Przyrodnicze skutki degradacji wód
Podział wód:
opadowe ( atmosferyczne), powierzchniowe, i
podziemne
1. Wody opadowe- są produktem kondensacji pary
wodnej
zawartej w atmosferze
2. Wody powierzchniowe:
a) śródlądowe (słodkie)-
- płynące ( rzeki, potoki, cieki wodne)
- stojące ( jeziora , stawy, sztuczne zbiorniki wodne)
b) wody morskie ( oceaniczne)
3. Wody podziemne:
a) wody zaskórne
b) wody gruntowe
c) wody głębinowe
Gospodarka wodna
Zarządzanie zasobami wodnymi ma służyć nie tylko
zaspokojeniu
potrzeb ludności i gospodarki, ale także ochronie wód i
środowisk
związanych z wodami przed zanieczyszczeniem oraz
niewłaściwą
lub nadmierną eksploatacją, tworzeniu warunków dla
rybackiego
wykorzystania oraz zaspokajaniu potrzeb związanych z
turystyką,
sportem i rekreacją.
Celem nowocześnie rozumianej gospodarki wodnej -
jest przede wszystkim niedopuszczenie do pogorszenia
ekologicznych funkcji wód oraz stanu ekosystemów wodnych i
terenów podmokłych bezpośrednio zależnych od wód
ustawa z dnia 18 lipca 2001 Prawo
wodne ( Dz.U. 2005 nr 239,
poz.2019)
Gospodarka wodna jako obiekt
zarządzania:
- zasoby wód
- korzystanie z wód
- ochrona wód
- budownictwo wodne
- ochrona przed powodzią i suszą
Niedobory wody są spowodowane działaniem
wielu czynników antropogenicznych:
• zmiana klimatu
• nadmierna eksploatacja wód podziemnych
• melioracje i drenaże
• regulacja rzek i potoków
• zmiana szaty roślinnej (wylesianie)
• odwodnienia odkrywek i kopalń podziemnych
• zanieczyszczenie wód ściekami
Zasoby wód w Polsce
- w Polsce zasoby wód w przeliczeniu
na jednego mieszkańca są małe około 1580 m
3
/rok/mieszkańca
(w Europie 4560 m
3
/rok/ mieszkańca)
- zapotrzebowanie gospodarki narodowej na wodę jest pokrywane
w 83% z zasobów wód powierzchniowych,
a w 17% z wód podziemnych.
- 80% pobieranych wód powierzchniowych wykorzystuje przemysł,
11% rolnictwo i leśnictwo, 9% cele komunalne
Korzystanie z wód to - użytkowanie wody przez ludzi na
potrzeby
socjalne i gospodarcze
dzieli się na :
• powszechne - zaspokojenie potrzeb osobistych ,
gospodarstwa domowego lub rolnego,
wypoczynku, turystyki , sportów wodnych
i amatorskiego połowu ryb
• zwykłe- zaspokojenie potrzeb gospodarstwa
domowego
lub rolnego przy czym dobowy pobór nie może
być
większy niż 5 m
3
/dobę
• szczególne - obejmuje: wprowadzanie ścieków,
retencjonowanie
wody, przerzuty wody, piętrzenie,
korzystanie z
wód do celów energetycznych, żeglugi,
spływu,
wydobywanie surowców z wód, rybactwo
Ochrona wód polega na:
• utrzymaniu lub poprawie jakości wód
• unikaniu lub ograniczaniu zanieczyszczeń wód
• zapobieganiu niekorzystnym zmianom naturalnych
przepływów
• zapobieganiu zmianom poziomu zwierciadła wód
podziemnych
• zapobieganie zmianom naturalnego ukształtowania
koryt
rzecznych
Ochrona przed powodzią i suszą polega na :
• zachowaniu i tworzeniu systemów retencji wody
tzn. budowie zbiorników retencyjnych,
polderów przeciwpowodziowych
• racjonalnym retencjonowaniu wód
• zapewnieniu systemu ostrzegania przed
niebezpiecznymi
zjawiskami zachodzącymi w hydrosferze
• budowaniu oraz utrzymaniu wałów
przeciwpowodziowych
Źródła zanieczyszczeń wód:
1. wody lądowe:
- zakłady przemysłowe
- gospodarka komunalna
- chemizacja rolnictwa
- opady atmosferyczne
2. wody morskie i oceaniczne
- dopływy wód lądowych
- ropa naftowa , oleje i smary żeglugi
Do wód powierzchniowych wraca 80% pobieranej wody
w postaci ścieków.
Przyrodnicze skutki degradacji wód
Przyrodnicze skutki degradacji gleb
„ Gleba” - jest to powierzchniowa część skorupy ziemskiej ,
zmieniona pod wpływem czynników klimatycznych,
roślinności ,zwierząt i wody, kształtująca się w zależności
od rzeźby terenu i charakteru podłoża mineralnego.
Obecnie w coraz większym stopniu jest kształtowana
i modelowana przez człowieka.
(Uggla 1977)
„Gleba” - jest dynamicznym, żyjącym systemem,
złożonym z materii organicznej i mineralnej
tworzącej sieć kanałów i porów wypełnionych płynami i gazami.
Chemiczne, fizyczne i biologiczne właściwości gleby są
bardzo zmienne. Formuje się tak wolno, że może być uważana
za zasób nieodnawialny. Warstwa gleby 2-3 cm powstaje
w ciągu od 200 do 1 tys. lat
( Żukowski 1994)
Gleby pełnią funkcje przyrodnicze, gospodarcze i społeczne:
• Jako rezerwuar substancji odżywczych i wody
dostępnych dla roślin są podstawą produkcji biomasy;
wskutek tego stanowią kluczowy komponent wszystkich
ekosystemów lądowych i umożliwiają ludziom produkcję
żywności, drewna i włókien
• Ze względu na swą porowatość są znaczącym magazynem wody;
pogarszanie porowatości powoduje pogorszenie warunków
wodnych życia roślin i produkcji rolniczej, zmniejszenie retencji,
nasilenie spływu powierzchniowego.
• Zapobiegają zanieczyszczeniu wód gruntowych i
łańcuchów
pokarmowych ( jest to istotne ,ponieważ
np. 65 %mieszkańców Europy pozyskuje wodę do
picia z
zasobów gruntowych)
• Filtrują, buforują i transportują substancje, które
mogą
być toksyczne dla organizmów żywych
( w optymalnych warunkach 99% pestycydów jest
przekształcanych w związki nietoksyczne w
wierzchniej
warstwie gleby
•
Są środowiskiem życia wielu organizmów ;
w wierzchniej warstwie 30 cm na 1 ha występuje
przeciętnie
25 t organizmów z tego 10 t bakterii, 10 t grzybów,
4 t dżdżownic i 1 t innych organizmów
• Są fizycznym podłożem do rozwoju infrastruktury
oraz źródłem surowców takich jak : piasek, glina, żwir, torf
• Są źródłem informacji archeologicznych i paleontologicznych
• Mają znaczenie klimatyczne- jest w nich związane
około 3 razy więcej węgla niż w biomasie
i 2 razy więcej niż w atmosferze
Formy i skala degradacji gleb
Degradacja gleby - oznacza zmiany jej właściwości
fizycznych, chemicznych i biologicznych.
Wpływają one na:
- pogorszenie ekologicznych warunków życia ludzi
- pogorszenie produkcji środków żywności
- pogorszenie estetycznych walorów krajobrazu
Wyróżniamy degradację rzeczywistą i względną
• degradacja rzeczywista oznacza trwałe obniżenie
lub zniszczenie aktywności biologicznej
• degradacja względna ma charakter przejściowy
jest to przeobrażenie struktury gleby w sposób stopniowy,
bez zmiany jej aktywności biologicznej
( Siuta 1985)
Do podstawowych form degradacji
rzeczywistej gleby zalicza się:
• wyjałowienie ze składników pokarmowych i
naruszenie
równowagi jonowej
• zakwaszenie środowiska
• zanieczyszczenie składnikami toksycznymi
• zasolenie
• nadmierny ubytek próchnicy
• przesuszenie
• zawodnienie
• erozję
• zniekształcenie struktury
• zniekształcenie rzeźby terenu
• zanieczyszczenie mechaniczne
• zanieczyszczenie biologiczne
Obok spadku plonów i utraty terenów
uprawnych
degradacja gleb prowadzi do:
• zwiększenia ryzyka naturalnych katastrof
np. : lawiny błotne, osuwiska, powodzie
• wymywania substancji odżywczych
• eutrofizacji wód
• spadku różnorodności biologicznej
np.: ubożenie fauny glebowej, zmiana struktury
i składu ekosystemów na zdegradowanych
obszarach.
Erozja - to zespół procesów powodujących żłobienie
i rozcinanie powierzchni skorupy ziemskiej przez wodę,
lodowce, i wiatr połączone z usuwaniem powstających
produktów zniszczenia
(Nowa Encyklopedia 1995)
Na erozję szczególnie narażone są :
- gleby na pochyłościach terenu
- obszary intensywnych upraw
- zbocza górskie z nadmiernym wyrębem drzew
- tereny upraw roślin okopowych
- gleby na podłożu drobnoziarnistym np. czarnoziemy
Erozję nasilają:
- nadmierny wyrąb lasów
- niszczenie naturalnej szaty roślinnej
- nieprawidłowa uprawa ziemi
- wadliwy dobór roślin uprawnych
- wypas bydła
- nieprawidłowe melioracje wodne
Erozja gleb w Polsce
• erozją wodną w Polsce zagrożonych jest 30%
powierzchni
gruntów rolnych i lasów
• erozja wietrzną zagrożonych jest 28 % powierzchni
gruntów
rolnych
• obszary szczególnie zagrożone erozja wodną to:
Pogórze Beskidzkie, Beskidy Zachodnie, Tatry,
Wyżyna Lubelska, Wyżyna Krakowsko- Częstochowska
straty dochodzą tu do 5 t / km
2
Pustynnienie - jest to proces degradacji gleb na obszarach
suchych i półsuchych , prowadzący do powstania
warunków pustynnych.
Pustynnienie - jest procesem naturalnym w warunkach klimatu
gorącego i suchego.
Na pozostałych obszarach głównym czynnikiem pustynnienia
jest złe wykorzystanie i użytkowanie ziemi
.
Przyczyny pustynnienia:
• zmniejszenie ilości i regularności opadów atmosferycznych
• intensywny spływ powierzchniowy bez wnikania wody
do gleby
• zwiększone parowanie z powierzchni gruntu
• pozbawienie ziemi naturalnej pokrywy roślinnej
np. lasów stepów, sawann
• nadmierne użytkowanie do celów przemysłowych
i komunalnych
Degradacja chemiczna gleb polega na:
- zmianie odczynu gleby
- zmianie właściwości biochemicznych gleby
- zmianie składu i właściwości próchnicy
- zmianie składu ilościowego i jakościowego
pierwiastków śladowych
Do najbardziej rozpowszechnionych form
degradacji chemicznej należą:
- nadmierne zakwaszenie lub alkalizacja gleb
- naruszenie równowagi jonowej, biologicznej
- zasolenie roztworów glebowych
- nadmierna koncentracja metali ciężkich
- nadmierne nagromadzenie pestycydów