Fizjologia

Część V

Układ oddechowy

ODDYCHANIE



Istotą procesu oddychania jest wyzwolenie

energii zgromadzonej w organizmie poprze

spalanie pewnych składników pokarmowych

przy udziale tlenu atmosferycznego.



Oddychanie dzieli się na:



oddychanie zewnętrzne - polega na

doprowadzeniu cząsteczek tlenu do

atmosferycznego do wnętrza komórek;



oddychanie wewnętrzne (wewnątrzkomórkowe)

- w czasie którego cząsteczki tlenu wchodzą w

reakcje chemiczne;

ODDYCHANIE
ZEWNĘTRZNE



Proces złożony, w którym biorą udział:



a) układ oddechowy:



drogi oddechowe;



płuca;



b) m. poprzecznie prążkowane szkieletowe;



c) krew i układ sercowo-naczyniowy;



d) ośrodki nerwowe (sterują oddychaniem).



Istotą procesu jest doprowadzenie tlenu

atmosferycznego do komórek zgodnie z

gradientem ciśnienia parcjalnego

ODDYCHANIE
ZEWNĘTRZNE



Jednoczesne usuwanie z komórek

dwutlenku węgla zgodnie z gradientem

ciśnienia parcjalnego, (powstaje w

wyniku utleniania komórkowego

związków organicznych);



Droga gazów :



wentylację płuc;



dyfuzję gazów między powietrzem

pęcherzykowym a krwią



transport gazów za pośrednictwem krwi;



dyfuzję gazów pomiędzy krwią i

komórkami.

Wentylacja płuc



a) Fazy: wdech i wydech:



b) Pojemność płuc:



pojemność płuc całkowita (TLC) -jest objętością

powietrza w płucach na szczycie maksymalnego

wdechu, dzieli się na:



1. pojemność wdechową (IC) - stanowi powietrze

wciągane do płuc w czasie najgłębszego wdechu

po spokojnym wydechu, dzieli się na:



objętość oddechową (TV) - wdychana i

wydychana w czasie swobodnego wdechu i

wydechu;



objętość zapasową wdechową (IRV) - wciągana do

płuc w czasie maksymalnego wdechu

wykonywanego na szczycie swobodnego wdechu;



TV i IRV łącznie tworzą lC (pojemność wdechową).

Wentylacja płuc



Pojemność zalegająca czynnościowa (FRC) - jest

to powietrze pozostające w płucach po

spokojnym wydechu, dzieli się na:



objętość zapasową wydechową (ERV) - po

spokojnym wdechu można wykonać swobodny

wydech usuwając z płuc właśnie ERV;



objętość zalegająca (RV) - zawsze pozostaje w

płucach;



ERV i RV łącznie tworzą FRC.



Pojemność życiowa (VC) - ilość powietrza, które

można usunąć z płuc po maksymalnym wdechu

w czasie maksymalnego wydechu;

Wentylacja płuc



Objętość zalegająca (RV) - obejmuje powietrze

znajdujące się w pęcherzykach płucnych i

przewodzikach pęcherzykowych (tam, gdzie istnieją

anatomiczne warunki do wymiany gazów):



W czasie swobodnego wdechu wprowadzane jest do

dróg oddechowych ok. 500 ml powietrza, które

stanowi objętość oddechową (TV);



Do pęcherzyków płucnych dostaje się ok. 350 ml

powietrza, pozostałe 150 ml wypełnia przestrzeń

martwą anatomiczną



przestrzeń martwą tworzą drogi oddechowe, w

których nie ma warunków anatomicznych do

wymiany gazów pomiędzy krwią a powietrzem



jama nosowa, gardło, krtań, tchawica, oskrzela i

oskrzeliki;

Wentylacja płuc



W czasie spoczynku jest wdychane i wydychane

ok. 8l. powietrza na minutę - 16 oddechów x 500

ml powietrza objętości oddechowej;



Jest to wentylacja płuc minutowa (może ona

znacznie zwiększyć się podczas wykonywania

szybkich i głębokich oddechów);



Maksymalna wentylacja płuc (MVV) może być od

kilkunastu do dwudziestu kilku razy większa od

wentylacji płuc minutowej w czasie spoczynku;



W celach diagnostycznych do badania sprawności

ukł. oddechowego stosuje się pomiar objętości

powietrza wydychanego w czasie pierwszej

sekundy po najgłębszym wdechu, czyli natężonej

objętości wydechowej w pierwszej sekundzie (FEV

1.o);

Wentylacja pęcherzyków



Suche powietrze atmosferyczne, bez pary

wodnej, wciągane do płuc zawiera 21% 0

2

. 78%

N i 0.04% C0

2



powietrze wciągane do płuc, stanowiące

objętość oddechową (TV) miesza się z

powietrzem stanowiącym pojemność zalegąjącą

czynnościową (FRC),



jednocześnie ogrzewa się i wysyca parą wodną



w czasie każdego wdechu do pęcherzyków

płucnych dostaje się ok. 350 ml powietrza

oddechowego, pozostała część wypełnia

przestrzeń martwą anatomiczną

Wentylacja pęcherzyków



Tak wymieszane powietrze styka się ze ścianą

pęcherzyków płucnych i przewodzików

pęcherzykowych, których łączna powierzchnia

wynosi ok. 70 m

2

i jest to powierzchnia, przez

którą dyfundują gazy;



podczas wdechu napięcie powierzchniowe w

pęcherzykach wzrasta, a w czasie wydechu

maleje, zapobiega to zlepianiu się ścian

pęcherzyków na szczycie wydechu;



napięcie powierzchniowe w pęcherzykach

zmniejsza czynnik powierzchniowy (surfaktant),

jest on wydzielany przez komórki pęcherzyka

oddechowego duże (pneumocyty II rz.);

Budowa ściany
pęcherzyka płucnego

Dyfuzja gazów w płucach



Wymiana gazowa zachodzi w pęcherzykach

płucnych pomiędzy powietrzem i krwią stale

przepływającą przez sieć naczyń otaczających te

pęcherzyki;



W naczyniach tych znajduje się stałe ok. 100 ml

krwi, przepływa ona przez naczynia włosowate w

czasie ok. 0,8 s;



Podczas zwiększonej pojemności minutowej serca

(np. podczas wysiłku), krew przepływa znacznie

szybciej przez naczynia włosowate pęcherzyków

płucnych;



Dyfuzja gazów przez ścianę pęcherzyków odbywa

się zgodnie z gradientem prężności cząsteczek

gazów;

Dyfuzja gazów w
pęcherzykach płucnych



Cząsteczki 0

2

, dyfundując do krwi, muszą

pokonać ścianę pęcherzyka płucnego i ścianę

naczynia włosowatego; grubość tej przegrody nie

przekracza 1μm;



Cząsteczki 0

2

po przejściu przez nią rozpuszczają

się w osoczu wypełniającym naczynia włosowate

(na zasadzie rozpuszczalności fizycznej);



Z osocza 0

2

natychmiast dyfunduje do

erytrocytów



Cząsteczki C0

2

dyfundują z osocza krwi

przepływającej przez naczynia włosowate do

światła pęcherzyków (w kierunku odwrotnym niż

cząsteczki 0

2

)

Transport tlenu



Cząsteczki 0

2

rozpuszczone w osoczu dyfundują

przez otoczkę do erytrocytów i wiążą się z

hemolobiną, tworząc hemoglobinę utlenowaną

(oksyhemoglobinę);



Dzięki występowaniu hemoglobiny zdolność

krwi do transportu tlenu wzrasta ok. 70 razy;



Krew w zbiorniku żylnym płucnym ma prężność

= 12,7 kPa i hemoglobina jest wysycona tlenem

w 97%;



Krew zawierająca hemoglobinę wysyconą

tienem odpływa z płuc, kierując się przez

zbiornik żylny płucny, lewy przedsionek serca,

lewą komorę serca, trafia do krążenia dużego

Transport dwutlenku
węgla



C0

2

dyfundujący z tkanek do krwi

przepływającej przez naczynia włosowate jest

transportowany do płuc:



• ok. 6% w postaci C0

2

rozpuszczonego na

zasadzie rozpuszczalności fizycznej w osoczu i

w cytoplazmie



• ok. 88% w postaci jonów HC0

3

związanych

przez wodorowęglanowy układ buforowy osocza

i erytrocytów;



• ok. 6% w postaci karbaminianów, C0

2

związanego z wolnymi grupami aminowymi

białek osocza i hemoglobiny

REGULACJA ODDYCHANIA



Ośrodek oddechowy:



za jego pośrednictwem odbywa się regulacja
oddychania (czyli częstotliwość i głębokość
oddechów);



znajduję się on w rdzeniu przedłużonym



W jego skład wchodzą dwa rodzaje ośrodków
neuronów tworzące dwa ośrodki o przeciwnej
funkcji;



ośrodek wdechu



ośrodek wydechu



Ośrodek wydechu pobudza zaś neurony ruchowe
unerwiające m. wydechowe



Ośrodek wdechu wysyła impulsy nerwowe do
neuronów ruchowych unerwiających m. wdechowe,

REGULACJA ODDYCHANIA



Neurony ośrodka wdechu stanowią

rozrusznik dla czynności

oddechowej; średnio 16 razy na

minutę, neurony ośrodka wdechu

pobudzają się i wysyłają salwę

impulsów nerwowych;



Rytmiczność oddechów związana

jest z występującymi po sobie

kolejno okresami pobudzania i

hamowania ośrodka wdechu.

Układ krążenia

Układ krążenia



1. Krew wypełniająca łożysko
krwionośne



2. Serce i układ naczyniowy



Krew - tkanka płynna,
odgraniczona od innych tkanek co
najmniej jedną warstwą komórek
(śródbłonkiem naczyniowym.



l/20 - l/13 masy ciała

Krew



Skład krwi



1. Elementy upostaciowane (<50%)
erytrocyty, leukocyty, trombocyty



2. Składniki nieupostaciowane: np.
białka, w tym czynniki krzepnięcia,
elektrolity, hormony, lipidy, glukoza,
woda



Hematokryt: iloraz składników
upostaciowanych do całkowitej objętości
krwi.

Rola krwi w organizmie



utrzymanie stałości środowiska

wewnętrznego



• transport tlenu do tkanek



• transport dwutlenku węgla do płuc



transport składników odżywczych i

budulcowych



• transport produktów materii do nerek



• transport hormonów i witamin



• magazyn hormonów tarczycowych i

nadnerczowych

Rola krwi w organizmie
(c.d.)



• wyrównywanie ciśnienia osmotycznego



• wyrównywanie stężeń jonów

wodorowych we wszystkich tkankach



• wyrównywanie temperatury pomiędzy

narządami



• udział w krzepnięciu krwi



• zapora przed inwazją drobnoustrojów

(przeciwciała)



• eliminacja substancji obcych np. toksyn

bakteryjnych

Czynność tkanek
krwiotwórczych



1. Centralne tkanki krwiotwórcze
(hematopoetyczne)



• Szpik kostny i grasica



2. Obwodowe tkanki
krwiotwórcze



• węzły chłonne, grudki chłonne
w błonach śluzowych i śledzionie

Szpik kostny



Jest zasadniczym narządem

krwiotwórczym w życiu pozapłodowym.



Stanowi 5% masy ciała, a połowa z tego

to szpik czerwony, w którym powstają

elementy morfotyczne krwi.



Znajduje się w istocie gąbczastej kości

płaskich, mostku, żebrach, kości

biodrowej, trzonach kości kręgowych

oraz jamach szpikowych w przynasadach

kości długich.



Pozostałą część - szpik żółty.

Elementy szpiku



Komórki hematopoetyczne, o różnym stopniu

zróżnicowania,



zrąb łącznotkankowy, komórki ścian zatok i

komórki bariery.



W skład zręby wchodzą komórki siateczki,

tworzące sieć, w której zawieszone są inne

komórki.



Wszystkie elementy szpikowe pochodzą od

komórki pluripotencjalnej hematopoetycznej które

pod wpływem czynników hematopoetycznych

CSF-G i interleukin (1,6,7,10,11,12) różnicuje się

na komórki macierzyste nieukierunkowane (CFU-

GEMM) oraz progenitorowe komórki limfoidalne.

Elementy szpiku (c.d.)



Komórki macierzyste nieukierunkowane (CFU-

GEMM) przekształcają się w:



Komórki ukierunkowane linii erytrocytów -

komórki tworzące kolonie rozsadzające

eytroidalne (BFU-E), a nastepnie komórki

macierzyste linii erytrocytów (CFU-E)



Komórki ukierunkowane granulocytów i

makrofagów (CGU-GM)



Komórki macierzyste linii eozynofilów (CFU- Eos)



Komórki macierzyste linii bazofilów (CFU- Baso)



Komórki ukierunkowane linii megakariocytów -

(BFU-Mk), a następnie komórki macierzyste

megakariocytów ukierunkowane (CFU-Mk)

Elementy szpiku (c.d.)



Komórki ukierunkowane granulocytów i

makrofagów (CFU-GM) przekształcają się



następnie w komórki macierzyste linii

neutrofilów (CFU-G) i linie macierzyste i

makrofagów (CFU-M.)



Różnicowanie stymulują wymienione

czynniki wzrostowe



Progenitowowe komórki limfoidalne w

szpiku przekształcają się w



limfocyty pre B, i pre T



limfocyty naturalni niszczyciele (NK)

Erytropoeza



Z komórek macierzystych linii erytrocytów

(CFU-E)powstają kolejno:



Proerytroblast,



Erytroblast zasadochłonny I i II,



Erytroblast polichromatoflny - zaczynają

wypełniać się hemoglobiną



Erytroblast ortochromatyczny - przenikając do

zatok szpikowych pozostawia w jamie

szpikowej piknotyczne jądro, pożerane przez k-

ki siateczki.



Retikulocyt -pula rezerwy szpikowej.



Cykl ten trwa 5 dni.

Erytropoeza



Erytropoetyna (EPO) - czynnik wzrostowy,

pobudzający erytropoezę . Białko powstające w

nerkach (85%) i wątrobie (15%). Czynnik

zwiększający wydzielanie EPO - zmniejszenie

prężności tlenu w nerkach.



Żelazo



Transferyna dostarcza - Fe - do erytroblastów.

(synteza Hb). Stężenie Fe 23 μmol/l = 130



μg/dl (M.) i 19 μmol/l = 110 μg/dl (K).

Zapotrzebowanie 10 mg/d (M.) i 18 mg/d (K)



Na erytroblastach są receptory transferynowe,

najwięcej na E. zasadochłonnych (najbardziej

intensywna synteza Hb)

Gronulocytopoeza
i trombocytopoeza



Z odpowiednich komórek macierzystych szpiku

powstają odpowiednie linie



Mieloblasty - mielocyty granolocyty

obojętnochłonne, kwasochłonne (eozynofile) i

zasadochłonne (bazofine)



Komórka macierzysta megakariocytów (CFU-Mk)

dzieli się na promegakarioblasty



Meakarioblasty



Megakariocyty - powiększa się cytoplazma



Płytki krwi (trombocyty) - krążące we krwi

fragmenty cytoplazmy megakariocytów

Limfocytopoeza



Zachodzi w tkankach limfoidalnych centralnych

(szpik, grasica) i obwodowych (węzły chłonne,

grudki chłonne w błonach śluzowych, śledziona



W szpiku z komórki macierzystej limfoidalnej

powstają komórki, z których część dojrzewa



w szpiku (limfocyty pre-B), a część wychodzi ze

szpiku i krąży we krwi docierając do grasicy



i tam dojrzewa (limfocyty pre T). część krąży

nadal we krwi (limfocyty NK).



Limfocyty preB przekształcają się w limfocyty B

produkujące immunoglobuliny

Limfocytopoeza
(c.d.)



Limfocyty pre-T po przejściu w grasicy poza

naczynia przekształcają się w tymocyty

wędrujące do części rdzennej.



Otoczone są przez komórki zrębu.



Komórki zrębu grasicy oddziałują na

dojrzewanie limfocytów T poprzez wydzielanie

tymozyny i innych czynników grasiczych



Limfocyty T i B wędrują do krwi i przechodzą do

węzłów chłonnych, gdzie dzielą się na komórki

potomne, mające taki sam charakter.



Następnie część z nich przechodzi do krwi i do

chłonki i pozostaje w recyrkulacji.

Węzły chłonne i
śledziona



Węzły chłonne i grudki chłonne



Są elementem obwodowej tkanki limfoidalnej, w

których osadzają się recyrkulujące limfocyty T i B.



Miazgę białą tworzą grudki chłonne należące do

obwodowego układu chłonnego



Miazga czerwona - filtr zatrzymujący trombocyty,

erytrocyty, granulocyty, monocyty, limfocyty. Ma

wpływ na liczbę tych elementów we krwi.



W śledzionie zachodzi



wytwarzanie limfocytów niszczenie trombocytów



rozpad starych erytrocytów przez komórki

należące do układu siateczkowo -

śródbłonkowego.

Erytrocyty i hemoglobina



W życiu pozapłodowym wytwarzane są przez

szpik kostny.



Krążą we krwi około 120 dni.



Podstawowa rola - transport tle do tkanek i CO

2

do płuc.



Hemoglobina



Hem + globina. Globina - 4 łańcuchy

polipeptydowe



HbA

1

-97%

•

2 łańcuchy alfa + 2 łańcuchy beta



HbA

2

-2,5%

•

2 łańcuchy alfa + 2 łańcuchy delta



HbF - 0,5% - płodowa (po 6 mies. życia)

•

2łańcuchy alfa + 2 łańcuchy gamma

MetHb, COHb



Związki utleniające żelazo dwuwartościowe do

trójwartościowego tworzą methemoglobinę,

która nie ma zdolności do przenoszenia tlenu i

jego uwalniania.



CO na 200x większe powinowactwo do Hb niż

tlen - powstaje karboksyhemoglobina.



Po około 120 dniach erytrocyt rozkłada się w

układzie siateczkowo - śródbłonkowym

śledziony i wątroby. Hem po odszczepieniu Fe

przemienia się w biliwerdynę przekształałcającą

się w bilirubinę.

Grupy krwi



Antygeny grupowe ABO występują w otoczkach

erytrocytów. Antygeny te są cząsteczkami

polisacharydów.



W osoczu występują odpowiednie przeciwciała w

stosunku do antygenów nieobecnych w

krwinkach



Antygeny układu Rh Cc D, Ee



Najważniejszy antygen D. Obecny jest u ludzi Rh

dod., a nie występuje u Rh ujemnych



U matek Rh ujemnych w ciąży może dojść do

immunizacji gdy płód jest Rh dod.



Inne układy MNSs, keli, Jk mają mniejsze

znaczenie w transfuzjologii.

Granulocyty
obojętnochłonne



Obojętnochłonne - neutrofile, zawierają od 1 do 5

segmentów w jądrze



Pod wpływem bodźców np., toksyn bakteryjnych

część neutrofili przesuwa się z rezerw szpikowych

do krwi.



Neutrofile fagocytują bakterie i uszkodzone

komórki.



Po dotarciu do ognisk zapalnych zachodzi

degranulacja - uwolnienie w procesie egzocytozy

ziarnistości zawierających enzymy i inne aktywne

substancje.



Dla niszczenia drobnoustrojów neutrofine

wytwarzają wolne rodniki tlenowe, nadtlenek

wodoru.

Eozynofile.



Mają również zdolność do diapedezy,

chemotaksji i fagocytozy.



W warunkach fizjologicznych wydzielają

substancje inaktywujące proces zapalny.



Ale jeżeli dojdzie do zapalenia to wydzielają

substancje nasilające zapalenie.



Reagują na pasożyty tak jak neutrofine na

bakterie



Czynniki chemotaktyczne aktywizujące

eozynofile IL-4, IL-5, czynnik aktywizujący

trombocyty (PAF), histamina.



Aktywne eozynofile wydzielają leukotrieny LTB4,

LTC4 i czynniki wzrostowe TGF i TGFβ

Bazofile



Biorą udział w reakcjach anafilaktycznych

i związanych z bezpośrednią

nadwrażliwością.



IgE wyzwala degranulację bazofilów.



Uwalnia się heparyna i histamina,

uwalnia się również LTC4



Stwierdzono podobieństwo bazofilów do

komórek tucznych.



Przypuszczalnie bazofile po przejściu z

krwi do tkanek spełniają rolę k-k

tucznych.

Limfocyty T



Dzielą się na T helper, pomocnicze) 40% CD4+)

T cytotoksyczne (T cytotoxic) — 30%



Ts (supresorowe, hamujące) (CD8+)



Limfocyty Th pod wpływem swoistych

immunogenów i nieswoistych mitogenów

wydzielają polipeptydowe przekaźniki

humoralne (cytokiny) które z kolei aktywują

limfocyty B i inne limfocyty (Interleuliny — 1L2,

IL-4, IL-5, IL-6, IL-1O, INF, TNF,



Limfocyty Ts hamują aktywację limfocytów B

wywołaną przez Th

Limfocyty B i NK



Odpowiadają za reakcje obronne

humoralne



W węzłach przekształcają się w komórki

plazmatyczne, produkujące

immunoglobuliny.



Limfocyty NK wykazują aktywność

cytotoksyczną (niszczą komórki

zawierające wirusy, komórki

nowotworowe)



Wytwarzają białko perforynę uszkadzające

błonę komórkową atakowanej komórki.

Monocyty



Pochodzą ze szpiku czerwonego. Po wyjściu ze

szpiku utrzymują się we krwi 8 — 72 godz.



3x więcej jest monocytów przyściennych niż

swobodnie krążących



Po przejściu z krwi do tkanek przekształcąią się

w:



makrofagi tkankowe (makrofagi pęcherzykowe

w płucach),



osteoklasty w kości, komórki gwiaździste usś w

wątrobie, makrofągi jamy otrzewnowej i

torebek stawowych.



Wszystkie należą do układu siateczkowo —

śródbłonkowego (usś)

Trombocyty



Norma 140—440x i09



We krwi utrzymują się do 8-10 dni (czas

połowicznego rozpadu 4-5 dni)



Rozpad w śledzionie



Biorą udział w hemostazie.



W miejscu uszkodzenia śródbłonka

naczyniowego płytki krwi przylepiają się

do białek warstwy podśródbłonkowej,

agregują ze sobą tworząc czop.



Z ziarnistości cytoplazmatycznych

uwalniają czynniki sprzyjające agregacji.

Osocze



Składniki nieorganiczne



Kationy - Na, K, Ca, Mg,



Aniony Cl, HCO3, P04



Mikroelementy - Fe, Zn, Cu, Se



Składniki organiczne



Białka



Enzymy



Składniki pozabiałkowe - glukoza,

bilirubina, mocznik, kreatynina



Lipidy

Składniki krwi

Równowaga kwasowo -
zasadowa



Kwasy powstają w wyniku przemian (węglowy,
mlekowy, moczowy itp.), wydzielania kw.solnego,
dostarczane z pożywieniem (siarczany)



Kwas węglowy usuwany jest z wydychanym
powietrzem, a nielotne - z moczem

Białka osocza
Krwinki czerwone

Proteinogram

Albuminy

Białka krwi



Albuminy syntezowane w wątrobie



Rola utrzymanie ciśnienia koloidoosmotycznego



Nośnik dla związków drobnocząsteczkowych np.

hormonów



Globuliny



Mukoproteidy i glikoproteidy



Lipoproteidy



Globuliny wiążące się z metalami np. transferyna

z żelazem, ceruloplazmina - z miedzią



W skład gamma globulin wchodzą

immunoglobuliny IgG, IgA, IgM, IgD, IgE

Gamma globuliny powstają głównie w

plazmocytach, a pozostałe białka w

wątrobie

Składniki organiczne
pozabiałkowe



Węglowodany i produkty ich przemiany



Produkty przemiany białkowej



Produkty przemiany hemu



Inne produkty organiczne przemiany

wewnątrzkomorkowej



Glukoza 3,9- 6,2 mmol/l.



Kwas mlekowy jest produktem glikolizy

neztienowej, a stężenie jest odbiciem pracy mięśni

0,4 - 1,7 mmol/l



Amoniak 23,6 - 41,3 mmol/l. Powstaje w tkankach i

jelicie jako produkt dezaminacji aminokwasów



Wątroba syntezuje mocznik przechodzący do krwi i

wydalany z moczem



Produkty rozpadu hemu -bilirubina 0,7 - 6,8 μmol/l

Składniki organiczne
pozabiałkowe



Kwas moczowy jest końcowym produktem

katabolizmu kwasów nukleinowych



Kreatynina powstaje z kreatyny mięśniowej



Lipidy osocza



Całkowita zawartość 5 - 8 g/l



Skład lipidów



Cholesterol (3,9 mmol/l)



Fosfolipidy (3 g/l)



Triacylglicerole (1,5 g/l)



Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (ADEK)



Hormony steroidowe



Wolne kwasy tłuszczowe

Hemostaza



Utrzymanie krwi w łożysku

krwionośnym - hemostaza



Hemostaza zależy od:



Właściwości naczyń krwionośnych

(uszkodzenie błony mięśniowej -

obkurczenia ściany i zamknięcie światła



Obecności trombocytów i tworzenie

czopu płytkowego



Czynników osoczowych powodujących

zamianę fibrynogenu w fibrynę, która z

czopem płytkowym, erytrocytami i

leukocytami tworzy skrzep.

Krzepnięcie krwi



Krzepnięcie ma 3 fazy:



1. Aktywacja wszystkich czynników aż

do aktywacji czynnika II



2. Aktywacja protrombiny w aktywną

trombinę



3. fibrynogen przechodzi w fibrynę



Fibryna stabilna podlega fibrynolizie

(rozpadowi proteolitycznemu).



Enzymem fibrynoliotycznym jest

plazmina, powstająca z plazminogenu.

Chłonka



Część osocza przefiltrowana do tkanek
przez ściany naczyń włosowatych



wraca w postaci chłonki do krwi żylnej
przez przewód piersiowy i przewód
chłonny prawy.



Skład chłonki zależy od opływanego
narządu, np. jelit.



Przez naczynia chłonne wracają
również recyrkulujące limfocyty.