ZASADY UPRAWIANIA TURYSTYKI

NARCIARSKIEJ

1. Pamiętając o wcześnie zapadającym zimą zmierzchu,

wędrówkę należy rozpoczynać ok. godziny 9. Umożliwia to

spokojne pokonanie trasy, a także stwarza rezerwy czasowe,

które można wykorzystać na zwiedzanie, przeczekanie okresów

niepogody w zacisznym miejscu oraz spożycie na trasie

posiłku.

2. Grupa narciarska wędruje po szlaku rzędem. Idący na czele

wytycza szlak. Prowadzącego należy często zmieniać,

szczególnie gdy pokrywa śnieżna jest wysoka i mokra. Pozostali

uczestnicy idą za prowadzącym co dwa, trzy metry. Przy

zjazdach odległości pomiędzy poszczególnymi narciarzami

zwiększają się do kilku, a nawet kilkunastu metrów.

3. Najsłabsi narciarze powinni wędrować w środku kolumny.

Pochód zamyka najsprawniejszy uczestnik, niosący apteczkę i

reperaturkę.

4. Odległość poszczególnych etapów, tempo i czas przebywania w

terenie należy dostosować do najsłabszego uczestnika.

ZASADY UPRAWIANIA TURYSTYKI NARCIARSKIEJ c.d.

5.

Przy zjazdach na czoło wyjść powinien najlepszy narciarz. Zakłada on ślad i

bada stan podłoża. W przypadku, gdy zjazd jest stromy i niebezpieczny,

należy zjechać zakosami lub pokonać go „schodkowaniem".

6.

Podczas zjazdu należy utrzymać szybkość bezpieczną, dostosowa ną do

indywidualnych umiejętności. Nie powinno się poza tym wyprzedzać

poprzedników, lecz starać się zachować bezpieczną odległość.

7.

Gdy trasa zjazdu prowadzi nartostradą, wówczas trzeba jechać pra wą stroną.

W przypadku wywrotki należy natychmiast zejść z tra sy. Podczas

podchodzenia nartostradą - czego należy unikać -narciarz powinien iść prawą

stroną. Nartostrada służy wyłącznie do zjazdów!

8.

Szczególnie ostrożnie należy przechodzić w poprzek nartostrady.

9.

Należy przestrzegać nakazów, zakazów i informacji podanych na znakach

narciarskich.

10.

Długość przerwy na wypoczynek warto dostosować do stopnia zmęczenia

turystów i warunków pogodowych. Dłuższe przerwy zaleca się organizować w

pomieszczeniach chroniących przed zimnem. Jeżeli podczas przerwy

zdejmuje się narty, to należy zabezpieczyć je przed ześlizgnięciem z

pochyłości oraz rozmrożeniem, powodującym zlodzenie spodów i utratę

właściwości ślizgu.

11.

Na postój w terenie zaleca się miejsce zakryte od wiatru, nasłonecznione z

ładnym widokiem na okolicę. Nie należy siadać na śniegu. Zdjąwszy

rękawiczki, powinno zabezpieczyć się je przed zgubieniem i wychłodzeniem.

Nie zaleca się rozpalania ogniska, bowiem po odejściu od ognia dotkliwiej

odczuwa się zimno.

12.

Znaczny wydatek energii, podczas wędrówki wymaga uzupełnienia. Należy

zabrać ze sobą termos z napojem oraz prowiant. W drodze dobrze jest jeść

słodycze lub suszone owoce.

Turystyka narciarska.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA

W narciarskiej wędrówce przestrzegać trzeba 12

najważniejszych, niżej wymienionych zasad

bezpieczeństwa:

1. Prowadzący zespół wędrowny powinien znać dobrze teren

wędrówki.

2. Na szlaku należy stosować się do informacji podanych na

znakach narciarskich oraz przestrzegać nakazów i zakazów

ustanowionych przez gospodarza trasy.

3. Podczas mgły lub zadymki nie można wychodzić na szlak

wędrowny, a znajdując się już na trasie należy zmniejszać

odstępy między poszczególnymi narciarzami i starannie

wyszukiwać drogę marszu.

4. Podczas roztopów, gdy spod śniegu wystają pniaki i kamienie

oraz w okresach zlodzenia pokrywy śnieżnej trzeba zachować

szczególną ostrożność, właściwie dobrać smar i unikać szybkich

zjazdów.

5. Trasę marszu warto starannie wyszukiwać w terenie i uzgadniać

z opisem w przewodniku oraz z mapą. Śnieg zasypuje zimą

drogi, dróżki i charakterystyczne punkty terenowe, łatwo więc o

zabłądzenie.

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA c.d.

6. Sprzęt narciarski i ubiór powinny być dostosowane do

warunków fizycznych turysty, terenu oraz pogody.

7. Organizatorzy zimowych wędrówek i wycieczek pamiętać

powinni o szybko zapadającym zmierzchu. Jazda na nartach

w ciemności jest bardzo niebezpieczna. Po zachodzie słońca

obniżeniu ulega również temperatura powietrza.

8. Na wycieczki narciarskie nie można wychodzić samotnie,

lecz w towarzystwie co najmniej jednej osoby.

9. Po wysiłku należy zapewnić turystom warunki sprzyjające

odpoczynkowi i regeneracji. W schronisku wypoczywać

trzeba w ciepłych, wygodnych pantoflach i drugim

komplecie ubraniowym „na zmianę".

10.Odpoczynek na trasie musi być organizowany zawsze z

zachowaniem warunków bezpieczeństwa i higieny.

11.Podczas wędrówek trzeba chronić uczestników przed

odmrożeniami.

12.Uczestnicy wędrówek powinni umieć udzielać pierwszej

pomocy poszkodowanemu i znać sposoby transportu

chorego do lekarza.

DZIESIĘĆ PODSTAWOWYCH ZASAD

OBOWIĄZUJĄCYCH NARCIARZA - „KODEKS FIS"

1. Wzgląd na inne osoby. Każdy narciarz powinien zachowywać się w taki

sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa dla innej osoby i nie

powodować żadnej szkody.

2. Panowanie nad szybkością. Narciarz może zjeżdżać z szybkością

stosowną do swoich umiejętności, rodzaju i stanu trasy oraz pogody.

3. Wybór kierunku jazdy. Znajdujący się na stoku narciarz, który ze

względu na lepszą widoczność z góry, dysponuje większą możliwością

wyboru trasy jazdy, musi wybrać taki tor jazdy, aby uniknąć wszelkiej

możliwości zderzenia się z narciarzem znajdującym się poniżej stoku.

4. Wyprzedzanie. Wyprzedzanie może następować zarówno po stronie

dostokowej jak i odstokowej, po stronie prawej lub lewej, lecz w takiej

odległości, która pozwoli uniknąć potrącenia wyprzedzanego.

5. Przejazdy i krzyżowanie torów jazdy. Narciarz, który przystępuje do

zjazdu na trasie lub pólku narciarskim, powinien sprawdzić patrząc w

górę i w dół, czy nie spowoduje niebezpieczeństwa dla siebie i innych.

To samo obowiązuje go przy każdym ruszeniu z miejsca po chwilowym

zatrzymaniu.

6. Zatrzymanie się. Tylko w razie absolutnej konieczności narciarz może

zatrzymać się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach zawężeń i

miejscach o ograniczonej widoczności. Po ewentualnym upadku

narciarz winien usunąć się z tom jazdy, tak szybko, jak to tylko jest

możliwe.

DZIESIĘĆ PODSTAWOWYCH ZASAD

OBOWIĄZUJĄCYCH NARCIARZA - „KODEKS FIS„

c.d.

7. Stosowanie się do znaków narciarskich. Każdy narciarz winien

stosować się do znaków narciarskich, ustawionych na trasach.

8. Wypadki. W razie powstania wypadku każdy, kto znajdzie się w

pobliżu, powinien udzielić poszkodowanemu pomocy.

9. Stwierdzenie tożsamości. Każda osoba uczestnicząca w wypadku, lub

będąca jego świadkiem, jest zobowiązana podać swoje dane

osobowe.

10.Podchodzenie. Narciarz powinien podchodzić tylko poboczem trasy, a

w przypadku złej widoczności powinien zejść zupełnie z trasy. To

samo zachowanie obowiązuje narciarzy, którzy pieszo schodzą w dół.

• Na zakończenie warto spojrzeć na narciarstwo nie tylko przez

pryzmat wyciągów, nartostrad, armatek śnieżnych czy znanych

ośrodków sportów zimowych. Warto wyruszyć na trasę czerpiąc

radość z możliwości wyboru drogi, tam gdzie sama przyroda nie

wprowadza takich ograniczeń. Odnaleźć ślady wilków, rysi i

niedźwiedzi. Doświadczyć radości spotkania z sarną, muflonem,

lisem, łosiem i innymi mieszkańcami lasów, których nie spotyka się w

pobliżu wyciągów i tras zjazdowych.