Podstawy zarządzania
i kierowania
Ewolucja teorii i metod
zarządzania
(wykład)
©dr inż. Jerzy Kupiński
Zagadnienia
1. Organizacja i zarządzanie jako
nauka
2. Nurt klasyczny
3. Nurt psychosocjologiczny
4. Badania operacyjne
5. Kierunek systemowy
7. Kierunek sytuacyjny
8. Kierunek prakseologiczny
1. Organizacja i zarządzanie
jako nauka
• PRZEDMIOTEM BADAŃ nauki - O i Z - są
organizacje i zachodzące w nich procesy, ze
szczególnym
uwzględnieniem
procesu
kierowania.
• METODOLOGIA – sposób podejścia do rozwiązania
problemu badawczego.
• PROBLEM
BADAWCZY
–
zagadnienia
organizacyjne wymagające rozwiązania.
• JĘZYK – czyli terminy jakimi posługuje się nauka.
• INSTYTUCJONALNE
ROZPOWSZECHNIANIE
WIEDZY – nauka nie zachowuje żadnych tajemnic
sama dla siebie – wiedza przekazywana jest w
sposób otwarty i powszechny.
• KONTESTOWANIE – głoszone tezy nie muszą mieć
uzasadnienia w rzeczywistości.
Wniosek
Omawiana nauka dąży do poznania
i objaśnienia rzeczywistości
świata organizacji oraz poszukuje
uogólnień dotyczących prawidłowości i
zasad rządzących tym światem
Nauka O i Z spełnia
funkcje
• metodologiczna - przejawia się
w formułowaniu metod badawczych;
• diagnostyczna - polega na rozpoznawaniu
stanu badanego obiektu;
• opisowa - opisuje organizacje i zachodzące
w nich procesy (np. instrukcje, statuty,
regulaminy itp.);
• eksploatacyjna - jej zadaniem jest przede
wszystkim
wyjaśnianie
zjawisk
(co
spowodowało zaistnienie danego zjawiska?);
• prognostyczna - polega na przewidywaniu
kierunków rozwoju (strategia organizacji).
Interdyscyplinarność nauki
• Organizacja i zarządzanie jest nauką
o rozbudowanej strukturze
wewnętrznej.
• Ze względu na obiekt badań, jej obszar
zainteresowań pokrywa się z wieloma
innymi naukami społecznymi.
• W
tym
sensie
jest
ona
nauką
interdyscyplinarną.
Związek z innymi naukami
EKONOMIA
PRAWO
PSYCHOLOGIA
INFORMATYKA
ERGONOMIA
PRAKSEOLOGIA
STATYSTYKA
MARKETING
SOCJOLOGIA
TEORIA
SYSTEMÓW
MATEMATYKA
ORGANIZACJA
I
ZARZĄDZANIE
FIZJOLOGIA
„Język” nauki
Terminy:
•
strategia, taktyka, operacja są przeniesione
z języka wojskowego;
•
element, relacja, struktura, model pochodzą
z ogólnej teorii systemów;
•
grupa formalna i nieformalna z socjologii;
•
sterowanie,
regulacja,
układ
względnie
odosobniony, sprzężenie zwrotne
z cybernetyki;
•
sprawność działania z prakseologii itd.
Kierunki działalności
naukowej
W
wyniku
wielopłaszczyznowego
podejścia do zarządzania w nauce O i Z
możemy wyróżnić:
• systemową teorię organizacji,
• psychologię organizacji,
• socjologiczną teorię organizacji,
• techniki organizatorskie,
• badania operacyjne,
• prakseologiczna teoria organizacji.
Praca – to wszelki splot czynów mający
na celu pokonywanie trudności dla
zaspokojenia potrzeb ludzkich.
Definicja Pracy
Organizacja i
zarządzanie jako
nauka o pracy
Definicja socjologiczna
pracy
Praca - jest to społecznie zorganizowany
zespół czynności, którego efektem jest
wytwarzanie wartości materialnych
i społecznych (duchowych)
zaspokajających istotne potrzeby ludzkie,
które na bazie istniejących stosunków
społecznych
wyznacza
jednostkom
określoną pozycję w
społeczeństwie.
2. PRZEGLĄD GŁÓWNYCH NURTÓW
ZARZĄDZANIA
1890 1900 1910 1920 1930 1940 1950 1960 1970 1990 2004....
Deficyt
siły
roboczej
I wojna
świato
wa
II
wojna
świato
wa
NURT KLASYCZNY (NAUKOWY I ADMINISTRACYJNY)
NURT PSYCHO -SOCJOLOGICZNY
BADANIA OPERACYJNE
PODEJŚCIE SYSTEMOWE
PODEJŚCIE SYTUACYJNE
Pojawia się
IBM PC
• Kierunek naukowego
zarządzania
•
Kierunek
administracyjnego
zarządzania
Nurt klasyczny
Kierunek naukowego
zarządzania
Kierunek ten zrodził się z potrzeb
praktyki, skupiając uwagę na poprawie
wydajności indywidualnej pracowników.
Przedstawiciele:
• Frederick Winslow Taylor
• Henry Laurence Gantt
• Henry Le Chatelier
• Frank i Lilian Gilbreth,
• Henry Ford
• Hariington Emerson,
• Karol Adamiecki.
Frederick Winslow
TAYLOR
– praktyk (zarządzał przedsiębiorstwami) i
teoretyk,
– autor pierwotnych - zasad naukowego
zarządzania:
• naukowo opracować każdy element pracy
człowieka tym samym zastępując starą metodę reguł
roboczych;
• wybrać pracownika w sposób naukowy, a
następnie go wyszkolić, uczyć i doskonalić;
• współpracować z robotnikami, żeby zapewnić
wykonanie wszystkich opracowanych zadań;
• równo dzielić pracę i odpowiedzialność między
kierownictwo a robotników. Kierownictwo powinno
przejąć wszystkie zadania, do których lepiej się nadaje
niż robotnicy.
BIURO
ADMINISTRACYJNE
BIURO
TECHNICZNE
–
Mistrz ds. analizy czasu
pracy,
– Mistrz ds. szkolenia,
– Mistrz zleceń pracy,
– Mistrz ds. dyscypliny.
–
Mistrz ds.
przygotowania
produkcji,
– Mistrz ds. produkcji,
– Mistrz ds. remontów,
– Mistrz ds. BHP i jakości.
Funkcjonalny system zarządzania
Taylora
KIEROWNIK
WYDZIAŁU
Henry Laurence GANTT
• opracował system płac o charakterze
czasowo - premiowym,
• opracował koncepcję współdziałania
pracowników z kierownictwem w szkoleniu,
ocenie i kształtowaniu klimatu współpracy,
• wprowadził graficzne przedstawienie planu
produkcji.
Wykres Gantta
Frank i Lilian
Gilberthowie
• badali ruchy robocze i czas pracy,
• ustalili związek między
zmęczeniem a ruchami
robotników w czasie pracy,
• opracowali zasady ekonomii
ruchów (ergonomia pracy).
Frank i Lilian
Gilberthowie
• badali ruchy robocze i czas pracy,
• ustalili związek między
zmęczeniem a ruchami
robotników w czasie pracy,
• opracowali zasady ekonomii
ruchów (ergonomia pracy).
Zasady ekonomii ruchów roboczych
• obie ręce powinny brać w miarę
możliwości czynny udział w wykonywanej
pracy,
• ruchy rąk powinny odbywać się w
przeciwnych i symetrycznych kierunkach
możliwie jednocześnie,
• ruchy ciągłe i płynne po linii krzywej są
korzystniejsze od ruchów po linii prostej,
z nagłymi ostrymi zmianami kierunku,
• drogi ruchów rąk powinny mieścić się w
normalnej strefie ich zasięgu.
• obie ręce powinny brać w miarę
możliwości czynny udział w wykonywanej
pracy,
• ruchy rąk powinny odbywać się w
przeciwnych i symetrycznych kierunkach
możliwie jednocześnie,
• ruchy ciągłe i płynne po linii krzywej są
korzystniejsze od ruchów po linii prostej,
z nagłymi ostrymi zmianami kierunku,
• drogi ruchów rąk powinny mieścić się w
normalnej strefie ich zasięgu.
Henry Le CHATELIER
-
francuski inżynier, propagator
metod Taylora, człowiek, który
“unaukowił tayloryzm”,
- twórca cyklu działania
zorganizowanego.
Cykl działania zorganizowanego
Le Chateliera
1. Przyjęcie określonego celu (cel ma być
jeden,
ścisły, ograniczony i użyteczny).
2. Zbadanie środków i warunków, które są
potrzebne do osiągnięcia celów.
3. Przygotowanie potrzebnych środków
działania.
4. Wykonanie zamierzonej czynności
stosownie do
powziętego planu.
5. Kontrola osiągniętych wyników.
Henry Ford
• wprowadził produkcję taśmową,
• wprowadził daleko posuniętą
specjalizację,
• zorganizował sieć serwisu usług
naprawczych,
• ograniczył biurokrację zakładową.
Henry Ford
• wprowadził produkcję taśmową,
• wprowadził daleko posuniętą
specjalizację,
• zorganizował sieć serwisu usług
naprawczych,
• ograniczył biurokrację zakładową.
Hariington Emerson
•
zdefiniował
efektywność
jako
pojęcie ilościowe:
„jako stosunek tego, co jest, do tego,
co
powinno
być
(wyrażony
w
procentach)”,
•
wprowadził
pojęcie
inżynierii
efektywności,
która wyjaśniała zasady efektywnego
organizowania
i
zarządzania
produkcją.
12 zasad efektywności Emersona
1. Wyraźnie określony cel.
2. Zdroworozsądkowe podejście do
określenia pracy robotnikom.
3. Fachowe doradztwo.
4. Dyscyplina.
5. Sprawiedliwe i uczciwe
postępowanie.
6. Rzetelna, natychmiastowa,
dokładna i stała
sprawozdawczość.
7. Planowanie działań(Co? Gdzie?
Kiedy?.. Jakimi siłami?..itp..).
8. Opracowanie wzorców, norm i
harmonogramów działania.
9. Przystosowane warunki pracy.
10. Wzorcowe sposoby działania
(standaryzacja metod i operacji).
11. Pisemne regulaminy i instrukcje.
12. Nagradzanie efektywności
(wydajności)
Zasady efektywności c.d.
Karol Adamiecki
Najwybitniejszy
przedstawiciel
naukowego zarządzania w Polsce
• racjonalizacja pracy zespołowej
(każdy
pracownik
równomiernie
obciążony pracą),
• twórca graficznej analizy planowania
pracy zespołowej – harmonogram,
• udowadniał, że pomimo czas nic nie
kosztuje jest jednym z najdroższych
„materiałów”
używanych
przy
produkcji wyrobów,
• twórca praw harmonii.
Efekty jego pracy:
1.Prawo podziału
pracy.
2.Prawo koncentracji.
3.Prawo harmonii.
PRAWO PODZIAŁU
PRACY
Jeśli pracę podzielimy na
czynności
najprostsze
i
uprościmy proces działania, to
umożliwiamy wyspecjalizowanie
się wykonawcy w
konkretnej dziedzinie i w ten
sposób
zwiększamy
skutek
użyteczny pracy pod względem
ilości i jakości.
PRAWO KONCENTRACJI
Jeśli
w
celu
wykonania
zaplanowanego zadania skupimy
w czasie i przestrzeni środki
przystosowane do wykonywania
jednorodnych
funkcji,
to
oszczędzimy wysiłek i użyte
środki lub przy danych zasobach
uzyskamy
najlepszy
efekt
działania.
PRAWO HARMONII
W działaniu zespołowym skutek
użyteczny całości jest zależny
od właściwej koordynacji i
synchronizacji
czynności
przedmiotów kierowanych
w czasie i przestrzeni.
Spostrzeżenie:
Spostrzeżenie:
Przyczyną zbyt niskiej
Przyczyną zbyt niskiej
wydajności jest nie tylko źle
wydajności jest nie tylko źle
wykonywana praca przez
wykonywana praca przez
robotników, lecz również
robotników, lecz również
nierównomierny podział
nierównomierny podział
obowiązków.
obowiązków.
Spostrzeżenie:
Spostrzeżenie:
Przyczyną zbyt niskiej
Przyczyną zbyt niskiej
wydajności jest nie tylko źle
wydajności jest nie tylko źle
wykonywana praca przez
wykonywana praca przez
robotników, lecz również
robotników, lecz również
nierównomierny podział
nierównomierny podział
obowiązków.
obowiązków.
PRAWO OPTYMALNEJ
DZIAŁALNOŚCI
W
trakcie
jakiejkolwiek
działalności, zwiększając rozchód
lub wysiłek, osiąga się w
pewnym punkcie optymalną
wydajność, poza którą skutek
użyteczny maleje
.
Kierunek Administracyjny
Kierunek ten „skupił uwagę”
na naukowym opracowaniu zasad
działalności
administracyjnej
i
bardziej
ogólnych
zasadach
organizacji.
Przedstawiciele:
• Henri Fayol (1841 -1925),
• Max Weber (1864-1920).
Henri FAYOL
– inżynier francuski, zajmował się (praktyce i
teorii)
administrowaniem (zarządzaniem)
organizacjami -
„fayolizm”,
– zdefiniował zarządzanie jako kompleks funkcji:
•
planowania,
• organizowania,
• rozkazywania,
• koordynowania,
• kontrolowania,
– opracował zasady naukowego zarządzania
organizacjami (14 zasad).
1. PODZIAŁ PRACY - umożliwia osiągnięcie
lepszych efektów przy tym samym nakładzie
pracy.
2. AUTORYTET - to prawo do rozkazywania
i zdolność do egzekwowania
posłuszeństwa wobec siebie. Osiąga się je
w pełni, jeśli autorytet urzędowy wsparty
jest autorytetem osobistym.
3. DYSCYPLINA - w organizacji przejawiać
powinna się w przestrzeganiu norm i
uzgodnień w niej obowiązujących.
4. JEDNOŚĆ ROZKAZODAWSTWA - polega na
tym, że podwładny powinien otrzymywać
polecenia tylko od jednej osoby.
Zasady zarządzania
5. JEDNOLITOŚĆ KIEROWNICTWA – jeden cel
powinien być przedmiotem kierowania jednego
kierownika, posługującego się jednym planem.
6.
PODPORZĄDKOWANIE
INTERESU
OSOBISTEGO INTERESOWI OGÓŁU - interes
pracownika lub grupy nie może w organizacji
dominować nad interesami organizacji jako
całości.
7.
WYNAGRODZENIE
-
powinno
być
sprawiedliwe zarówno dla pracowników, jak i
pracodawców (kierowników).
8.
CENTRALIZACJA
-
ograniczanie
roli
podwładnych w podejmowaniu decyzji
oznacza centralizację, zwiększanie zaś ich roli
- DECENTRALIZACJĘ.
9. HIERARCHIA - jest to liniowe
uszeregowanie stanowisk kierowniczych na
zasadzie podporządkowania, od najwyższego do
najniższego szczebla organizacji.
10. ŁAD - każda rzecz i każdy człowiek powinny
być na właściwym miejscu we właściwym
czasie.
11. "LUDZKIE" TRAKTOWANIE PODWŁADNYCH -
powinno przejawiać się w tym, że kierownicy
powinni odnosić się do podwładnych w sposób
nie tylko sprawiedliwy, ale i przychylny.
12.
STABILNOŚĆ
PERSONELU
-
sprzyja
sprawności funkcjonowania organizacji.
13. INICJATYWA - podwładnym powinno się
umożliwić uczestniczenie w tworzeniu i
realizacji planów działania organizacji, nawet
jeśli mogą stąd wyniknąć pewne pomyłki.
14. ZGRANIE PERSONELU - zadaniem
kierownika jest utrzymywanie w zespole
atmosfery harmonii sprzyjającej współpracy
personelu.
Max WEBER
Niemiecki socjolog, ekonomista, historyk
i metodolog humanistyki -
zajmował się naukami społecznymi: teorią
socjologii, ekonomią, historią gospodarczą.
– przyjąć wyraźny liniowy podział stanowisk
w organizacji,
– ustalić hierarchię stanowisk dla urzędów, tworzącą
linię podporządkowania od góry do samego dołu,
– każde stanowisko obsadzić przez eksperta,
– stworzyć spójny, proceduralny zestaw zasad w celu
zapewnienia jednolitego wykonania zadań,
– menadżerowie powinni prowadzić przedsiębiorstwo
w sposób bezosobowy,
– kierownicy powinni utrzymywać odpowiedni dystans
z podwładnymi,
– pracownicy powinni być chronieni przed
zwolnieniem z byle powodu.
Biurokratyczny model
organizacji
Nurt klasyczny
dorobek
• wprowadzenie pojęcia naukowe
zarządzanie,
• sformułowanie podstawowych praw
organizacji,
• opracowanie zasad naukowego
zarządzania.
Nurt psycho-
socjologiczny
„bierze
pod
uwagę”
ludzi,
ich
zachowanie i podstawy
oraz relacje między nimi
i współdziałanie grupy (człowiek jako
jednostka społeczna).
Kierunki:
• stosunków międzyludzkich,
• potencjału ludzkiego.
Kierunek stosunków
międzyludzkich
Obszary zainteresowania:
- jednostka i grupa w organizacji oraz ich
zachowanie,
-
przełożony
w
organizacji
oraz
jego
zachowanie,
- integracja potrzeb pracowników z celami
organizacji.
Prekursorzy:
• Abracham Maslow (1908-1970).
Abraham MASLOV
– twierdził, że człowiek działa w celu
zaspokojenia
potrzeb
zgrupowanych
według określonej hierarchii,
– twórca tzw. piramidy potrzeb człowieka,
– ustalił zależność:
przystąpienie do działania w celu
zaspokojenia potrzeb wyższego rzędu
musi zostać poprzedzone spełnieniem
potrzeby niższego rzędu.
Piramida potrzeb Maslova
Piramida potrzeb
Maslova
Potrzeby
• fizjologiczne
- obejmują zaspokojenie
pragnienia,
głodu, potrzeb socjalno-bytowych,
• bezpieczeństwa
- zagwarantowania
stabilizacji,
• społeczne
- przynależności do grupy,
• uznania
- dumy ze swoich osiągnięć i
szacunku od
innych,
• samorealizacji
- grupują chęć rozwoju i
bycia
najlepszym, dążenia do władzy.
Jest
to
podejście
organizacyjne
-
rozpatruje strony zachowania organizacyjnego
związanego z: zadowoleniem z pracy, stresem,
motywacją,
przywództwem,
dynamiką
grupową, polityką organizacyjną, strukturami
organizacji, konfliktami międzyludzkimi.
Przedstawiciel: Douglas McGregor.
Kierunek potencjału
ludzkiego
Douglas McGregor
Przedstawił dwa poglądy kierowników na
postawy ludzi (1960):
• negatywny - teoria X,
• pozytywny - teoria Y.
Kierownik stosujący teorię X przyjmuje
założenia, że:
1. Pracownicy z natury nie lubią pracy i
unikają jej, kiedy tylko to jest możliwe.
2. Skoro pracownicy nie lubią pracy, należy ich
zmuszać, sprawować nad nimi kontrolę lub
grozić im karami, by osiągnąć zamierzone
cele.
3. Pracownicy unikają odpowiedzialności.
4. Pracownicy chcą otrzymywać wyraźne
dyrektywy, kiedy tylko jest to możliwe.
5. Większość pracowników ponad wszystkie
inne
czynniki
związane
z
pracą
cenią
bezpieczeństwo i wykazują się
małą ambicją.
Kierownik stosujący teorię Y przyjmuje
założenia, że:
1. Pracownicy uważają pracę za coś równie
naturalnego jak odpoczynek czy zabawa.
2. Człowiek angażujący się w dążenie do
osiągnięcia celów sam sobą kieruje i sprawuje
nad sobą kontrolę.
3. Zaangażowanie w cele przedsiębiorstwa jest
funkcją nagród związanych z ich osiągnięciem.
4. Przeciętny człowiek może się nauczyć
przyjmowania odpowiedzialności, a nawet
może do niej dążyć.
5. Umiejętność podejmowania trafnych decyzji
– powszechnie występują w całej populacji
i niekoniecznie są wyłącznie
domeną kierownictwa.
6.
Potencjał
intelektualny
pracowników
wykorzystywany jest jedynie częściowo.
Wnioski płynące z teorii X i Y
Pogląd kierownika na naturę
ludzką jest oparty na pewnym
zbiorze
przyjmowanych
przez
niego założeń i
zachowania w stosunku do
pracownika
kształtuje
odpowiednio do tych założeń.
Nurt psycho-socjologiczny
dorobek
• wprowadzenie czynnika
psychologicznego do teorii o i z,
• zbudowanie rozwiniętej teorii
motywacji, komunikowania się,
podejmowania decyzji,
rozwiązywania konfliktów,
negocjacji, kształtowania się grup
formalnych i nieformalnych.
Badania operacyjne
Wykorzystywanie
metod
matematycznych
do
budowania
modeli, analizy i
rozwiązywania
problemów
organizacyjnych.
Wykorzystywanie
metod
matematycznych
do
budowania
modeli, analizy i
rozwiązywania
problemów
organizacyjnych.
Rozwiązywanie problemów
1. Rozpoznanie sytuacji problemowej.
2. Sformułowanie problemu decyzyjnego,
określenie celu.
3. Opracowanie modelu sytuacji decyzyjnej.
4. Rozwiązanie zadania dostępną metodą.
5. Sprawdzenie poprawności rozwiązania
i ocena realności.
6. Wdrożenie modelu.
7. Kontrola funkcjonowania rozwiązań.
Podejście systemowe
Podejście
systemowe
traktuje
organizację jako
jeden spójny organizm
,
w którym występują
części połączone
ze sobą relacjami i
zależnościami
,
w
celu
uzyskania
pożądanego efektu w postaci wyrobu
lub usługi.
Przedstawiciele:
• Ludwig von Bertalanffy - twórca teorii
systemów,
• N. Wiener - twórca cybernetyki,
Stosowane pojęcia
SYSTEM
- to zestaw składników,
między którymi zachodzą wzajemne
interakcje, i gdzie każdy
składnik połączony jest z
każdym
innym
pośrednio
lub
bezpośrednio,
PODSYSTEMY
- systemy w ramach
większego systemu
SYSTEM
OTWARTY
-
organizacje
prowadzą
ciągłą
wymianę
z
otoczeniem,
SAMOREGULACJA SYSTEMU
- zdolność
do
utrzymania
równowagi
i
korygowania odchyleń,
EWOLUCJA SYSTEMU
- organizacje
mogą podlegać ewolucji wraz ze
zmianą otoczenia,
MODELOWANIE
-
przedstawienie
rzeczywistości
przy
pomocy
uproszczonego modelu, (
umożliwia
opis, badanie i
przewidywanie przyszłych zachowań
),
EFEKT SYNERGII
- współpraca grup
organizacji w celu uzyskania wyższego
efektu 1 + 1 = 3.
Podejście sytuacyjne
–
przejęcie niektórych metod i narzędzi systemowych
do analizy wyodrębnionego, pojedynczego
przypadku,
–
decydująca rola kierownika uzależniona od
konkretnej sytuacji,
– rozwinięcie badań nad stylami kierowania, udziałem
pracowników w procesach decyzyjnych (delegacja
uprawnień) i podziałem zadań w organizacji.
Właściwe zachowanie zależy od danej sytuacji i jej
złożoności. Zadaniem kierowników jest ustalenie
najlepszej metody w danych warunkach z punktu
widzenia zrealizowania celów organizacji.
Nowe tendencje w
praktyce zarządzania
Organizacje działają sprawnie jeśli:
– opierają się na ustalonych warunkach oceny,
– mechanizmach kontroli i awansu,
– specjalizacyjnych ścieżkach kariery,
– troszczą się o pracownika,
– opierają swoje działanie na zaufaniu i
poszanowaniu drugiego człowieka, itp.
Przedstawiciel William Ouchi - Teoria Z
William Ouchi - Teoria Z
Twórca teorii twierdzi, że współczesne
zarządzanie powinno przyjmować następujące
założenia:
w miejscu pracy powinno się stworzyć
szansę do wykorzystywania i rozwinięcia
zdolności i talentów pracowników,
stworzyć możliwości współdziałania i
współpracy, by wyeliminować indywidualny
egocentryzm,
zapewnić dobra i usługi, które zapewniają
przyzwoity poziom egzystencji.
Jeśli chodzi o stosunek do pracownika,
„Teoria Z” postuluje, aby:
- traktować pracownika jak człowieka
zaangażowanego w wiele dziedzin życia, nie
zaś jako kolejne ogniwo łańcucha produkcji,
- sprawiać, by praca dawała radość, była
także
przyjemnością,
- dawać poczucie znaczenia,
- wzmacniać pozytywne zachowania
pracowników,
- angażować wszystkich do procesu
zarządzania,
- być elastycznym, nie tworzyć sztucznych
struktur,
- dbać o otwartą i szczerą komunikację.
Różnice między
poszczególnymi
podejściami:
Zarządzanie naukowe „Dobrze mi płać”,
Zarządzanie oparte na technikach
społecznych
„Traktuj mnie dobrze”,
Zarządzanie uwzględniające „zasoby
ludzkie”
„Wykorzystuj mnie właściwie”,
Podejście
teorii
Y,
psychologii
humanistycznej
i teorii Z – dialog “Porozmawiajmy o wizji,
misji,
rolach i celach”.
1. MARTNIAK Z., Prekursorzy nauki
organizacji i zarządzania(wyd. 2.
rozszerzone), PWE, Warszawa 1993.
2. STONER J. A. F., WANKEL Ch.: Kierowanie.
PWE, Warszawa 2002.
3. Koźmiński A., Piotrowski W., Zarządzanie.
Teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2004.
Literatura