CZYTANIA POLAKÓW W XX
WIEKU
Stanisław Siekierski
UJĘCIE ANTROPOLOGICZNE
inicjacja – złożony proces psychiczny, jaki zachodzi
w świadomości przede wszystkim jednostki,
pośrednio grupy, pod wpływem określonych
tekstów, głównie, ale nie tylko, literackich
przemiany kulturowe zachodzące na skutek
interakcji inicjowanych przez słowo drukowane,
szczególnie literaturę piękną
inicjacyjny aspekt odbioru utworu literackiego – w
jaki sposób i w jakich warunkach literatura pełniła
swoje funkcje, czym była dla procesu kulturowego?
inicjacje z potrzeb spontanicznych
publiczność literacka
SPOSÓB CZYTANIA
sposób zaspokajania potrzeb czytelniczych,
wynikających z sytuacji kulturowej oraz
psychicznej, w jakiej czytelnik się znajdował lub
znajduje
czytanie – jako zaspokajanie potrzeb
psychokulturowych dzięki bardzo różnorodnym
dziełom, także pod względem ich wartości
literackich
czytanie jako sfera indywidualnego
uczestnictwa w kulturze (indywidualny
kontakt).
McLuhan – książka przyczyniła się najbardziej
do indywidualizacji kultury.
GŁÓWNE CZYNNIKI UWARUNKOWAŃ
SPOŁECZNYCH CZYTELNICTWA
SPONTANICZNEGO
potrzeba dostosowania się do norm
uznawanych w środowisku
czytanie wbrew normom i zasadom otoczenia
7 SPOSOBÓW CZYTANIA (ANALIZA
DOKUMENTÓW OSOBISTYCH I PUBLIKACJI
NAUKOWYCH)
potrzeba uczestnictwa w kulturze oficjalnej
literatura jako źródło lub narzędzie kształtowania
postaw patriotycznych, społecznych lub
politycznych (jako źródło inicjacji)
samokształcenie – samodzielne poszukiwanie w
książkach wiedzy potrzebnej do osiągnięcia
zamierzonych celów
literatura jako źródło wspomagające kształtowanie
własnej osobowości (głównie młodzież)
literatura jako źródło przeżyć emocjonalnych
(często łącznie z inicjacyjnym i rozrywkowym);
traktowana pejoratywnie (poza młodzieżą)
czytanie jako zapełnianie czasu wolnego (może być
punktem wyjścia do zaspokajania innych potrzeb)
czytanie jako spełnianie obowiązku edukacyjnego
SZLACHTA
czytanie szlachcica: poszukiwanie wielkiej przeszłości swojej
klasy, literatura nobilitowała i sakralizowała przeszłość
poczucie wyższości nad innymi stanami
uczestnictwo w kulturze jako uczestnictwo w czasach
minionych
Trylogia Sienkiewicza jako dokument wielkiej przeszłości,
artystyczny obraz siły i dominacji warstwy
Józef Chałasiński: szlachta nie przekazała takich wzorów
zachowań wobec literatury pięknej i książki w ogóle, jakie
mogłyby być przejęte przez warstwy aspirujące do kultury
oficjalnej, w której literatura odgrywała tak istotną rolę w
warunkach zaborów i wysiłków zmierzających do utworzenia
nowego systemu społecznego, dającego szansę na
odzyskanie niepodległości
szlachcianki – literatura jako wyznacznik prestiżu
społecznego (romanse francuskie), przygotowanie do
pełnienia ról społecznych, całkowita „bezinteresowność”
lektury
akceptowany sposób spędzania czasu wolnego
INTELIGENCJA
wychowanie szlacheckie lub
przekonanie o konieczności zmian w stylu życia –
literatura jako jeden z warunków przygotowania do
nowych ról
nowoczesną koncepcję narodu polskiego kształtowała
inteligencja – konieczna typologia postaw
kulturowych:
-
nowatorzy szlacheckiego pochodzenia
-
nowatorzy pochodzenia mieszczańskiego
-
nowatorzy wywodzący się z innych grup społecznych
-
inteligenci kontynuujący tradycje kultury szlacheckiej
-
inteligenci spełniający swoje role zawodowe bez
aspiracji twórczych lub rewolucyjnych
INTELIGENCJA
czytanie w większości wynikające ze statusu
zawodowego
uwarunkowania „bycia inteligentem”:
-
zawód wymagający wykształcenia wyższego niż
otoczenie (czytanie jako warunek zdobycia
kwalifikacji),
-
inne horyzonty umysłowe i sposób spędzania
czasu wolnego,
-
rola wzorca zachowań, szczególnie obowiązków
patriotycznych i społecznych oraz uczestnictwa w
oficjalnej kulturze symbolicznej
kobiety – literatura francuska w tłumaczeniach,
polskie piśmiennictwo narodowe
mężczyźni – czytanie dla zdobycia kwalifikacji,
wpisania się kulturowego do środowiska
inteligenckiego (wojny, podróże, detektywistyka)
CHŁOPI
2/XIX – kryzys kultury oralnej
procesy prefiguratywne (czytanie dorosłym przez dzieci)
promowane – czytanie zgodnie z kulturą własną (ludową),
wg propozycji szkolnych i autorytetów lokalnych
literatura wysoka (skracana), teksty jarmarczne
źle widziane – czytanie romansów i literatury sensacyjnej
religia: książeczki do nabożeństwa, „Rycerz Niepokalanej”,
Sienkiewicz, literatura odpustowa
po II wojnie światowej wzrost zasięgu oddziaływania
książki (biblioteki), czytanie jako forma uczestnictwa w
kulturze narodowej
migracje okupacyjne, ruchliwość środowiskowa
rosnąca dwuśrodowiskowość rodzin wiejskich
rozdźwięk między zainteresowaniami a dostępnością
tekstów
brak zainteresowania tzw. nurtem chłopskim w literaturze
l. 90 – przejście do kultury obrazkowej
ROBOTNICY
często korzenie chłopskie
zdobywanie kwalifikacji zawodowych do poł.
XX w. nie wymagało edukacji szkolnej i
udziału w kulturze druku (obserwacja
uczestnicząca)
1/XX ludyczne formy życia kulturalnego:
tańce, wyjazdy za miasto, muzyka amatorska
pieśń dziadowska (nowinkarstwo,
moralizatorstwo, elementy wiedzy o
przeszłości i kultury artystycznej)
ROBOTNICY
do połowy l. 20/XX – małe zainteresowanie
czytelnictwem; brak świadomości w doborze książek,
autorytety środowiskowe; trzy sposoby czytania:
-
inicjacyjne (ewolucja liderów, organizacje
zachowawcze niepodległościowe)
-
pozaśrodowiskowe (wzory szlachecko-inteligenckie) –
czytanie jako rozrywka
-
tożsamościowe – literatura klasyczna i piśmiennictwo
popularne (literatura brukowa, zeszytowa)
okres międzywojenny: brak zasadniczych zmian,
książki historyczne (jako forma uhistorycznienia
świadomości dla osób z niskim wykształceniem)
po II wojnie światowej: podobnie jak w innych
grupach społecznych, zależnie od wykształcenia;
czytanie aspiracyjne – odrzucanie lektur o własnej
klasie
INICJACJE LITERACKIE -
UWARUNKOWANIA
najtrwalsze inicjacje – późne dzieciństwo/
wczesna młodość
teksty różnej treści i formy
inspiracja przeżyć emocjonalnych lub
intelektualnych
ograniczenia polityczne i ideologiczne
mecenat organizacji tworzących instytucje
udostępniające ludowi książki
konkretne sytuacje osób czytających (stan
psychiczny, doświadczenia)
INICJACJE PATRIOTYCZNE
sytuacja historyczna – idee romantyczna i
pozytywistyczna,
okoliczności zewnętrzne: forma buntu
przeciw wynaradawianiu
lata 70 i 80/XX: książki drugiego obiegu
zanik potrzeb inicjacji historyczno-
narodowej? I roli literatury w tym zakresie? –
brak poczucia zagrożenia tożsamości
narodowej
INICJACJE SPOŁECZNO-IDEOWE
Tadeusz Kościuszko jako bohater narodowy wśród
czytelników chłopskich
Inicjacje literackie (i nie tylko) wcale nie muszą
zmieniać zachowań czy zinternalizowanych
wzorów postępowania, dotyczą najczęściej tylko
pewnych aspektów życia, dosyć często inicjacje
te obejmują tylko aspekty emocjonalne, rzadziej
intelektualne, mogą wpływać na zachowania,
chociaż wpływy te jednak nie zawsze są
uświadamiane. (Siekierski, s. 73)
„czyste” inicjacje społeczne u działaczy
radykalnych i rewolucyjnych
nie tylko literatura, także broszury polityczne
publikowanie utworów młodej generacji pisarzy
chłopskich (Władysław Orkan, Jalu Kurek)
obecnie: brak potrzeby inicjacji społecznej?
INICJACJE RELIGIJNE
trudność w werbalizacji – ujawnianiu – badaniu
specyfika „katolicyzmu polskiego”
niechętny stosunek duchowieństwa do części
publikacji, potrzeba kontroli
ubogie piśmiennictwo religijne w okresie PRL
rozwój wydawnictw religijnych po 1990 roku
książeczki do nabożeństwa, Biblia, Przekroczyć
próg nadziei Jana Pawła II
5% kupuje/czyta książki religijne
tradycyjność wyborów
potrzeby: samorozwoju, sprawiedliwości
społecznej, modlitwy
SAMOKSZTAŁCENIE –
UWARUNKOWANIA
świadome, samodzielne, wypływające z własnej woli
poszukiwanie wiedzy zawartej w książkach, kiedy
jednostka sama kontroluje proces edukacyjny,
którego głównym celem jest doskonalenie
osobowości.
czytanie książek jako świadome, pozaszkolne
zdobywanie wiedzy.
początek – lata 20te XIX w. (książki i czasopisma dla
ludu, Pielrzym w Dobromilu I. Czartoryskiej, 1819)
zespoły samokształceniowe w szkołach zaborczych
po II wojnie światowej zmiana od charakteru
społecznego (chłopi, robotnicy) do indywidualnych
zachowań wynikających z nietypowych aspiracji
(samokształcenie hobbistyczne)
SAMOKSZTAŁCENIE
literatura piękna jako źródło poznania
edukacja historyczna
-
czytanie werystyczne (beletrystyka jak dzieło
naukowe)
-
czytanie procesualne (rozumienie sensu
wydarzeń, historycznej zmienności i trwałości
zachowań ludzkich)
-
czytanie w kategoriach mitycznych, z
odniesieniem do współczesności (zwłaszcza w
okresach szczególnego zagrożenia wartości
narodowych)
wiedza o życiu społecznym (i udział)
KSZTAŁTOWANIE OSOBOWOŚCI
literatura jako źródło kształtowania
osobowości:
-
pierwsze fascynacje rzeczywistością
literacką, w której żył i działał bohater utworu
-
poszukiwanie w literaturze sensu swojego
życia
-
wzory społeczne
-
autorytety intelektualne jako przewodnicy po
literaturze
ŹRÓDŁO PRZEŻYĆ EMOCJONALNYCH
2 typy emocji:
pełna akceptacja świata przedstawionego,
bez pozaemocjonalnego zaangażowania
odbiorcy (bez wprowadzania zmian w
otoczeniu)
dominacja przeżyć wewnętrznych, katharsis,
uwolnienie od własnych napięć
przeżycia zastępcze mogą stanowić punkt
wyjścia do własnych przemyśleń i decyzji
PRZEŻYCIA ZASTĘPCZE
XVIII-XIX w. – „sfrustrowane czytelniczki”
(Emilia Korczyńska Nad Niemnem), alienacja
rodzinna i społeczna
zjawisko ponadnarodowe i ponadklasowe
warunek: dużo czasu wolnego
poszukiwanie utopii? zapomnienia?
fascynacja światem literackim ze względu na
odmienność od rzeczywistego
EMOCJE MŁODZIEŃCZE
literatura przygodowa, historyczna, bajki
ucieczka w fikcję literacką
dominuje w dzieciństwie i wczesnej młodości
dziś źródłem przeżyć emocjonalnych jest
raczej przekaz audiowizualny
indywidualizacja – motywacje raczej
psychiczne niż społeczne
CZY TYLKO EMOCJE?
różnorodność wyborów czytelniczych
zaspokajanie różnych potrzeb
czytanie emocjonalne – gdy zaistnieje
harmonia oczekiwań odbiorcy z wpisanym
sensem dzieła lub jego fragmentu
harlequiny – demokratyzacja świata
przedstawionego
Co dalej? Pytanie o właściwości psychiczne
przyszłych uczestników kultury. Czytanie
emocjonalne – jednostki o bogatszej
wyobraźni, zdolne kreować własny (także w
sensie wizualnym) świat.
CZYTANIE W CZASIE WOLNYM
Czas wolny?
-
„dam z towarzystwa”
-
dzieci chłopskich
-
pracowników korporacji
-
studentów
Narastanie czasu wolnego w XXI wieku?
Zagospodarowanie czasu wolnego?
czytanie jako forma zapełniania czasu
wolnego (zaraz po wynalezieniu druku)
zróżnicowania społeczne (XVIII w., „klasa
próżniacza”)
ZRÓŻNICOWANIA SPOŁECZNE
XVIII w., „klasa próżniacza”
inteligencja – wyróżnik społeczno-zawodowy,
kobiety – organizacja życia towarzyskiego/
społecznego; spontaniczność wyboru
wieś – brak czasu wolnego (praca od 5 roku
życia), czytanie od XXlecia (obowiązek
szkolny), w czasie wolnym od l. 50/XX
robotnicy – tradycje wiejskie, spędzanie
weekendów poza miastem, zabawy taneczne,
oferta popularna (cyrk, menażeria, kino),
dostęp do książki, życie towarzyskie
CZAS „ZABIJANY”
wieś – robić cokolwiek, choćby czytać
miasto – większy wybór rozrywek
czytanie jako forma spędzania czasu wolnego
– tylko wśród osób, którym to sprawia
przyjemność
OGLĄDANIE ZAMIAST CZYTANIA
Wybieram książkę? Badania IKiCz 2008
zmiany wchodzące z młodszymi pokoleniami,
wzory zachowań dorosłych – anachroniczne
pogoń za nowością, baumanowską
„zachcianką”
PODSUMOWANIE
literatura piękna jako forma zachowania tożsamości
narodowej w XIX wieku
nieformalne życie literackie publiczności, poza
oddziaływaniem krytyki i literaturoznawstwa, własne
systemy informacyjne (autorytety – indywidualności)
znaczące oddziaływanie szkoły, następnie samokształcenia
internalizacja wzorów zachowań wobec literatury wynika z
potrzeb określonych jednostek/grup (aspiracje, role
społeczne)
powrót do indywidualizmu
po II wojnie światowej ogromny zasięg oddziaływania
literatury pięknej we wszystkich grupach społecznych
l. 90/XX – stereotypizacja i schematyzacja zachowań
czytelniczych (na skutek telenowel?)
ograniczenie zasięgu literatury na wsi
odejście od lektury jako źródła inicjacji patriotycznej,
społecznej, ideologicznej
zanik czytania samokształceniowego
PODSUMOWANIE
niezbędne – wiadomości podane w
maksymalnie skróconej wersji,
łatwodostępne
nie zanika zainteresowanie czytaniem w
czasie wolnym (częściej kobiety, potrzeba
przeżyć emocjonalnych)
niechęć młodzieży do czytania zgodnie z
programem nauczania – kryzys czytania
szkolnego