„Okres Adwentu ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do

uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez którą wspominamy pierwsze przyjście
Syna Bożego do ludzi.

Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia

Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu
czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego
oczekiwania.

Okres Adwentu zaczyna się od I Nieszporów niedzieli, która wypada 30 listopada

lub jest najbliższa tego dnia, i kończy się przed I Nieszporami Narodzenia Pańskiego
[po Wigilii 24 grudnia]. Niedziele tego okresu nazywają się pierwszą, drugą, trzecią i
czwartą Adwentu”.

(Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 39-41)

Adwent

Okres Narodzenia Pańskiego zaczyna się od I Nieszporów Narodzenia Pańskiego

(jest

to

wieczór

24 grudnia po Wigilii), i trwa aż do niedzieli po uroczystości Objawienia Pańskiego,
czyli

do

niedzieli

po

6 stycznia. O północy 25 grudnia odprawiana jest Msza Święta zwana pasterką.

W okresie Narodzenia Pańskiego obchodzimy następujące święta i uroczystości:

W pierwszą niedzielę po Bożym Narodzeniu – Święto Świętej Rodziny,

26 grudnia – święto św. Szczepana, pierwszego męczennika,

27 grudnia – święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty,

28 grudnia – święto Świętych Młodzianków,

1 stycznia – uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. W tym dniu wspomina się
również nadanie Synowi Bożemu Najświętszego Imienia Jezus.

6 stycznia – uroczystość Objawienia Pańskiego (święto Trzech Króli). 

(oprac. na podst. Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 33.35.37)

Okres Narodzenia

Pańskiego

„Oprócz okresów mających własny charakter zostają trzydzieści trzy lub

trzydzieści

cztery

tygodnie

w ciągu cyklu rocznego, w których nie obchodzi się żadnej szczegółowej tajemnicy
Chrystusa, lecz wspomina się misterium Chrystusa w jego pełni, zwłaszcza w
niedziele.
Okres zwykły (I część) zaczyna się w poniedziałek, który następuje po niedzieli
wypadającej

po

dniu

6 stycznia i trwa do wtorku przed Wielkim Postem, i powtórnie (II część) zaczyna się
w poniedziałek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego i kończy się przed I
Nieszporami pierwszej niedzieli Adwentu”.

(Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 43-44)

Okres zwykły

Okres Wielkiego Postu trwa od Środy Popielcowej, a kończy się w Wielki

Czwartek przed Mszą Wieczerzy Pańskiej. Od początku Wielkiego Postu do Wigilii
Paschalnej w Wielką Sobotę nie śpiewa się „alleluja”.

W Środę Popielcową, która jest dniem postu, posypuje się głowy popiołem.
Niedziele tego okresu nazywają się: pierwszą, drugą, trzecią, czwartą i piątą

niedzielą Wielkiego Postu. Szósta niedziela, od której rozpoczyna się Wielki Tydzień,
nazywa się Niedzielą Męki Pańskiej lub Niedzielą Palmową.

W Wielkim Tygodniu wspominamy mękę Chrystusa, poczynając od Jego wjazdu

do Jerozolimy.

(oprac. na podst. Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 28-31)

Okres Wielkiego Postu

Paschalne Triduum Męki i Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna się od

wieczornej Mszy Wieczerzy Pańskiej (w Wielki Czwartek), a kończy się II
Nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania.

Wigilię Paschalną obchodzoną w świętą noc Zmartwychwstania Pańskiego

uważa się za „matkę wszystkich świętych wigilii”. Kościół czuwając, oczekuje
zmartwychwstania

Chrystusa

i

obchodzi

je

w sakramentach. Dlatego cały obchód tej świętej Wigilii powinien się odbyć w
nocy, to znaczy rozpocząć się po zapadnięciu nocy, albo skończyć przed świtem
dnia niedzielnego.

(oprac. na podst. Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 19.21)

Święte Triduum Paschalne

„Pięćdziesiąt dni od Niedzieli Zmartwychwstania

Pańskiego do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego
obchodzi się z wielką radością jako jeden dzień
świąteczny, co więcej, jako ≪wielką niedzielę≫. (…)

Ten święty okres pięćdziesięciu dni kończy

Niedziela Zesłania Ducha Świętego.

Czterdziestego dnia po Wielkanocy obchodzi się

Wniebowstąpienie Pańskie (…)”.

(Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza, 22-23.25)

Okres

wielkanocny