Co to takiego kraj biedny i bogaty?

Należy na samym początku zastanowić się

bardzo dokładnie, gdyż to pozwoli nam dobrze

zrozumieć istotę problemu. Tymi pojęciami

operujemy bardzo często, ale do końca nie mamy

świadomości, jakie elementy czynią dany kraj

biednym i bogatym. Nie istnieje do końca

sprecyzowana definicja biedy i bogactwa.

Najprostsza definicja biedy to «brak

wystarczających środków materialnych».

Przekładając to na potrzebne nam pojęcia: kraj

biedny to kraj, w którym brakuje wystarczających

środków materialnych. Zatem kraj bogaty to

przeciwieństwo kraju biednego – to kraj, w

którym są wystarczające środki materialne.

I. Kraj biedny – kraj, w którym brakuje

wystarczających środków materialnych - mało

ludzi żyje w dobrych warunkach materialnych, a

wielu żyje poniżej poziomu minimum egzystencji.

II. Kraj bogaty – kraj, w którym są wystarczające

środki materialne, wielu ludzi - żyje w

dobrobycie, a większość żyje powyżej poziomu

minimum egzystencji

Te proste definicje możemy uzupełnić o bardziej

naukowe elementy, przede wszystkim wskazując

na odpowiednie wskaźniki ekonomiczne:

a) Produkt Krajowy Brutto (PKB) – miara wielkości

gospodarki

b) PKB per capita – miara zamożności

społeczeństwa mieszkającego w danym państwie

Ameryka Północna



Wysoka wartość
PKB ,



Dominują usługi ,



Niewielki udział
rolnictwa ,



Wysoki poziom
mechanizacji
rolnictwa ,



Przemysł wysokiej
technologii .

Ameryka Południowa



Niższy poziom rozwoju
gospodarczego ,



Niski poziom rozwoju
przemysłu ,



Rolnictwo jest
podstawą utrzymania
połowy mieszkańców ,



Niekorzystne warunki
naturalne .



Kolonializm ,



różnice kulturowe ,



działania stref wpływów ,



Międzynarodowy handel, którego niesprawiedliwe

zasady, regulowane przez Światową Organizację

Handlu (WTO) wyraźnie faworyzują kraje bogate i

korporacje międzynarodowe, z oczywistą szkodą dla

krajów ubogich, np. niesprawiedliwe ceny ich

produktów na rynkach światowych nawet poniżej

kosztów produkcji czy też utrudnienia w dostępie do

rynków krajów bogatej północy.



Niesprawiedliwe zadłużenie zagraniczne zmuszające

biedne kraje do spłat olbrzymich odsetek, które

wielokrotnie przekraczają ich wydatki na służbę

zdrowia, szkolnictwo oraz inne usługi społeczne

•

Wojna secesyjna – wojna domowa, która miała miejsce

w latach 1861-1865 w Stanach Zjednoczonych Ameryki,

pomiędzy stanami wchodzącymi w skład Stanów

Zjednoczonych (tzw. Unią lub "północą") i

Skonfederowanymi Stanami Ameryki (tzw. Konfederacją

lub "południem"), które wystąpiły z Unii.

Nazwa "wojna secesyjna" pochodzi od secesji

(wystąpienia) stanów skonfederowanych z Unii.

Powszechną nazwą, stosowaną zwłaszcza w USA, jest

także "amerykańska wojna domowa" (ang. American Civil

War). Znana jest także jako "wojna pomiędzy stanami" i

"wojna o niepodległość południa". Zapoczątkowało ją

ostrzelanie Fortu Sumter w zatoce Charleston w Karolinie

Południowej przez konfederatów 12 kwietnia 1861. Trwała

do 26 maja 1865, kiedy poddały się ostatnie oddziały

konfederackie. W wyniku wojny śmierć poniosło 620

tysięcy ludzi, zniszczono mienie o wartości 5 mld dolarów,

wolność odzyskały 4 mln niewolników

W wyniku zdecydowanej przewagi, jaką uzyskały wojska Północy,

wojska Konfederacji zaczęły w 1865 roku skłaniać się do

kapitulacji. Taktyka spalonej ziemi skutecznie osłabiała

gospodarkę Południa i zaopatrzenie ich wojsk. 9 kwietnia 1865 r.

w Appomattox generał Lee podpisał akt kapitulacji Konfederacji.

Oznaczało to koniec wojny secesyjnej - prawie 5-letniego

konfliktu, który pochłonął życie kilkuset tysięcy ludzi. Dużą rolę

w zwycięstwie Unii odegrał niewątpliwie prezydent Lincoln.

Jednak 5 dni po podpisaniu pokoju został on zastrzelony przez

zamachowca związanego z południowcami.

Zwycięstwo Unii w wojnie secesyjnej przyspieszyło zmiany

zachodzące w USA. Następował szybki rozwój przemysłu, a

rolnicze południe traciło na znaczeniu. Zniesiono niewolnictwo,

chociaż w stanach południowych los murzynów nadal był bardzo

ciężki. Amerykańska wojna domowa nie spowodowała jednak

trwałych podziałów i animozji w społeczeństwie. Po wojnie

secesyjnej USA wstąpiło na ścieżkę szybkiego rozwoju, dzięki

czemu w kolejnym stuleciu stało się największym światowym

mocarstwem.

Kraje wysoko rozwinięte zaczęły się

poczuwać do reakcji na zaistniałą sytuację

i rozpoczęły działania zmierzające do

wyciągnięcia biednych krajów z krawędzi

ubóstwa. Wyróżniamy dwie kategorie

pomocy. Pierwsza kategoria – pomoc

doraźna – to pomoc krótkotrwała w

konkretnych sytuacjach, np. dostawa

żywności, leków, środków czystości w

okresie klęsk żywiołowych. Druga

kategoria to pomoc długofalowa. Pomoc

długofalowa odbywa się na rożne sposoby: