METODA
KNILLÓW
TWÓRCY METODY:
ukończyła Akademię
Muzyczną w Oslo, od 1973
roku współpracowała z
dziećmi, młodzieżą i
dorosłymi z ciężkimi
zaburzeniami w rozwoju
ruchowym poznawczym i
społecznym.
Marianna Knill (1947-
1986)
urodził się w Anglii, tam
ukończył Uniwersytet,
ale do dziś jest
pracownikiem
Norweskiego Instytutu
Edukacji Specjalnej.
Pełni funkcję konsultanta
i superwizora
programów pracy z
osobami
niepełnosprawnymi,
wprowadzanych w
Skandynawii i w Anglii.
Christopher Knill
(1948)
Rezultatem ich pracy są
PROGRAMY AKTYWNOŚCI:
ŚWIADOMOŚĆ CIAŁA,
KONTAKT I KOMUNIKACJA
Przeznaczenie programu
Podstawowym założeniem programu jest
stwierdzenie, że „rozwój człowieka uzależniony
jest od zdolności do nabywania , organizowania i
wykorzystywania wiedzy o sobie”.
Program został stworzony z myślą o
ludziach, którzy mają z różnych powodów
utrudniony rozwój. Każdy musi być
świadomy wykorzystywania swojego
ciała (przede wszystkim rąk, nóg, ust,
ramion, stóp) podczas używania go w tak
prostych i codziennych czynnościach, jak
jedzenie i ubieranie, podczas zabawy i w
komunikacji z innymi
.
Wspieranie tego rozwoju może pozwolić
uniknąć takich konsekwencji jak ogólny brak
bezpieczeństwa i zaburzenia emocjonalne,
które hamują możliwość normalnego
progresu człowieka.
Dlatego też programy te mogą być
skutecznie stosowane w pracy z dziećmi,
młodzieżą i dorosłymi o różnym poziomie
rozwoju intelektualnego i z różnymi
rodzajami niepełnosprawności fizycznej.
KTO I KIEDY MOŻE
STOSOWAĆ PROGRAM
Od osoby pomagającej wymaga się:
- umiejętności dawania fizycznego
wsparcia,
- kontaktu wzrokowego,
- świadomego używania głosu
- cierpliwości
Każdy, kto ma regularny i dobry
kontakt osobą z wymagającą
wsparcia programów (może być to
nauczyciel, rodzic, wolontariusz itp.)
KTO I KIEDY MOŻE
STOSOWAĆ PROGRAM
Może być stosowany 2-3 razy w tygodniu lub
codziennie (w przypadku osób ze znaczącymi
trudnościami w komunikacji); najlepiej o
stałej porze, uwzględniając porę dnia, w
której osoba jest najbardziej ożywiona.
Początkowo osoba powinno pracować z
tym samym terapeutą.
W skład podstawowych
elementów programów
wchodzą:
1. RUCH – źródło informacji o ciele i jego
powiązań z innymi ludźmi, przedmiotami,
przestrzenią
2. DOTYK – daje poczucie bezpieczeństwa,
zachęca do aktywności
3. MUZYKA – specjalnie skomponowana
na potrzeby programów zwiększa i
stymuluje uwagę dziecka, kieruje nią i
motywuje do określonej aktywności.
Terapeuta śpiewa lub mówi wyraźnie i
melodyjnie
OPIS PROGRAMÓW:
Na metodę Knillów składają się 4 programy oraz Program
Wprowadzający i Specjalny Program, zaadoptowany dla potrzeb
bardzo niesprawnych fizycznie dzieci (SPH)
PROGRAM WPROWADZAJACY
– czas trwania ok. 8
minut
- Kołysanie
- Wymachiwanie rękoma
- Pocieranie dłoni
- Klaskanie
- Głaskanie głowy
- Głaskanie brzucha
- Relaksacja
Program Wprowadzający jest potrzebny po to, aby
móc określić ramy programowe dla tych osób, które
są hiperaktywne, bardzo małe albo maja nie
wystarczającą koncentracje uwagi, aby uczestniczyć
w Programie 1 lub 2. Może być także punktem
startowym przy pracy z osobami, z którymi bardzo
trudno jest nawiązać i utrzymać kontakt.
PROGRAM 1 –
czas trwania ok. 15 minut
-
Kołysanie
- Wymachiwanie rękoma
- Zaginanie i rozprostowywanie rąk
- Pocieranie dłoni
- Zaciskanie i otwieranie rąk
- Ruchy palców
- Klaskanie
- Głaskanie głowy
- Głaskanie policzków
- Głaskanie łokci
- Głaskanie brzucha
- Przewracanie się (padanie)
- Relaksacja
Program ten koncentruje się na górnej części ciała.
PROGRAM 2
–
czas trwania ok.15 minut
- Kołysanie
- Klaskanie
- Głaskanie brzucha
- Głaskanie ud
- Głaskanie kolan
- Głaskanie palców u nogi
- Wiosłowanie
- Pocieranie stóp
- Poruszanie palcami u nóg
- Poruszanie nogami
- Leżenie na plecach
- Obracanie się z pleców na bok
- Obracanie się z pleców na brzuch
- Relaksacja
Program ten koncentruje się na dolnej partii ciała.
PROGRAM 3
–
czas trwania ok. 20 minut
-
Leżenie na brzuchu
- Leżenie na plecach
- Obracanie się z pleców na brzuch
- Obracanie się z brzucha na plecy
- Poruszanie nogami
- Czołganie się na brzuchu
- Raczkowanie
- Klęczenie i spacerowanie na kolanach
- Upadanie z pozycji klęczącej
- Odpychanie i przyciąganie
- Relaksacja
Program ten jest oparty na zdolności do realizacji Programów 1 i 2.
Osoba może używać swojego ciała w bardziej zintegrowany
sposób, wspólnie z terapeutą i z innymi osobami
.
PROGRAM 4
–
czas trwania ok. 20 minut
-
Leżenie na brzuchu
- Leżenie na brzuchu i mruganie oczami
- Leżenie na plecach z rękoma wokół karku
- Poruszanie nogami (jazda rowerem)
- Odbijanie się na siedzeniu
- Kręcenie się wokół siedzenia
- Ślizganie się na siedzeniu
- Podnoszenie się i stanie bez ruchu
- Podnoszenie ramion – jednego, a potem obu
jednocześnie
- Podnoszenie jednocześnie – nogi i ręki
Program 4 powinien być używany na poziomie najbardziej
zaawansowanym. Skonstruowany jest jako aktywność grupowa.
- Stawanie przed kimś
- Podbieganie do – odbieganie od
- Spacerowanie – szybko i delikatnie
- Spacerowanie - wolno i ciężko
-Spacerowanie - wolno i i delikatnie (po
cichu)
- Dwa i dwa (znajdź partnera)
- Odpychanie i przyciąganie
- Dowolne ruchy (taniec)
PROGRAM SPH
–
czas trwania ok. 25 minut
- Kołysanie
- Wymachiwanie rękoma
- Pocieranie dłoni
- Zaciskanie i otwieranie dłoni
- Klaskanie
- Głaskanie policzków
- Głaskanie brzucha
- Głaskanie ud
- Ruchy stóp / nóg
- Przewracanie się (padanie)
- Relaksacja
Program ten składa się z specjalnie wyselekcjonowanych aktywności
dostosowanych do potrzeb osób, które są bardzo niesprawne fizyczne lub
takie, które potrzebują więcej czasu na wykonanie czynności.
OPIS AKTYWNOŚCI:
KOŁYSANIE – celem tego jest pomoc
osobie w doświadczeniu istnienia jego
ciała i budowaniu zaufania do
terapeuty.
Kołysanie
WYMACHIWANIE RĘKOMA
–
celem jest tu
wyrobienie u osoby aktywnej świadomości
rąk i ramion w sytuacji interakcji. Rozwój
świadomości RĘKA.
Wymachiwanie rękoma
KLASKANIE / GŁASKANIE
–
pracując
rękoma, dłońmi i palcami wyrabia się
świadomość wyobrażenia o własnym
ciele oraz o związku z innymi ludźmi –
w równym stopniu jak doskonalenie
koordynacji ruchu.
Głaskanie
PORUSZANIE NOGAMI – celem jest tu
rozwój zdolności dziecka do celowego i
niezależnego używania obu nóg. Rozwój
mięśni nóg i żołądka.
Poruszanie nogami
LEŻENIE NA PLECACH – celem jest
zapoznanie się osoby z jej własnymi
plecami. Uświadomienie pojęcia: PLECY.
Pomoże to poczuć się bezpiecznie w
pozycji leżącej.
Leżenie na plecach
RELAKSACJA – to stworzenie
bezpiecznych ram dla aktywności. Gdy
osoba rozpoznaje melodię i
identyfikuje ją jako ‘muzykę do
odpoczynku’, wie, że ten etap
aktywności kończy się.
Relaksacja
saromcia4@wp.pl
Jeżeli chcesz otrzymać prezentację,
zgłoś się pod adres:
Dziękujemy
!