Profilaktyka chorób

zakaźnych

Dr n.med. Ilona Miśkowiec

-Wiśniewska

Katedra i Zakład Higieny i

Epidemiologii Collegium Medicum im.

L. Rydygiera w Bydgoszczy

Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Profilaktyka:

Ostrzeżenie na płocie szpitala
zakaźnego

Profilaktyka chorób zakaźnych polega zasadniczo na unieszkodliwieniu

źródeł zakażenia, ograniczaniu mechanizmów i dróg szerzenia,

unikaniu wytwarzaniu

lekooporności

przez drobnoustroje, wzroście

odporności populacji. Praktycznie sprowadza się to do:

- izolacji (o ile jest w ogóle konieczna) i leczeniu ludzi chorych i

nosicieli

- poddawania

kwarantannie

zwierząt, osób i mienia podejrzanego o

zakażenie

/skażenie

- izolacji, leczenia i przeprowadzania

ubojów sanitarnych

wśród

zwierząt

kontrolowania osób pracujących z żywnością,
- przetwarzania żywności i wody
- kontroli epidemiologicznej ludzi, zwierząt, ujęć wody itd.
- używania sterylnego sprzętu medycznego
- utylizacji jednorazowego sprzętu medycznego
- przeprowadzania zabiegów dezynfekcyjnych
- przestrzegania

higieny

osobistej

- używania środków ochrony osobistej
- prowadzenia

szczepień

i (historycznej już)

wariolizacji

- dobierania antybiotyków na podstawie

antybiogramów

I. AIDS ( Zespół nabytego

upośledzenia odporności)



DEF:

–

Jest to zespół nabytego upośledzenia odporności spowodowany
wywołany przez wirus HIV ( ludzki wirus upośledzenia
odporności).

jest on skutkiem zakażenia przez wirus komórek

ukł.odpornościowego człowieka a przede wszystkim limfocytów
T pomocniczych, makrofagów i kom. dendrytycznych..

Czynnikiem etiologicznym

jest

wirus HIV

, należący do

rodziny Retriviridae,
podrodziny Lentivirinae,
rodzaju Lentivirus

Źródło zakażenia:

zakażony człowiek od ok.. 2 tygodni od

zakażenia do śmierci- we wszystkich stadiach i postaciach
zakażenia



Drogi szerzenia:

- ryzykowne kontakty seksualne,

- zakażona krew i preparaty

krwiopochodne,

- od matki na dziecko

( w okresie okołoporodowym i

piersią)

Zapobieganie i zwalczanie:

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

1. Eliminowanie osób o ryzykownych zachowaniach i

zakażonych

HIV spośród dawców krwi, nasienia, tkanek i

narządów.

2. Propagowanie abstynencji seksualnej lub

pozostawanie we

wzajemnie wiernym związku dwojga zdrowych

ludzi.

3. Informowanie kobiet zakażonych HIV o

prawdopodobieństwie

urodzenia zakażonego dziecka.

Przecięcie dróg szerzenia:

1. Stosowanie lateksowych prezerwatyw ( środek

ograniczający przenoszenie HIV)

Środki plemnikobójcze ( niszczące HIV) nie są

obecnie zalecane,

ponieważ powodują owrzodzenia w obrębie ukł.

Rozrodczego

oraz podrażnienia nabłonka pochwy, szyjki macicy

i jelita,

ułatwiającego przenoszenie HIV.

3. Leczenie innych zakażeń przenoszonych drogą

płciową-

ogranicza przenoszenie HIV.

4. Poekspozycyjna profilaktyka zakażeń HIV za

pomocą leków

przeciwretrowirusowych po ryzykownym kontakcie

seksualny/

po użyciu narzędzi do wstrzyknięć wspólnych z

osobą zakażoną

HIV.

1. Stosowanie uniwersalnych środków ostrożności i

bezpiecznych

procedur postępowania medycznego.

2. Przestrzeganie ogólnych zasad higieny w opiece

zdrowia i

wszystkich miejscach sprawowania opieki

pielęgniarskiej i

pielęgnacyjnej nad zakażanymi HIV.

Udostępnienie kobietom w ciąży i mających

zamiar zajść w

ciążę dobrowolnego poradnictwa i testowania w

kierunku

zakażenia HIV.

2. Stosowanie leków przeciwretrowirusowych

zarówno w celu

zapobiegania zakażeniu dziecka, jak i matki,

3. Prowadzenie porodu tak aby maksymalnie

ograniczyć

przeniesienie HIV na dziecko,

4. Zastępcze żywienie niemowląt- zamiast karmienia

piersią.

Zwiększenie odporności:

1. Badania nad szczepionkami zapobiegającymi

zakażeniu HIV.

2. Badania nad szczepionkami zapobiegającymi

progresji do AIDS.

Zapobieganie zakażeniom szpitalnym i ich

zwalczanie;

1. Przecięcie dróg szerzenia przez krew.

2. Profilaktyka poekspozycyjna:

- umycie skóry wodą z mydłem,

- spłukanie błon śluzowych wodą,

- szybkie ( w ciągu 1-2 h od narażenia)

podanie

AZT

, które

np. po skaleczeniu igłą 8-krotnie redukuje

częstość zakażenia,

- ekspozycja na HIV oporny za AZT-

skojarzone

leczenie

lamiwudyną i inhibitorem proteazy

II. GRUŹLICA ( Tuberculosis)

DEF: zakaźna i zaraźliwa choroba wielonarządowa, nazwa

pochodzi od łac. tuberculum- zmiany anatomicznej,

powstającej w przebiegu choroby. Ze względu na

wyniszczający chorego rozwój choroby – nazywana była

od stuleci suchotami

Czynnikiem etiologicznym-

jest

prątek gruźlicy

( Mycobacterium tuberculosis)

Źródło zakażenia:

chory na gruźlicę człowiek, bydło/inne

zwierzęta

( praktycznie- chory na gruźlicę ukł. oddechowego obficie

prątkujący, tj. taki, który wydala prątki w kropelkach

śluzu w takiej liczbie( co najmniej 10 tys./1 ml

plwociny), że w zagęszczonym i zabarwionym

preparacie plwociny prątki są widoczne pod

mikroskopem)

Drogi szerzenia:

- powietrzna ( najczęstsza),

- przez p. pokarmowy ( rzadziej)

- przez skórę i błony śluzowe- wyjątkowo.

Zapobieganie i zwalczanie:

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- leczenie p/prątkowe prowadzące do trwałego

odprątkowania-

najskuteczniejsze,

- eliminacja chorego bydła,

Przecięcie dróg szerzenia zakażenia:

- higiena kaszlu i odkrztuszania ( zasłanianie ust i nosa

podczas

kaszlu- chusteczki jednorazowe)

- używanie specjalnych spluwaczek,

- wietrzenie pomieszczeń,

- odpowiednie wyciągi powietrzne,

- lampy nadfioletowe,

- dezynfekcja termiczno-chemiczna bielizny, aparatury,

powierzchni.

Zwiększenie odporności:

- mają zastosowanie wszystkie

czynniki zwiększające

naturalną

odporność organizmu

: dobre odżywienie, dobre

warunki życia,

pracy i odpoczynku.

- zwiększenie

swoistej odporności- szczepienia BCG

( początek

lat 80-te),

chronią

przede wszystkim

przed postaciami

krwiopochodnymi

tj. gruźlicze zapalenie opon m-r,

gruźlica

wielonarządowa ( skuteczność 70- 95%) –

mniej

skuteczne w zapobieganiu gruźlicy płucnej

Zapobieganie zakażeniom szpitalnym:

- hospitalizacja chorych na gruźlicę w odrębnych
pawilonach/
oddziałach,
- eliminacja kontaktu z innymi chorymi przez odrębne
trakty
poruszania się,
- lampy nadfioletowe w salach, gabinetach,
pracowniach, korytarzach,
- specjalne wyciągi powietrzne z filtrami w salach
chorych,
-zakażenia wewnątrzszpitalne; środki ochrony
osobistej: maseczki z
filtrem dla personelu i chorych

III. ODRA (Morbilli

)

DEF: ostra zakaźna i zaraźliwa choroba wirusowa,

objawiająca się typową grudkowo-plamistą wysypką,

gorączką i co najmniej jednym z następujących

objawów: kaszel, katar, nieżyt nosa, zapalenie spojówek.

Czynnikiem etiologicznym jest wirus odry

z rodzaju Morbilli virus,
z rodziny Paramyxoviridae

Źródło zakażenia

- chory człowiek

Drogi szerzenia zakażenia:

- droga kropelkowa,
- powietrzno-kropelkowa,
- bezpośredni kontakt zakażenia,
- przedmioty zanieczyszczone wydzieliną z nosa i

gardła- rzadko

Zapobieganie i zwalczanie:

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- chorzy nie podlegają hospitalizacji ( wyj. wskazania
zdrowotne),
-

dzieci, które nie chorowały i nie były szczepione

mogą być

zaszczepione w ciągu pierwszych 72 h od kontaktu-

ochrona
przed zachorowaniem i zapobieganie szerzeniu
epidemii.

Przecięcie dróg zakażenia:

- nie stosuje się dezynfekcji,
- w zakładach służby zdrowia- lampy UV

Zwiększenie odporności:

- zgodnie z kalendarzem szczepień – 2 krotnie:

# I dawka – w 13-14 msc. Życia

# II dawka - w 7 r.ż.

Zamiast monoklonalnej szczepionki p/odrze można

zastosować szczepionkę skojarzoną przeciw odrze,

śwince i różyczce ( MMR)

Postępowanie w przypadku epidemii:

- ustalić źródło zakażenia, określić generację

zachorowań,

- od osób chorych- surowica do badań serologicznych

( krew po 7 dniach od wystąpienia

wysypki),

- wśród osób z kontaktu- szukamy podejrzanych o

zachorowanie i

ew. zalecić im izolacje domową

( kontakt w czasie max. zaraźliwości tj. 5 dni przed i

5 dni po

wystąpieniu wysypki)

- szczepienie dzieci ( do 15 rż) nieszczepionych lub

zaszczepionych

tylko 1 dawką( dzieci 7 –letnie i starsze),

- szczepienie w ciągu pierwszych 72 h po kontakcie z

chorym chroni

przed zachorowaniem

Zapobieganie zakażeniom szpitalnym:

- obejmuje szczepienie dużego odsetka osób w

populacji,

-sprawdzanie stanu zaszczepienia dzieci

hospitalizowanych,

-ew. uzupełnianie brakujących szczepień ( I lub II

dawki),

- izolowanie przy przyjęciu do szpitala osób z

gorączka i wysypką,

- sprawdzanie stanu odporności osób zatrudnionych

w szpitalu- ew.

ich szczepienie,

- podawanie możliwie jak najszybciej po kontakcie

odrowej

immunoglobuliny

IV. Ospa wietrzna ( Varicella et herpes

zoster)

DEF: dwie jednostki chorobowe wywołane przez ten

sam wirus- Varicella zoster ( VZV)

Ospa wietrzna-

bardzo zaraźliwa choroba wieku

dziecięcego, przebiegająca z gorączką i wysypka

pęcherzykową na skórze i błonach śluzowych

Półpasiec-

ostra choroba zakaźna występująca częściej

u dorosłych, jako miejscowy objaw nawrotu infekcji.

Czynnik etiologiczny

- wirus Varicella zoster ( VZV)

z grupy Herpesviridae

Źródło zakażenia

- chory człowiek

Drogi szerzenia zakażenia:

- droga kropelkowa,
- kontakty bezpośrednie i pośrednie,
- materiał świeżo zanieczyszczony zawartością

pęcherzyków chorego

Kontakt z chorym na półpasiec może

spowodować u osoby wrażliwej zachorowanie na

ospę wietrzną.

Zapobieganie i zwalczanie:

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- izolacja chorych przez 6 dni po wystąpieniu wysypki-

mało skuteczna ( przenoszenie wirusa droga

kropelkową),

Przecięcie dróg zakażenia;

- przestrzeganie zasad higieny,

- pranie i mycie przedmiotów zanieczyszczonych

wydzielinami z

gardła, nosa i wykwitów skórnych,

nie stosuje się dezynfekcji środkami chemicznymi.

Zwiększenie odporności:

a) uodpornienie czynne:

- żywa atenuowana szczepionka, stosowana do

uodpornienia:

# osób zdrowych,

# dzieci ( 12- 18 m-ca życia)

# starszych dzieci, dorosłych

# osób z wysokiego ryzyka tzn.dzieci

poddawanych

immunoterapii, chemioterapii ( zwł. Przy

OBL),

członków ich rodzin,

# wrażliwych kobiet w wieku rozrodczym, nie

będących w

ciąży,

# personelu szpitalnego: oddziałów

pediatrycznych,

nauczycieli.

W Polsce od XII.1999r. – zarejestrowana jest

Szczepionka Varilix

b) uodpornienie bierne:

Hiperimmunizowana immunoglobulina

przeciw ospie

wietrznej ( Varicella – Zoster Globulin -

VZIG)

podana w ciągu 96h po ekspozycji zapobiega lub

łagodzi objawy kliniczne choroby, szczególnie

zalecana:

- chorym na białaczkę,

- innym osobom poddawanym immunosupresji,

- mającym kontakt z chorymi na ospę wietrzna i

półpasiec,

- noworodkom, których matki zachorowały 5 dni

przed i 2 dni po

porodzie,

- wcześniakom z udowodnionym kontaktem

pourodzeniowym -

zwł. z niska urodzeniową masa ciała ( 1000g)

Postępowanie w przypadku epidemii:

- ochrona osób z gr. ryzyka,

- przestrzeganie zasad higieny,

- zwolnienie dzieci chorych z zajęć szkolnych

do 7 dni od

pojawienia się wykwitów,

- szczepionka do 72 h po kontakcie

gr. wysokiego

ryzyka

- immunoglobuliny do 96 h po kontakcie

# izolacja chorych,

# częste wietrzenie pomieszczeń,

# osoby wrażliwe na zakażenie- unikani kontaktu z

pacjentami od

10-21 dni po ekspozycji

# przestrzeganie zasad higieny.

V. DUR BRZUSZNY (Typhus abdominalis)

DEF;

zachorowanie wywołane pałeczką duru brzusznego

( Salmonella

Typhi)

Czynnik etiologiczny

- Salmonella Typhi

pałeczka G (-), należąca do serologicznego typu D,
pałeczek z rodzaju Salmonella enterica.

Źródła zakażenia:

- chory człowiek ( wydala 10 x więcej pałeczek niż nosiciel)
- zakażony bezobjawowo,
- nosiciel ( częściej wydalają pałeczki z kałem niż z
moczem)

Drogi szerzenia:

- woda i żywność zakażone wydalinami zakażonych

ludzi,

szczególnie produkty białkowe- mleko i jego

przetwory-

namnażanie w nich pałeczek.

- epidemie wodne: awarie sieci wodociągowo-

kanalizacyjnej

- bezpośrednie ( fekalno-oralne) w środowisku

zamkniętym lub otoczeniu stałych nosicieli.

Zapobieganie i zwalczanie:

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- izolacja i leczenie chorych w szpitalu zakaźnym

( wypis po 14 dniach od

↓

temp. i po co najmniej

3 bad. na

nosicielstwo)

- wykrywanie chorych i nosicieli ( bad. okresowe w

pracy)

- nadzór epidemiologiczny SSE nad:

-ozdrowieńcami- przez 3 m-ce,

- nosicieli tymczasowych- przez 1 rok,

- nosicielami stałymi-przez cały okres

nosicielstwa i 1 r. po ustaniu wydalania

Przecięcie dróg zakażenia:

- w otoczeniu chorego dezynfekcja preparatami z

czynnym chlorem

wydalin i przedmiotów zanieczyszczonych

wydalinami,

- filtrowanie, chlorowanie wody i nadzór sanitarny nad

zaopatrzeniem

w wodę do picia i do potrzeb gospodarskich,

- sanitarne usuwanie ścieków, likwidacja otwartych

śmietnisk,

odmuszanie,

- nadzór sanitarny nad żywnością, zwłaszcza mlekiem i

jego

przetworami podczas produkcji, transportu i

sprzedaży,

- oświata zdrowotna dotycząca higieny osobistej i

przygotowywania

posiłków

Zwiększanie odporności:

- tylko uodpornianie czynne szczepionką p/durowi

brzusznemu

- w Polsce są zarejestrowane 2 szczepionki:

# monowalentna formolowo-fenolowa,

# skojarzona z anatoksyną tężcową – podwójna

TyTe

Cykl szczepień;

# szczepienia podstawowe

tj. 2 dawki w odstępie 1

m-ca i trzecia po 1 roku.

# Szczepienia przypominające

- pojedyncze dawki co

3-5 lat

( 0,5 ml sc

dorosłym i dzieciom)

Postępowanie w przypadku epidemii:

- masowe szczepienia na terenie zagrożonym

epidemią,

- rozpoznanie epidemii- określenie czynnika i jego

typu fagowego,

- wyszukanie zgłoszonych przypadków zachorowań i

ich badanie,

- kliniczna analiza wszystkich przypadków i

określenie między nimi

związków etiologicznych,

- zebranie danych demograficznych o terenie

( zaopatrzenie w \

żywność i wodę)

- przeprowadzenie badań retrospektywnych w celu

określenia

rodzaju nośnika.

Zapobieganie zakażeniom szpitalnym i ich

zwalczanie:

- odseparowywanie stałych nosicieli od pacjentów w

warunkach

umożliwiających utrzymanie higieny osobistej,

- mycie rak i przestrzeganie zasad aseptyki podczas

pielęgnacji

pacjentów,

- stosowanie metod diagnostycznych i leczniczych,

zapobiegających

zakażeniu środowiska szpitalnego,

- w razie izolacji szczepu S. Typhi od innego pacjenta-

identyfikacja

typu bakteriofagowego i wykonanie antybiogramu.

VI. Wirusowe zapalenie wątroby typu B

( WZW B)

DEF:
WZW B- jest chorobą powodowana przez pierwotnie

hepatropowy HBV.

Czynnik etiologiczny:

- wirus zapalenia wątroby B ( HBV)-

= wirus DNA z rodziny

Hepadnaviridae

Źródło zakażenia

człowiek

Drogi zakażenia:
1- naruszenie ciągłości tkanek i wprowadzenie krwi

zakażonej HBV:

# medyczne( przetaczanie krwi, przeszczepy tkanek i

narządów, niesterylny sprzęt medyczny- strzykawka/igła do
iniekcji)

# niemedyczne (narkotyki dożylne, tatuowanie)

# przypadkowe ( np.wprowadzenie zakażonej krwi

przez skórę/

bł. śluzowe, owady ssąco-kłujące np.;

wprowadzenie krwi lub

surowicy podczas pipetowania)

2. ścisły kontakt np. seksualny, szczególnie homo-

3. wertykalne od otoczenia- od matki na płód lub

małe dziecko

( akcja porodowa, ok. poporodowy i

pielęgnacja)

pielęgnacja)
DO ZAKAŻENIA PRZEZ NIEUSZKODZONE
LOŻYSKO RACZEJ NIE DOCHODZI.

Zapobieganie i zwalczanie:
Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- obowiązkowa hospitalizacja chorych w oddziałach
zakaźnych i
szpitalach obserwacyjno-zakaźnych,
- wykluczenie spośród dawców krwi, tkanek,
narządów:

# chorych i podejrzanych o zakażenie HBV
# pracujących na oddziałach hemodializy
# oddziałach zakaźnych,
# poradniach hepatologicznych

zawieszenia jako krwiodawcy na 12 m-cy osób:

# u których stwierdzono ślady po

wielokrotnych, świeżych

wkłuciach,

# które poddały się tatuowaniu/ ew. innemu

zabiegowi,

# po opuszczeniu zakładów karnych,

# które były w ścisłym kontakcie z chorym na

WZW lub na

żółtaczkę niewiadomego pochodzenia.

Przecięcie dróg zakażenia:

- aseptyczne działanie personelu z zakładach służby

zdrowia,

- dobry stan sanitarny,

- stosowanie sprzętu jednorazowego użytku lub

wysterylizowanego

(wielokrotnego użytku).

Zwiększenie odporności:

- sztuczne uodpornienie czynne i bierne

Uodpornianie czynne:

Schemat 3 dawek: 0 –1 – 6 miesięcy

Schemat 4 dawek; 0 – 1 – 2 – 12 miesięcy

Schemat szybkiej odporności: 0 – 7 – 21 dni i

12 miesięcy

Podstawowe szczepienie

↑

miana p/ciał powyżej

poziomu ochronnego czyli

↑

10 jm /l

Obowiązujący kalendarz szczepień:

Szczepienie obowiązkowe ( bezpłatne)

1 rż

wg schematu: 0 – 1 – 6 m-c,

I dawka –1 dzień życia w ciągu pierwszych 12 h

14 rż

wg schematu : 0 –1 –6 m-cy

w grupach ryzyka:

pracownicy służby zdrowia

studenci akademii medycznych, uczniowie szkół

medycznych

osoby przewlekle chore i z zaburzeniami

odporności

dializowani-

podwójna dawka szczepień

Uodpornienie bierne:

immunoglobulina anty-HBs- po ekspozycji na

zakażenie HBS

- pracownicy służby zdrowia,

- dzieci urodzone przez matki zakażone HBS

jednocześnie; immunoglobulina + pierwsza dawka

szczepionki

dawka: 1- 2 ml dla dzieci

dawka : 3 ml dla dorosłych

Postępowanie w przypadku epidemii:

- dochodzenie epidemiologiczne w przypadku 2 lub

więcej

zachorowań w związku ze wspólną ekspozycją

- możliwie wczesne wykrywanie zachorowań,

- zwiększenie stosowania sprzętu jednorazowego

użytku,

- poprawa techniki i kontrola sterylizacji sprzętu

medycznego,

- zaostrzenie nadzoru nad pobieraniem i stosowaniem

preparatów

krwiopochodnych,

- uzupełnienie szczepień osób z grup ryzyka.

Zapobieganie zakażeniom szpitalnym i ich

zwalczanie:

Kompleksowa eliminacja i likwidacja czynników

sprzyjających szerzeniu się zakażenia:

- poprawa i utrzymanie dobrego stanu sanitarnego

zakładów służby

zdrowia,

- przestrzeganie zasad higienicznego i aseptycznego

postępowania w

czasie pracy,

-dostateczne ilości sprzętu do naruszania tkanek o

skomplikowanej

budowie np. endoskopy, kątnice stomatologiczne,

- dostateczne ilości sprzętu jednorazowego użytku,

- wymiana sterylizatorów temperaturowych na

autoklawy działające

ciepłem wilgotnym w warunkach podwyższonego

ciśnienia,

- uodparnianie czynne grup wysokiego ryzyka,

- uodparnianie bierne osób eksponowanych na

zakażenia, zwł. Nie

szczepionych

VII. GRYPA ( Influenza)

DEF:

ostra, bardzo zakaźna choroba, ze szczególnym
powinowactwem do ukł. oddechowego, szerząca się
droga kropelkową i powodująca cykliczne epidemie i
pandemie. Ta ostatnia cecha odróżnia grypę od
podobnych klinicznie zachorowań wywołanych
wirusami paragrypy, adenowirusami i wirusami ECHO

Czynnik etiologiczny:

wirus grypy należący do

rodziny Orthomyxoviridae, podzielonej na 2 rodzaje:
pierwszy: wirus grypy a i B
drugi: wirus grypy C

Źródło zakażenia:

- człowiek chory,

- zdrowy nosiciel.

Drogi szerzenia:

- zakażenie droga kropelkową ( aerozol śluzu

zawierającego wirusy),

- kontakt bezpośredni ze sztućcami, naczyniami,

przedmiotami

zanieczyszczonymi wydzielinami ukł. oddechowego

zakażonego

Zapobieganie i zwalczanie;

Unieszkodliwienie źródła zakażenia:

- izolacja domowa chorych,

konieczność leżenia w

czasie kilku dni

występowania objawów ( głównie dzieci, młodzież,

grupy ryzyka,

osoby mogące zakażać większa populację),

Przecięcie dróg zakażenia;

- izolacja chorych,

- wzmożona higiena przy kaszlu, kichaniu, mówieniu,

- wietrzenie pomieszczeń.

Zwiększenie odporności;

- czynne uodpornianie w grupach ryzyka

( szczepionki są weryfikowane co roku i przygotowane

tak aby były skuteczne przeciw aktualnie

dominującemu szczepowi wirusa)

# dorośli-

szczepieni 1 dawką

# małe dzieci –

dawka podzielona w odstępie 4

tygodni

Odporność utrzymuje się zwykle ok.. 4 –6 m-cy

( ochrona w sezonie epidemicznym)

Postępowanie w przypadku epidemii:

- możliwie szybka diagnostyka wirusologiczna,

- ograniczenie kontaktów, zjazdów, odwiedzin

szpitalnych

- zawieszenie zawieszenie szkolnych i studenckich,

- rygorystyczna ochrona miejsc hospitalizacji osób

przewlekle chorych

i leczonych immunosupresją,

- wzmożona informacja i promocja zachowań

pozwalających na

ograniczenie skutków epidemii.

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PROFILAKTYKA CHORÓB ZAKAŹNYCH
profilaktyka chorób zakaźnych, Medycyna, Choroby zakaźne
9. Profilaktyka chorób zakaźnych, szkoła medyczna
Profilaktyka chorób zakaźnych w stadzie kóz
profilaktyka chorob zakaznych szczepienia, Dla studentów, pielegniarstwa
SEM[1]. 01 - profilaktyka chorob zakaznych, Medycyna, Choroby zakaźne
Podstawowe Pojęcia Epidemiologiczne Oraz Zasady Profilaktyki Chorób Zakaźnych
Problemy profilaktyki wybranych chorob zakaznych
SZCZEPIENIA PROFILAKTYCZNE KONI[1], Konie, Choroby zakaźne
przeciwdziałanie chorobom zakźnym - profilaktyka, Ratownictwo Medyczne, III rok, Choroby zakaźne
choroby zakaźne w ciąż
walki z chorobami zakaznymi
Choroby zakazne wieku dzieciecego do druku

więcej podobnych podstron