1
Dr Galina
Cariowa
2
Legenda
Podział układów logicznych
Narzędzia projektowania układów
cyfrowych:
a) hierarchia projektowa;
b) projektowanie metodą zstępującą;
c) narzędzia komputerowego
wspomagania
projektowania;
d) języki opisu sprzętu;
e) synteza logiczna.
Układy cyfrowe, układy scalone
Parametry technologiczne realizacji układu
Układy
TTL, CMOS
3
Podział układów
4
Układ kombinacyjny
Układ kombinacyjny może być określony za pomocą:
1) tablicy prawdy;
2) m funkcji boolowskich- po jednej dla każdej zmiennej
wyjściowej.
Skład układu kombinacyjnego:
zmienne wejściowe,
zmienne wyjściowe,
bramki logiczne,
połączenia między tymi
elementami
.
Układem kombinacyjnym
nazywamy
taki układ cyfrowy, w którym stan wejść
jednoznacznie określa stan wyjść układu
.
5
1. Najprostszym przykładem układu
kombinacyjnego są
bramki
logiczne.
2.
Bloki kombinacyjne:
sumatory,
komparatory
,
dekodery
,
kodery,
multipleksery
,
demultipleksery
.
Przykłady układów
kombinacyjnych
6
Układ
sekwencyjny
Układem sekwencyjnym
nazywamy
taki układ cyfrowy, w którym stan wyjść
zależy od stanu wejść oraz od
poprzednich stanów układu.
Układy sekwencyjne zawierają
elementy, które zapamiętują
wartości bitowe
(zatrzaski, przerzutniki).
7
Metody projektowania
układów logicznych:
Projektowanie hierarchiczne
Zstępująca metoda
projektowania
8
Projektowanie
hierarchiczne
Złożony system cyfrowy może
zawierać miliony połączonych bramek.
Projektowanie układów
kombinacyjnych jest oparte na
zasadzie „
dziel i rządź
”.
Złożony system nie może być
projektowany przez łączenie
pojedynczych bramek
.
9
Hierarchia
projektowa
Układ jest dzielony na kawałki (bloki).
Bloki są łączone w taki sposób, że tworzą
układ.
Funkcje tych bloków oraz ich
interfejsy są dokładnie
zdefiniowane.
Układ utworzony z połączonych ze
sobą bloków jest zgodny ze
specyfikacją układu.
Ten proces może być
powtórzony w razie potrzeby.
10
Hierarchia
projektowa
Blok EXOR
Blok 3-
wejściowej
funkcji
kontroli
nieparzystości
Przy przemieszczaniu w dół z wyższego poziomu
symbole są zastępowane schematami,
które
reprezentują implementację danego symbolu.
11
Rozpoczynając od
bloku najwyższego
poziomu
łączymy z nim
każdy z bloków
niższego
poziomu,
z
których
jest
zbudowany.
Strukturę hierarchii można przedstawić
bez
zaznaczania wzajemnych połączeń.
Hierarchia
projektowa
(drzewiasta)
12
Hierarchia -
diagram
tylko jedna
kopia
każdego układu
„Liście” tego drzewa stanowią bramki
NAND
(bramki podstawowe).
13
Zalety stosowania
hierarchii
1.
Uzyskujemy
uproszczoną reprezentację
złożonego układu
(zamiast 32 bloków NAND w schemacie
układu tylko 10 symboli użytych w hierarchii).
2.
Hierarchia mogłaby kończyć się na
blokach EXOR, które mogą być uważane
za bloki
predefiniowane
(oznaczone
symbolami, lecz nie schematami
logicznymi, ich funkcje można
zdefiniować przy użyciu programu
lub opisu, który służy jako model).
3.
Możliwość
wielokrotnego wykorzystania
bloków
.
14
Projektowanie-metoda
zstępująca
(ang. top down) „z góry na
dół”
15
Synteza
ręczna
Synteza układu
kombinacyjnego może
być podzielona na następujące
etapy
:
Określenie funkcji
logicznej rozpatrywanego
problemu.
Minimalizacja
funkcji
logicznej.
Sporządzenie schematu
układu
logicznego realizującego zminimalizowaną
funkcję logiczną.
Weryfikacja
schematu układu
logicznego.
16
Projektowanie wspomagane
komputerowo
(
CAD – computer - aided design
)
17
Struktura procesu projektowania
na wysokim poziomie,
zawierająca etapy
syntezy
logicznej.
18
Układ cyfrowy
Pierwszy
układ scalony
zbudował
Jack Kilby
z
Texas w roku
1958, za co
otrzymał
nagrodę
Nobla z fizyki
w 2000.
Układ cyfrowy- układ
skonstruowany z
układów
scalonych.
19
Układ cyfrowy
20
Układy
scalony
Układ scalony
– (ang.
intergrated circuit, chip)
–
kawałek krzemowej
płytki
półprzewodnikowej
,
zawierający w swym
wnętrzu
od kilku do
setek milionów
podstawowych
elementów
elektronicznych, takich
jak tranzystory, diody,
rezystory, kondensatory.
Zwykle
zamknięty w
hermetycznej
obudowie
– szklanej,
metalowej, ceramicznej
lub wykonanej z
tworzywa sztucznego.
21
Układy scalony
Z zewnątrz
układ scalony
przypomina małą kostkę z
wyprowadzonymi
metalowymi końcówkami,
do których doprowadzamy
lub z których pobieramy
sygnały elektryczne.
Wewnątrz
układu
scalonego wyprowadzenia
są połączone z małą płytką
silikonową, na której
utworzono strukturę
elektroniczną złożoną z
setek lub tysięcy
tranzystorów.
22
Układy scalony
Zaciski (nóżki) każdego
układu scalonego są
odpowiednio
numerowane.
Na obudowie znajduje się
małe wycięcie
lub mała
dziurka. Układ ustawiamy
nóżkami w dół tak, aby
wcięcie na obudowie
znalazło się po stronie lewej.
Wtedy numeracja nóżek
rozpoczyna się od lewego
dolnego rogu i biegnie wokół
układu scalonego.
23
Podział układów
scalonych
Ze względu na sposób wykonania rozróżnia się układy:
•
monolityczne
,
w których wszystkie elementy wykonane są
w
monokrystalicznej strukturze półprzewodnika;
•
hybrydowe
,
w których na płytki wykonane z izolatora
nanoszone są warstwy przewodnika oraz materiału
rezystywnego, które następnie są wytrawiane.
Ze względu na grubość warstw rozróżnia się
układy:
•
cienkowarstwowe
(warstwy ok. 2 mikrometrów);
•
grubowarstwowe
(warstwy od 5 do 50
mikrometrów).
m
mikrometr
m
6
10
1
1
24
Układy scalone
Większość stosowanych obecnie
układów scalonych jest
wykonana w
technologii
monolitycznej
.
W układach monolitycznych
wszystkie elementy wykonuje się
jako
tranzystory
.
gęstość upakowania tranzystorów na
mm. kw.
25
Układy monolityczne
W dominującej obecnie technologii
wytwarzania monolitycznych układów scalonych
CMOS
wskaźnikiem gęstości upakowania jest
minimalna długość bramki tranzystora
wyrażona w mikrometrach lub nanometrach.
m
nanometr
nm
9
10
1
1
W najnowszych technologiach
minimalna
długość bramki
wynosi 45nm
.
Im mniejsza jest "
liczba
technologii
”, tym upakowanie
tranzystorów oraz ich szybkość
działania jest większe.
26
Podział układów ze
względu
na stopień
scalenia
Malej skali integracji
(
SSI
– small scale of
integration)
liczba bramek <10 i ograniczona liczbą
dostępnych zacisków wewnętrznych
Średniej skali integracji
(
MSI
–
medium scale of
integr.)
około 10 – 100 bramek w jednej obudowie
Dużej skali integracji
(
LSI –
large scale of
integr.)
od 100 do kilku tysięcy
bramek:
małe procesory, małe
pamięci, moduły programowalne.
Wielkiej skali integracji
(
VLSI
–
very large scale
of int.)
od kilku tysięcy do dziesiątek
milionów bramek
:
mikroprocesory, cyfrowe
procesory analogowe.
Ultrawielkiej skali integracji
(
ULSI –
ultra large scale of integration )
27
Układy scalone
Cyfrowe układy scalone są wytwarzane w dwu
zasadniczych odmianach aplikacyjnych –
układy uniwersalne i
układy
specjalizowane (ASIC – Application
Specific Integrated Circts).
Pierwsze z nich są produkowane we wszystkich
stopniach scalenia do uniwersalnych
zastosowań.
Układy grupy ASIC są natomiast wyłącznie
układami LSI i VLSI.
Umożliwiają one zmniejszenie rozmiarów, mocy
strat i kosztu projektowanych urządzeń.
28
Parametry
technologiczne
realizacji układu:
29
Parametry technologiczne
realizacji układu:
Wyjścia bramek można łączyć z wejściami
innych ` bramek logicznych.
W ten sposób powstaje sieć logiczna
realizująca złożoną funkcję logiczną.
Samych wyjść nie wolno ze sobą łączyć,
ponieważ prowadzi to do zwarcia i w
konsekwencji do
uszkodzenia bramki.
30
Obciążalność
wejściowa
31
Obciążalność wyjściowa
Każde wejście bramki dołączone do wyjścia innej
bramki pobiera z niej pewien prąd elektryczny.
Wyjścia bramek mogą dostarczyć tylko określoną
ilość prądu. Wynika z tego, iż do typowego wyjścia
można podłączyć ograniczoną ilość wejść innych
bramek.
Parametr ten nosi nazwę
obciążalności wyjścia
bramki
.
Zwykle przyjmuje się go na poziomie
10 dla
zwykłych bramek
TTL
oraz
30
dla bramek o
zwiększonej mocy wyjściowej.
32
Obciążalność wyjściowa
Obciążalności wyjściowej bramki nie należy
przekraczać
,
gdyż może to spowodować
niestabilność sieci logicznej, a nawet spalenie
niektórych jej elementów.
Do bramek CMOS reguła ta się nie odnosi
,
ponieważ pobierają one bardzo mały prąd
wejściowy - mówimy, iż posiadają dużą oporność
wejściową.
33
Obciążalność wyjściowa.
Pomiar obciążalności wyjściowej.
Jeden ze sposobów pomiaru polega na
zastosowaniu
obciążenia
standardowego
.
Każde wejście bramki sterowanej stanowi
obciążenie wyjścia bramki sterującej,
mierzone w standardowych jednostkach
.
34
Obciążalność
wyjściowa
Rzeczywista obciążalność wyjściowa
bramki,
określona za pomocą obciążeń
standardowych, ma wpływ na czas propagacji
bramki.
Przykład: Obliczyć opóźnienie 4-wejściowej bramki
NAND jeżeli jej wyjście jest połączone z
następującymi wejściami bramek:
4-wejsciowy NOR – 0,8 standardowego obciążenia
3-wejsciowy NAND – 1,0 standardowego obciążenia
inwerter – 1,0 standardowego obciążenia
ns
SL
t
pd
021
,
0
07
,
0
stałe opóżnienie
opóźnienie standardowego
obciążenia
liczba obciążeń
standardowych na wyjściu
ns
t
pd
129
,
0
)
00
,
1
00
,
1
80
,
0
(
021
,
0
07
,
0
(SL - suma standardowych obciążeń sterowanych przez bramkę)
35
Obciążalność wyjściowa
W trakcie etapu procesu projektowego
związanego z wyborem technologii
realizacji zarówno obciążalność wejściowa
jak i wyjściowa muszą być określane.
.
Bramki o obciążalności wejściowej
(wyjściowej) większej od dopuszczalnej w
danej technologii mogą być
zaimplementowane za pomocą większej
liczby bramek.
36
Opóźnienie propagacji
Napięcie na wyjściu nie zmienia się
natychmiast po zmianie poziomu napięć
wejściowych, lecz po pewnym czasie -
typowo po
10 ns.
Jest to spowodowane tym, iż
tranzystory wewnątrz bramki muszą się
odpowiednio po przełączać, a to
wymaga czasu
.
37
Opóźnienie propagacji
Czas propagacji bramki
logicznej
określa po jakim czasie od zmiany napięć
wejściowych ustali się napięcie na wyjściu.
Im mniejszy czas propagacji, tym szybciej
może pracować bramka.
Czas propagacji dla sieci logicznej jest
sumą czasów propagacji bramek, poprzez
które przechodzi kolejno sygnał logiczny.
38
Opóźnienie propagacji
( dla
inwertera)
Sposób określenia czasu opóźnienia
propagacji:
39
Modele
opóźnień
Czas pochłaniania
ma ściśle określoną wartość,
nie mniejszą niż czas propagacji i często mu
równą.
40
Modele opóźnień
A
A B:
Z opóźnieniem
transportowym(TD)
Z opóźnieniem
inercyjnym (ID)
B
Time (ns)
0
4
2
6
8
10
12
14
16
Bez opóźnienia
(ND)
a b
c d e
Propagation Delay = 2.0 ns
Rejection
Time = 1 .0 ns
41
Klasy układów cyfrowych
I
42
Technologie
wytwarzania TTL
Najstarszą rodziną układów scalonych są
układy
TTL
.
Skrót ten pochodzi od angielskiej nazwy
Transistor-Transistor-Logic
i oznacza technologię, w której do budowy
pojedynczego obwodu logicznego stosuje się
wiele
tranzystorów bipolarnych
w jeden układ
.
Układy TTL są zasilane napięciem
stałym 5v.
43
Układy TTL
Poziomy napięć i prądów wejścia i
wyjścia zdefiniowane przez standard.
Charakterystyczne parametry dla tej
technologii:
duży pobór prądu (około 10 mW na
bramkę);
mała prędkość (10 ns na
bramkę);
duża obciążalność wyjścia
(możliwość sterowania 10 bramek
TTL).
44
Odmiany układów TTL
Technolo
gia
Pobór
prądu
Prędkość
TTL-L
mały
mała
TTL-S
bardzo
duży
duża
TTL-H duży
bardzo
duża
TTL-LS mały
duża
TTL-F
duży
ekstra
duża
45
Odmiany układów TTL
L
(Low power) – wersja o małym
poborze
mocy, ale wolniejsza od
standardowej.
Nie zyskała
popularności, natychmiast
zastąpiona
układami
CMOS
serii
4000
.
S
(Schottky) – odmiana szybka, której
tranzystory zawierają dodatkową diodę
Schottky’ego.
H
(High speed) - wersja szybsza od
standardowej, ale o większym poborze
mocy niż standardowa.
46
Odmiany układów TTL
LS
(Low power Schottky) – wersja S o
znacznie niższym poborze prądu, zbliżonym
do standardowej bramki.
Główna seria
układów
TTL
, stosowana w większości
zastosowań.
F
(Fast) – nowoczesna, najszybsza seria
TTL.
47
Układy TTL
W praktyce inżynierskiej układy TTL są
traktowane jako układy uniwersalne.
Dzięki dużemu asortymentowi typów i wielu
odmian serii układy TTL dominują w
zastosowaniach
sprzętowych, wykorzystujących układy SSI i
MSI.
Konkurencyjne do nich są układy
CMOS
, a
zwłaszcza ich odmiany szybkie (HCMOS i ACL).
48
Technologie CMOS
(ang.
C
omplementar
M
etal
O
xid-
S
ilicium)
Oznacza to, że jeden typ tranzystora
przełączany jest napięciem odpowiadającym 0
logicznemu na bramce, drugi - przy napięciu
odpowiadającym 1 logicznej.
Symbol
C
oznacza, że bramki wykonane są
techniką komplementarną
,
tzn. podstawowym elementem jest
komplementarna para tranzystorów
unipolarnych MOS,
których podstawową
cechą jest bardzo duża
rezystancja
wejściowa.
Napięcie zasilania układów typu CMOS mieści
się w przedziale 5 ÷ 15 V.
49
Technologie CMOS
Poziomy napięć i prądów wejścia i wyjścia
zdefiniowane przez standard.
Ultra mały pobór
prądu;
Stosunkowo duża
prędkość;
Stosunkowo duża obciążalność
wyjścia dla bramek CMOS (możliwość
sterowania 1 bramki
TTL - LS
).
Charakterystyczne parametry dla tej
technologii:
50
Odmiany układów
CMOS
51
Oznaczenia układów
CMOS
52
Oznaczenia układów
CMOS
Trzecia litera
określa
przeznaczenie
układu
scalonego:
A
- do zastosowań specjalnych,
Y
- do zastosowań profesjonalnych,
T
- do zastosowań profesjonalnych o
podwyższonej
niezawodności,
Q
- do zastosowań specjalnych o podwyższonej
niezawodności,
X
- prototypowe, doświadczalne lub na
zamówienia.
brak litery-
do zastosowań w sprzęcie powszechnego
użytku.
Przykład:
HCA712S34
53
Oznaczenia układów
CMOS
Pierwsza cyfra
określa
zakres
dopuszczalnej
temperatury
otoczenia
podczas pracy w °C:
4
- od -55 do +85
5
- od -35 do +125
6
- od -40 do +85
7
- od 0 do +70
8
- od -25 do +85
Przykład:
HCA712S34
54
Oznaczenia układów
CMOS
Przykład:
HCA712S34
55
Zakłócenia w systemie
cyfrowym
Zakłóceniami
nazywamy niepożądane sygnały
elektryczne występujące na połączeniach w
systemie.
Powstają na wskutek przełączania bramek, a
przenoszone są poprzez promieniowanie
elektromagnetyczne.
Źródło zakłóceń może być poza systemem.
Układy cyfrowe muszą być niewrażliwe na
zakłócenia o pewnym poziomie i powinny pracować
poprawnie przy ich występowaniu.
Margines zakłóceń
jest wartością zakłóceń, które
nie powodują błędnej pracy elementów systemu.
Jest
to dopuszczalna wartość napięcia zakłóceń,
wyznaczona z różnicy odpowiednich gwarantowanych
wartości napięć wyjściowych bramki i akceptowanych
dla danych stanów logicznych wartości stanów
wejściowych.
56
Parametry układów CMOS i
TTL
57
Seria 74xx była jedną z
najważniejszych historycznie serii
monolitycznych
układów
scalonych
.
Oryginalną serię 74xx stanowiły
układy typu
Transistor - Transistor
Logic
(TTL) o napięciu zasilania
5V.
Jako pierwsza do masowej produkcji
wprowadziła te układy firma
Texas
Instruments
w roku 1961
.
Podstawowe układy TTL. Seria
74xx.
58
7400: 4x 2-wejściowe bramki
NAND
SN 7400 – jeden z pierwszych
cyfrowych układów
scalonych
, pierwotnie produkowany przez firmę
Texas
Instruments
, wykonany w technologii
TTL
. Zawiera
cztery dwuwejściowe bramki logiczne NAND.
Jest to
układ 14-nóżkowy.
59
7402: 4x2-wejściwe bramki
NOR
SN 7402 – jeden z pierwszych
cyfrowych układów scalonych
zawierający w swym wnętrzu cztery dwuwejściowe bramki
NOR
.
Układ umieszczany jest w obudowie o 14 wyprowadzeniach. W
czasach dominacji technologii
TTL
był to
jeden z podstawowych
elementów tworzących cyfrowe układy elektroniczne
.
60
7406: 6 x
inwerter
7406 −
6−krotny inwerter
z
wysokonapięciowym wyjściem (do +30V) typu
otwarty kolektor. Obciążalność każdej bramki
wynosi dodatkowo 10 wejść TTL.
61
7408 : 4 x 2-wejściowe
bramki AND
62
7410 : 3 x 3-wejściowe bramki
NAND
63
7411 : 3 x 3-wejściowe
bramki AND
64
7430 : 1 x 8-wejściowa bramka
NAND
65
Seria 74XX
W okresie największej popularności
układów TTL, (lata 70. i 80.), seria ta
obejmowała ponad
300 pozycji
katalogowych.
W późniejszych czasach część układów serii
74xx pojawiła się w seriach, wykonywanych
w
technologiach TTL- LS
(o obniżonym
poborze mocy) oraz
TTL- S
(o
podwyższonej szybkości), opartych o
tranzystory Schottky’ego
.
W latach 90. układy bipolarne TTL
zaczęły ustępować miejsca układom
CMOS.
66
Seria 74XX
W obrębie danej serii,
poszczególne układy
scalone mogły być łatwo łączone ze sobą bez
dodatkowych układów dopasowujących.
Było to dużym ułatwieniem dla projektantów,
którzy mogli skoncentrować się na logicznych
aspektach tworzonego układu.
Podczas łączenia układów z różnych serii,
należy dodatkowo rozważyć dopasowanie
poziomów napięć, szybkości pracy, oraz
obciążalności wyjść.
67
Układy TTL
.
Znane producenty układów z
serii TTL :
PHilips
STMicroelectron
ocs
Fairchild
Texas
Instruments
68
Układy TTL
W miarę upływu czasu pewne technologie
stają się przestarzałe i dlatego starzeją się
technologicznie również układy scalone.
Najświeższe serie
TTL
to: serie
ALS, F i AS
,
natomiast serie LS, S i w szczególności
standardowa (TTL) stają się już przestarzałe.
Układy TTL generalnie ustępują miejsca
nowszym technologiom
CMOS
i
BiCMOS
,
zwłaszcza niskonapięciowym (LV – Low
Voltage).
69
Dziękuję
za uwagę