Wspólnota Braci z

Wspólnota Braci z

Taize

Taize

Wspólnota Taizé-

międzynarodowa
wspólnota
ekumeniczna, założona
w 1940 w Taizé, we
Francji, przez brata
Rogera. Po
śmierci brata Rogera,
zamordowanego 16
sierpnia 2005,
przełożonym Wspólnoty
został 51-letni brat
Alois – katolik
pochodzący z Niemiec.

Historia

W 1940 roku Roger, Szwajcar z

pochodzenia i teolog, dotarł do

odległej, położonej w Burgundii wioski

Taizé, w której kupił dom i ziemię,

rozpoczynając życie w założonej

Wspólnocie. Miejsce wydało mu się

szczególne m.in. z powodu bliskiego

sąsiedztwa słynnego opactwa

benedyktyńskiego Cluny, które w XI i

XII w. wywarło silny wpływ na życie

Kościoła, a także Citeaux z dawnym

opactwem cystersów, w którym

mieszkał św. Bernard.W pierwszych

latach swojego życia w Taizé, brat

Roger utrzymywał się z uprawy ziemi,

budował małą kapliczkę oraz pisał

regułę życia Wspólnoty. Gościł także

często uciekinierów politycznych i

Żydów. W 1941 r. napisał broszurkę

pt. Uwagi wyjaśniające, która stała się

zaczątkiem reguły Wspólnoty,

opowiadającej się za ideą ekumenizmu

i pojednania między podzielonymi

kościołami chrześcijańskimi. W latach

1952-53 Roger napisał właściwą

regułę Wspólnoty, której fundamenty

stanowiły trzy słowa streszczające

Ewangelię: radość, prostota,

miłosierdzie. Brat Roger wziął udział w

obradach soboru watykańskiego II

jako oficjalny obserwator. W czasie

jego obrad przybyli do Taizé pastorzy

protestanccy i francuscy biskupi

katoliccy na pierwsze tego typu

spotkanie ekumeniczne. Od 1969 r. do

Wspólnoty należą także katolicy. W

1966 r. bracia zorganizowali pierwsze

ekumeniczne spotkanie młodzieży, a w

1974 odbył się tam "Sobór Młodych".

Od 1982 spotkania odbywają się także

poza wioską.

Wspólnota

Bracia zobowiązują się na całe życie do dzielenia ze

sobą dóbr duchowych i materialnych, do

zachowywania celibatu oraz do daleko idącej

prostoty. Obecnie wspólnota liczy ponad stu braci

pochodzenia ewangelickiego i katolików, więcej niż

dwudziestu pięciu narodowości. Trzech z nich jest

Polakami. W centrum każdego dnia w Taizé jest

trzykrotna modlitwa. Bracia utrzymują się wyłącznie

z własnej pracy. Nie przyjmują osobistych darów ani

prezentów. Ewentualne spadki przeznaczone są

zawsze na pomoc ubogim. Niektórzy z nich – tworząc

kilkuosobowe grupy, zwane fraterniami – żyją wśród

najuboższych. W codziennych obowiązkach

związanych z przyjmowaniem pielgrzymów z różnych

stron świata pomagają braciom od 1966 Siostry św.

Andrzeja, a od 1994 także polskie urszulanki szare.

Młodzi w Taize

Od końca lat 50. XX w., tysiące

młodych ludzi z wielu krajów bierze

udział w cotygodniowych spotkaniach

modlitewno-refleksyjnych. Niektórzy

bracia z Taizé odwiedzają różne

miejsca w Afryce, Ameryce

Południowej, Azji i Europie, aby tam

prowadzić małe i duże spotkania.

Wszystkie są one etapami tej samej

Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię.

Uczestnicy zostają zakwaterowani w

wiosce Taizé w namiotach lub

barakach mieszkalnych. Biorą udział

w spotkaniach w ramach jednej z

pięciu grup: źródeł wiary, biblijnej

(tylko w okresie wakacyjnym), pracy,

chóru lub ciszy. Dodatkowo każdy

uczestnik może podjąć drobną pracę

np. pilnowanie ciszy podczas

modlitwy czy dystrybucja posiłków,

którą wykonuje codziennie przez

kilkadziesiąt minut. Tydzień po

tygodniu, a także podczas Spotkań

Europejskich młodzi analizują m.in.

List z Taizé , który pisany jest przez

przeora i publikowany pod koniec

roku.

Europejskie Spotkania

Młodych

Corocznie, na przełomie starego

i nowego roku, wspólnota

organizuje w jednym z

europejskich miast modlitewne

spotkania ekumeniczne

nazywane Pielgrzymką Zaufania

przez Ziemię. Młodzież zostaje

przyjęta przez parafie.

Zakwaterowanie ma miejsce u

rodzin goszczących lub w

obiektach publicznych takich jak

np. szkoły lub sale gimnastyczne.

Modlitwy, a także obiad i kolacja

mają miejsce najczęściej w

wielkich halach wystawowych

zaadaptowanych specjalnie na tę

okazję. Uczestnicy mają

możliwość wyboru jednej z

czterech grup: uczestnictwo w

życiu parafii; uczestnictwo w

życiu parafii połączone z pomocą

w ekipie pracy; uczestnictwo w

życiu parafii połączone ze

śpiewaniem w chórze;

przeżywanie poranków w ciszy z

wprowadzeniem biblijnym.

Brat Marek- Pierwszy Polak

w Taize

60-letni brat Marek - pierwszy Polak,

który wstąpił do Ekumenicznej

Wspólnoty Taize - ma wprawdzie

nazwisko (Durski), ale zgodnie z

zasadami wspólnoty nie używa go na

co dzień. W 1972 r. jako pierwszy Polak

spędził dwa miesiące we wspólnocie. -

To było także wielkie wydarzenie dla

braci, bo po raz pierwszy gościli kogoś

„z drugiej strony”. Pomagałem

przygotowywać spotkania, zetknąłem

się z młodymi z całej Europy -

opowiada. - Po powrocie coraz częściej

myślałem o związaniu się ze wspólnotą

Taize . W 1977 r. wstąpił do wspólnoty.

Zanim do tego doszło, spędził niemal

rok w klasztorze ojców benedyktynów

w Lubiniu, aby przywyknąć do

zakonnego trybu życia. - Tylko

modlitwa, cisza i praca - wspomina. W

końcu dostał długo oczekiwany

paszport i wyjechał do Taize . - Obcy

kraj, inna kultura, inna mentalność

ludzi. Ale jednocześnie piękne życie

wspólnotowe i od początku praca z

młodymi ludźmi. To ona nas formuje -

opowiada o swoich początkach we

wspólnocie.

Jan Paweł II odwiedza Taizé

Papież Jan Paweł II postanowił

zatrzymać się w Taizé na

krótko podczas swojej podróży

do Francji. Dzień wcześniej

papież był w Lyonie, miał się

też udać do Paray-le-Monial,

Ars i Annecy. Przed kościołem

"Pojednania" rozstawiono

namioty. Przybyło siedem

tysięcy młodych ludzi. Część z

nich trwała w ciszy na

modlitwie przez całą noc aż do

samego rana. O 8.30 po

wspólnej modlitwie z

młodymi, bracia wyszli przed

kościół, aby powitać papieża.

Gęsta mgła pokrywała całą

okolicę. Helikoptery nie mogły

wystartować, więc papież

przyjechał z Lyonu zwykłym

samochodem.

Słowa Jana Pawła II

Papież przypomniał braciom, że osobiście od dawna

zna Wspólnotę: „Odwiedziłem was, kiedy byliście

młodsi. Ale dzisiaj staliście się jeszcze młodsi.”

Przypomniał odwiedziny brata Rogera w Polsce i jego

słowa o Maryi Dziewicy i o posłudze pasterza

powszechnego. A więc Jan Paweł II „poczuł się

zobowiązany nie tylko formalnie, ale w swoim sercu,

żeby przyjechać i spotkać się z wami. Nawiązując do

dwu europejskich spotkań młodych, które odbywały

się dotąd w Rzymie, papież dodał: „Rzym stale czeka

na wasz przyjazd w towarzystwie młodych ludzi.”

Następnie papież zostawił Wspólnocie spisane

przesłanie, które bardzo poruszyło braci. Brat Roger

umieścił ten tekst w „Źródłach Taizé”, książce, która

zbiera podstawy życia Wspólnoty.

Spotkanie JP II i Brata

Rogera

Jako arcybiskup Krakowa ksiądz

Wojtyła dwukrotnie przyjeżdżał do

Taizé w roku 1964 i 1968. Po tym

jak został papieżem w 1978 co

roku przyjmował Brata Rogera na

audiencji prywatnej. Papież

przyjął w Rzymie dziesiątki

tysięcy młodych podczas spotkań

europejskich organizowanych na

przełomie roku. Podczas jednej ze

swoich podróży papież odwiedził

Taizé w 1986. „Jan Paweł II

przyjmował mnie co roku na

prywatnej audiencji i zawsze

wtedy myślałem o trudnych

doświadczeniach jego życia: w

dzieciństwie stracił matkę, jako

młody człowiek ojca i jedynego

brata. Powtarzałem sobie:

postaraj się znaleźć słowa, które

sprawią mu radość, a może nawet

pocieszą jego serce, mówiłem mu

więc o nadziei, którą odkrywamy

w młodych ludziach i zapewniałem

go o zaufaniu, jakie pokłada w

nim nasza Wspólnota.” (Brat

Roger)

Koniec

Koniec