TECHNOLOGIA

WZNOSZENIA MURÓW Z

CEGŁY PORYZOWANEJ

MAŁGORZATA KODA-STAŁOWCZYK

REMIGIUSZ RUTKOWSKI

MARCIN PAJĄK

MATEUSZ JANKOWSKI

Cegła ceramiczna

• materiał budowlany otrzymywany z

glin ilastych

,

morenowych

, wstęgowych,

łupków

,

mułków

oraz

lessów

.

Surowcami pomocniczymi przy produkcji ceramiki
budowlanej są piasek kwarcowy, złom suszarniowy.
Podstawowym składnikiem jest

kaolin

(Al

2

O

3

·2SiO

2

·2H

2

O).

Całość surowców poddaje się rozdrobnieniu i wymieszaniu z
wodą na jednolitą masę, formowaniu wyrobów (na tym
etapie otrzymujemy surowe wyroby, czyli tzw. surówkę),
suszeniu ich i wypaleniu w temperaturze od 850°C do
1000°C. Podczas rozdrabniania należy usunąć lub
unieszkodliwić zanieczyszczenia: margiel, sole rozpuszczone
w glinach (najczęściej siarczany sodu, magnezu, wapnia),
oraz zanieczyszczenia mechaniczne).

Historia ceramiki – od
starożytności do dziś

• Początki produkcji cegieł

Najwcześniej zalety cegieł odkryli i wykorzystywali mieszkańcy
starożytnej Mezopotamii, Egiptu i Babilonu. Stosowały ją
również cywilizacje Dalekiego Wschodu - ówcześni
"budowniczowie" hinduscy i chińscy. Pierwsze cegły, które
pojawiły się na przełomie V i VI tysiąclecia przed naszą erą nie
były wypalane, a jedynie suszone na słońcu. Znacznie większą
trwałość - właśnie dzięki procesowi wypału - ceramika zyskała
już w połowie III tysiąclecia p.n.e. w Mezopotamii. Należy
zaznaczyć, iż tylko dobrze zorganizowane społeczeństwa na
dużą skalę były w stanie rozwijać technologię ceramiczną.
Ciekawe jest to, że w różnych regionach świata ceramika miała
trochę odmienne kierunki rozwoju. Na przykład w Chinach
powstały pierwsze ceramiczne dachówki, a wraz z nimi dach
stał się zauważalnym i docenianym elementem budynku.

Starożytny akwedukt w de Los
Milagros ( Merida – Hiszpania)

• Z kolei kultura islamska osiągnęła

mistrzostwo w stosowaniu
ornamentów z ceramiki, które do dziś
pozostają niedoścignione. Ale ściany
ozdobne, jak i inne architektoniczne
elementy dekoracyjne z
cegieł wznosili również
budowniczowie innych cywilizacji w
Starożytności.

Babilon, 600 p.n.e. | Połyskujące ceramiczne
płaskorzeźby tej bramy to unikalne arcydzieło sztuki
babilońskiej.

Cegła w czasach starożytnych

• Jak wspomniano już prawie 4000 lat przed naszą erą wypalano

cegły. Niespełna 1000 lat później zaczęły powstawać pierwsze
monumentalne światynie, takie jak w Susie czy Uruk. Około 2000
lat przed naszą erą rozpoczęto budowę wieży w Babilonie. Była
ona potem wielokrotnie niszczona, ale równie często
odbudowywana. Całe miasto Babilon było wówczas bardzo
intensywnie rozbudowywane, a podstawowym materiałem była
właśnie cegła. Wykopaliska w Babilonie dowodzą, że tylko część
miasta leżąca na wschodnim brzegu Eufratu rozciagnięta była na
terenie o powierzchni prawie czterech milionów metrów
kwadratowych. Ta ogromna część metropolii otoczona i chroniona
była przez trzy rzędy ceglanych murów z wieżami i bramami -
jedna z nich to słynna, zrekonstruowana brama Isztar . Niemożliwe
jest tutaj szczegółowe opisywanie rozwoju budownictwa ceglanego
we wszystkich kulturach takich, jak asyryjskiej, perskiej, indyjskiej,
indochińskiej czy chińskiej, choć wpływ tych cywilizacji na rozwój
ceramiki był niewątpliwie znaczący.

Rzym (Włochy) 80 n.e.. Najwspanialszy amfiteatr
cesarstwa Rzymskiego mieszczący do 70 000 ludzi.

Ośrodki rozwoju budownictwa
ceglanego w Średniowieczu

• Cegła to również podstawowy materiał budowlany Europy

średniowiecznej  - idealny budulec na miejskie mury
obronne, zamki, czy obiekty sakralne.

 
• Od XII wieku centrami budownictwa ceglanego były

Lombardia, Francja i Niemcy. Począwszy od architektury
romańskiej, poprzez Gotyk aż do Renesansu - cegła zawsze
była bardzo cenionym materiałem konstrukcyjnym.

• Piękne elewacje z cegieł budowano przede wszystkim

w rejonach Europy północnej, w szczególności w północnych
Niemczech, Belgii, Holandii, Anglii i krajach
skandynawskich.

Przemysłowa produkcja cegieł

• Pomimo tego, że maszynową produkcję cegieł rozpoczęli

anglicy, to epokowy przełom w produkcji cegieł został
dokonany w Niemczech. Zastosowanie prasy ceglarskiej
berlińskiego fabrykanta Schlickeysena w roku 1854
i prusko-austiackie zgłoszenie patentowe na piec kręgowy
do wypału ceramiki budowlanej, skonstruowanego przez
Friedricha Hoffmanna w roku 1858, były
prawdziwymi "krokami milowymi" umożliwiającymi
przemysłową produkcję cegieł. 

Współczesna ceramika - czyli
ceramika poryzowana "Ciepła
ceramika"

• Powszechnie wiadomo, że ceramika budowlana to ceniony

materiał o wielowiekowej tradycji. Ale przyznać trzeba
również, iż ceramika wypalana w sposób tradycyjny miała
i ma niewystarczające dla naszego klimatu właściwości
termoizolacyjne, wymagające stosowania różnych systemów
dociepleń. Dlatego kolejnym, współczesnym już przełomem
w rozwoju tego materiału okazała się produkcja tak zwanej
"ciepłej ceramiki" czyli ceramiki poryzowanej. Zastosowanie
w procesie produkcyjnym domieszek z mączki drzewnej lub
trocin, ulegającym wypaleniu podczas wypału ceramiki w
piecu, powoduje powstanie w strukturze materiału sieci 
mikroporów, znacznie poprawiających właściwości
termoizolacyjne.  

• Dzisiaj dzięki rozwojowi technicznemu w branży

ceramicznej, zaawansowanej technologii produkcji oraz
wieloletnim doświadczeniom firmy Wienerberger, Leier,
Ceramika Łężany możliwa jest również produkcja wyrobów
o skomplikowanym, specjalnie zaprojektowanym układzie
drążeń, który również ma istotny wpływ na właściwości
termoizolacyjne ceramiki poryzowanej. Opisane innowacje
w technologii produkcji sprawiły, iż ceramika poryzowana
obecnie może być stosowana również przy
budowie jednowarstwowych ścian zewnętrznych bez
docieplenia, spełniając wymagania ochrony cieplnej
budynków.