ORGANIZACJA

RATOWNICTWA

MEDYCZNEGO W STREFIE

ZAGROŻENIA W

NAJCZĘSTRZYCH

WYPADKACH

DROGOWYCH I

KOLEJOWYCH

WYPADEK DROGOWY

Zdarzenie w ruchu

drogowym, gdzie

jeden lub więcej

uczestników ruchu

drogowego bierze

udział w zdarzeniu, w

wyniku którego

uczestnik ruchu

drogowego został

ranny lub doszło do

jego śmierci.

W Polsce w ciągu roku w wypadkach

drogowych ginie prawie 4 tysięcy

osób, a dziesięciokrotnie więcej jest

rannych (statystyki podają

odpowiednio 3907 i 48,952 w 2010

r.)

Do wypadków najczęściej dochodzi w

piątki w godzinach od 15. do 20

Głównymi przyczynami wypadków na

polskich drogach są: nadmierna

prędkość, nieustępowanie

pierwszeństwa przejazdu i

nieprawidłowe wyprzedzanie oraz

prowadzenie pojazdów pod

wpływem alkoholu. Nie bez

znaczenia jest również zły stan

techniczny dróg, ciągle

zwiększająca się liczba pojazdów

oraz niedostosowanie infrastruktury

drogowej do potrzeb.

WYPADKI KOLEJOWE

rodzaj wypadku z udziałem pojazdu

kolejowego, w wyniku którego wielu

uczestników doznaje poważnych

obrażeń, jest przynajmniej jedna

ofiara śmiertelna lub dochodzi do

wysokich strat materialnych.

Katastrofy kolejowe mają miejsce

stosunkowo rzadko, jednakże ze

względu na ich poważne

konsekwencje mogą wywoływać

zaniepokojenie opinii publicznej

odnośnie bezpieczeństwa

kolejowego

Podział wypadków

kolejowych

1. kolizje

2. wykolejenia
3. zdarzenia na przejazdach
4. zdarzenia z udziałem osób spowodowane

przez pojazd kolejowy będący w ruchu

5. pożar pojazdu kolejowego

W związku z tym do poważnych wypadków

nie są zazwyczaj zaliczane m.in. kolizje

pojazd kolejowy-pojazd drogowy mające

miejsce na przejazdach kolejowych oraz

wtargnięcia pod pociąg.

Organizacja miejsca

zdarzenia

Kierowanie

i nadzór

Za ogólny nadzór nad miejscem

zdarzenia odpowiedzialna jest

policja, która powinna

zainstalować wokół ogrodzenie

ochronne.

Jeśli istnieje konieczność można

wykonać drugie, wewnętrzne

ogrodzenie przy samym centrum

zdarzenia

Każda ze służb ratowniczych

wyznacza komendanta lub szefa,

który jest zwykle starszy rangą.

Szefa można zwykle odnaleźć w

pobliżu pojazdów stanowiących ich

bazę. Powinny to być jedynie

pojazdy na miejscu zdarzenia,

które nie wyłączają swych lamp

błyskowych,

Wspomniani szefowie spełniaj;

zadanie „komendy srebrnej",

podczas gdy ich przełożeni

gromadzący się dalej od miejsca

zdarzenia zalicza się do „komendy

złotej".

Wyznacza się funkcjonariuszy

straży przedniej, którzy będą

zawiadywać działaniami

ratunkowymi w samym sercu

zdarzenia. Jeśli obejmuje ono

szerszy obszar, trzeba go podzielić

na sektory, w których działają

osobne zespoły straży przedniej,

których określa się jako „komendę

brązową".

POLICJA

Poza zabezpieczeniem

miejsca zdarzenia policja:

zamyka drogi dojazdowe i

wyjazdowe z tego miejsca,

 panuje nad przypadkowymi

widzami i chętnymi do
pomocy,

 nawiązuje kontakt z

przedstawicielami mediów,

.

zwraca się o pomoc do

stowarzyszeń oferujących

dobrowolna pomoc (np. PCK},

organizuje tymczasowe biuro

gromadzące informacje o

osobach poszkodowanych i

zabitych,

 podejmuje identyfikację

zabitych organizując ich

usunięcie z miejsca zdarzenia

 ochraniając dowody sądowo-

lekarskie.

STRAŻ POŻARNA

W razie pożaru lub zagrożenia

chemicznego starszy ranga

przedstawiciel straży przejmuje

zarządzanie akcją i jest

odpowiedzialny za przebieg

ratowania wszystkich

poszkodowanych i zagrożonych.

Straż pożarna dostarcza też sprzęt

specjalistyczny do uwalniania ofiar

uwięzionych we wrakach, jak też

właściwe oświetlenie i ciężkie

podnośniki.

CETRUM POWIADOMIENIA

RATUNKOWEGO

Centrum ma za zadanie m.in

wyznaczenie:

funkcjonariusza zawiadującego

umieszczaniem rannych w

ambulansach

 funkcjonariusza dokonującego

wstępnej selekcji

 funkcjonariusza

odpowiedzialnego za

przywrócenie porządku na

miejscu zdarzenia

funkcjonariusza

odpowiedzialnego za
bezpieczeństwo
ekipy

funkcjonariusza do

spraw łączności.

Szef centrum wyznacza szpitale,

do których kieruje się

poszkodowanych.

Centrum utrzymuje ścisły kontakt

z lekarzem koordynatorem

medycznym.

SŁUŻBY MEDYCZNE

Lekarz koordynator medyczny

odpowiada za całe medyczne

zabezpieczenie miejsca zdarzenia.

Podstawowe znaczenie ma przy

tym przestrzeganie dyscypliny,

muszą się więc mu

podporządkować wszyscy

członkowie wyjazdowego zespołu

ratownictwa medycznego czy

poszczególni lekarze bez względu

na swą rangę.

Po przybyciu lekarzy

przydziela się im kluczowe

zadania :

odpowiedzialnego za selekcję
zawiadującego punktem rozdziału,
odpowiedzialnych za

podejmowanie leczenia

odpowiedzialnego za

postępowanie z ofiarami
śmiertelnymi

,

Członkowie każdego wyjazdowego

zespołu medycznego winni się

zgłosić do lekarza koordynatora

medycznego, by otrzymać od

niego zadania do wykonania!

Zadania koordynatora

medycznego

:

Komenda i kontrola
Bezpieczeństwo
Łączność
Ocena ofiar
Selekcja
Leczenie
Transport

Bezpieczeństwo

W pierwszym rządzie trzeba

zadbać o własne

bezpieczeństwo

Potem należy pomyśleć o

bezpieczeństwie na miejscu

zdarzenia

Następnie należy się zająć

bezpieczeństwem ofiar

wypadku.

Łączność

Łączność stanowi najsłabsze

ogniwo.

Wszyscy funkcjonariusze

uczestniczący w akcji ratunkowej

muszą mieć ze sobą stały kontakt.

Koordynator musi też przekazywać

informacje do szpitali, które mają

przyjmować poszkodowanych.

Zwykłym środkiem łączności jest

radio a obecnie niemniej ważny

jest telefon komórkowy.

Nie należy zapominać o

ewentualnym wykorzystaniu

kuriera, jeśli połączenia radiowe i

telefoniczne zawodzą lub nie ma

ich wcale.

Wiadomości pisemne muszą być

krótkie i jasno sformułowane:

„Potrzebuję butli z tlenem”

Ocena ogólna

Ocena zagrożeń dla własnego

zespołu oraz szacunkowa liczba

poszkodowanych i ciężkość ich

obrażeń umożliwia odpowiednie

wczesne zorganizowanie działań

medycznych.

Segregowanie

poszkodowanych

Termin ten oznacza kwalifikację ofiar
wypadku według priorytetu leczenia, z
uwzględnieniem:

osób wymagających
natychmiastowego działania (Jak np.
odma prężna),

pilnego leczenia (jak np. złamanie
kości! udowej),

osób u których leczenie można
czasowo odłożyć (np. stłuczenie stawu
skokowego),

 czy wreszcie osób zmarłych.

Poszczególne grupy priorytetu

oznacza się barwami,odpowiednio:

czerwoną

żółtą

zielona

czarny

Można to zrobić posługując się

kolorowymi naklejkami.

Taki sposób szybkiej wstępnej

oceny nosi nazwę sita

selekcyjnego.

Może chodzić

ODŁOŻYC

NIE ŻYJE

UDROŻNIENIE

DRÓG

ODDECHOWYCH

Oddycha

PILNE

ODŁOŻYĆ

(priorytet 3)

Częstość

oddechów

NATYCHMIAST

Wypełnienie naczyń

Włosowatych po

ucisku

>2s
<2s

TAK

NIE

TAK

NIE

<10

10-30

TAK

>30

BEZ

REAKCJ
I

Następnie przystępuje się do
oceny bardziej szczegółowej,

zwanej segregowaniem; na tym

etapie stosuje się już punktacje

urazu dostosowaną do selekcji.

Używa się przy tym trzech

elementów

skurczowe ciśnienie
tętnicze

częstość oddechów

skala śpiączki Glasgow
(CCS)

SKALA GLASGOW

OTWIERANIE

OCZU

SPONTANICZNIE

4

NA POLECENIE

3

ODPOWIEDZ NA BÓL

2

BRAK ODPOWIEDZI

1

NAJLEPSZA

REAKCJA

SŁOWNA

ROZMOWA

5

SPLĄTANY

4

NIEWŁAŚCIWE

SŁOWA

3

NIE ROZMAWIA, DŹWIĘKI

2

BRAK

1

NAJLEPSZA

REAKCJA

RUCHOWA

REAGUJE NA POLECENIA

6

LOKALIZUJE BÓL

5

UCIECZKA OD BÓLU

4

ZGIĘCIOWA NA BÓL

3

WYPROSTNA NA BÓL

2

BRAK

1

OBSZ

AR

SELE

KCJI

NATYCHMIASTOW

E

PILNE

ODŁOŻENIE

ODCZEKAĆ

MIE

JSC

E

ZDA

RZE

NIA

MIEJSCE NA SKŁADOWANIE ZWŁOK

MIEJSCE

ZAPARKOWANIA

AMBULANSU

MIEJSCE

UMIESZCZANIA

OFIAR

W

AMBULANSACH

Działaniu

lecznicze

Leczenie zawsze zleca lekarz

koordynator medyczny. Zwykle

podejmuje sieje je w punkcie

segregacji ofiar.

Należy unikać tendencji zwlekania z

przeniesieniem do punktu rozdziału

ofiar nie uwięzionych w pojazdach,

gdzie wszystkie zabiegi łatwiej

wykonać.

Priorytety postępowania stosuje

się do zasady: drożność dróg

oddechowych, oddychanie,

krążenie. Drobniejsze zabiegi

można odłożyć do następnych

etapów.

Transportowanie

pacjentów

Przy wyborze środków transportu

uwzględnia się następujące

elementy:

Liczba ofiar

Dostępność

Przydatność

Gdy umieszczono już

pacjenta w pojeździe:

Sprawdzić postępowanie przed

odjazdem

W razie potrzeby udać się wraz

z pacjentem

Obserwacja w czasie transportu
Przewiezienie do właściwego

szpitala

Okres powypadkowy

Gdy szef służb ratowniczych

oznajmia, że z miejsca zdarzenia

zabrano już ostatniego

poszkodowanego, a wszyscy

pacjenci zostali przyjęci lub

wypisani z oddziału ratunkowego,

koordynator medyczny ogłasza

„koniec akcji”.

Konieczne jest zorganizowanie

odprawy. Odprawa dla celów

„emocjonalnych" winna się odbyć

nie później niż po 24 godzinach,

tak by cały personel oddziału miał

szansę przedstawienia swoich

wrażeń.

KONIEC