Prezentacja
działalności
organizacji
społecznych –PTTK i
ZHP.
PTTK
Polskie Towarzystwo
Turystyczno-
Krajoznawcze
PTTK (1950r.)
Powstało z połączenia Polskiego
Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT –
1873r.) i Polskiego Towarzystwa
Krajoznawczego (PTK –1906r.)
Działalność PTTK
Upowszechnia krajoznawczy program turystyki
związany z poznawaniem Ojczyzny, ochroną
przyrody, krajobrazu i zabytków.
Stwarza warunki ułatwiające turystom i
krajoznawcom wędrowanie po kraju i za granicą -
pomaga w wędrowaniu indywidualnym.
stworzyło i upowszechnia system odznak
turystyki kwalifikowanej służący rozwojowi
zainteresowania różnymi formami turystyki i
krajoznawstwa.
popularyzuje wiedzę o najbardziej atrakcyjnych
turystycznie regionach Polski.
promuje w kraju i zagranicą polski
produkt turystyczny – turystykę aktywną.
zrzesza blisko 70 tysięcy członków w
ponad 3 tysiącach kół i klubów PTTK (koła
i kluby tworzą odziały PTTK - terenowe
jednostki Towarzystwa posiadające
osobowość prawną. Obecnie w Polsce
działa około 340 oddziałów PTTK.
wyznaczanie, znakowanie i konserwacja
szlaków turystycznych (pieszych
nizinnych, górskich, rowerowych,
narciarskich, wodnych i innych )
Opieka nad szlakami dalekobieżnymi
(europejskimi)
dysponuje prawie dwustoma obiektami
turystycznymi, w których znajduje się ponad
20 tysięcy miejsc noclegowych. Składa się na
to 60 domów turysty, 77 schronisk górskich,
35 stanic i ośrodków turystyki wodnej, 33
ośrodki campingowe i 5 zajazdów o
zróżnicowanym standardzie.
wydawca książek, map i folderów - posiada
własne wydawnictwo „Kraj” Sp. Z o.o., które
istnieje od 1975 r.
Prowadzenie 16 muzeów (Radom, Puławy,
Starachowice, Gorlice)
dysponuje systemem szkolenia i doskonalenia
kadr dla turystyki kwalifikowanej.
Organizacja rajdów, zlotów, spływów i rejsów.
Praca międzynarodowa (z innymi
organizacjami)
Członkostwo
Zapoznać się ze Statutem PTTK oraz z „Karta praw i
obowiązków członka PTTK”
Odnaleźć oddział PTTK, który najbardziej odpowiada
naszym zainteresowaniom turystycznym
Środowiskowy (Np. akademicki, przewodnicki)
Terenowy (w naszym mieście, dzielnicy
Udać się do wybranego oddziału i opłacić wpisowe oraz
składkę członkowską (należy również zabrać dokument
tożsamości, 2 zdjęcia formatu 30x40
28 zł - składka normalna
14 zł - składka ulgowa
Wpisowe:
10 zł dla osoby opłacającej składkę normalną,
6 zł dla osoby opłacającej składkę ulgową (z wyjątkiem uczniów),
3 zł dla uczniów do poziomu szkoły ponadgimnazjalnej włącznie.
Członkiem zwyczajnym
PTTK może być:
obywatel polski lub cudzoziemiec,
mający pełną zdolność do czynności
prawnych i nie pozbawiony praw
publicznych;
niepełnoletni w wieku od 16 do 18 lat,
mający
ograniczoną
zdolność
do
czynności prawnych;
małoletni w wieku poniżej 16 lat za
zgodą jego przedstawicieli ustawowych.
Młodzież szkolna może być zrzeszana w
szkolnych kołach krajoznawczo-
turystycznych PTTK co nie ogranicza jej
prawa do zrzeszania się w innych
kołach i klubach PTTK - jednostkach
organizacyjnych oddziałów PTTK.
Członkostwo zwyczajne w PTTK powstaje
przez złożenie pisemnej deklaracji i
przyjęcie w poczet członków przez
zarząd koła, klubu lub oddziału PTTK.
Członek zwyczajny PTTK
ma prawo:
wybierać i być wybieranym do władz
PTTK;
zgłaszać wnioski dotyczące działalności
PTTK;
brać udział w działalności oraz
korzystać z pomocy, obiektów i
urządzeń PTTK na zasadach
określonych przez Zarząd Główny;
nosić odznakę organizacyjną PTTK.
Członek zwyczajny PTTK
jest obowiązany:
przestrzegać postanowień Statutu,
regulaminów i uchwał władz PTTK;
uczestniczyć w działalności PTTK;
reprezentować godnie imię turysty
polskiego;
regularnie opłacać składkę
członkowską.
Ulgi
USŁUGI FOTOGRAFICZNE
oferowane przez Laboratoria
"KODAK EXPRESS„ (usługi 10%
rabatu, zakup wyrobów 5%
rabatu)
Zniżki 10-15% na zakup
odzieży i sprzętu marki
HiMountain
Imprezy
akademickie
żeglarskie
kajakowe
przewodnickie
kolarskie
„na orientację”
konne
okolicznościowe
Lokalne
Dla kadry
Konferencje
Seminaria
Szkolenia
Aktualności
Kurs przewodnika
turystycznego miejskiego po
Warszawie
Kurs pilota wycieczek
Kurs przewodnika
terenowego po Mazowszu
Centralna
Biblioteka PTTK
im. K. Kulwiecia
00-261 Warszawa, ul.
Podwale 23
email: cb@pttk.pl
czynna: wtorki i piątki 12:00-
19:00; środy i czwartki 10:00-
15:00
w wakacje: wt. i piątki 12:00-
18:00; środy i czwartki 11:00-
15:00
Biuro Zarządu
Głównego PTTK
00-075 Warszawa, ul.
Senatorska 11
tel. (centrala) 022 826-22-51;
tel. (sekretariat) 022 826-57-
35,
022 826-01-56; fax. 022 826-
25-05
http://www.pttk.pl/; email:
poczta@pttk.pl
Co oznacza pojęcie
harcerstwo?
Harcerstwo
–
polski system wychowywania dzieci i
młodzieży wzorowany na skautingu, oparty o służbę,
samodoskonalenie (pracę nad sobą) i braterstwo.
Zasady postępowania harcerza wyznacza Przyrzeczenie
Harcerskie i Prawo Harcerskie. Zasady postępowania
zucha wyznacza Obietnica Zucha i Prawo Zucha.
Harcerstwem nazywane są także organizacje harcerskie
pracujące w kraju i poza jego granicami (wśród Polonii
zagranicznej), w oparciu o powyższe zasady i unikalną
metodę harcerską.
Krótko o historii
skautingu…
Przełom XIX i XX w. to czas, kiedy w światowej pedagogice
następuje rozwój nowych prądów filozoficznych, które zmieniły
dotychczasowy sposób postrzegania wychowania jednostki
ludzkiej: obok rozwoju umysłowego zwrócono uwagę na
znaczenie emocjonalnego rozwoju dzieci i młodzieży (poprzez
rozwój ich wyobraźni, wrażliwości oraz życzliwości w stosunku
do otaczającego ich świata
).
W krajach Europy Zachodniej tworzą się ruchy młodzieżowe
wcielające w większym lub mniejszym stopniu te nowatorskie
koncepcje pedagogiczne. Jednym z takich ruchów powstałym w
Wielkiej Brytanii jest wówczas skauting(1907). Za jego twórcę
uznaje się generała o imieniu Robert Baden-Powell.
Ruch skautowy
Ruch skautowy został zdefiniowany jako dobrowolny,
apolityczny ruch wychowawczy dla młodzieży, otwarty dla
wszystkich, bez względu na pochodzenie, rasę czy wyznanie,
zgodny z celem, zasadami i metodą, które ustalił założyciel
Robert Baden-Powell.
Celem ruchu skautowego jest przyczynianie się do rozwoju
młodych ludzi w taki sposób, by w pełni mogli wykorzystać swoje
możliwości fizyczne, umysłowe, społeczne i duchowe jako
jednostki, jako odpowiedzialni obywatele i jako członkowie
wspólnot lokalnych, narodowych i międzynarodowych.
Skauting oparty jest na trzech ogólnych zasadach, które
reprezentują jego podstawowe prawa i wierzenia. Są to:
"obowiązek wobec Boga", "obowiązek wobec bliźnich" i
"obowiązek wobec samego siebie".
„Harcerstwo to skauting plus
niepodległość”
Geneza ruchu skautowego w Polsce sięga 1909 roku, i wiąże się z przeniknięciem
na polskie tereny pierwszych wiadomości o rozwijającym się w Wielkiej Brytanii
skautingu (w dwóch czasopismach warszawskim i lwowskim). Jego początki
można również kojarzyc z tłumaczeniem na język polski przez Andrzeja
Małkowskiego podręcznika Roberta Baden-Powella "Scouting for boys” w 1910 r.
Młodzież polska, wychowana w duchu pozytywizmu, przeniknięta hasłami
niepodległościowymi, uznała metody skautowe za atrakcyjne i przydatne do
celów wyszkolenia wojskowego, walki o niepodległośc.
Wartości pedagogiczne skautingu, bardzo szybko zostały przejęte przez niektóre
z organizacji młodzieżowych takich jak: Organizacja Młodzieży
Niepodległościowej "Zarzewie", Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, Ruch Etyczny
"Eleusis". To one jako pierwsze przystąpiły do tworzenia polskiego skautingu, a
następnie przekształcenia go w harcerstwo.
Harcerstwo odróżnia się od innych organizacji skautowych patriotyzmem. Jedynie
harcerstwo jako organizacja czynnie walczyło z okupantem. Inne organizacje
skautowe tego nie czyniły uważając, że są to działania sprzeczne z zasadą
braterstwa wszystkich ludzi.
Tworzenie się ZHP
za symbolicznych założycieli harcerstwa uważa się Andrzeja
Małkowskiego i jego żonę Olgę Drahonowską-Małkowską.
1910 -powstanie pierwszego zastępu (podst. jednostka drużyny
harcerskiej)
22 maja 1911 -powstanie pierwszych drużyn
ZHP powstał w dniu 1 listopada 1916 roku, z połączenia
wszystkich wcześniej działających organizacji harcerskich i
skautowych, z trzech zaborów. Przewodniczącym ZHP został ks.
Jan Mauersberger.
Formalnie działalnośc ZHP została zatwierdzona 1 i 2 listopada
1918 kiedy to w Lublinie odbył się zjazd połączeniowy.
Uchwalono na nim połączenie się harcerstwa w jedną
organizację noszącą nazwę ZHP z Naczelną Radą Harcerską na
czele.
Podczas II wojny światowej ZHP staje się organizacją
konspiracyjną przyjmując kryptonim Szare Szeregi.
Związek Harcerstwa
Polskiego dzisiaj…
Związek Harcerstwa Polskiego to obecnie największe, liczące 134
655 członków, ogólnopolskie, patriotyczne stowarzyszenie dzieci
i młodzieży. To organizacja wychowawcza, którą cechuje przede
przede wszystkim otwartośc i apolitycznośc.
To organizacja non-profit, od 16 lutego 2004 roku zarejestrowana
jako organizacja pożytku publicznego. Ponadto przez wiele lat
posiadała status stowarzyszenia wyższej użyteczności.
Od lat 20. Związek jest współzałożycielem Światowej Organizacji
Ruchu Skautowego (WOSM) oraz Światowego Stowarzyszenia
Przewodniczek i Skautek (WAGGGS). Po II wojnie światowej ZHP
traci co prawda członkostwo w WOSM i WAGGGS ale odzyskuje je
ponownie w 1996 roku.
Główne założenie
działalności ZHP stanowi:
wychowywanie młodych ludzi na prawych, aktywnych i
odpowiedzialnych obywateli w duchu wartości zawartych
w Prawie Harcerskim; wartości te to:
patriotyzm,
braterstwo, przyjaźń, służba, wiara, praca,
sprawiedliwość, wolność i pokój.
jest to zatem wychowanie w oparciu o normy kulturowe i
etyczne wartości chrześcijańskie
dbanie o wszechstronny rozwój jej członków tj. harcerek i
harcerzy poprzez stawianie wyzwań.
Podstawowe jednostki
organizacyjne ZHP
zastępy, szóstka zuchowa, patrol,
wachta
gromady zuchowe (jest ich 2111)-dzieci
w wieku 6-10 lat
drużyny harcerskie 11-13 lat
drużyny starszoharcerskie 14-16 lat
drużyny wędrownicze 16-25 lat
(drużyn jest łącznie 4079)
Struktura ZHP
Na poziomie powiatu, gminy, dzielnicy
poszczególne jednostki reprezentuje
hufiec harcerski
Na poziomie województwa harcerki i
harcerze reprezentowani są przez
chorągiew ( jest ich 17 przy czym osobną
stanowi aglomeracja warszawska)
Władze naczelne, zarząd stowarzyszenia
w postaci Głównej Kwatery ZHP
Zasady harcerskiego
wychowania:
Służba- czynna, pozytywna postawa
wobec świata i wobec człowieka, służba
Bogu, Polsce i bliźnim
Braterstwo- przyjacielska i serdeczna
postawa wobec innych
Praca nad sobą- nieustanne
kształtowanie i doskonalenie własnej
osobowości
Metoda harcerska
Założenia, zgodnie z którymi w mniemaniu
harcerstwa należy działac. Wykorzystywana
przez instruktorów harcerskich w obrębie
wszystkich jednostek organizacyjnych.
Cechuje ją :
Pozytywnośc
Dobrowolnośc
Świadomośc celów
Indywidualnośc
Pośredniośc
Naturalnośc
Wzajemnośc oddziaływań
środki metody
Forma realizacji metody harcerskiej tj. :
Oddziaływanie poprzez udział w małych i
neutralnych grupach w obrębie zastępu,
drużyny itd.
Wzorzec osobowy instruktora-wpływ osoby
starszej, bardziej doświadczonej na
młodszych uczestników
Stopniowanie trudności- zadania
dostosowywane do wieku członka ZHP
Wychowanie w oparciu o przyrodę-
wytworzenie emocjonalnego stosunku do
natury, otoczenia.
Obecnośc turystyki w ZHP
Krajoznawstwo i turystyka w
harcerstwie:
Stanowią jedną z podstawowych dziedzin w działalności
harcerstwa
Przejawiają się w organizowanych zbiórkach-wycieczkach
po okolicy odpowiednich dla zuchów oraz biwakach,
obozach, rajdach, wędrówkach właściwych dla harcerzy.
Dostarcza wiedzy na temat własnego kraju, umożliwia
poznawanie nieznanych terenów, zapewnia przeżycia
patriotyczne czy estetyczne, już od najmłodszego
poznajemy cenne sposoby aktywnego spędzania
wolnego czasu. Wszystko to nieodłącznie wiąże się z
podstawowym założeniem ZHP- samodoskonalenia,
wszechstronnego rozwoju.
Jak przejawia się turystyka w
działalności harcerskiej?
Obozowanie, biwakowanie wymagają od harcerza opanowania pewnych
technik, umiejętności posługiwania się sprzętem turystycznym. Chociażby
z tego względu można harcerstwo zaliczyc do turystyki kwalifikowanej a
tym samym do turystyki campingowej, która wyróżnia się tym, że turysta
przebywa we własnym, przewożonym lub przenoszonym przez siebie
namiocie (także w przyczepie), potrafi samodzielnie zagospodarowac
teren w tym wypadku wybudowac biwak lub obozowisko.
widoczne są w niej elementy surwiwalu- czyli niekonwencjonalnej
odmiany turystyki przygodowej polegającej na umiejętności przetrwania
w niedostępnych miejscach dobrowolnie lub w sytuacjach mających
charakter przymusowy. Doskonałym przykładem jest ustanowiona jeszcze
w początkowych fazach kształtowania się ruchu skautowego sprawnośc
„trzech piór”, której założenia były identyczne jak w szkole przetrwania.
Harcerstwo na dzień dzisiejszy odgrywa główną rolę w rozwoju szkół
przetrwania. Pierwsza zorganizowana została w latach 80. przez jedną ze
starszoharcerskich drużyn.
Ok. 60% sympatyków survivalu zrzesza obecnie właśnie harcerstwo
Jaką formę przybiera
działalnośc turystyczna w
ZHP? Czyli formy
organizacyjne
Specjalności harcerskie:
W ramach organizacji harcerskich
istnieją harcerskie kluby specjalnościowe
– realizują one program harcerski
wzbogacony o treści charakterystyczne
dla innej aktywności, nazywany
specjalnością harcerską. Wyróżnia się
m.in. specjalności: artystyczną,
ekologiczną, jeździecką, kawaleryjską,
lotniczą a także turystyczną (m.in.
Harcerski Klub Turystyczny)
Harcerski Klub Turystyczny
(HKT)
Rodzaj specjalistycznej jednostki,
działającej w Związku Harcerstwa
Polskiego, realizującej program
harcerski, wzbogacony turystyką i
krajoznawstwem.
Do jednostek tego typu należą m.in.:
Harcerski Klub Turystyczny "Azymut" w Swarzędzu,
Harcerski Klub Turystyczny "10,5 km" im. Jerzego
Kukuczki w Pile
„Harctour”
Biuro Usług Turystycznych ZHP
Wyspecjalizowana w zakresie obsługi
krajowego i zagranicznego ruchu
turystycznego, agenda harcerstwa.
Jego działalnośc sprowadza się do organizacji
imprez zwłaszcza w okresie letnim i zimowym
przeznaczonych dla młodzieży ale także kadry
instruktorskiej, nauczycieli, wychowawców.
Swoją działalnością ma na celu upowszechnic
wzory dobrej i jednocześnie zdrowej rozrywki.
Odznaczenia i inne formy
honorowania
Formy honorowania
zdobytych umiejętności
przyznawane są w postaci:
zuchowych i harcerskich sprawności
znaków służb
uprawnień państwowych
Oraz realizację zadań zespołowych i
projektów.
Sprawności:
Określają poziom nabytej wiedzy ale także co ważne
zdobyte umiejętności specjalistyczne, praktyczne w
zakresie danej dziedziny turystyki.
Dostosowywane są do wieku harcerza, a co za tym idzie
każdą sprawnośc cechuje odpowiednia trudnośc
wykonania zadania. Stąd wyróżniamy jedno, dwu i
trzygwiazdkowe sprawności a ponadto mistrzowskie (po
wcześniejszym zdobyciu wyżej wymienionych). Zuchy
posiadają swój odrębny system sprawności.
Rodzaje sprawności to m.in. kajakarz, ratownik, narciarz-
alpejski, technik obozowy, terenoznawca, przewodnik po
mieście, przyjaciel przyrody.
stopnie
W ich ramach pracuje się nad różnymi
aspektami swojej osobowości
W odróżnieniu od sprawności stopnie
wyrażają ogólną wiedzę harcerską
Zuchy zdobywają gwiazdki, harcerze-
stopnie
Stopień instruktorski
Stopień o charakterze wychowawczym przyznawany wyłącznie
pełnoletnim członkom ZHP.
wyróżniamy następujące stopnie instruktorskie:
Swoją postawą propaguje harcerski system wartości. Odgrywa
zasadniczą rolę jeżeli chodzi o wdrażanie w wychowanie
harcerza środków metody. Jest wychowawcą harcerskim i
opiekunem. Rozumie ludzi i otaczającą go rzeczywistość –
reaguje na ich potrzeby. Potrafi zauważyć sytuacje problemowe
i je rozwiązywać. Umie spojrzeć na nie szerzej, niż tylko z
perspektywy własnego środowiska.
I. przewodnik / przewodniczka,
II. podharcmistrz /
podharcmistrzyni,
III. harcmistrz / harcmistrzyni.
Podsumowując:
System wychowawczy wykorzystywany
przy organizacji krajoznawstwa i
turystyki (odnoszący się również do
innych dziedzin) oparty o dostosowanie
trudności zadań do wieku, wzajemnym
oddziaływaniu członków ZHP, także
samodoskonaleniu, samodzielnym
działaniu, sprawia, że ZHP stanowi
najlepszą z możliwych formę
wychowania do turystyki.