Metody wykrywania
mechanizmów oporności
bakterii na antybiotyki
Aleksander Deptuła
Katedra i Zakład Mikrobiologii
Collegium Medicum im. L. Rydygiera w
Bydgoszczy
Antybiotykoterapia - definicje
•
Antybiotykoterapia empiryczna
• Podstawą wyboru leku jest znajomość jego
aktywności przeciwbakteryjnej,
farmakokinetyki, farmakodynamiki i
aktualnej sytuacji epidemiologicznej i
wrażliwości przypuszczalnych czynników
etiologicznych zakażenia.
•
Antybiotykoterapia racjonalna
• Podstawą wyboru leku jest suma wiedzy
bakteriologicznej i klinicznej.
Antybiotykoterapia - definicje
•
Antybiotykoterapia celowana
• Podstawą wyboru leku jest wynik testów
lekowrażliwości szczepu uznanego za
czynnik etiologiczny zakażenia
Wykrycie oporności na wybrane
antybiotyki a ich wprowadzenie do
lecznictwa
Antybiotyk
Wprowadzeni
e
Szczepy oporne
Penicylina
1943
1940
Streptomicyna
1947
1947
Tetracyklina
1952
1956
Gentamicyna
1967
1970
Cefotaksym
1981
1981
Linkomicyna
2000
1999
Wykrycie mechanizmów
oporności
Mechaniz
m
oporności
Rok izolacji szczepów
(+)
MRSA
1961
SPPR
1967
ESBL
1983
VRE
1986
MBL
1988
VISA
1996
VRSA
2002
Ważne skróty
•
MRSA (Methicillin Resistant Staphylococcus aureus)
Staphylococcus aureus oporny na meticylinę
• HA-MRSA – hospital acquired MRSA – szczepy MRSA nabyte w
szpitalu,
• CA-MRSA – community acquired MRSA) pozaszpitalne szczepy
MRSA
•
MSSA
(Methicillin Sensitive Staphylococcus aureus)
Staphylococcus aureus wrażliwy na meticylinę
•
MRCNS (Methicillin Resistant Coagulase-Negative
Staphylococci) Gronkowce koagulazo-ujemne oporne
na meticylinę
•
MSCNS (Methicillin Sensitive Coagulase-Negative
Staphylococci) Gronkowce koagulazo-ujemne wrażliwe
na meticylinę
Ważne skróty
•
VRE (Vancomycin Resistant Enterococci) Enterococcus oporne
na wankomycynę
•
VISA (Vancomycin Intermediate Staphylococcus aureus)
Staphylococcus aureus średniowrażliwy na wankomycynę
•
GISA (Glycopeptide Intermediate Staphylococcus aureus)
szczepy S. aureus średniowrażliwe na glikopeptydy
• hGISA – szczepy o heterogennej ekspresji oporności
•
VRSA (Vancomycin Resistant Staphylococcus aureus)
Staphylococcus aureus oporny na wankomycynę
•
HLAR (High Level Aminoglycosides Resitance) Oporność na
aminoglikozydy wysokiego stopnia
Ważne skróty
•
SPPR (Streptococcus pneumoniae
Penicillin Resistant) Streptococcus
pneumoniae oporny na penicylinę
•
ESBL (Extended Spectrum Beta-
Lactamases) Beta-laktamazy o
rozszerzonym spektrum substratowym
•
MBL (Metalo-Beta-Lactamases) Metalo
beta- laktamazy
•
KPC (Klebsiella pneumoniae
carbapenemases)
Podział mechanizmów
oporności
•
Ze względu na zasadę działania
• Zmiana miejsca docelowego
• Zaburzenia przepuszczalności ściany
komórkowej - influx
• Aktywne wypompowywanie - efflux
• Inaktywacja cząsteczki leku
• Wytworzenie alternatywnych szlaków
metabolicznych
Podział mechanizmów
oporności
•
Ze względu na pochodzenie
• Oporność naturalna
• Oporność nabyta
•
Ze względu na ekspresję
• Indukcyjna
• Konstytutywna
•
Ze względu na miejsce kodowania
• Chromosomalna
• Plazmidowa
Mechanizmy oporności na
główne grupy antybiotyków
Oporność na antybiotyki beta-
laktamowe
•
Synteza enzymu – beta-laktamazy
• Najczęstszy mechanizm oporności wśród
bakterii Gram – ujemnych i gronkowców
• powodują rozerwanie pierścienia -
laktamowego, co powoduje utratę
aktywności antybiotyku
beta-laktamazy - podział
•
Penicylinazy
• plazmidowe (Staphylococcus aureus)
• chromosomalne (Moraxella spp)
•
Cefalosporynazy chromosomalne
• indukcyjne (AmpC) lub konstytutywne
(Pseudomonas spp, Enterobacter spp)
•
Beta-laktamazy o szerokim spektrum
• Klasyczne – plazmidowe (Haemophilus spp)
• ESBL (Escherichia coli, Klebsiella spp)
• Metalo-beta-laktamazy (Stenotrophomonas
maltophilia – naturalna, Pseudomonas
aeruginosa – nabyta)
•
Są enzymami zależnymi od jonów cynku, w
swoim spektrum zawierają karbapenemy, nie są
inaktywowane przez inhibitory -laktamaz
• KPC (K. pneumoniae i inne pałeczki z
rodziny Enterobacteriaceae)
•
Enzymy wrażliwe na działanie kwasu
fenyloboronowego
•
Modyfikacja lub synteza nowego punktu
uchwytu (PBP)
• Streptococcus pneumoniae (SPPR)
•
Mutacja punktowa, lub nabycie nowego genu
pbp kodujących białko PBP
•
Ten typ oporności dotyczy około 21% szczepów
izolowanych w Polsce
•
Skutkuje opornością na WIĘKSZOŚĆ
ANTYBIOTYKÓW - LAKTAMOWYCH
• Staphylococcus spp. (MRSA, MRCNS)
•
Mutacja punktowa, lub nabycie nowego genu
mec A kodujących białko PBP, skutkuje to
syntezą nowego białka PBP (PBP-2` lub PBP 2a)
•
Skutkuje opornością na WSZYSTKIE
ANTYBIOTYKI - LAKTAMOWE
•
Zmiana przepuszczalności błony
komórkowej
Oporność na antybiotyki
aminoglikozydowe
•
Synteza enzymów modyfikujących cząsteczkę
leku
• Zdolność syntezy tych enzymów jest najczęściej
determinowana informacją zakodowaną w genomie
plazmidu, transpozonu lub chromosomie
• Klasy enzymów:
•
Nukleotydotransferazy (adenylacja grup hydroksylowych)
•
Fosfotransferazy (fosforylacja grup hydroksylowych)
•
Acetylotransferazy (acetylacja grup aminowych)
•
Zaburzenia transportu leku do miejsca
docelowego
•
Modyfikacja punktu uchwytu
Oporność na tetracykliny
•
Geny oporności są przeważnie
zlokalizowane na plazmidach lub
transpozonach
• Zaburzenia transportu leku do miejsca
docelowego
• Aktywne usuwanie leku z komórki
• Enzymatyczna inaktywacja leku
Oporność MLS
•
Oporność krzyżowa na makrolidy, linkosamidy i
streptograminy
•
Te trzy grupy antybiotyków posiadają różną strukturę
chemiczną, ale mechanizm oporności jest jednakowy
w przypadku wszystkich
•
Ekspresja MLS
B
może być konstytutywna i indukcyjna
(indukowana przez makrolidy C14 –erytromicyna,
klarytromicyna i C15- azytromicyna)
•
Fenotyp MLS
B
oznacza oporność na: makrolidy,
linkosamidy i streptograminę B przy zachowaniu
wrażliwości na streptograminę A.
•
Modyfikacja punktu uchwytu: białko
S23 rRNA (wspólne dla grupy MLS)
•
Enzymatyczna modyfikacja
antybiotyku
•
Aktywne usuwanie leku z komórki
(efflux): przeważnie izolowana
oporność na jeden z antybiotyków z
grupy MLS
Oporność na chinolony i
fluorochinolony
•
Mutacja w genie kodującym gyrazę
• Głównie dotyczy Pseudomonas aeruginosa,
Staphylococcus aureus, Serratia marcescens,
Escherichia coli, Mycobacterium tuberculosis
i Salmonella spp.
• Mutacja ma charakter wielostopniowy, w
związku z czym, szczepy nabywają oporność
w coraz większym stopniu
•
Aktywne usuwanie leku z komórki
• Głównie pałeczki Gram-ujemne i
Mycobacterium tuberculosis
Oporność na glikopeptydy
•
Modyfikacja punktu uchwytu
• Wiąże się z nabyciem genu van A, van B,
van C, van D lub van E, które są
odpowiedzialne za zmianę składu
aminokwasowego łańcuchów białkowych
peptydoglikanu
• Dochodzi do zamiany końcowej D-Alaniny na
D-mleczan
• Wiąże się to z utratą powinowactwa
glikopeptydów do łańcuchów białkowych
peptydoglikanu
•
Znaczna nadprodukcja D-Alaniny
• Nadprodukcja jest tak duża, że wszystkie
dostępne cząsteczki leku wiążą się z wolną
D-Alaniną, a wiązania krzyżowe łańcuchów
bocznych mogą powstawać prawie bez
przeszkód
• Dowiedziono, że szczepy VISA mają
kilkakrotnie grubszą ścianę komórkową od
innych szczepów Staphylococcus aureus,
przez „impregnację” kompleksami
glikopeptyd-D-Ala
Oporność na kotrimoksazol
•
Spadek powinowactwa reduktazy
dihydrofolianowej do trimetoprimu i
syntazy dihydropterynianowej (DHPS)
do sulfometoksazolu
•
Nadprodukcja DHPS
•
Obniżona przepuszczalność osłon
komórkowych dla leków
Wykrywanie mechanizmów
oporności
Meticylinooporność u
Staphylococcus spp.
•
Stosuje się krążki z cefoksytyną (30g),
ponieważ jest mniej podatna na
degradację przez penicylinazy
gronkowcowe
•
Inne metody:
• Metoda przeglądowa z oksacyliną w
podłożu (nie zalecana dla CNS)
• Testy oparte o wykrywanie białka PBP2`
(2a) – MRSA –Screen, Slidex MRSA, Oxoid
PBP2`
• Wykrycie genu mecA techniką PCR
(metoda referencyjna)
Średnia wrażliwość na
wankomycynę u Staphylococcus
aureus
•
Stosuje się Etest
Oporność wysokiego stopnia na
aminoglikozydy (HLAR) u Enterococcus
spp.
•
Stosuje się metodę przeglądową
(BHIA+ 500g/ml gentamicyny i
BHIA+2000g/ml streptomicyny)
•
Wzrost po 24h – HLAR
Wykrywanie ESBL
•
Test dwóch krążków: cefalosporyna III
generacji lub aztreonam, w odległości 20-
25 mm układa się krążek z antybiotykiem
zawierającym kwas klawulanowy
•
Poszerzenie strefy zahamowania wzrostu
od strony krążka z kwasem
klawulanowym interpretuje się jako wynik
dodatni, co oznacza, że badany szczep
wytwarza ESBLs
Wykrywanie ESBL
Wykrywanie ESBL
Ekspresja beta-laktamaz typu AmpC w
obecności induktora u szczepu C. freundii
•
Widoczne zmniejszenie strefy zahamowania wzrostu dla
cefotaksymu (CTX) i ceftazydymu (CAZ) od strony
induktora – imipenemu (IMI)
•
Porównanie wielkości średnic stref
zahamowania wzrostu:
• Ceftazidim i Ceftazidim z kwasem
klawulanowym
• Cefotaksym i Cefotaksym z kwasem
klawulanowym
•
Jeżeli różnica w wielkości stref
zahamowania wzrostu (cefalosporyna z
inhibitorem – cefalosporyna) jest większa
lub równa 5 mm, wynik uznaje się za
dodatni
Interpretacja kliniczna
•
szczepy wytwarzajace ESBL należy
traktować jako szczepy oporne na
wszystkie penicyliny (bez połączeń z
inhibitorami), cefalosporyny (z wyjątkiem
cefamycyn) i aztreonam
•
W przypadku szczepów ESBL (+)
izolowanych z ciężkich zakażeń należy je
traktować jako oporne również na
połączenia beta-laktamów z inhibitorami
beta-laktamaz
Wykrywanie MBL
•
Test dwóch krążków – jałowy krążek bibułowy + 10 µl
0,5 M EDTA i krążek z imipenemem
•
Test dwóch krążków – jałowy krążek bibułowy + 4 µl
kwasu 2-merkaptopropionowego
•
Porównanie średnic stref zahamowania wzrostu –
krążek z imipenemem oraz krążek z imipenemem i
10 µl 0,5 M EDTA
•
Etest MBL
Wykrywanie MBL – poszerzenie strefy
zahamowania wzrostu
•
imipenem, EDTA + kwas merkaptooctowy
•
ceftazydym, kwas merkaptopropionowy
Wykrywanie MBL – porównanie stref
zahamowania wzrostu
•
imipenem, imipenem +EDTA
Interpretacja: różnica IPI – IPM ≥7 – wynik dodatni
Wysoka czułość i doskonała swoistość w przypadku szczepów P.
aeruginosa
Wykrywanie MBL – Etest
•
imipenem, imipenem +EDTA
Interpretacja: ośmiokrotny spadek wartości MIC imipenemu w obecności
EDTA
lub pojawienie się strefy fantomowej– wynik dodatni
Czułość i swoistość> 90%
MBL – interpretacja kliniczna
•
Szczepy MBL (+) należy traktować jako
klinicznie oporne na WSZYSTKIE
ANTYBIOTYKI BETA-LAKTAMOWE z
wyjątkiem aztreonamu
KPC - wykrywanie
•
Test przesiewowy – brak wrażliwości na
ertapenem i/lub meropenem
•
Test potwierdzenia: porównanie średnic
stref zahamowania wzrostu wokół krążków
z imipenemem lub meropenemem oraz
krążków z imipenemem lub meropenemem
na które dodano 20 μl roztworu kwasu
fenyloboronowego (15 mg/ml)
•