Sejmy szlacheckie

Sejm walny

• Pierwszy sejm dwuizbowy zwołano 18
stycznia 1493 w Piotrkowie.
• Były to tak zwane 3 stany sejmujące: król,
senat, izba poselska.
• Do czasu zawarcia unii lubelskiej w 1569 i
utworzenia wspólnego polsko-litewskiego
sejmu jego sesje odbywały się w Piotrkowie,
Krakowie, Toruniu, Bydgoszczy, Radomiu,
Sandomierzu Lublinie, Parczewie i w
Warszawie.
• Od 1573 zwoływany był przez monarchę
raz na dwa lata. Od tego czasu sesje
odbywały się w Warszawie i co trzecia w
Grodnie

Sejm walny

Sejm musiał być zwoływany co dwa lata na,
trwającą

do

sześciu

tygodni,

sesję

zwyczajną (ordynaryjną).
W razie potrzeby można było zwołać sesję
nadzwyczajną

(ekstraordynaryjną),

nie

trwającą jednak dłużej niż dwa tygodnie.
W razie potrzeby obrady sejmu mogły być
za zgodą wszystkich posłów zawieszone
(limita) lub przedłużone (prolongata sejmu).

Sejm konwokacyjny

był w czasie bezkrólewia sejmem
poprzedzającym wolną elekcję, gdzie
ustalani byli kandydaci do władzy.
Ustalał czas i miejsce elekcji oraz
określał pacta conventa obowiązujące
przyszłego króla.

Sejm obozowy

(rokoszowy)

jeden z rodzajów sejmu walnego, na
którym szlachta starała się wymusić
od

monarchy

cofnięcia

swojej

decyzji.

Sejm skonfederowany

zasady stosowane w konfederacjach,
związkach

szlachty

lub

wojska

zawieranych w celu obrony własnych
interesów

Sejm elekcyjny

zjazd

szlachty,

który

miał

zadecydować o wyborze nowego
króla. Uchwalano na nim układy i
pakty (tj. pacta conventa). Szlachta
popierała danego kandydata w
zamian za coś. Obradował w Woli
pod Warszawą, głosować mógł
każdy szlachcic.

Sejm koronacyjny

Odbywał się w Krakowie (wyjątkiem
był sejm koronacyjny warszawski
Stanisława Augusta Poniatowskiego).
Na

sejmie

tym

elekt

dopełniał

wszystkich

formalności

przygotowujących

jego

koronację.

Zaprzysięgał on artykuły henrykowskie
i pacta conventa.