Taenia solium

 

 

 

Dojrzały tasiemiec bytuje w jelicie i ma długość 2-8 m, szerokość 

5-6 mm, zaś strobilę zbudowaną z 800-1000 członów. Główka 

wyposażona w 4 przyssawki i podwójny wieniec haczyków (22-

32 sztuk) o różnej długości. Haczyki pierwszego wieńca są 

dłuższe niż drugiego. Główka ma szerokość około 1-1,5 mm . 

Barwa strobilum żółtawomleczna. 

Układ płciowy męski w porównaniu z Taenia saginata: Proglotydy 

hermafrodyczne są mniejsze, zawierają o połowę mniej 

pęcherzyków jądrowych(150-200).

Układ płciowy żeński w porównaniu z Taenia saginata: Proglotydy 

maciczne są również mniejsze, zawierają mniej (30-50 tys.) jaj, 

jajnik jest trójpłatowy. Macica rozgałęziona, do 12 par 

odgałęzień, rzadko rozłożonych.

 

 

 

 

 

 

 

 

Cykl rozwojowy. Pasze zanieczyszczone odchodami 
ludzkimi z jajami pasożyta są źródłem zakażenia 
zwierząt – żywicieli pośrednich(świnia, rzadziej inne 
ssaki). Pod wpływem soku trawiennego, onkosfera 
zostaje uwolniona, przedostaje się do naczyń świni i 
wędruje wraz z krwią do mięśni, gdzie osiedla się w 
formie wągra typu cysticercus. Człowiek spożywając 
niedogotowane, niedosmażone lub surowe mięso z 
dzika lub świni (metka, tatar) umożliwia dalszy rozwój 
pasożyta. Wpuklony czerwioch czyli scolex wywraca 
się (uwypukla na zewnątrz) z wągra, pęcherzyk w 
którym przebywał zanika, a główka i szyjka wzrastają 
oraz rozwijają się w dojrzałego tasiemca. Pasożyt 
egzystuje w jelicie cienkim człowieka. Tasiemiec żyje 
około 20 lat. 

 

 

 

 

Objawy: eozynofilia, bóle brzucha, nudności, zgaga, 
wychudzenie, awitaminoza, anemia, słabość.

Diagnostyka. Badanie kału na obecność członów lub jaj. 
Metoda dekantacji, metoda flotacji, metoda rozmazu Kato-
Miura. Test ELISA wykrywający antygeny tasiemca.

Leczenie: identyczne, jak w Taenia saginata.

Rozpoznanie: Identyfikacja proglotydów w kale, w którym 
można wykryć także jaja inwazyjne, w każdym wykrytym 
przypadku inwazji tasiemcem uzbrojonym należy przeprowadzić 
badania (CT, NMR) na obecność wągrów, zwłaszcza w 
ośrodkowym układzie nerwowym! Za pomocą testu ELISA 
wykrywa się koproantygeny tasiemca w kale.

 

 

Epidemiologia i profilaktyka. Zakażenie dzików i świń 
następuje wskutek nawożenia pól uprawnych fekaliami ludzkimi 
(szambo) i osadami z oczyszczalni ścieków. Roślinność 
pochodząca z takich pól jest zanieczyszczona jajami i stanowi 
potencjalne zagrożenie. Człowiek przez to może również stać się 
żywicielem pośrednim, a nie tylko ostatecznym. Tasiemcem 
uzbrojonym można się zarazić zjadając niedogotowaną 
wieprzowinę, pochodzącą od zakażonej świni. Należy 
obowiązkowo badać mięso wieprzowe, co w dużym stopniu 
chroni człowieka przed zarażeniem się wągrem świńskim. 
Zarażeniu sprzyjać może spożywanie wieprzowiny w postaci 
surowej (pewne gatunki wędlin), zwłaszcza, że wągier świński 
jest zdolny do zarażenia w ciągu około 42 dni. Dopiero 
gotowanie w odkrytych naczyniach kawałków mięsa zabija larwy 
w ciągu 2 godzin. 

 

 

Tasiemiec nieuzbrojony od tasiemca 
uzbrojonego różni się tym, że:

nie ma haczyków, osobnik dorosły tasiemca 
nieuzbrojonego jest dłuższy (osiąga długość do 12 
metrów) od osobnika dorosłego tasiemca 
uzbrojonego (osiąga długość od 2 do 8 metrów), u 
tasiemca nieuzbrojonego żywicielem pośrednim jest 
bydło a u tasiemca uzbrojonego żywicielem 
pośrednim jest świnia, niekiedy człowiek.