Masaż

tkanek

głębokich

Masaż tkanek głębokich polega na

zrozumieniu warstw ciała i
możliwości pracy z tkanką w tych
warstwach zmierzającej do
rozluźnienia , wydłużenia i uwolnienia
utrzymujących się wzorców
nieprawidłowych napięć w możliwie
najbardziej skuteczny i
energooszczędny sposób

Masaż tkanek głębokich nie jest

rutynową techniką polegającą na
stosowaniu przepisanych ruchów czy
też używaniu silnej „artylerii” jak
kostki palców, pięści lub łokcie.

Głęboki masaż tkanek nie jest

bolesny, może być bardzo delikatny i
opiekuńczy. Wielu pacjentów
niesłusznie sądzi, że działanie
wywołujące ból, jest bardziej
skuteczne, „że bez bólu nie ma
korzyści”

Masaż nigdy nie powinien składać się

w całości z pracy głębokiej. To byłoby
wyczerpujące zarówno dla pacjenta,
jak i dla terapeuty. Techniki masażu
tkanek głębokich stosuje się, gdy jest
to konieczne, nawet kilka razy
podczas jednej sesji.

Zmniejszenie bólu, przywrócenie

lepszej postawy, większej giętkości i
płynności ruchu to korzyści
wynikające z pracy z tkankami
głębokimi

Miejsca wymagające

ostrożności:

• Wlot klatki piersiowej
• Tętnica szyjna wspólna
• Zatoka szyjna
• Splot ramienny
• Ślinianka podżuchwowa
• Pacha
• Bruzda łokciowa
• Żylaki

• Kanał nadgarstka
• Wyrostek haczykowaty
• Wątroba
• Aorta brzuszna
• Wyrostek robaczkowy
• Nerki
• Węzły chłonne

Zasady masażu tkanek

głębokich.

• Powolna praca
• Masaż głęboki wymaga połączenia

tempa ruchu z głębokością pracy. Im
głębiej naciskamy lub im większy jest
opór mięśni, które chcemy rozluźnić,
tym wolniej musimy pracować.

• Używanie skośnego nacisku
• Nigdy nie naciskamy w kierunku

prostopadłym do kości. Nerwy i naczynie
krwionośne mają zdolność rozciągania
lub przesuwania się z jednej strony na
drugą, ale mogą ulec uszkodzeniu, jeżeli
zostaną uciśnięte na kość. Skośny
nacisk pozwala również na rozciąganie
tkanki zamiast zwykłego jej ściskania.

• Nie używać kciuków do żadnego

głębokiego masażu

• Kciuki są zbyt ważnym narzędziem w

masażu ogólnym, aby zostały
nadwyrężone lub uszkodzone podczas
wykonywania masażu głębokiego. 90%
technik masażu tkanek głębokich, które są
zazwyczaj wykonywane kciukami, mogą
być wykonane kostkami palców, pięściami
lub nawet łokciami.

Strategie ruchu w masażu

• Ruchy wydłużające są to najczęściej

wykonywane ruchy, mające na celu
wydłużeniu skróconych mięśni.
Często stosuje się je w lekkim
masażu, ale są również niezmiernie
przydatne w pracy na tkankach
głębokich.

• Skuteczną strategią jest zahaczenie

się w miejscu największego napięcia i
rozciąganie mięśnia w jakimkolwiek
kierunku od tego miejsca

• Skuteczne jest wydłużanie

końcowego zakresu mięśnia przez
prostowanie stawu i jednoczesną
pracę wydłużającą na mięśniu

• Ruchy w poprzek włókien najczęściej są

stosowane w intensywnym masażu
sportowym, ale są doskonałe także jako
dodatek do pracy na tkankach
głębokich, jeżeli wykonuje się je wolniej.
Techniki w poprzek włókien najczęściej
są stosowane w pracy na przyczepach
ścięgnistych mięśni, ale są przydatne
również na brzuścach mięśniowych

Techniki masażu

• Używanie kciuków
• Kciuki są wspaniałymi narzędziami w

masażu, ale nie są stworzone do
długiego wykonywania pracy
głębokiej. Utrzymywanie nadgarstków
w neutralnej pozycji, sprawi, że siły
ścinające lokalizujące się w obrębie
kciuka mogą powodować zużycie
chrząstki stawowej, a co za tym idzie
zmiany zwyrodnieniowe

• Używanie palców
• Palcom należy poświęcić wiele czasu

i ćwiczeń, aby stały się wystarczająco
silne do bardzo głębokiej pracy
tkankowej. Palce należy utrzymywać
lekko zgięte, a pracować przede
wszystkim miękkimi opuszkami.
Nadgarstki natomiast powinny być w
pozycji neutralnej, tak aby nie były
ani w zgięciu, ani w wyproście, czy
też pronacji – supinacji.

• Używanie kostek palców
• W pracy kostkami palców, nadgarstek i

stawy pomiędzy kośćmi śródręcza i
palców powinny być proste. Jeżeli
którykolwiek z tych stawów ugnie się
większość siły zostanie utracona, a ręka
będzie narażona na urazy. Różne
długości palców wymuszają korzystanie
tylko z jednej lub dwóch kostek, a nie z
wszystkich czterech. Preferowaną
metodą zmiany kąta pracy jest raczej
zmiana kąta rotacji stawu barkowego
niż nadgarstka.

• Używanie pięści
• Palce nie powinny być zaciśnięte w pięść,

lecz powinny być swobodnie
wyprostowane, a kciuk rozluźniony i
niezamknięty przez palce. Pięść jest
bardzo przydatna jako dość szeroka
powierzchnia do pracy na większości
mięsistych części ciała. W większości
wypadków, gdy używamy pięści, łokieć
powinien być wyprostowany

• Używania przedramienia
• Przedramię jest przydatnym

narzędziem, gdy potrzebna jest
szersza powierzchnia niż łokieć czy
nadgarstek. Umożliwia wywarcie siły
pionowo w dół. Przedramię jest
orzydante w pracy na całym ciele
pacjenta poniżej kręgosłupa szyjnego.

• Używanie łokcia
Aby skupić siłę na mniejszej

powierzchni ciała można używać
łokcia. Powinien być zgięty pod
kątem prostym, a przedramię i ręka
powinny być rozluźnione.

Przygotowały:

• Magdalena Pułka
• Michalina Zok