Tasiemiec uzbrojony

Radosław Podolak gr. 5

Występowanie:



Kosmopolityczny tasiemiec występujący w

jelicie cienkim człowieka



Kraje o niskim poziomie higieny: Meksyk,

Nikaragua, Honduras, Ekwador, Peru, Boliwia,

Chile, Indie, Tajlandia, Tajwan, Korea i Gwinea



Człowiek może być zarówno żywicielem

ostatecznym jak i pośrednim



Żywiciel ostateczny: gibbon, pawian, chomik

złocisty, człowiek



Żywiciel pośredni: małpy szeroko i wąskonose,

dzik, świnia, niedźwiedź brunatny, lis, pies,

tchórz, kot, królik, zając, mysz i szczur

Występowanie:

Budowa i rozwój:



Długość: 2 – 8m (najczęściej 4m)



Szerokość: 5 – 6mm



Strobila: 800 – 1000 proglotydów



Skoleks: niemal kulisty, zaopatrzony w 4 przyssawki i

wysuwalny ryjek uzbrojony w podwójny wieniec 22 – 32

haków (haki pierwszego wieńca są dłuższe niż

drugiego)



Człony hermafrodytyczne zawierają 150 – 200

pęcherzyków jądrowych, a jajnik jest trójpłatowy



Człony maciczne zawierają 30 000 – 50 000 jaj,

odrywają się od reszty strobili po 5 - 6 , a pozbawione

zdolności samodzielnego poruszania się biernie

wydostają się z odchodami na zewnątrz



Macica zawiera 7 – 15 bocznych odgałęzień po każdej

stronie (przeciętnie 9)

zatoka

płciowa

macica

Budowa i rozwój:



Większość jaj nie wydostaje się zwykle z macicy,

stanowiąc źródło jednoczesnego zarażenia
żywiciela pośredniego dużą liczbą jaj inwazyjnych



Onkosfera czynnie przebija się przez ścianę jelita

do krwioobiegu i po 3 – 4 miesiącach przekształca
się w wągier (cysticercus cellulosae)



Wągry umiejscawiają się najczęściej w języku,

następnie w mięśniach żuchwy, szyi, lędźwi,
łopatki, serca i przepony



W wyniku reakcji na obecność pasożyta organizm

żywiciela otacza larwę cienką łącznotkankową
osłonką

Jajo z zewnętrzną

osłonką embrionalną

Jajo bez zewnętrznej
osłonki embrionalnej

onkosfera

embriofor

zewnętrzna
osłonka
embrionalna

Budowa i rozwój:



Człowiek może zarazić się jajem inwazyjnym

(onkosfera + osłonki embrionalne) na drodze

egzoinwazji i autoendoinwazji



EGZOINWAZJA: polega na spożyciu pokarmu

zanieczyszczonego jajami inwazyjnymi lub

całym proglotydem macicznym



AUTOENDOINWAZJA: jeśli jaja inwazyjne

pochodzą od tasiemca, którym człowiek jest

aktualnie zarażony; do autoendoinwazji może

dojść, jeżeli proglotydy maciczne tasiemca

dostają się do żołądka (np. podczas ruchów

antyperystaltycznych) i uwalniają tam jaja

inwazyjne

Budowa i rozwój:



Onkosfera uwolniona z jaja zachowuje się jak

u żywiciela pośredniego – przebija ścianę jelita
i z dużym i małym obiegiem krwi zostaje
rozrzucona po całym organizmie



Najbardziej niebezpieczne jest osiedlenie się

larwy w gałce ocznej i w OUN



Jaja zachowują żywotność w środowisku

zewnętrznym przez ponad rok

Cykl rozwojowy:

Chorobotwórczość:

Tenioza

Cysticerkoza



Wywołana inwazją
postaci dojrzałych



Bóle brzucha i nudności



Osłabienie



Chudnięcie i zaburzenia
łaknienia



Biegunka lub/i zaparcia



Niedokrwistość i
niedrożność jelita



Wywołana inwazja larw



Objawy w zależności od
umiejscowienia wągrów



Żywe wągry nie wywołują
zwykle w mięśniach
żadnych gwałtowniejszych
odczynów



Martwe wągry powodują
wyraźny odczyn
komórkowy, którego
efektem może być
serowacenie, zwapnienie,
częściowa resorpcja lub
zbliznowacenie larwy

Wągrzyca mózgu:



Wyróżnia się 3 grupy mózgowej cysticerkozy:



I obejmuje 42% chorych z inwazją pojedynczymi larwami

i objawami powoli rozwijającego się guza mózgu (zmiany

ogniskowe, napady epileptyczne, wzrost ciśnienia

śródczaszkowego); śmiertelność 23%



II obejmuje 26% chorych z mnogą inwazją i szybko

rozwijającymi się symptomami rozległego uszkodzenia

mózgowia (gwałtowny wzrost ciśnienia śródczaszkowego,

zaburzenia widzenia dochodzące do utraty wzroku,

zaburzenia psychiczne typu organicznego); śmiertelność

33%



III obejmuje 32% chorych z wągrami umiejscowionymi w

podstawie mózgu, czemu towarzyszy przewlekłe

zapalenie opon miękkich, wyściółki i wodogłowie

wewnętrzne; śmiertelność 67%

Wykrywanie



mikroskopowa identyfikacja proglotydów

przejrzałych (7-13 odgałęzień macicy po
każdej stronie) w próbach kału



badania biopsyjne, CT, NMR, Rtg



testy immunologiczne (np. ELISA)



Badanie histopatologiczne wycinków z mięśni

szkieletowych lub tkanki podskórnej

Zwalczanie:



Niklosamid jest lekiem, który usuwa postać dojrzałą T.

solium



Prazykwantel stosowany doustnie i jednorazowo w dawce

5 – 10mg/kg masy ciała



zapobieganie tasiemczycy polega na: leczeniu zarażonych

osób, zachowaniu odpowiedniego poziomu higieny

sanitarnej podczas chowu świń, kontroli weterynaryjnej

wieprzowiny w kierunku obecności larw cysticerkus,

zamrażaniu lub gotowaniu wieprzowiny



w ramach zapobiegania cysticerkozy należy przestrzegać

zasady higieny osobistej (możliwe jest samo-zarażenie), a

także wczesne wykrycie taeniozy i leczenie



Mrożenie w temp. -10°C zabija większość larw już po 5

dniach, a po 10 także w najgłębszych partiach mięsa



Temp. powyżej 70°C zabija wągry już po 5 min.