TEORETYCZNE

TEORETYCZNE

PODSTAWY

PODSTAWY

KSZTAŁCENIA

KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

ZINTEGROWANEGO

TEORETYCZNE

TEORETYCZNE

PODSTAWY

PODSTAWY

KSZTAŁCENIA

KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

ZINTEGROWANEGO

Opracowały:

Opracowały:

Agata Iglewska

Agata Iglewska

Paulina Gesella

Paulina Gesella

Beata Kowalska

Beata Kowalska

Alicja Pawlicka

Alicja Pawlicka

Aleksandra Misztal

Aleksandra Misztal

Ewelina Hawrasz

Ewelina Hawrasz

Reforma edukacyjna z roku

szkolnego 1999/2000

przewiduje sześcioletnią szkołę

podstawową obejmującą dwa

etapy edukacji:

etap pierwszy:

     

klasy I-III; kształcenie

zintegrowane

etap drugi:

klasy IV-VI; kształcenie blokowe

Kształcenie

zintegrowane w klasach

I-III ma być łagodnym

przejściem od

wychowania

przedszkolnego do

edukacji prowadzonej w

systemie szkolnym.

System klasowo-lekcyjny

znacznie utrudniał rozwój

samodzielności i aktywności

ucznia. Dostosowany był

głównie do możliwości ucznia

zdolnego. Nastawiony był na

wyposażenie uczniów w wiedzę

encyklopedyczną i rzadko

dawał możliwość korzystania ze

zdobytej wiedzy w sytuacjach

praktycznych.

Współczesna idea

nauczania

zintegrowanego mówi, że

skoro świat istnieje jako

całość i tak oddziaływuje

na człowieka, to i dzieci

powinny uczyć się w

takim świecie

funkcjonować.

Aby nauczyć dzieci żyć i

działać w takim świecie

konieczne jest zintegrowanie

wszystkich kierunków

kształcenia, metod działania

oraz celów nauczania i

wychowania, a dzięki nim

możliwe jest scalanie treści,

materiału nauczania i

wychowania w zintegrowane

jednostki tematyczne.

Tworząc integralne ciągi

sytuacyjne dla różnych

działań i przeżyć uczniów,

pokazujemy związki między

wszystkimi przedmiotami i

doprowadzamy do syntezy

wiedzy z różnych dziedzin

życia oraz kształtujemy

scalony obraz świata.

KLASYCZNE

KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

• Integracja oznacza scalanie, proces

tworzenia całości z części, włączanie

jakiegoś elementu  w całość, zespolenie i

zharmonizowanie składników.

• Integracja w nauczaniu- to sposób

nauczania mający na celu pokazanie

związków między wszystkimi

przedmiotami nauczania oraz

ukazywanie nauki jako całości.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

• Idea kształcenia integralnego zrodziła

się na przełomie XIX i XX wieku jako
próba przeciwstawienia się założeniom
szkoły tradycyjnej Herbarta, w której
proces nauczania dominował nad
procesem uczenia się, nie uwzględniając
przy tym zainteresowań, aktywności i
indywidualnych właściwości uczniów.  

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

• W tym okresie zrodził się w pedagogice nowy

nurt nowego wychowania, którego celem było
poszukiwanie nowych zasad doboru treści
oraz metod dla intelektualnego i społecznego
rozwoju dziecka. Spowodowało to konieczność
modyfikacji systemu klasowo- lekcyjnego
oraz podziałowi na klasy, do których
uczęszczali uczniowie w tym samym wieku,
choć o różnym poziomie rozwoju myślenia.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Zaczęto stosować metody oparte na
działaniu, sprzyjające gromadzeniu
doświadczeń i przeżyć, które
umożliwiały również ich wyrażanie. W
okresie nowego wychowania koncepcja
nauczania bez podziału na przedmioty
nazywana była nauczaniem łącznym
lub nauczaniem całościowym

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Ideą wszystkich koncepcji było

integralne nauczanie, w którym
uczenie się i nabywanie wiadomości
i umiejętności odbywało się poprzez
łączenie treści, metod, form i
rodzajów aktywności.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Ośrodki zainteresowań, które stworzył Owidiusz

Decroly wspierały aktywność i rozwijały

sprawność myślową dzieci. Sprowadził sposób

poznawania w szkole do obserwowania

przedmiotów, zjawisk, kojarzenia i

nawiązywania do uprzednio zdobytych

wiadomości i umiejętności,  kształtowania

pojęć oraz ekspresji – wyrażania poprzez

działanie np. lepienie, malowanie, itp.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Karol Linke nauczanie na etapie

wczesnoszkolnym określił jako

„nauczanie łączne”

.

Twierdził, że dziecko nie powinno do 14-

ego roku życia pobierać nauki rozłożonej

na przedmioty, ponieważ całościowo

ujmuje rzeczywistość, a następnie przez

analizę wyodrębnia różne dziedziny

wiedzy.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

W swojej koncepcji Maria Montessori za
najważniejsze uważała

przygotowanie dziecka do
swobodnego i samodzielnego życia
oraz rozwoju

jego potencjalnych

możliwości. Uczeń tylko wtedy osiągnie
samodyscyplinę, jeśli jego aktywność
kierowana jest zainteresowaniami, a
nie presją dorosłych.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Koncepcja Celestyna Freineta wniosła

ogromny wkład w twórczy rozwój dziecka,

która nawiązywała do swobodnego

wychowania i szkoły aktywnej. Dominującą

pozycję zajmowała

swobodna działalność

twórcza dziecka

, ekspresja słowna,

plastyczna oraz muzyczna , która w

dzisiejszym nauczaniu integralnym zajmuje

czołowe miejsce

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Problematyką nauczania początkowego
zajmowali się również polscy pedagodzy,
którzy wnieśli wiele ciekawych propozycji do
problematyki nauczania początkowego
związanej z nauczaniem integralnym: J. W.
Dawid, H. Rowid, J. Walczyna, Ł. Muszyńska, J.
Zborowski, M. Jakowicka,    R.Więckowski, J. i
A. Maćkowiakowie  i wielu innych, a
przedstawione przez nich koncepcje
nauczania nawiązywały do poglądów
przedstawicieli progresywizmu i „nowego
wychowania”.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Zwolennikiem „nowego wychowania”

był Henryk Rowid, które było oparte na

solidarności, współdziałaniu oraz

swobodnej i twórczej pracy. Nazwana

przez niego szkoła

„szkołą twórczą”

była odpowiednikiem powstającego

„świata pracy”

w życiu społeczeństwa

i dokonującej się przebudowy stosunków

społecznych.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Ośrodkiem pracy jest tu dziecko, jego

życie i potrzeby, materiałem-środowisko

dziecka oraz wymagania obecnego życia.

Dzieci zdobywały wiadomości i

umiejętności w doskonaleniu własnego

„ja”, rozwijały zdolności twórcze oraz

inicjatywę w tworzeniu wartości

materialnych i duchowych.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Na trzech założeniach oparł swoją koncepcję

nauczania J. W. Dawid: psychologicznym, teorio-
poznawczym oraz społecznym, które zmierzały
w kierunku wszechstronnego rozwoju
osobowości uczniów, określały system treści,
jak również organizację pracy dydaktyczno-
wychowawczej.

Był on przeciwny uczeniu się przez zabawę,

uważał bowiem, że dziecko nie unika wysiłku,
ale doznaje zadowolenia, kiedy może
pokonywać trudności.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

W tym nauczaniu dominowało działanie

w postaci praktycznych czynności, co

zwiększało stopień aktywizacji uczniów

i nadawało lekcjom atrakcyjny

charakter. Pragnął rozbudzić u dzieci

życie zewnętrzne, w ofiarnej służbie

dla dobra narodu i własnego państwa.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Teoria doboru treści Sergiusza Hessena
nawiązywała do poglądów przedstawicieli nowego
wychowania i progresywizmu, gdzie nauczanie
początkowe było pierwszym szczeblem jednolitej
szkoły, w której rozpoczynano realizację
wychowania moralnego i umysłowego. W jego
koncepcji wystąpił zbiór zdarzeń konkretnych z
najbliższego otoczenia uczniów, w którym żyją i
wiążące się  z nim dążenie do działania.

KLASYCZNE KONCEPCJE

KSZTAŁCENIA

INTEGRALNEGO

Otaczająca, najbliższa rzeczywistość miała pomóc

w doprowadzaniu uczniów do zdobycia wiedzy o

świecie. Hassen dużą uwagę przywiązywał do

wyrażania się przez słowo, gdyż stopień

opanowania tej umiejętności decydował o poziomie

kultury ogólnej i rozwoju osobowości dziecka.

         Koncepcje te stworzyły podwaliny prac

współczesnych pedagogów, którzy proponują

oprzeć nauczanie wczesnoszkolne na koncepcji

nauczania zintegrowanego.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE

KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Nauczanie początkowe jest

pierwszym i zarazem

najważniejszym szczeblem systemu

kształcenia, ponieważ od tego

okresu edukacji  zależy przyszłość

młodego człowieka

.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Psychika dziecka w tym okresie jest

bardzo plastyczna jak również podatna na

oddziaływanie wychowawcze, dlatego też

w pracy z dziećmi w tym okresie

szczególny nacisk kładzie się na

wszechstronny i harmonijny rozwój, który

będzie procentował w dalszej edukacji,

gdyż „ od tego jaki poziom sprawności i

umiejętności osiągnie dziecko na etapie

klas I-III zależy jego „bezkolizyjny”

rozwój”.

WSPÓŁCZESNE UZASADNIENIE

KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Od września 1999 roku uczniowie

rozpoczęli naukę w zreformowanej

szkole. Opracowano podstawy

programowe w nowej edukacji

zorientowanej nie na wiedzę

encyklopedyczną, lecz na

kształtowanie kompetencji uczniów.

WSPÓŁCZESNE UZASADNIENIE

KSZTAŁCENIA ZINTEGROWANEGO

W tradycyjnym kształceniu nacisk kładziono

na pracę umysłową o charakterze

książkowym oraz na umiejętności związane

z procesem przyswajania wiedzy,

zaniedbując jednocześnie rozwój

praktycznego działania i aktywności

umysłowej. W systemie tym dominowały

metody podające  i forma pracy zbiorowej,

ograniczając tym samym swobodę pracy

uczniów i nauczyciela.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Przekraczanie progu szkolnego okazało
się niemałą trudnością dla dziecka w
wieku siedmiu lat, które było zmuszone
dostosować się do warunków panujących
w szkole; wpływało to negatywnie na
rozwój osobowości dziecka, obniżało
motywacje do nauki oraz powodowało
negatywne postawy wobec szkoły.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Ogólnopolskie badania przeprowadzone wśród

dzieci klas I-II wykazały, że mają one niski poziom

umiejętności w zakresie poprawnego

komunikowania się i wypowiedzi, czytania ze

zrozumieniem, ortografii, wiedzy matematycznej,

rozwiązywania problemów wymagających

rozumienia związków i zależności.
Dostrzeżono, że dotychczasowy sposób

kształcenia w niskim stopniu przygotowuje do

rozumienia rzeczywistości i podejmowania zadań,

a dzieci przyswojonej wiedzy nie potrafią

zastosować w codziennym życiu i są mało twórcze.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Na tej podstawie wyrosło przekonanie o
konieczności zmian systemu kształcenia, gdyż
nie pozwalał on na wszechstronny, harmonijny
rozwój, a stosowane metody i formy
organizacji zajęć ograniczały dziecko, nie
pozwalały na eksponowanie siebie, twórczości i
spontaniczności i tylko w niewielkim stopniu
uwzględniały właściwości rozwojowe.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Obecnie wiele uwagi poświęca się

koncepcji nauczania integralnego,
poszukując optymalnych rozwiązań,
które stwarzały by warunki
harmonijnego rozwoju
psychofizycznego zgodnie  z
indywidualnymi możliwościami i
potrzebami.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Rezygnuje się z podziału na przedmioty
na rzecz całościowego odbioru świata,
łącząc w działaniach edukacyjnych
przyswajanie, przeżywanie,
poszukiwanie i działanie oraz do
całościowego ujęcia treści
programowych, metod i form.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Pojęcie integracji w literaturze

przedstawiane jest w sposób różnorodny.

Mówiąc o problematyce nauczania

zintegrowanego na poziomie edukacji

wczesnoszkolnej nie ma jednomyślności

wśród pedagogów zajmujących się aktualnie

tą problematyką, co do rozumienia istoty

tego terminu jak i uwarunkowań tego

procesu oraz jego konsekwencji

edukacyjnych.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Józef Galant opowiada się za integracją

międzyprzedmiotową, czyli łączeniem

treści różnych przedmiotów i czynności z

nimi związanych w celu odkrywania,

przyswajania, przeżywania i działania oraz

wiązania w konkretną całość. W rezultacie

proces dydaktyczno- wychowawczy jest

czymś pośrednim między nauczaniem

całościowym i przedmiotowym.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Integracja

według Łucji Muszyńskiej polega na:

a) łącznym ujmowaniu celów nauczania,

wychowania i kształcenia

b) scalaniu treści i materiału nauczania oraz

wychowania przez koncentrację wokół
zasadniczych osnów zintegrowanych jednostek
tematycznych

c) tworzeniu jednolitych ciągów sytuacyjnych dla

działań i przeżyć dzieci.

WSPÓŁCZESNE

UZASADNIENIE KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

Według H. Sowińskiej integracja-to taka

organizacja procesów edukacyjnych,

która polega na tworzeniu dziecku

warunków do wszechstronnej działalności,

podporządkowanej określonym zasadom,

obejmującym różne treści i skupionym we

wspólnym bloku tematycznym.
Polega na łączeniu różnych dziedzin, form

aktywności dzieci i nauczyciela w ramach

jednostek tematycznych.

Lubelska

koncepcja

nauczania

integralnego

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Zagadnieniem integracji w nauczaniu początkowym
zajmuje się wiele polskich ośrodków. Jednym z nich
jest ośrodek lubelski.
Koncepcja kształcenia integralnego wytworzyła się na
tle krytyki systemu klasowo- lekcyjnego. Opierając
się na badaniach i eksperymentach prowadzonych
przez pedagogów z UMCS w Lublinie, proponuje
rozwiązania nauczania zintegrowanego w celu
wdrażania ich w praktykę szkolną.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Autorką lubelskiej koncepcji nauczania

integralnego jest Maria Cackowska.

Lubelscy pedagodzy podkreślają, że

nowoczesne nauczanie nie może

ograniczać się do przekazywania gotowej

wiedzy, lecz powinno być nastawione na

pobudzanie, aktywizowanie i rozwijanie

działalności poznawczej uczniów, postaw

twórczych, sposobów rozwiązywania

różnorodnych problemów, umiejętności

samodzielnego planowania.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Do niezbędnych warunków wyzwalania

aktywności twórczej uczniów należy
bogate środowisko szkolne i pozaszkolne
pobudzające do myślenia i działania

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Lubelska koncepcja zakłada, że

nauczanie ma ułatwić uczniom

łagodne przejście od

przedszkola do szkoły, od

nauczania początkowego do

klas wyższych i powinno ono

sprzyjać wszechstronnemu

rozwojowi osobowości.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Proponuje się dwa cykle nauczania integralnego: –

pierwszy pełnej integracji nauczania łącznego, który

obejmuje pierwsze dwa lata nauki (klasy 0 – I); oraz

drugi – cykl integracji wybiórczej nauczania

skorelowanego, obejmujący klasy II  i III, gdzie obok

zajęć zintegrowanych pojawiają się formy

przedmiotowo -lekcyjne.

Jednostka tematyczna powinna stanowić

sensowną całość, bez podziału na przedmioty i lekcje,

a nauczyciel sam decyduje o jej strukturze,

charakterze zadań oraz czasie  na ich rozwiązanie i

dostosowuje ją do charakteru treści, sytuacji

dydaktycznych, możliwości i zainteresowań uczniów.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Maria Cackowska zaleca, aby dobierając
treści poznawcze do poszczególnych
jednostek tematycznych uwzględnić
zasadę proporcji czasowych
przewidzianych na opracowanie różnych
treści, ciągłość tematyczną i stopniowanie
trudności, a głównym spoiwem nauczania
integralnego powinna być tematyka.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Sporządzając roczny plan, autorka

proponuje rozpocząć proces

planowania od doboru i

odpowiedniego rozłożenia tematyki

poznawczej środowiska społeczno-

przyrodniczego, które jest głównym

ogniwem łączącym jednostki

tygodniowe i dzienne.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Projektując miesięczne, tygodniowe  i

dzienne jednostki tematyczne ustala się

tematy kolejnych ośrodków

tygodniowych i tematy zajęć dziennych,

uwzględniając ich wzajemne powiązania.

Każdą jednostkę rozpoczynamy od celu

głównego, a następnie projektujemy do

niego cele jednostek dziennych. Kolejny

krok, to dobór treści z poszczególnych

przedmiotów.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

Nauczyciel planując jednostki
tematyczne musi uwzględnić porę
roku, cechy najbliższego środowiska,
tematykę poznawczą środowiska i
języka polskiego, aktualne
zainteresowania dzieci, treści
kształcenia i wymogi programowe dla
klasy.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

         M. Cackowska zwraca uwagę, że

wszystkie projektowane zajęcia

muszą być ze sobą logicznie

powiązane i przeplatać się z

uwzględnieniem higieny pracy

umysłowej. Planując swoje działania,

nauczyciel powinien uwzględnić:

-

korelację wewnątrzprzedmiotową

polegającą na wykorzystaniu różnych

treści z zakresu danego przedmiotu

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

-       

 

korelację międzyprzedmiotową

, wiążącą

problematykę pokrewną kilku przedmiotów

-        

korelację synchroniczną

, wiążącą treści różnych

przedmiotów w danym czasie

-        

korelację asynchroniczną

, wiążącą aktualnie

realizowane treści z tymi, które były opracowane

wcześniej

-        

korelację bierną

, występującą w przypadku

wcześniejszego skorelowania treści proponowanych

 w programie czy rozkładzie materiału

-        

korelację czynną

, która ma miejsce, gdy

nauczyciel aktywnie, razem z uczniami opracowuje

zbliżone treści.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

• Integracja treściowa jest jedną z czterech

płaszczyzn integralnego kształcenia. Punktem
wyjścia jest środowisko społeczno-
przyrodnicze oraz język polski, a treści
dotyczą: osoby dziecka, środowiska
społecznego i przyrodniczego, kultury i
świata wartości. Ośrodkom przyporządkowuje
się zadania z przedmiotów: plastyka, muzyka,
technika,  matematyka oraz  W-F, ale te dwa
ostatnie przedmioty trudno się integrują,
więc czasami wymagają odrębnej lekcji. 

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

• Integracja metodyczna nawiązuje do

wielostronnego kształcenia Wincentego

Okonia i obejmuje cztery strategie

nauczania - uczenia się:

-  asocjacyjną (A), podczas której uczniowie

przyswajają gotową wiedzę poprzez

szczegółowe metody: obserwacje, wywiady,

czytanie podręczników, tekstów

źródłowych, bezpośredni przekaz informacji

przez nauczyciela, pokaz itp. Angażowana

jest głównie pamięć, która jest niezbędna w

rozumieniu pojęć, rozwiązywaniu

problemów teoretycznych i praktycznych.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

- problemową (P), dzięki której uczniowie

samodzielnie zdobywają wiedzę poprzez
prowadzenie eksperymentów, biorąc
udział w pogadankach, grach
dydaktycznych, odpowiadając na pytania
problemowe. Sprzyja to rozwojowi
myślenia, uczy projektowania i wykonania
działań oraz rozwiązywania problemów. 

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

 - działaniową lub operacyjną (O),

polega na wykonywaniu czynności:
przekształcających rzeczywistość,
twórczych i rozrywkowo-
relaksacyjnych, dzięki którym
uczniowie uczą się planowania,
zdobywają umiejętności i podejmują
samodzielne decyzje.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

 

-

ekspresję (E), mającą na celu

rozwój emocjonalny: uczenie się
własnego systemu wartości
przekonań oraz postępowania
zgodnego z przyjętym systemem.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

• integracja wychowawcza - polega na

łączeniu celów kształcenia i wychowania.

Sytuacje dydaktyczne muszą zawierać

elementy wychowawcze, a nauczyciel

musi podmiotowo traktować uczniów

uwzględniając ich potrzeby, ucząc

współpracy, samorządności i

samodzielności.

Lubelska koncepcja

nauczania

integralnego

• integracja organizacyjna, która wymaga od

nauczyciela umiejętności organizacji działań

uczniów, stosując różne formy pracy, pomoce

dydaktyczne oraz właściwości   i specyfikę

otaczającej rzeczywistości.

Proponowany przez lubelski ośrodek system nauki

integralnej daje nauczycielowi dużą swobodę

organizacji zajęć, zwracając uwagę na potrzeby

dziecka i specyfikę jego rozwoju. Łagodzi

przejście  z przedszkola do szkoły i przygotowuje

do nauki w wyższych klasach szkoły podstawowej.

Założenia

kształcenia

zintegrowaneg

o w klasach I-III

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO KLASACH  I–

III

Koncepcja kształcenia integralnego

zmierza do wszechstronnego

rozwoju osobowości dziecka,

uwzględniając aktywność, potrzeby

i możliwości rozwojowe oraz

kształtuje umiejętności i dostarcza

dziecku wielu przeżyć.

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Edukacja wczesnoszkolna to praca

zorientowana na dziecko, jego indywidualne

potrzeby i możliwości, która ma aktywizować je

wszechstronnie, dostarczać okazji do

systematycznej nauki na szczeblu wyższym.

Ideą przewodnią tego kształcenia jest ukazanie

scalonego świata - rozpatrywanie faktów,

zjawisk, procesów, wydarzeń z różnych

punktów widzenia wychodząc od doświadczeń

dzieci, a następnie poszerzając ich wiedzę.

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Jednak, aby integracja była pełna musi

przebiegać na czterech płaszczyznach:

treściowej, wychowawczej, metodycznej i

organizacyjnej. Prawidłowa integracja

treściowa polega na ciągłym poszerzaniu i

pogłębianiu wiedzy z różnych dziedzin

edukacji oraz na integracji

wewnątrzprzedmiotowej polegającej na

łączeniu różnych zadań, ćwiczeń, form

aktywności dla określonych dziedzin.

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Zintegrowana edukacja wczesnoszkolna powinna:
-   zapewnić dziecku harmonijny rozwój osobowości w sferach:

intelektualnej, fizycznej, psychicznej                 i moralnej

-  rozwijać podstawowe umiejętności służące świadomemu uczeniu

się, głównie umiejętności czytania, pisania, liczenia

-   uwzględniać indywidualne potrzeby dziecka, umacniać wiarę we

własne siły i umożliwiać osiąganie sukcesu

-  stwarzać warunki rozwijania samodzielności, kreatywności i

zainteresowań

-  ukazywać uczniom świat jako zintegrowaną całość
-  przybliżać metody aktywnego poznawania rzeczywistości
- czynić dziecko podmiotem zabiegów edukacyjnych

zintegrowanych wokół jego osoby.

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Następną płaszczyzną integracji jest integrowanie celów

dydaktycznych z wychowawczymi pod względem treści i

metod nauczania oraz możliwości wielostronnego działania.

Proces ten powinien:
-  przygotować uczniów do dalszej edukacji i rozbudzać

ciekawość poznawczą

-  uczyć działania i właściwych zachowań w różnych sytuacjach

szkolnych i pozaszkolnych

-  wdrażać do uczestnictwa w życiu środowiska lokalnego
-  zachęcać do troski o własne zdrowie, higienę i

bezpieczeństwo

- prowadzić do poprawnego posługiwania się językiem polskim

w mowie i w piśmie

- nauczyć dostrzegać problemy matematyczne w życiu

codziennym i stopniowo je matematyzować.  

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Prawidłowa organizacja procesu

kształcenia wymaga również umiejętnej

integracji strategii nauczania- uczenia

się. Optymalnym rozwiązaniem byłoby

stosowanie w trakcie każdej jednostki

metodycznej czterech strategii według

Wincentego Okonia: asocjacyjnej,

problemowej, działaniowej lub

operacyjnej, ekspresyjnej.

ZAŁOŻENIA KSZTAŁCENIA

ZINTEGROWANEGO

KLASACH  I – III

Wszystkie próby zmierzające do

integrowania wiedzy w procesie

dydaktycznym i funkcjonalnego

traktowania nabytych umiejętności w

nauczaniu szkolnym są po to „by szkoła

dała się lubić, była ciepła i ludzka,

zaspokajała nie tylko potrzeby uczniów, ale

także realizowała w pełni oczekiwania

społeczne-by przygotowywała do pracy,

uczestnictwa w kulturze i jej

współtworzenia oraz do życia w ciągle

zmieniających się warunkach”.

PODSUMOWANIE

Obecna koncepcja nauczania

zintegrowanego, rozwijania twórczej

aktywności dziecka w procesie dydaktycznym

nie jest odkryciem ostatnich lat pedagogiki,

lecz ma swoje korzenie w przeszłości.
Zwrócona jest na dziecko jako na podmiot i

indywidualność  i na tym etapie ma zapewnić

opiekę dziecku, wspomagać jego rozwój,

rozwijać dyspozycje intelektualne, dążyć do

rozwoju społeczno- moralnego dziecka, jego

zainteresowań oraz tworzyć warunki do

podejmowania różnorodnej działalności.