Zmiany osobiste jako cel
pomocy
Poziomy poznania i
Poziomy poznania i
rozpoznania
rozpoznania
Diagnoza psychologiczna
• Pomoc psychologiczna powinna opierać się
na diagnozie psychologicznej
• Diagnoza psychologiczna obejmuje
zjawiska psychiczne i zachowania
charakterystyczne dla konkretnego
paradygmatu, w którym dokonuje się
oceny stanu osoby
• Diagnoza zaburzeń zachowania a
procedury służące osiągnięciu zdrowia
• Diagnoza całościowa a diagnoza w
postępowaniu pomocowym
Diagnoza dla celów pomocy
psychologicznej
• W zależności od paradygmatu
będącego podstawą interwencji,
strategii postępowania dokonuje się
charakterystyki innych aspektów
struktury i mechanizmów
intrapsychicznych
Psychodynamiczne
Konflikt edypalny
Poziom patologii
Organizacji osobowości
Poznawczo-behawioralny
Przekonania kluczowe
Przekonania warunkowe
Myśli automatyczne
Humanistyczny
Poziom rozbieżności
między organizmicznym
Ja a
Ja samoaktualizacyjnym
Diagnoza obejmuje także:
• Rozstrzygnięcie na podstawie rozpoznania
stanu biopsychospołecznego osoba jaki rodzaj
kontraktu i/lub settingu powinien poprzedzać –
pomoc, psychoterapię
• Generalnie – w kryzysie pracuje się na
podstawie wyrażenia akceptacji pomocy, w
psychoterapii ustala się kontrakt obejmujący
różne elementy
• Wyjątki od zasady są formułowane przez
szkoły terapeutyczne i przez typ i poziom
patologii u pacjenta
• Osoby groźne dla zdrowia i życia własnego i
innych osób mogą być leczeni bez zgody
Perspektywa klienta i
pomagającego
• Diagnoza psychologiczna powinna
ułatwić zrozumienie podstawowego
problemu klienta
• Problemy zdiagnozowane przez
pomagającego mogą być rozbieżne z
tymi, na których koncentruje się
klient
• Ustalenie przyczyn rozbieżności –
najczęściej różne poziomy
rozpoznania problemu
Przykłady
Klient
• Jak życie strasznie
boli
• Nie wiem co mam
robić, dokąd
zmierzam
• Boję się, że
zostanę sama
• Gdy go nie ma,
jestem nikim
Pomagający
• Nieodporny na
frustrację?
• Zaburzenia
tożsamości i
zdolności do
rozpoznania?
• Tendencje
symbiotyczne, brak
separacji?
• Osobowość zależna?
Steiner – cztery warunki
dobrego kontraktu
• Obopólna zgoda
– prośba o terapię,
terapeuta przedstawia ofertę, oferta zostaje
przyjęta
• Sprawiedliwa wymiana
– obie strony będą
miały korzyści
• Kompetencje
– po stronie pomagającego do
diagnozy i pomocy, po stronie klienta
zdolność do zrozumienia sensu kontraktu
• Legalność
– zgodność z
podstawowymi prawami
• Realność
– możliwość zrealizowania
Pomagający a strony
kontraktu
• Instytucja – typy instytucji
wyznaczają inne standardy
• Klient – zgłaszany problem i stan oraz
jego umowa z instytucją
INTYTUCJA
INTYTUCJA
TERAPEUTA
TERAPEUTA
KLIENT
KLIENT
kontrakt
kontrakt
kontrakt
Kontrakt a
Kontrakt a
setting
setting
•
W procesie terapii zawieranie kontraktu
W procesie terapii zawieranie kontraktu
odbywa się po postępowaniu
odbywa się po postępowaniu
diagnostycznym w wyniku, którego terapeuta
diagnostycznym w wyniku, którego terapeuta
wstępnie określa poziom spełnianych przez
wstępnie określa poziom spełnianych przez
klienta kryteriów wymaganych w określonej
klienta kryteriów wymaganych w określonej
szkole terapeutycznej
szkole terapeutycznej
•
Kontrakt dotyczy niezbędnych ustaleń, co do
Kontrakt dotyczy niezbędnych ustaleń, co do
rodzaju pomocy psychologicznej, z której
rodzaju pomocy psychologicznej, z której
klient decyduje się (lub nie chce/decyduje
klient decyduje się (lub nie chce/decyduje
się) korzystać
się) korzystać
•
Setting
Setting
to ustalenie ram terapii: częstości,
to ustalenie ram terapii: częstości,
czasu sesji, odpłatności, czasami okresu
czasu sesji, odpłatności, czasami okresu
trwania terapii i formy zakończenia
trwania terapii i formy zakończenia
Pomaganie bez oporu
Pomaganie bez oporu
• We wszystkich szkołach terapii próbuje
się odpowiedzieć na pytanie „dlaczego
pacjent nie pozwala sobie pomóc?”
• Wskazuje się na opór, czyli mniej lub
bardziej świadome przeciwstawianie
się uczestnictwa w terapii i pracy nad
zmianą
• źródła oporu: pacjent, terapeuta i
czasami rodzaj ukonstytuowanej
między nimi relacji
KROKI:
KROKI:
pomagania bez oporu wg J.
pomagania bez oporu wg J.
Enright’a
Enright’a
1. Rozpoznanie gotowości do wzięcia
odpowiedzialności za podjęcie roli klienta
2. Określenie rzeczywistego problemu/celu
zmiany klienta
3. Określenie możliwości osiągnięcia celu
zmiany
4. Jakie są konkurencyjne motywy podjęcia
terapii osiągnięcia zmiany
5. Stwierdzenie czy ten terapeuta i ta
sytuacja osobista klienta jest całkowicie
odpowiednia do rozpoczęcia terapii
Rozpoznanie gotowości klienta
Rozpoznanie gotowości klienta
-
przykład
T: Słucham Pana? Co skłoniło Pana do
przyjścia?
K: Żona mi kazała, bo nie może ze mną
wytrzymać! lub Mam problemy ze sobą
T: To może wystarczy, że chwilę tu posiedzimy
razem?
K: Nie, bo ona zapyta, czy wszystko Panu
powiedziałem, każe mi się spowiadać i
tłumaczyć z każdego szczegółu
T: Zamiast się tłumaczyć lub zmyślać,
decydujesz się tu być i opowiedzieć mi
wszystko?
K: Tak, tak. Niech już będzie tak jak ona chce!
Tylko, co ja mam teraz robić? Może zada mi
Pan jakieś pytania?
1. Poziom odpowiedzialności za
1. Poziom odpowiedzialności za
podjęcie terapii
podjęcie terapii
• Celem tego etapu jest doprowadzenie klienta do
uznania udziału w terapii za własną decyzję,
czyli uznania możliwości wyboru „na tak lub na
nie”
• Klient może nie doświadczać potrzeby terapii,
ale powinien uznać wolę bycia w aktualnej
sytuacji z terapeutą po to aby mógł
odpowiedzieć rzetelnie na pytanie „Czego po
tym spotkaniu oczekuję?”
• W trakcie kolejnych spotkań ma szansę
rozpoznać swoje problemy albo zrezygnować z
dalszych spotkań (czasami zjawia się po jakimś
czasie i dopiero wówczas pracuje nad
problemami)
Pozycja terapeuty w trakcie
Pozycja terapeuty w trakcie
realizacji kroku 1
realizacji kroku 1
•
Terapeuta powinien posiadać przekonanie o
Terapeuta powinien posiadać przekonanie o
wolności wyboru i złudzeniu „przymusu
wolności wyboru i złudzeniu „przymusu
terapii” jako najlepszego wyjścia z sytuacji,
terapii” jako najlepszego wyjścia z sytuacji,
w której znalazł się klient
w której znalazł się klient
•
Terapeuta powinien być wolny od wszelkich
Terapeuta powinien być wolny od wszelkich
preferencji typu: „Każde odejście klienta to
preferencji typu: „Każde odejście klienta to
porażka, więc każdy kto przyjdzie powinien
porażka, więc każdy kto przyjdzie powinien
zostać”
zostać”
•
Zaniedbanie lub powierzchowne ustalenie z
Zaniedbanie lub powierzchowne ustalenie z
klientem kroku 1 powodują ciągły opór,
klientem kroku 1 powodują ciągły opór,
nawet po przejściu do następnych etapów
nawet po przejściu do następnych etapów
kontraktu
kontraktu
Poziomy pytania o wybór:
Poziomy pytania o wybór:
przykład
przykład
No, cóż, przecież jestem?
No, cóż, przecież jestem?
No przecież nie będę
No przecież nie będę
wychodził, jak już
wychodził, jak już
przyszedłem!
przyszedłem!
No pewnie
No pewnie
No dobra, dobra. Przecież nie
No dobra, dobra. Przecież nie
będziemy spierać się o
będziemy spierać się o
słowa
słowa
Tak,
Tak, widzę, że jesteś
widzę, że jesteś
. Ale nie
. Ale nie
wiem czy to jest Twój
wiem czy to jest Twój
wybór.
wybór.
Nie chodzi o to żebyś tu
Nie chodzi o to żebyś tu
siedział, bo już
siedział, bo już
przyszedłeś. Pytam czy
przyszedłeś. Pytam czy
chcesz tu zostać
chcesz tu zostać
.
.
Wiem, że „no pewnie” wcale
Wiem, że „no pewnie” wcale
nie znaczy „tak”
nie znaczy „tak”
Prawda, same słowa nic nie
Prawda, same słowa nic nie
znaczą, jeśli nie ma za nimi
znaczą, jeśli nie ma za nimi
Twojej decyzji. Zatem
Twojej decyzji. Zatem
pytam
pytam czy decydujesz
czy decydujesz
się
się
zostać?
zostać?
2. Określenie rzeczywistego
2. Określenie rzeczywistego
problemu - celu zmiany klienta
problemu - celu zmiany klienta
• Kliencie często skarżą się na problemy, które
są społecznie „podzielane” czy „uzgodnione”
np. nadwaga, brak energii do wykonywania
różnych prac, palenie
• Klienci nie pracują nad problemami, które są
uznawane społecznie, a nie osobiście
doświadczane
• Problem osobiście (prawdziwie)
doświadczany to taki, który powoduje
cierpienie, poczucie ograniczenia, braku
wyboru
• Pytania sprawdzające: W jaki sposób
doświadczasz tego (wskazywanego przez
klienta) problemu?
Uzgodnienie rzeczywistego
Uzgodnienie rzeczywistego
problemu:
problemu:
przykład
przykład
T: Co cię skłoniło do umówienia się na spotkanie?
T: Co cię skłoniło do umówienia się na spotkanie?
K: Jestem za gruba, chyba Pani to widzi, mam 160 cm i
K: Jestem za gruba, chyba Pani to widzi, mam 160 cm i
ważę 85 kg?
ważę 85 kg?
T: Jak to jest dla ciebie problemem?
T: Jak to jest dla ciebie problemem?
K: Rodzice nie dają mi żyć. Włóczą mnie po wszystkich
K: Rodzice nie dają mi żyć. Włóczą mnie po wszystkich
lekarzach. W końcu trafiłam do Pani!
lekarzach. W końcu trafiłam do Pani!
T: Rozumiem zatem, że jest to problem rodziców,
T: Rozumiem zatem, że jest to problem rodziców,
którzy bardzo chcą żeby Pani coś z tym zrobiła
którzy bardzo chcą żeby Pani coś z tym zrobiła
K: No, właśnie! Przecież nie jestem wcale taka gruba.
K: No, właśnie! Przecież nie jestem wcale taka gruba.
Mam koleżanki, które naprawdę mają z tym problem
Mam koleżanki, które naprawdę mają z tym problem
T: W takim razie czy ma Pani jakiś problem, nad
T: W takim razie czy ma Pani jakiś problem, nad
którym chciałaby Pani pracować?
którym chciałaby Pani pracować?
3. Określenie możliwości
3. Określenie możliwości
osiągnięcia celu zmiany
osiągnięcia celu zmiany
• Czy problem jest rozwiązalny? – to odnosi się
do świata rzeczywistości subiektywnej klienta
• Najczęściej nie chodzi tu o racjonalne
przekonania, a raczej o emocjonalne
przeświadczenie czy nadzieję
• Nie ma większego znaczenia fakt, że
terapeuta uznaje problem za rozwiązalny, jeśli
tego przekonania nie podziela klient
• Jeśli w trakcie pracy nad problemem klient
doświadczy, że jest on nierozwiązalny to
przeżywa cykl żal/ulga i wtedy określa nowy
problem, który może okazać się do
rozwiązania
Jeśli klient mówi: Tak, to da się
Jeśli klient mówi: Tak, to da się
rozwiązać? To zachodzą dwie
rozwiązać? To zachodzą dwie
możliwości:
możliwości:
• Może to być martwa nadzieja, w której jest
ukryta odmowa skonfrontowania się z
problemem i doświadczenia jego nie
rozwiązywalności; wtedy terapeuta powinien
zaprosić klienta aby spróbował go przekonać
(udowodnić), że osiągnięcie celu jest
prawdopodobne
• Oznacza głęboką nadzieję, że osiągnięcie
zmiany jest możliwe, nawet jeśli w obecnie
nie wiadomo jakimi sposobami
4. Motywy konkurencyjne do pracy
4. Motywy konkurencyjne do pracy
nad zmianą
nad zmianą
• Przeszkody oczywiste dla klienta i
terapeuty tzw. wtórne korzyści z
symptomu – palenia, objadania się,
napadów paniki
• przeszkody oczywiste dla terapeuty,
którym klient zazwyczaj zaprzecza np.
utrzymanie renty lub opieki ze strony
rodziny
• Przeszkody ukryte, wyłaniające się w
trakcie sesji, w czasie konkretnej pracy
nad problemem i zmianą
Konkurencyjne motywy
Konkurencyjne motywy
wyłaniają się, gdy:
wyłaniają się, gdy:
•
Formułuje się pytanie wprost „ Czy jest
Formułuje się pytanie wprost „ Czy jest
prawdopodobne, że możesz mieć z tych objawów
prawdopodobne, że możesz mieć z tych objawów
jakieś korzyści?” lub „Co ci to daje?”
jakieś korzyści?” lub „Co ci to daje?”
•
Prosi się o fantazję na temat tego, co będzie się
Prosi się o fantazję na temat tego, co będzie się
działo, gdy objaw zniknie „Mam czarodziejską
działo, gdy objaw zniknie „Mam czarodziejską
różdżkę, wyobraź sobie, że cię nią dotykam i
różdżkę, wyobraź sobie, że cię nią dotykam i
problem znika?
problem znika?
•
Zachęca się do powstrzymywania siebie lub
Zachęca się do powstrzymywania siebie lub
karania za wykonywanie jakiejś czynności;
karania za wykonywanie jakiejś czynności;
mężczyzna, który twierdzi, że jego głównym
mężczyzna, który twierdzi, że jego głównym
problemem jest to krzyczy na dzieci, szczególnie
problemem jest to krzyczy na dzieci, szczególnie
na syna „za każdym razem gdy będziesz wyzywał
na syna „za każdym razem gdy będziesz wyzywał
Krzysia, zapłacisz mu 10 zł”
Krzysia, zapłacisz mu 10 zł”
5. Czy to ten terapeuta i ta
5. Czy to ten terapeuta i ta
sytuacja?
sytuacja?
•
Klient po pierwszych spotkaniach ma
Klient po pierwszych spotkaniach ma
odpowiedzieć na pytanie czy ten
odpowiedzieć na pytanie czy ten
terapeuta wzbudza zaufanie, czy to jest
terapeuta wzbudza zaufanie, czy to jest
odpowiednia osoba
odpowiednia osoba
•
Klient ma odpowiedzieć na pytanie czy
Klient ma odpowiedzieć na pytanie czy
aktualna sytuacja życiowa jest
aktualna sytuacja życiowa jest
odpowiednia do podjęcia terapii;
odpowiednia do podjęcia terapii;
porównać znaczenie terapii do innych
porównać znaczenie terapii do innych
ważnych celów realizowanych aktualnie
ważnych celów realizowanych aktualnie
w życiu
w życiu
Opór jest znacznie mniejszy w
Opór jest znacznie mniejszy w
terapii, gdy:
terapii, gdy:
•
Klient decyduje się pracować nad
Klient decyduje się pracować nad
problemem
problemem
•
Skupia się nad czymś, czego
Skupia się nad czymś, czego
autentycznie doświadcza jako źródło
autentycznie doświadcza jako źródło
cierpienia czy braku w życiu
cierpienia czy braku w życiu
•
Naprawdę czuje, że cel jest osiągalny
Naprawdę czuje, że cel jest osiągalny
•
Ma zaufanie do terapeuty
Ma zaufanie do terapeuty
•
Nie ma żadnych większych
Nie ma żadnych większych
sprzecznych wartości czy
sprzecznych wartości czy
konkurencyjnych celów
konkurencyjnych celów
Kontrakt grupowy obejmuje:
Kontrakt grupowy obejmuje:
•
Niespecyficzne elementy, czyli te
Niespecyficzne elementy, czyli te
wszystkie wchodzące w skład
wszystkie wchodzące w skład
kontraktu indywidualnego
kontraktu indywidualnego
•
Specyficzne elementy do pracy
Specyficzne elementy do pracy
grupowej, czyli te stwarzające
grupowej, czyli te stwarzające
podstawy do poczucia
podstawy do poczucia
bezpieczeństwa i zaufania u
bezpieczeństwa i zaufania u
członków grupy
członków grupy
Specyficzne elementy kontraktu
Specyficzne elementy kontraktu
grupowego:
grupowego:
• Zasada dyskrecji, czyli zachowania tajemnicy o
doświadczeniach członków grupy
• Zasada włączonego Dorosłego, czyli członkowie
przychodzą na spotkanie grupy trzeźwi (bez
dodatkowych leków)
• Zasada nie stosowania przymusu, członkowie grupy
mogą, a nie muszą odpowiadać czy brać udziału we
wszystkich doświadczeniach grupowych
• Zasada wytrwałości, czyli wszyscy członkowie
rozpoczynają i kończą grupę razem
• Zasada nie przechodzenia do czynu, można wszystko
wyrazić werbalnie