FORMY
UNIERUCHOMIENIA
SZYJNEGO ODCINKA
KRĘGOSŁUPA (KRASUSKI)

Najprostszym sposobem
tymczasowego ograniczenia
ruchomości uszkodzonego
kręgosłupa jest kołnierz Schanza.

Kołnierz ten zakłada się, używając waty w

płatach oraz bandaża. Stosuje się 3—4

warstwy naprzemiennie z opaską

muślinową, co pozwala na względną

stabilizację kręgosłupa, zapobiega w

pewnym stopniu obniżaniu się tak

uformowanego kołnierza. Należy raczej

unikać stosowania bandaży elastycznych,

a jeśli decydujemy się na ich

wykorzystanie, należy nakładać kolejne

obwoje bez naciągania bandaża.



Pewną odmianą tego kołnierza jest kołnierz

,,palisadowy" utworzony z nie rozwiniętych

opasek muślinowych odpowiedniej szerokości,

ustawionych jak palisada wokół szyi i

ustalonych okrężnymi obwojami bandaża.

Spełnia on również rolę tym czasowego

unieruchomienia kręgosłupa, które powinno

być jak najwcześniej zastąpione ostatecznym

zaopatrzeniem ortopedycznym wykonanym lub

dopa sowanym indywidualnie dla każdego

chorego. Istnieje duży wybór kołnierzy

ortopedycznych.



Głównym ich zadaniem jest
stabilizacja kręgosłupa, jednakże w
niektórych ustawienie, chroniące
przed utratą uzyskanej korekcji. Do
tego celu najlepiej nadają się
kołnierze z możliwością regulacji
ustawienia głowy za pomocą systemu
pneumatycznego lub mechanicznego.



Coraz rzadziej zachodzi konieczność (w razie braku możliwości

zaopatrzenia chorego w kołnierz ortopedyczny) stabilizacji

kręgosłupa gorsetem gipsowym typu „Minerwa", obejmującym

częściowo głowę oraz szyję i górną część klatki piersiowej.

Niekiedy gorsety takie są stosowane z nadzieją, że lepiej

spełniają zadanie stabilizacji kręgosłupa niż gorset ortopedyczny.



Faktem jest, że żaden kołnierz ortopedyczny nie daje pełnej

stabilizacji kręgosłupa. Jednakże gorset typu ,,Minerwa" założony

tak dokładnie, że zapewnia niemal pełną stabilizację kręgosłupa,

jest bardzo niewygodny, utrudnia spożywanie posiłków, a często

jest przyczyną powstania otarć lub odleżyn. Natomiast rutynowo

wykonany gorset uwzględniający potrzeby pielęgnacyjne oraz

względny komfort chorego nie zapewnia dostatecznej stabilizacji,

nie zawsze zabezpiecza przed wtórną niestabilnością

uszkodzonego segmentu kręgosłupa. Nieje dnokrotnie

stwierdzaliśmy w trakcie leczenia w gorsecie ,,Minerwa" nawrót

zniekształcenia kręgosłupa.



Dlatego też obecnie nie
korzystamy z tej formy
unieruchomienia kręgosłupa,
tym bardziej, że nie ma
obecnie trudności z
zaopatrzeniem chorego we
właściwy, spełniający zadanie
kołnierz ortopedyczny.

Ryc. a. b, c. Typy kołnierzy

stabilizujących

stabilizujących

kręgosłup w odcinku
szyjnym.przypadkach powinny również
korygować zaburzone ukształtowanie
kręgosłupa. Ma to szczególne znaczenie
w leczeniu chorych ze zgięciowym
złamaniem kręgu,jego sklinowaceniem
oraz u chorych po zwichnięciu
kręgosłupa, u których drogą
postępowania zachowawczego lub
operacyjnego uzyskano repozycję
przemieszczonych kręgów. Kołnierz
powinien być wówczas szczególnie
dobrze dopasowany i tak ukształtowany,
aby nadawać kręgosłupowi wyprostne

Ryc. a, b, c. Typy kołnierzy ortopedycznych

korygujących