•Choroby jamy ustnej, gardła i
przełyku
•Oparzenia
•Zaburzenia neurologiczne
•Zaburzenia psychiatryczne
Zgłębniki do sztucznego żywienia
dojelitowego można wprowadzać do
przewodu pokarmowego:
wsuwając je przez jamę nosową,
stosując przezskórną technikę
małoinwazyjną,
metodą operacyjną
Zalety:
Możliwość podawania bezpośrednio do przewodu
pokarmowego składników odżywczych o
konsystencji i składzie zbliżonym do naturalnych.
Żywienie dojelitowe wykorzystuje i utrzymuje
procesy wchłaniania i trawienia w przewodzie
pokarmowym, warunkuje lepsze przyswajanie
pokarmów niż podczas żywienia pozajelitowego.
Wpływ na czynność układu nerwowego, części
wegetatywnej, szczególnie części
przywspółczulnych nerwów błędnych co
warunkuje utrzymanie odpowiednich poziomów
wydzielania enzymów trawiennych, motoryki jak i
ukrwienia.
Żywienie dojelitowe zapobiega występowaniu
stresów prowadzących do występowania gastritis
erosiva, wrzodów żołądka czy dwunastnicy.
Materiały: poliuretan i
elastomer silikonu
Wysoka jakość
Łatwy i bezpieczny w użyciu
Niebieska linia kontrastująca
w promieniach RTG
Wymiana co 42 dni (6
tygodni)
Śliska powierzchnia
Prowadnica
Zgłębniki z polietylenu i poliwinylu
– sztywne, niewygodne dla chorych,
więcej powikłań, wymiana co 24-48
godzin
1979 rok – pierwsza
przezskórna gastrostomia
endoskopowa (USA)
Znieczulenie miejscowe
Gastroskop
Zestaw PEG
można podawać dietę przemysłową
(zwykłą miksowaną dietę kuchenną)
pod postacią
BOLUSÓW (200-300 ml kilka razy dziennie)
lub WLEWU CIĄGŁEGO
można podawać wyłącznie sterylne
odżywki i płyny we wlewie ciągłym
(GRAWITACYJNIE lub przy wykorzystaniu
POMPY ENTERALNEJ)
składnik/paramet
r
d. kuchenna
d. przemysłowa
witaminy
straty w procesie
technologicznym
30-90%
zawartość ściśle
określona przez
producenta
osmolarność
nieznana
określona przez
producenta 215-450
mOsm/l
pokrycie
zapotrzebowania
metabolicznego
chorego
niepewne
łatwe do określenia
konsystencja
zmienna
niezmienna - płynna
czas przygotowania długi
bez znaczenia
jałowość
wątpliwa
gwarantowana
Problemy pielęgnacyjne chorych
Zabezpieczenie sondy, drenu
Podaż posiłków (wlew ciągły, małe porcje)
Technika karmienia
Kontrola zalegania w żołądku
Przygotowanie posiłku (kaloryczność,
skład, temperatura)
Toaleta jamy ustnej
Obserwacja w kierunku nudności,
wymiotów, wzdęć, biegunek i innych
objawów ze strony układu pokarmowego
Kontrola wypróżnień
PODAWANIE LEKÓW
Opieka nad chorym z
PEG
przygotowanie indywidualnego planu
żywieniowego (wyliczenie dziennego
zapotrzebowania energetycznego i płynowego,
wybór właściwych preparatów odżywczych itd.)
dbałość o drożność cewnika
i zapobieganie powikłaniom
przeszkolenie chorego i jego rodziny
w zakresie obsługi zgłębnika i podawania
pokarmu
zorganizowanie opieki domowej nad chorym
•
Miejscowe zakażenie rany, stwierdzane u około
15% chorych.
•
W przypadku uporczywych zakażeń miejscowych
pobiera się wymaz do badania mikrobiologicznego
i dodatkowo wdraża leczenie antybiotykiem
.
Definiuje się jako
dostarczanie organizmowi
substancji odżywczych z
pominięciem przewodu
pokarmowego.
Niezbędne substancje odżywcze:
Białka (aminokwasy)
Nośniki energii (węglowodany, lipidy)
Sole mineralne (elektrolity, pierwiastki śladowe)
Witaminy
Woda
Zakładana i utrzymywana z zachowaniem
zasad jałowości.
Nie może służyć do podawania innych leków
z wyjątkiem żywienia.
Nie może służyć również do pobierania krwi.
Zawsze zabezpieczona jałowym
opatrunkiem samoprzylepnym.
Po odłączeniu aparatu kroplowego wolny
koniec linii żylnej zabezpieczany jest jałową
nakrętką (koreczkiem).
Podstawowe
wskazanie
do żywienia
pozajelitowego
–
niewydolność przewodu pokarmowego
Wskazania:
ciężkie powikłania pooperacyjne uniemożliwiające
żywienie doustne lub dojelitowe: przedłużająca
się porażenna niedrożność jelit, ciężka sepsa z
ogniskiem w jamie brzusznej, zwiększone
potrzeby metaboliczne po ciężkim urazie
zewnętrzne przetoki przewodu pokarmowego
(zastosowanie całkowitego żywienia
pozajelitowego zmniejszyło śmiertelność 5-7
krotnie)
nieswoiste zapalne choroby jelit szczególnie, gdy
leczenie zachowawcze nie przynosi oczekiwanych
efektów leczniczych, a biegunki towarzyszące
tym schorzeniom pogłębiają cechy niedożywienia
i zaburzeń metabolicznych
Wskazania:
okres okołooperacyjny u chorych z
cechami niedożywienia lub wyniszczenia,
zespół krótkiego jelita,
ostre zapalenie trzustki,
zespoły kataboliczne (oparzenia),
różnego rodzaju wady wrodzone
dotyczące szczególnie przewodu
pokarmowego,
okresy intensywnej chemio- i radioterapii
z powodu zaawansowanych nowotworów,
śpiączki różnego pochodzenia,
urazy ośrodkowego układu nerwowego.
leczenie żywieniowe stanowi agresywną
ingerencję w metabolizm człowieka i może
prowadzić do poważnych powikłań!
Powikłania:
powikłania mechaniczne
powikłania septyczne
powikłania metaboliczne
Powikłania mechaniczne i septyczne
Przyczyny:
powikłania związane z techniką zakładania
wkłucia centralnego
długotrwałe przebywanie cewnika w żyle głównej
górnej
wlew stężonych środków odżywczych
zakażenia płynów stosowanych do infuzji
dożylnych
Mogą wystąpić:
zakrzep żylny; zator powietrzny
powikłania septyczne skóry i tkanki podskórnej
Powikłania metaboliczne
przewodnienie lub odwodnienie,
zaburzenia w zakresie elektrolitów,
awitaminozy
obserwuje się również:
hyperglikemię, glukozurię, kwasicę
metaboliczną, śpiączkę hyperosmotyczną, i
wręcz przeciwnie: hypoglikemię, czy
zaburzenia w zakresie lipidów
Intensywna podaż kalorii może doprowadzić
przy niewydolności nerek do mocznicy.
Standard kontroli klinicznej:
1. Codziennie dobowa zbiórka moczu
2. Codziennie bilans płynów
3. Codziennie pomiar temperatury 2 x + w
każdym przypadku wystąpienia dreszczy
4. Codzienna inspekcja opatrunku na
cewniku centralnym
5. Codzienna inspekcja linii żylnej
6. Codzienne badanie kliniczne
7. Codzienny krytyczny przegląd wyników
badań laboratoryjnych
8. Codzienna korekta zleceń
9. Codzienne prowadzenie dokumentacji.
Opieka nad chorym (wybrane elementy)
Przygotowanie psychiczne i fizyczne na fakt
założenia wkłucia centralnego i żywienia
pozajelitowego
Zabezpieczenie wkłucia
Obserwacja chorego (kontrola parametrów
życiowych) w kierunku powikłań i zapobieganie
Zasady aseptyki i antyseptyki (ochrona przed
zakażeniem!)
Pielęgnacja jamy ustnej
Chory unieruchomiony (?)