Środki odurzające

farmacja 4 rok grupa e

USTAWA (20 czerwca 1997 r).
Prawo o ruchu drogowym

Art. 45. 
1. Zabrania się:
  1)   kierowania pojazdem, prowadzenia kolumny pieszych,
jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt osobie w stanie
nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka
działającego podobnie do alkoholu,
2)   holowania pojazdu kierowanego przez osobę, o której
mowa w pkt 1,

Art. 129.

2. Policjant, w związku z wykonywaniem czynności
określonych w ust. 1, jest uprawniony do:
3)   żądania poddania się przez kierującego pojazdem lub
przez inną osobę, w stosunku do której zachodzi uzasadnione
podejrzenie, że mogła kierować pojazdem, badaniu w celu
ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka
działającego podobnie do alkoholu,
8)   uniemożliwienia:
a)  kierowania pojazdem osobie znajdującej się w stanie
nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka
działającego podobnie do alkoholu,
2)   przewożenia osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 1, na
rowerze lub motorowerze albo motocyklu, chyba że jest
przewożona w bocznym wózku,

Definicje stanu nietrzeźwości zawiera art. 115 § 16

Kodeksu karnego. Zgodnie z tym przepisem zachodzi on,
gdy:

1. zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo

prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.
2. zawartość alkoholu w 1 dm

3

wydychanego powietrza

przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia
przekraczającego tę wartość.

2. W prawie karnym poza stanem nietrzeźwości wyróżnia się

stan „wskazujący na spożycie alkoholu”, w którym
zawartość alkoholu we krwi wynosi od 0,2 do 0,5 promila
albo obecność alkoholu wynosi od 0,1 mg do 0,25 mg w 1
dm

3

wydychanego powietrza.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA

(z dnia 11 czerwca 2003 r. Uaktualnienie weszło w życie 14

kwiecień 2004 )

w sprawie wykazu środków działających
podobnie do alkoholu oraz warunków i
sposobu przeprowadzania badań na ich
obecność w organizmie
§ 2. Środkami działającymi podobnie do alkoholu,
które mogą być oznaczane, są:
  1)   opiaty;
  2)   amfetamina i jej analogi;
  3)   kokaina;
  4)   tetrahydrokanabinole;
  5)   benzodiazepiny;
  

§ 3. Badania, o których mowa w § 1, mogą
obejmować:
  1)   badanie śliny;
  2)   badanie moczu;
  3)   badanie krwi.

§ 4. 1. Badanie śliny polega na pobraniu, bez
dodawania jakichkolwiek substancji, próbek śliny
i ich umieszczeniu w urządzeniu do oznaczania
metodą immunologiczną środków działających
podobnie do alkoholu, zgodnie z instrukcją
obsługi tego urządzenia.

6. Badanie krwi polega na analizie laboratoryjnej krwi
pobranej z żyły osoby poddanej badaniu metodą
chromatografii gazowej połączonej ze spektrometrią
masową lub inną metodą instrumentalną, w tym:
wysokosprawną chromatografią cieczową,
wysokosprawną chromatografią cieczową połączoną ze
spektrometrią masową, których granice oznaczalności
(LOQ) dla poszczególnych środków określa ust. 7.
7. W pobranej krwi oznacza się co najmniej
następujące środki działające podobnie do alkoholu:
  1)   morfinę; LOQ - 20 ng/ml;
  2)   amfetaminę i jej analogi, w tym
metylenodioksymetamfetaminę (MDMA); LOQ - 50
ng/ml;
  3)   kokainę (LOQ - 50 ng/ml) i jej metabolit -
benzoiloekgoninę;
  4)   delta-9-tetrahydrokannabinol; LOQ - 2 ng/ml;
  5)   benzodiazepiny;
  6)   barbiturany.

§ 7.  5. Badanie moczu polega na analizie

laboratoryjnej moczu osoby poddanej badaniu
metodami wymienionymi przy badaniu krwi,
których granice oznaczalności (LOQ) dla
poszczególnych środków określa ust. 6.

6. W pobranym moczu oznacza się co najmniej

następujące środki działające podobnie do
alkoholu:

  1)   morfinę i 6-acetylomorfinę; LOQ - 200 ng/ml;
  2)   amfetaminę i jej analogi, w tym

metylenodioksymetamfetaminę (MDMA); LOQ - 200
ng/ml;

  3)   kokainę (LOQ - 100 ng/ml) i jej metabolit -

benzoiloekgoninę;

  4)   11-nor-9-karboksy-delta-9-tetrahydrokannabinol;
LOQ - 20 ng/ml;
  5)   benzodiazepiny;
6) barbiturany.

USTAWA

(29 lipca 2005 r.)

o przeciwdziałaniu narkomanii

Art. 3. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) produktów leczniczych, które są środkami
odurzającymi, substancjami psychotropowymi
lub prekursorami, w zakresie nieuregulowanym
w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo
farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533,
z późn. zm.2));
2) substancji i preparatów chemicznych, które są
prekursorami, w zakresie nieuregulowanym w
ustawie z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach
i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz.
84, z późn. zm.3)).

Wykaz środków odurzających – lista substancji,
których obrót jest kontrolowany, regulowany ustawą
o przeciwdziałaniu narkomanii.
Dzieli się ona na grupy:

Prekursory:

• Kategoria 1 (dawniej I-R) – służące tylko i wyłącznie
do produkcji narkotyków, brak innych zastosowań,
np.: fenyloaceton, kwas lizergowy, efedryna,
ergometryna, ergotamina.

• Kategoria 2 (dawniej IIA-R) – substancje
kontrolowane, o małym potencjale użycia do
produkcji narkotyków np.: piperydyna, bezwodnik
octowy, kwas antranilowy.

•Kategoria 3 (dawniej IIB-R) – powszechnie dostępne,
nieznaczny potencjał użycia do produkcji narkotyków
np.
eter, aceton, toluen, nadmanganian potasu

.

Środki odurzające:

• I-N – substancje o dużym potencjale
uzależniającym, np. morfina, kokaina, tebaina,
fentanyl, metadon.

• II-N – substancje o średnim potencjale
uzależniającym, np. kodeina

• III-N – substancje o nieznacznym potencjale
uzależniającym, np. dihydrokodeina.

• IV-N – substancje o małym potencjale
uzależniającym, np. marihuana haszysz.

Substancje psychotropowe:

• I-P – duży potencjał nadużywania, brak uznanego
zastosowania medycznego, np. LSD,
dimetylotryptamina, MDMA, meskalina.

• II-P – duży potencjał nadużywania, niewielkie
uznane zastosowanie medyczne, np. amfetamina,
fencyklidyna.

• III-P – potencjał nadużywania, istotne uznane
zastosowanie medyczne, np. buprenorfina,
flunitrazepam, cyklobarbital.

•IV-P – mały potencjał nadużywania, istotne uznane
zastosowanie medyczne, np. diazepam, alprazolam,
fentermina.

Tylko instytucje naukowe lub specjalistyczne,
realizujące zadania w zakresie prowadzenia badań
naukowych nad problematyką narkomanii, mogą
posiadać wszystkie substancje ze wszystkich
powyższych grup.

Art. 34.
2. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające,
substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz
prekursory kategorii 1 podlegają zabezpieczeniu
przez organy ścigania lub organy celne w trybie
określonym w przepisach o postępowaniu karnym.

Art. 42.

1. Preparaty zawierające środki odurzające grup I-
N, II-N i III-N lub substancje psychotropowe grup
II-P, III-P i IV-P, które zostały dopuszczone do
obrotu jako produkty lecznicze na podstawie
przepisów prawa farmaceutycznego, może
posiadać, w celach medycznych, po uzyskaniu
zgody wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego, zakład opieki zdrowotnej
niemający apteki szpitalnej, zakład leczniczy dla
zwierząt oraz lekarz, lekarz dentysta lub lekarz
weterynarii, prowadzący praktykę lekarską, a
także inny podmiot, którego działalność wymaga
posiadania i stosowania tych preparatów.

Art. 45.

3. Uprawa konopi włóknistych może być
prowadzona wyłącznie na potrzeby przemysłu
włókienniczego, chemicznego, celulozowo-
papierniczego, spożywczego, kosmetycznego,
farmaceutycznego, materiałów budowlanych oraz
nasiennictwa.

4. Uprawa konopi innych niż wymienione w ust. 3
jest zabroniona.

Art. 53.
1. Kto, wbrew przepisom ustawy, wytwarza,
przetwarza albo przerabia środki odurzające
lub substancje psychotropowe albo przetwarza
słomę makową, podlega karze pozbawienia
wolności do lat 3.

Art. 59.
1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej
lub osobistej, udziela innej osobie środka
odurzającego lub substancji psychotropowej,
ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego
środka lub substancji,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do
lat 10.

Amfetamina



Amfetamina jest jednym z bardziej rozpowszechnionych

spośród nielegalnie rozprowadzanych środków

psychotropowych. Uwalnia neuroprzekaźniki z zakończeń

nerwowych i blokuje ich wychwyt zwrotny. Enancjomer R(-)

silniej uwalnia noradrenalinę, enancjomer S(+) uwalnia

głównie dopaminę, oba enancjomery najsłabiej uwalniają

serotoninę. Wskutek tego zwiększa się aktywność układu

nerwowego i w efekcie pobudzany jest cały organizm.

Amfetamina najczęściej przyjmowana jest w formie

siarczanu amfetaminy, rzadziej w postaci higroskopijnego

chlorowodorku, fosforanu czy winianu.

Objawy zażycia:



silne pobudzenie psychomotoryczne



przyśpieszona akcja serca i szybki oddech



brak łaknienia



rozszerzenie źrenic



podwyższone ciśnienie krwi



bladość skóry



gonitwa myśli



wytrzeszcz oczu



jadłowstręt i światłowstręt



suchość w ustach



zmniejszoną wrażliwość na ból, głód oraz

zmęczenie



rozgadanie



zmniejszony lub zwiększony popęd

płciowy



problemy z erekcją



drżenie mięśni



Ostre natężenie objawów zatrucia

amfetaminą, występuje najczęściej w

postaci: drgawek, zapaści, gorączki, bólów

w klatce piersiowej, śpiączki, a w

skrajnych przypadkach, nawet do zejścia

śmiertelnego.

Metamfetamina



Metamfetamina - Posiada dwa

enancjomery, z których oba

mają silne działanie

narkotyczne, ale każdy z nich

nieco inne.



Jest to jedna z

najgroźniejszych substancji

psychoaktywnych, silnie

uzależniająca i w szybkim

tempie siejąca spustoszenie w

organizmie. Jest popularna w

Czechach i na Słowacji

(pervitin). W USA jest równie

popularna jak w Polsce

zwykła amfetamina.

Metamfetamina



Działa dłużej i silniej od amfetainy. Jest bardziej
toksyczna.



Sole (+)-metamfetaminy o konfiguracji absolutnjej S
powodują bardzo silne pobudzenie seksualne. Osoby,
którym podano znaczną ilość tego enancjomeru
metamfetaminy, tracą zazwyczaj wszelką kontrolę
nad swoimi odruchami seksualnymi.



(-)-Metamfetamina nie ma tak silnych właściwości
stymulujących popęd płciowy i ma mniejsze działanie
euforyzujące.



(+)-Metamfetamina działa dwa razy silniej
euforyzująco od racematu.

Metamfetamina



Dawkowanie: medyczne zastosowania 10-
40 mg/dobę, uliczne dawki zaczynają się
od 100 mg.



Dzięki powolnemu wydalaniu i braku
metabolizmu przez wątrobę, działanie
utrzymuje się ok. 6-24 godzin. W
przypadku czystej (+)-amfetaminy są to 2
godziny a dla kokainy tylko 30 minut.

obraz osoby zarzywającej

metamfetamine

MDMA



MDMA (znane głównie jako pigułki ecstasy)

jest półsyntetyczną substancją

psychoaktywną o działaniu empatogennym i

psychodelicznym, pochodną metamfetaminy.



Główne efekty działania MDMA to:



otwartość,



pobudzenie,



euforia,



empatia,



intensyfikacja odbioru bodźców

zewnętrznych,



głębsze odczuwanie muzyki i ruchu,



wzmocnienie odczuć związanych z dotykiem,

Efekty uboczne obejmują:



podniesienie ciśnienia,



przyspieszenie pulsu,



szczękościsk,



suchość w ustach.





Następnego dnia po zażyciu MDMA ze

względu na obniżony poziom serotoniny

często pojawia się uczucie silnego

zmęczenia, zawroty głowy, mdłości,

obniżenie zdolności koncentracji, obniżony

nastrój, senność albo drażliwość. Stan taki

może trwać do dwóch dni.

MDMA



Zdarzają się przypadki

przedawkowania, którym

towarzyszą objawy

złośliwego zespołu

neuroleptycznego(m.in.

hipertermia, drgawki i

śpiączka) i które mogą

skończyć się śmiercią.

Szczególnie

niebezpieczne jest

przyjmowanie MDMA

przez osoby cierpiące na

choroby układu krążenia,

chociaż MDMA może

wywołać migotanie komór

nawet u osób zdrowych.

Benzodiazepiny

Stosowane w leczeniu nerwicy lękowej, bezsenności,

Stosowane w leczeniu nerwicy lękowej, bezsenności,

zespołów lękowych, jako leki przeciwdrgawkowe i zwiotczające

zespołów lękowych, jako leki przeciwdrgawkowe i zwiotczające

mięśnie szkieletowe.

mięśnie szkieletowe.

Mechanizm działania:

Mechanizm działania:

Benzodiazepiny wzmacniają hamujące działaniekwasu

Benzodiazepiny wzmacniają hamujące działaniekwasu

gamma-aminomasłowego (GABA).

gamma-aminomasłowego (GABA).

Flumazenil znosi objawy zatrucia benzodiazepinami poprzez

Flumazenil znosi objawy zatrucia benzodiazepinami poprzez

kompetytywne łączenie się z receptorem.

kompetytywne łączenie się z receptorem.

Przykłady benzodiazepin: diazepam, nitrazepam, oksazepam,

Przykłady benzodiazepin: diazepam, nitrazepam, oksazepam,

temazepam, nordazepam

temazepam, nordazepam

Benzodiazepiny-objawy zatrucia

-Depresja OUN
-zawroty głowy
-apatia
-senność
-śpiączka
-hipotonia
-spowolnienie ruchowe
-zaburzenia równowagi
-depresja oddechowa
-hipotermia (rzadko)

Kokaina



substancja pobudzająca
pochodzenia roślinnego.
Odznacza się dużym
potencjałem uzależniającym.
Jest to alkaloid tropanowy
otrzymywany z liści
krasnodrzewu pospolitego
(koki) (Erythroxylon coca),
który pierwotnie porastał
tereny Andów w Ameryce
Południowej.



Główne metody
wprowadzenia kokainy do
organizmu to żucie,
wciąganie nosem,
wstrzykiwanie i palenie



Działanie



Hamuje wychwyt noradrenaliny przez neurony ośrodkowego

i obwodowego układu nerwowego. Powoduje to:



silny skurcz naczyń krwionośnych i wzrost ciśnienia tętniczego



rozszerzenie źrenic



rozkurcz mięśniówki oskrzeli



zahamowanie perystaltyki przewodu pokarmowego



zahamowanie wydzielania przez gruczoły ślinowe.



hamowanie wychwytu dopaminy co powoduje:



w mniejszych dawkach - pobudzenie psychoruchowe, uczucie

euforii, omamy



w większych - depresja ośródka oddechowego w pniu mózgu.



pobudzenie receptorów β na obwodzie co wywołuje:



dodatni efekt chronotropowy, dromotropowy i inotropowy na serce,

a co za tym idzie wzrost ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu

serca co prowadzi do takich chorób jak:

•

miażdżyca

•

choroba wieńcowa

•

niewydolność mięśnia sercowego



nadczynność tarczycy.



Na siłę efektów wpływa ilość przyjętej dawki. Kokaina wpływa dodatnio na

poziom dopaminy - odpowiedzialnej za ośrodki przyjemności w mózgu.

Powoduje odczucie euforii, zmniejsza niepokój i zwiększa poczucie

pewności siebie, zwłaszcza w kontaktach międzyludzkich. Duże dawki

kokainy, wprowadzone którymś z efektywnych sposobów do organizmu,

powodują euforyczne doświadczenia, które kreują jaskrawe,

długoterminowe wspomnienia, stanowiące podstawę dla później

pojawiającej się ochoty na narkotyk. Przy większych dawkach powstają

również halucynacje i paranoje, przypominające objawy schizofrenii.



Kokaina wprowadza w stan, w którym każda najmniejsza i najprostsza

czynność sprawia olbrzymią radość i satysfakcję. Człowiek staje się

niezależny od opinii innych i bardzo pewny siebie. Niektórzy dopatrują się

tu powiązań z kensho, stanem znanym z filozofii religii wschodu, jednak

warunkami koniecznymi do tego ostatniego są też współczucie dla

wszystkich czujących istot oraz widzenie świata takim jakim jest naprawdę.

Po kokainie współczucie raczej nie rośnie, a widzenie świata staje się coraz

bardziej zaburzone. Stan uboczny to lęki.

OBJAWY PO ŻAŻYCIU



Dziękuję za uwage