Czynności przedubojowe
Czynności przedubojowe
głodzenie drobiu (8 – 12 godz.)
chwytanie
załadunek do pojemników transportowych
dla drobiu o masie mniejszej niż 1,6 kg wymagane jest 180-
200 cm
2
powierzchni/kg, dla drobiu o masie powyżej 5 kg –
nie mniej niż 105 cm
2
/kg
transport do zakładu ubojowego
maksymalny czas transportu brojlerów nie powinien wynosić
więcej
niż 6 godzin, wliczając w to załadunek i rozładunek drobiu
optymalny czas transportu do 2 godzin, co wskazuje na
odległość od fermy
do rzeźni rzędu 50 - 100 km
O
O
cen
cen
a
a
ilościow
ilościow
a
a
i jakościow
i jakościow
a
a
partii żywca
partii żywca
Rozliczenie partii żywca opiera się o:
- uwzględnienie sztuk padłych w transporcie oraz
konfiskat
- udział drobiu o niższej jakości wykazujący odleżyny,
pęcherze, złamania kończyn oraz drób o niskiej masie
przyżyciowej tj. np. poniżej 1,4 kg
- poubojową klasyfikację tuszek, przeliczając masę tuszek
klasy B
i niestandardowych na żywiec
- okarmienie i opojenie ptaków
O s z a ł a m i a n ie
U b ó j
W y k r w a w i a n ie
O p a r z a n i e
E l e k tr o s t y m u l a c j a
S k u b a n i e
M y c i e - d o c z y s z c z a n i e
O p a l a n ie
U s u w a n ie g ł ó w
O d c i n a n i e ł a p
R o z ła d u n e k
d r o b i u
Z a w i e s z a n i e n a
s t r z e m i o n a l i n i i
u b o j u
S t e k o w a n i e
R o z c i ę c i e p o w ł o k b r z u s z n y c h
P a t r o s z e n i e ( w y ję c i e o ś r o d k a )
B a d a n ie w e t e r y n a r y jn e
P o d z i a ł o ś r o d k a
P o z y s k a n ie p o d r o b ó w i
o c z y s z c z a n i e
M y c i e - d o c z y s z c z a n i e
W o l o w a n i e
C h ł o d z e n i e :
p o w i e tr z n e
w o d n e
k o m b i n o w a n e
O c i e k a n i e
K l a s y fi k a c j a ja k o ś c i o w a
T U S Z K I
P a k o w a n i e
P o d z i a ł n a e le m e n ty
o d c i ę c ie s k r z y d e ł
o d c i ę c ie m o s tk a
o d c i ę c ie n ó g
o d k a s tn i a n i e m o s t k a
fi l e t o w a n i e
Operacje
Operacje
jednostkow
jednostkow
e
e
w
w
procesach
procesach
obróbki
obróbki
poubojowej
poubojowej
drobiu
drobiu
Wyłapywanie, transport.
system ręczny
wady
• grzbiet 3.5 %
• pierś 1 %
• skrzydła 11 %
• nogi 16 %
system
mechaniczny
• nogi ok. 8 %
wybroczyny – transport – oszałamianie do
40 %
O
O
szałamiani
szałamiani
e
e
przy użyciu prądu
przy użyciu prądu
elektrycznego:
elektrycznego:
prąd zmienny o napięciu 80 - 120V i typowej
częstotliwości 50 Hz
prąd zmienny o częstotliwości 400 Hz - 2400 Hz
(najczęściej 400 - 800 Hz - Unia Europejska)
niskonapięciowe (10 - 25V) i o wysokiej
częstotliwości 500 Hz (USA) prąd stały o napięciu 90 V;
powodujący mocne oszołomienie
(nie znalazł szerokiego zastosowania)
metody pulsacyjne z wykorzystaniem prądu wysokiej
częstotliwości 400 Hz (niskonapięciowe 14 - 28 V,
natężenie poniżej 0,3 A).
Do
oszałamiania
stosowane
są
również
gazy
atmosferyczne (CO
2
, Ar, N
2
i O
2
) jednak skład mieszanin
odbiega całkowicie od składu powietrza, a udział
poszczególnych gazów jest kontrolowany w czasie
procesu stąd nazwa oszałamianie w atmosferze
kontrolowanej
- (ang. controlled atmosphere stunning CAS)
Stosowane są dwa zasadnicze rodzaje mieszanin
gazowych:
oparte o atmosferę zawierającą argon (zastępujący tlen)
lub Ar i CO
2
wywołującą tzw. anoksję oraz z wysokim
stężeniem CO
2
(nawet powyżej 80%) – wywołującą tzw.
hipoksję. System wielofazowy np. dwufazowy tj. w
mieszaninie tlenu i dwutlenku węgla w pierwszej fazie
przy niskim stężeniu CO
2
(np. 40% CO
2
, 30% O
2
i 30%
N
2
), wówczas następuje znieczulenie (anestezja).
Natomiast w drugiej fazie następuje utrata świadomości
lub śmierć (eutanazja) przy wysokim poziomie CO
2
(80%
CO
2
, 5% O
2
, 15% N
2
)
Oszałamianie, ubój, wykrwawianie.
prądowe
• niska częstotliwość 50 Hz
• wysokie napięcie > 90 V
• podwojenie wad
• wysoka częstotliwość > 400 Hz
• niskie napięcie (ale prąd
minimalny to 120 mA)
gazowe
• Ar/CO
2
– anoksja ( 70 % Ar )
• CO
2
– hipoksja ( 2 fazowy 80 % )
• brak zakażeń krzyżowych
Wyróżniki poprawnego oszołomienia:
+ przykurcz skrzydeł,
+ usztywnienie głowy i
tułowia
Czas pomiędzy oszałamianiem a ubojem
powinien wynosić 15 – 18 sekund, żeby
uniemożliwić częściową relaksację mięśni po
oszałamianiu.
Oparzanie.
temperatura 50 – 63 ˚C
• rozpylana woda, para
• przeciwprąd w 2 – 4 stopniach
• obniżenie zakażenia o 1 rząd
woda – zakażenie 5 * 10
4
cfu / cm
3
zakażenie skóry 1* 10
4
cfu / cm
2
(psychotropów Achromobacter)
alternatywy
Wysokie oparzanie (pow. 54 ˚C ) pogarsza
trwałość.
brak naskórka
Pseudomonas i Salmonella
zapobieganie
• dodatkowy natrysk r – rem kwasów
organicznych lub związków chloru
• homogenizacja wody w oparzalniku 80
MPa
redukcja enterobakterii o 2 rzędy
• systemy kawitacyjne,
precyzja oparzania z wymiennikami
• wyciskanie pomiotu przed oparzaniem
Skubanie.
obniżenie zakażenia powierzchni <
10
4
/ cm
2
jeśli było wysokie
wzrost przy niskim wyjściowym
zakażeniu
braki elementów skubiących
(uszkodzenia)
Staphylococcus aureus
woskowanie – poprawa higieny
powierzchni
Patroszenie.
przerwanie
ośrodka
odchody 1 * 10
9
cfu
/ cm
3
systemy rozdziału
podrobów
nowoczesny system to
oddzielenie ośrodka
od tuszki
pneumatyczny
transport
przewieszanie -
systemy
Wychładzanie
imersyjne
• nadmiar wody / lodu 2 : 1 obniża
zakażenie powierzchni 60 –98 %
• zagrożenie zakażeniem krzyżowym
• Salmonnelą jest niegroźne – innymi
patogenami tak.
chlorowanie
• 5 ppm obniża zakażenie powierzchniowe
• 20 ppm dopuszczalne
• 300 ppm eliminacja Salmonelli
• trwałość po chlorowaniu 5 – 8 dni w 4 ˚C
PODZIAŁ TUSZKI
DROBIOWEJ
NA ELEMENTY
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU
WSI
z dnia 26 września 2003 r.
w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie
jakości handlowej mięsa drobiowego
(Dz. U. Nr 177, poz. 1734)
DYREKTYWA RADY 92/116
dotycząca kwestii zdrowotnych w obrocie świeżym
mięsem drobiowym
Mięso drobiowe
, które nie zostało poddane żadnej
obróbce mającej wpływ na jego trwałość, z wyjątkiem
schłodzenia albo mrożenia, wprowadza się do obrotu
wyłącznie w postaci:
tuszek drobiowych
będących całymi tuszkami drobiu po wykrwawieniu,
oskubaniu
i wypatroszeniu oraz ewentualnym usunięciu serca,
wątroby, płuc, żołądka, wola i nerek oraz odcięciu łap w
stawie skokowym i głowy, bez podrobów albo z
podrobami umieszczonymi wewnątrz tuszki
elementów tuszek drobiowych
, w tym:
a)
połówek
będących połową tuszki drobiowej uzyskaną
przez proste cięcie podłużne wzdłuż mostka i
kręgosłupa,
b)
ćwiartek
będących tylną albo przednią ćwiartką
otrzymaną
przez poprzeczne cięcie połówki,
c)
ćwiartek tylnych w całości
będących obiema
ćwiartkami tylnymi
w jednym kawałku, połączonymi częścią grzbietu, z
tułowiem
lub bez tułowia,
d)
piersi
będącej mostkiem z przylegającymi żebrami lub
ich częścią, włącznie z przynależnymi mięśniami, w
postaci całej piersi
lub jej połowy,
e)
nogi
będącej kością udową, kością piszczelową i
kością strzałkową włącznie z przylegającymi
mięśniami,
f)
nogi kurczęcia z częścią grzbietu
będącą kością
piszczelową i kością strzałkową włącznie z
przylegającymi mięśniami, przy czym masa
przylegającej części grzbietu wynosi nie więcej niż 25%
masy nogi kurczęcia z częścią grzbietu,
g)
uda
będącego kością udową włącznie z
przylegającymi mięśniami,
h)
podudzia
będącego kością piszczelową i kością
strzałkową włącznie
z przylegającymi mięśniami,
i)
skrzydła
będącego kością ramieniową lub kością
promieniową
i kością łokciową włącznie z przylegającymi mięśniami,
z ewentualnie usuniętą końcówką skrzydła lub kością
śródręcza,
j)
dwu skrzydeł w całości
będących skrzydłami w
jednym kawałku, połączonymi częścią grzbietu, którego
masa wynosi nie więcej niż 45% całkowitej masy dwu
skrzydeł w całości,
k)
filetu z piersi
będącego całą lub połową piersi bez
mostka i żeber, przy czym filet z piersi indyczej składa
się z mięśnia piersiowego głębokiego ,
l)
filetu z piersi z obojczykiem
będącego filetem z
piersi lub jego połową, bez skóry, z obojczykiem i
chrząstką mostka, przy czym masa kości obojczykowej i
chrząstki mostka stanowią nie więcej niż 3 % całkowitej
masy filetu z piersi z obojczykiem,
m)
magretu
będącego filetem z piersi gęsi lub kaczek
piżmowych
lub kaczek mulard, ze skórą i tłuszczem podskórnym
okrywającym mięsień piersiowy, bez mięśnia
piersiowego głębokiego;
n)
podrobów
,
w tym serca, szyi, żołądka mięśniowego,
wątroby,
innych jadalnych części tuszek drobiowych
niebędących ich elementami, z wyjątkiem szyi w
przypadku, gdy nie została ona oddzielona od tuszki
Mięso drobiowe może być:
1) schłodzone do temperatury od -2 °C do 4 °C;
2) zmrożone do temperatury nie wyższej niż -12 °C;
3) głęboko zmrożone do temperatury nie wyższej niż
-18 °C.
Dopuszcza się krótkotrwałe podwyższenie powyższych
temperatur nie więcej niż o:
1) 2°C - w sprzedaży bezpośredniej mięsa
schłodzonego;
2) 3°C - podczas transportu oraz czynności
przeładunkowych mięsa
drobiowego zmrożonego
lub głęboko zmrożonego.
Mięso drobiowe schłodzone nie może wykazywać oznak
zamrożenia
W ramach klasyfikacji jakościowej mięsa drobiu
ocenia się:
otłuszczenie
– stopień nagromadzenia się tłuszczu
zapasowego
w tuszce drobiowej,
umięśnienie
– stopień obłożenia szkieletu tkanką
mięśniową
w tuszce drobiowej,
oskubanie
– skuteczność usunięcia upierzenia, w tym
obecność
pozostałości pałek i piór
włosowatych
stopień wykrwawienia
– skuteczność usunięcia krwi,
w tym szczególnie z końcówek
kończyn
1. Tuszki drobiowe i elementy tuszek drobiowych
powinny być:
1) kompletne - w zależności od form ich
przygotowania;
2) czyste, pozbawione widocznych substancji
obcych,
zabrudzeń i krwi;
3) bez obcego zapachu;
4) pozbawione widocznych plam krwistych, chyba
że plamy te
są nieznaczne;
5) bez wystających złamań kości;
6) bez silnych stłuczeń.
2. Tuszki drobiowe niezależnie od wymagań, o
których mowa
w ust. 1, powinny być:
1) częściowo patroszone z sercem, wątrobą,
płucami,
żołądkiem mięśniowym, wolem
i nerkami;
2) patroszone z podrobami umieszczonymi w ich
wnętrzu;
3) patroszone bez podrobów;
4) całkowicie wykrwawione, w przypadku tuszek
drobiowych patroszonych.
Podroby powinny być:
1) bez woreczka żółciowego - w przypadku
wątroby;
2) bez rogowatego nabłonka i z usuniętą
zawartością treści
żołądka - w przypadku żołądka mięśniowego;
3) z osierdziem albo bez osierdzia - w przypadku
serca.
W zależności od umięśnienia, udziału tkanki
tłuszczowej oraz obecności uszkodzeń i stłuczeń
wyróżnia się następujące klasy jakości handlowej
tuszek drobiowych i elementów tuszek drobiowych, z
wyjątkiem tuszek drobiowych i elementów tuszek
drobiowych przeznaczonych do zakładów rozbioru lub
przetwórstwa mięsa drobiowego:
1) klasa "A";
2) klasa "B".
Do klasy
"A"
jakości handlowej tuszek drobiowych i
elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki
drobiowe i elementy tuszek drobiowych, które:
1) posiadają pełne umięśnienie (mięśnie pełne), pierś
dobrze rozwiniętą, szeroką, długą i umięśnioną,
nogi umięśnione,
przy czym:
a) w przypadku kurcząt, młodych kaczek tuczonych
oraz indyków - pierś, grzbiet i nogi powinny być
pokryte cienką, równomierną warstwą tłuszczu,
b) w przypadku kur rosołowych, kaczek dorosłych,
młodych gęsi tuczonych dopuszcza się grubszą
warstwę tłuszczu,
c) w przypadku gęsi dorosłych, równomiernie
rozmieszczona,
średnio gruba lub gruba warstwa tłuszczowa
powinna całkowicie okrywać korpus;
2) na piersi, nogach, tułowiu, stawach skokowych i
końcach skrzydeł mogą być pokryte pojedynczymi
piórami, pałkami lub piórami włosowatymi
(filopluma), a w przypadku kur rosołowych,
dorosłych kaczek, indyków i gęsi resztkami piór
także na innych częściach tuszki;
3) charakteryzują się brakiem uszkodzeń, stłuczeń i
przebarwień,
przy czym dopuszcza się:
a) lekkie uszkodzenia, stłuczenia i przebarwienia, jeżeli
są niewielkie
i nie znajdują się na piersi lub nogach,
b) brak końcówek skrzydeł,
c) lekkie zaczerwienienie końcówek skrzydeł i torebki
stawowej;
4) mięso drobiowe zmrożone i głęboko zmrożone nie
może mieć oparzelin mrozowych - nieznacznego lub
obszernego, nieodwracalnego wysuszenia skóry lub
mięśni,
które
charakteryzuje
się
zmianą
początkowej barwy (przeważnie rozjaśnienie), lub
smaku i zapachu (bez smaku lub smak zjełczały),
lub konsystencji (sucha, gumowata), chyba że
oparzeliny te są przypadkowe, niewielkie i nie
znajdują się na piersiach lub nogach.
Do klasy
"B"
jakości handlowej tuszek drobiowych i
elementów tuszek drobiowych zalicza się tuszki
drobiowe i elementy tuszek drobiowych niespełniające
wymagań określonych w ust. 2.
Podstawowe wymagania dla klasy A według przepisów amerykańskiego
Ministerstwa Rolnictwa są następujące:
- budowa
- bez deformacji kości lub wad umięśnienia obniżających
ocenę wyglądu, dopuszczone są lekko zakrzywione lub wgniecione
kości mostka i grzbietu.
-
umięśnienie
- tuszki są pokryte równomiernie mięśniami, warstwa
mięśni na piersi pokrywa grzebień mostka na całej jego długości, nogi
dobrze
pokryte
mięśniami
są umiarkowanie grube i szerokie w kolanach i stawach biodrowych,
okrągłe
od stawu skokowego do biodrowego. Skrzydła są pokryte mięśniami
dobrze
lub umiarkowanie.
-
otłuszczenie
- tuszki są dobrze pokryte warstwą tłuszczu
podskórnego, równomiernie rozłożoną, nie występują zauważalne ilości
tłuszczu na powierzchniach pomiędzy piórami.
-
oskubanie
tuszki lub elementy nie powinny zawierać piór szczególnie
na
piersiach
i nogach.
- odbarwienia skóry i powierzchni tuszki
(a także powierzchni
elementów bez skóry) mogą być nieznaczne, nie zmniejszające
zasadniczo wyglądu produktu.
-
niedopuszczalne
są wskaźniki niecałkowitego wykrwawienia poza
zaczerwienieniami wokół torebek piór. Niedopuszczalne są oznaki złego
wykrwawienia
na
piersiach
i nogach oprócz okolicy stawów skokowych. Niedopuszczalne są
skrzepy krwi.
-
uszkodzenia kośćca
- nie mogą występować otwarte złamania jak
również złamania kości (przesunięcia), w klasie A dopuszcza się jedno
zwichnięcie stawu
uszkodzenia skóry
- dopuszcza się uszkodzenia wynikające z cięć
rozbiorowych, rozerwanie skóry lub braku skóry. Łączna powierzchnia
lub długość uszkodzeń musi się mieścić w określonych tolerancjach.
Mięso
drobiowe
wprowadzane
na
rynek
w
opakowaniu jednostkowym powinno być oznakowane i
zawierać:
•nazwa wyrobu, w tym należy podać gatunek drobiu,
•klasa jakości handlowej np. klasa A mięsa drobiu,
•data minimalnej trwałości - dla mięsa drobiowego
mrożonego
lub termin przydatności do spożycia dla świeżego
mięsa drobiowego,
•warunki przechowywania – co najmniej należy podać
temperaturę przechowywania,
•identyfikacja producenta.
PODZIAŁ TUSZEK NA ELEMENTY SYSTEMEM
RĘCZNYM
1.
Ocięcie szyi
– po przecięciu skóry wokół szyi, na
wysokości
ok. 5 cm od jej nasady
2.
Ocięcie skrzydeł
– w stawie barkowym
3.
Ocięcie nóg
– przeprowadza się tak aby umożliwić
przykrycie skórą mięśni ud i mięśni części piersiowej.
Linia cięcia przebiega ponad stawem biodrowym,
następnie
równolegle
do
kręgosłupa,
przez
podbrzusze, pachwinę i okolicę kuprową. Odcięte nogi
można przeciąć w stawie kolanowym otrzymując dwa
uda i dwa podudzia
4.
Ocięcie części piersiowej
– przez oddzielenie mięśni
piersiowych od żeber aż do miejsca połączenia ich z
mostkiem. Odsłonięte żebra przecina się wzdłuż
mostka. Następnie przecina się kości krucze i
obojczykowe, uzyskując w całości część piersiową
tuszki, którą można podzielić na połowy wzdłóż
grzebienia mostka.
5.
Podział części grzbietowej
– pozostały przy rozbiorze
grzbiet tuszki dzieli się poprzecznie na dwie części.
PODZIAŁ TUSZEK NA ELEMENTY SPOSOBEM
MECHANICZNYM
Linie do dzielenia drobiu są zestawiane modułowo, co umożliwia
elastyczne ich dopasowanie do różnych potrzeb pozyskiwania
różnych elementów - niezależne urządzenia umieszczane są na
stelażach z możliwością regulacji wysokości ich ustawienia, jak
również regulacji istotnych elementów urządzeń takich jak noże
tnące czy amortyzatory.
Przykładowe moduły: odcinacz kupra, odcinanie skrzydeł (
wersje z
odcięciem ostatniego i drugiego członu skrzydła
), fileciarka do
zdejmowania mięśnia piersiowego z wykorzystaniem koła
zrywającego lub odcinacz przedniej połówki (z zachowaniem całości
mięśni piersiowych) mogą być ustawione dowolnie.
Najnowszą technologią w zakresie wykrawania mięsa jest cięcie
strumieniem wody pod wysokim ciśnieniem 40 - 400 MPa
PODZIAŁ TUSZEK NA ELEMENTY
PODZIAŁ TUSZKI
INDYKA
Filetowanie
mięśni
piersiowych