NAWIGACJA RADAROWA

NAWIGACJA RADAROWA

W ŻEGLUDZE PRZYBRZEŻNEJ

W ŻEGLUDZE PRZYBRZEŻNEJ

Nawigacja w żegludze

przybrzeżnej

Za nawigację radarową w żegludze
przybrzeżnej uważa się nawigację w
odległości od lądu mniejszej niż 10 – 20
Mm (w zależności od wysokości
umieszczenia anteny radarowej).

Ten typ nawigacji radarowej
charakteryzuje się tym, że pozycje statku
mogą zostać określone na podstawie
obserwacji radarowej ech pochodzących
od obiektów znajdujących się w pobliżu
statku.

Etapy określania pozycji statku za

pomocą radaru w żegludze

przybrzeżnej

analiza informacji przedstawionej

na mapie nawigacyjnej

wybór obiektów wykorzystywanych

przy określaniu pozycji statku i ich
identyfikacja na ekranie radaru

pomiar odległości i namiarów do

wybranych obiektów

wykreślenie linii pozycyjnych na

mapie.

Etapy określania pozycji statku za

pomocą radaru w żegludze

przybrzeżnej

( II sposób)

wybór silnych charakterystycznych

ech widocznych na ekranie radaru

określenie ich wzajemnego

położenia

identyfikacja wybranych obiektów

na mapie nawigacyjnej

pomiar odległości i namiarów do

wybranych obiektów

wykreślenie linii pozycyjnych na

mapie.

Przykłady zniekształcenia linii brzegowej na ekranie radaru

Zniekształcenie zarysu linii brzegowej

Brak zarysu ujścia rzeki

Zwężenie wejścia do zatoki (wioska w cieniu radarowym)

Połączenie ech od lądu i widocznych skał

Zniekształcenie obrazu radarowego wywołane

szerokością wiązki radarowej

Zniekształcenie obrazu radarowego wywołane

szerokością wiązki radarowej – namiar na

małe echo jest bardziej precyzyjny niż na

krawędź echa od lądu

Określenie pozycji statku na podstawie namiaru

optycznego oraz odległości radarowej

Przykład prowadzenia nawigacji z użyciem radaru

NAWIGACJA RADAROWA

NAWIGACJA RADAROWA

W ŻEGLUDZE PILOTAŻOWEJ

W ŻEGLUDZE PILOTAŻOWEJ

Nawigacja w żegludze pilotażowej

Za nawigację w żegludze pilotażowej
uważa się nawigację na akwenach
ograniczonych oraz oznakowanych torach
wodnych.

Charakterystyczne dla tego typu nawigacji
jest to, że wszystkie obiekty niezbędne do
prowadzenia statku są wykrywane przez
radar, jednak ich bliskość może
powodować zamazywanie obrazu
radarowego i powstawanie szeregu
zakłóceń.

Jest ona prowadzona w oparciu o
usytuowanie statku w stosunku do znaków
nawigacyjnych, a nie w oparciu o zbyt
czasochłonne w tym przypadku określanie
pozycji na mapie.

Charakterystyczne cechy żeglugi

pilotażowej:

odczuwalny brak czasu na określanie pozycji

na mapie z jednoczesnym sprawdzaniem ich
dokładności

prowadzenie statku odbywa się odcinkami o

jednego znaku nawigacyjnego do drugiego

duże znaczenie ma uprzednie zapoznanie

się z mapą akwenu

określanie pozycji statku odbywa się w

głównej mierze na ekranie radaru

radar pracuje z reguły na małych zakresach

– przed dziobem 3-5 Mm, za rufą 1,5-3 Mm

występuje konieczność czasowego

przełączania zakresu pracy na większy w celu
lepszej oceny sytuacji

Charakterystyczne cechy żeglugi

pilotażowej:

występują okoliczności sprzyjające

powstawaniu ech zakłócających

stosowanie zobrazowania ruchu

rzeczywistego na małych zakresach zmusza
do częstego przesuwania pozycji statku
własnego

występuje konieczność uwzględnienia

zmiany kształtu linii brzegowej w zależności
od stanu pływu

w większości przypadków na akwenach tych

występują zmieniające się prądy pływowe,
utrudniające prowadzenie nawigacji oraz
planowanie manewrów statku.

Przy prowadzeniu nawigacji

pilotażowej należy:

skrupulatnie sprawdzać i notować mijane

obiekty, zaznaczając na mapie w czytelny
sposób fakt ich minięcia

przy podchodzeniu do punktu zwrotu

rozpocząć manewr wystarczająco wcześnie aby
po zwrocie statek nadal podążał po wytyczonej
trasie

stosować zobrazowanie z przesuniętą

pozycją centrum zobrazowania, tak aby
zwiększyć obszar obserwacji przed dziobem
statku

odpowiednio używać dostępnych funkcji

radaru takich jak EBL, VRM, interscan, tarcza
linii równoległych, rzutnika refleksyjnego, w
celu maksymalnego wykorzystania jego
możliwości.