Pojęcie prawa cywilnego
Prawo cywilne – gałąź prawa obejmująca
zespół przepisów normujących
stosunki majątkowe oraz niemajątkowe
między osobami fizycznymi i osobami
prawnymi, jednostkami
organizacyjnymi niebędącymi osobami
prawnymi, którym ustawa przyznaje
zdolność prawną na zasadzie
równorzędności podmiotów.
Zasady prawa cywilnego
1.
Zasada ochrony osoby ludzkiej
2.
Zasada równości wszystkich obywateli
3.
Zasada praw podmiotowych
4.
Zasada autonomii woli stron
5.
Zasada ochrony dobrej wiary
6.
Zasada łagodzenia rygoryzmu przepisów prawnych przez
klauzule generalne
7.
Zasada jednakowej ochrony każdej własności
8.
Zasada cywilnej odpowiedzialności
9.
Zasada odpowiedzialności za szkodę
10. Zasada pełnej ochrony rodziny
11. Zasada dziedziczenia
12. Zasada cywilnoprawnej ochrony praw na dobrach
niematerialnych
13. Zasada jedności prawa cywilnego
14. Zasada ochrony praw cywilnych przez niezawisłe sądy
Systematyka prawa
cywilnego
1. Część ogólna
2. Prawo rzeczowe
3. Prawo zobowiązań
4. Prawo spadkowe
5. Prawo rodzinne
6. „nowoczesne prawo cywilne” obejmuje
tzw. prawa na dobrach niematerialnych,
np.: prawo autorskie, wynalazcze
Źródła prawa cywilnego
1. Akty normatywne, m.in. Kodeks cywilny,
kodeks rodzinny i opiekuńczy, kodeks
spółek handlowych, prawo wekslowe
2. Zwyczaje – jednakowe postępowanie
w takich samych lub zbliżonych
okolicznościach (art. 56, 354,394 kc.)
3. Zasady współżycia społecznego –
przestrzeganie jest obowiązkiem
obywatelskim , ma znaczenie ogólne dla
wszystkich stosunków społecznych
Zasady współżycia
społecznego
I grupa - obejmuje przepisy, w których
naruszenie tychże zasad – pociąga za sobą
ujemne skutki, np.:
art. 5 k.c. nadużycie prawa podmiotowego,
art. 58§2 k.c. nieważność czynności prawnej,
art. 353¹k.c. ustala granice zasady swobody
umów,
art. 56 k.r.o. wyłącza dopuszczalność rozwodu
Zasady współżycia
społecznego
II grupa – obejmuje przepisy, w których powstanie,
zmiana lub ustanie konkretnych praw czy
obowiązków uzależnione są od oceny danego
stosunku prawnego z punktu widzenia zasad
współżycia społecznego, np.:
art. 357¹§1 k.c. i art.358¹§3 k.c. klauzula
rebus sic stantibus,
art. 411 pkt.2 k.c. wyłączenie zwrotu świadczenia
nienależnego,
art. 902 k.c. odwołanie darowizny,
art. 446§2 k.c. renta dla osoby, której zmarły
dobrowolnie dostarczał środki utrzymania
Zasady współżycia
społecznego
III grupa – obejmuje przepisy, które korzystają z
tychże zasad jako kryterium służącego
bezpośrednio lub pośrednio do bliższego
sprecyzowania treści stosunku cywilnoprawnego,
np.:
art. 56 k.c. skutki czynności prawnej,
art. 140 k.c., 233, 287, 298 k.c. określają zakres
uprawnień właściciela, użytkownika wieczystego,
uprawnionego ze służebności,
art. 354 k.c obowiązek współdziałania przy
wykonaniu zobowiązania
Stosunek cywilnoprawny
definicja
jest stosunkiem społecznym uregulowanym
przez prawo, a więc jest ustanowioną
w przepisach prawnych więzią o charakterze
powinnościowym pomiędzy ludźmi lub
utworzonymi przez nich organizacjami,
uznanymi przez normę prawną za podmioty
prawa, polegającą na tym, że podmioty te
mają w określonej sytuacji wobec siebie
wynikające
z dyspozycji normy prawnej uprawnienia
i obowiązki, ich realizacja zaś jest
zagwarantowana przez państwo.
Stosunek cywilnoprawny
elementy
1. Podmioty
(osoby fizyczne, osoby prawne,
tzw. ułomne osoby prawne)
2. Przedmiot
(zawsze zachowanie się
człowieka, niekiedy również pewien obiekt
materialny lub niematerialny, którego to
zachowanie dotyczy)
3. Treść
(uprawnienia i obowiązki)
Stosunek cywilnoprawny
Bardzo proszę o porównanie
stosunku cywilnoprawnego ze
stosunkiem prawnoadministracyjnym
Prawo podmiotowe
definicja
jest to wynikająca ze stosunku
prawnego sfera możności
postępowania w określony sposób,
przyznana przez normę prawną
w celu ochrony interesów podmiotu
uprawnionego i przez normę prawną
zabezpieczona.
Proszę znaleźć elementy
determinujące prawo podmiotowe.
Rodzaje praw podmiotowych
I. wg. stopnia ochrony
a)
Bezwzględne (np.: prawo własności, prawa osobiste, prawa rzeczowe, prawo do spadku),
b)
Względne (np.: wierzytelność);
II. wg. bezpośredniego uwarunkowania interesem ekonomicznym podmiotu uprawnionego
a) Prawa niemajątkowe (tzw. prawa osobiste: dobra osobiste, niemajątkowe prawa autorskie,
zasadniczo prawa rodzinne)
b) Prawa majątkowe (np.: prawo rzeczowe, wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o
charakterze majątkowym (utwory literackie, wynalazki), prawa rodzinne charakterze
majątkowym (alimenty), prawo do spadku);
III, wg. możności bądź niedopuszczalności przeniesienia prawa w drodze czynności prawnej na inny
podmiot
a)
Prawa zbywalne (np.: wierzytelności, prawa własności, prawa do spadku),
b)
Prawa niezbywalne (użytkowanie – art. 254 k.c., służebności osobiste – art. 300 k.c., prawo
odkupu – art. 595 §1 k.c., prawo pierwokupu – art. 602 1 k.c., roszczenia odszkodowawcze z art.
444-448 k.c.);
IV. wg. kryterium takiego, że podmiotem jednego prawa może być tylko jedna osoba, która jest
podmiotem innego prawa
a)
Prawa związane (np.: uprawnionym ze służebności gruntowej może być każdoczesny właściciel
nieruchomości władnącej – art.. 285 k.c., prawo własności budynków na użytkowanym terenie
przysługujące wieczystemu użytkownikowi – art.. 235 k.c.). Prawo związane może być
przeniesione tylko łącznie z prawem nadrzędnym.
V. wg. kryterium, więzi prawa niesamoistnego z innym prawem (głównym), polegającej w zasadzie na
tym, że nie może ono powstać bez prawa głównego, które determinuje jego treść i może być
przeniesione razem z tym prawem; służą one główne zabezpieczeniu, a więc umocnieniu
wierzytelności (prawa głównego)
a) Prawa niesamoistne akcesoryjne (np.: hipoteka, zastaw, prawo wynikające z poręczenia)
Typy praw podmiotowych
1. Poszczególne prawa podmiotowe o treści wyznaczonej
abstrakcyjnie przez ustawę, które mogą przysługiwać
podmiotom w ramach konkretnych stosunków prawnych
(np.: własność, użytkowanie, hipoteka, prawo najmu, prawo
ze znaku towarowego),
2. Analiza poszczególnych praw jest możliwa w ramach
wykładu obejmującego poszczególne działy prawa
cywilnego,
3. Podmioty prawa cywilnego w drodze czynności prawnych
mogą ustanawiać prawa podmiotowe o innej treści od
typów wyznaczonych w przepisach prawnych np.: prawo
zobowiązań,
4. Wyjątek: możliwość taka nie istnieje, gdy chodzi o
powoływanie innych niż typy ustawowe praw podmiotowych
o charakterze bezwzględnym (zasada numerus clausus
praw bezwzględnych))
Nabycie, zmiana i wygaśnięcie
prawa podmiotowego
Nabycie prawa podmiotowego przez
konkretny podmiot następuje albo
równocześnie z powstaniem tego
prawa, poprzednio nie istniejącego
(np.: przez umowę najmu wynajmujący
staje się wierzycielem najemcy, a
najemca wierzycielem wynajmującego
– art. 659 k.c.), albo przez przejście już
istniejącego prawa z jednego podmiotu
na inny (art.. 155 k.c.)
Nabycie, zmiana i wygaśnięcie
prawa podmiotowego
Nabycie może być pochodne albo pierwotne
Nabycie pochodne – przesłanką jest istnienie
u innej osoby tego samego lub innego prawa i od niej nabywca, traktowany przez
przepisy prawne jako jej następca, uzyskuje dotychczasowe lub nowe prawo (np.:
dziedziczenie, przejście prawa na podstawie umowy, przejście prawa w
przypadku fuzji osób prawnych).
Nabycie jest pierwotne, jeżeli tego rodzaju zależność i następstwo nie
występuje (np.: nabycie prawa własności przez zasiedzenia – art. 172 k.c.)
Nabycie pochodne określane jest sukcesją, chociaż w znaczeniu potocznym
odpowiada tylko jednej postaci nabycia pochodnego, tzn. nabyciu
translatywnemu, mocą którego dane prawo przechodzi z jednego podmiotu na
drugi.
Nabycie pochodne może być konstytutywne, tzn. dany podmiot nabywa
prawa nowe, dotychczas nie istniejące ale stanowiące pod względem treści
wycinek prawa już istniejącego u poprzednika (np.: przy ustanowieniu
służebności).
W wypadku sukcesji nabywcę prawa nazywa się następcą prawnym, a tego,
czyje prawo przeszło w całości lub w części na nabywcę - poprzednikiem.
Istotną cechą pochodnego nabycia jest zasada, że nabywca nie może uzyskać
więcej praw, aniżeli miał poprzednik.
Podmioty prawa cywilnego
Podmioty prawa
cywilnego
Osoby fizyczne
Osoby prawne
Ułomne
osoby prawne
(art. 33¹ k.c.)
Podmioty prawa cywilnego
Z podmiotowością prawną
nierozłącznie związanie są pojęcia:
zdolności prawnej
oraz
zdolności do czynności prawnych
Zdolność prawna i zdolność do
czynności prawnych
Zdolność prawna to właściwość
polegająca na zdolności do tego, aby
być podmiotem praw i obowiązków z
zakresu prawa cywilnego.
Zdolność do czynności prawnych
to możność nabywania własnym
działaniem w drodze czynności
prawnych praw i obowiazków.
Zdolność prawna
Zdolność prawna jest cechą każdego podmiotu prawa, a zatem
każdego człowieka i każdej osoby prawnej.
Zgodnie z art. 8 § 1 k.c. Każdy człowiek od chwili urodzenia ma
zdolność prawną.
O nabyciu zdolności prawnej przez osobę fizyczną można mówić
jedynie w przypadku rodzenia się dziecka żywego! – zob. art. 9 k.c.
Zdolność prawna osoby fizycznej wygasa z jej śmiercią.
Nasciturus – dziecko poczęte a nienarodzone
Zdolność prawna jest atrybutem przysługującym każdemu
człowiekowi, nie można się jej zrzec, ani ograniczyć jej ani
przenieść na inną osobę.
Zdolność do czynności
prawnych
Osoba fizyczna
może nie mieć
zdolności do
czynności prawnych
może mieć
ograniczoną
zdolność do
czynności prawnych
może mieć pełną
zdolność do
czynności prawnych
Zdolność do czynności
prawnych
Osoby prawne i tzw. ułomne
osoby prawne zawsze mają pełną
zdolność
do czynności prawnych!!!
Zdolność do czynności
prawnych
Zgodnie z art. 12 k.c. Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby,
które nie ukończyły lat trzynastu,
oraz
osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.
W zasadzie czynności prawne dokonane przez osobę nie mającą zdolności do
czynności prawnych są nieważne (wyj. art. 14 § 2 k.c.)
W imieniu osoby nie mającej zdolności do czynności prawnych, czynności tych
może dokonywać jedynie jej przedstawiciel ustawowy (rodzice, opiekun).
Przedstawiciel nie może dokonywać czynności, które zostały ustawowo
wyłączone, np:
1. sporządzenie i odwołanie testamentu (art. 944 k.c.),
2. przysposobienie dziecka (art. 114¹ k.r.o.),
3. uznanie dziecka (art. 73 k.r.o.)
Osoba niemająca zdolności do czynności prawnych nie ma też zdolności
procesowej!
Zdolność do czynności
prawnych
Zgodnie z art. 15 k.c. Ograniczoną zdolność do
czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli
lat trzynaście
oraz
osoby ubezwłasnowolnione częściowo.
Dodatkowo należy wskazać osoby, dla których
w toku postępowania sądowego
o ubezwłasnowolnienie ustanowiono doradcę tymczasowego.
Skutki dokonania czynności prawnych przez osoby mające
ograniczoną zdolność do czynności prawnych określają art.
17-22 k.c.
Zdolność do czynności
prawnych
Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może zaciągnąć
zobowiązanie lub rozporządzić swoim prawem, jeżeli jej przedstawiciel
ustawowy wyrazi zgodę (art. 17 k.c.).
W przypadku zawarcia umowy zobowiązującej lub rozporządzającej bez
zgody przedstawiciela ustawowego, nie mówimy o nieważności, lecz jej
skuteczności zawieszonej (niezupełnej, kulejącej, negotiorum claudicans).
Konwalidacja umowy może nastąpić przez potwierdzenie,
o którym mowa w art. 18 § 2 k.c.
„Potwierdzenie umowy” w rzeczywistości chodzi o potwierdzenie
oświadczenia woli złożonego przez osobę mającą ograniczoną
zdolność do czynności prawnych.
Odmowa potwierdzenia umowy doprowadzi do nieważności.
Potwierdzenie może złożone również w sposób domniemany, należy
pamiętać, iż potwierdzenie powinno być złożone w takiej formie, w jakiej
powinna być dokonana czynności
Zdolność do czynności
prawnych
Potwierdzenie przewidziane w art. 18 §
1 k.c. nie ma zastosowania w sytuacji,
gdy na dokonanie czynności prawnej
przez osobę mającą ograniczoną
zdolność do czynności prawnych
potrzebna jest zgoda sądu.
np.: małoletni zawiera umowę
sprzedaży odziedziczonej
nieruchomości
Zdolność do czynności
prawnych
Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych:
1. może zawierać umowy należące do umów powszechnie
zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia
codziennego,
2. może rozporządzać swoim zarobkiem, chyba że sąd
opiekuńczy z ważnych powodów inaczej postanowi (np.:
postanowienie sądu opiekuńczego o zakazie
przeznaczania środków na alkohol, narkotyki),
3. może zarządzać rzeczami oddanymi mu do do
swobodnego użytku (wyj. czynności prawne, dla których
dokonania nie wystarcza zgoda przedstawiciela
ustawowego),
4. nie może dokonywać czynności jednostronnych, do
której ustawa wymaga zgody przedstawiciela
ustawowego (nie dotyczy np.: sporządzenia czy odwołania
testamentu)
Zdolność do czynności
prawnych
Zgodnie z art. 11 k.c. Pełną zdolność do
czynności prawnych nabywa się z chwilą
uzyskania pełnoletniości.
Aby mieć pełną zdolność do czynności
prawnej należy być pełnoletnim
(pełnoletniość można uzyskać przed
ukończeniem 18 roku życia, o ile kobieta
wstąpi w związek małżeński)
oraz
nie może być osobą ubezwłasnowolnioną
całkowicie.
Osoby prawne
Istota osoby prawnej
Polega na tym, że jest ona jednostka organizacyjną, która z
mocy przepisu ustawy została wyposażona w zdolność prawną i
w związku z tym może być podmiotem stosunków
cywilnoprawnych.
Art. 33 kc przesądza o tym, iż podmiotowość prawna jest cechą
normatywną nadawaną osobom prawnym przez ustawodawcę.
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych jest w
zasadzie nieograniczona.
Wyjątki: nie może być podmiotem stosunków rodzinnych i
prawa spadkowego, np.: osoba prawna nie może zawrzeć
związku małżeńskiego, sporządzić testamentu, dziedziczyć
spadku z mocy ustawy z wyj. Skarbu Państwa, dodatkowo nie
może być podmiotem służebności osobistej.
Osoby prawne
Odpowiedzialność osób
prawnych
Ze zdolnością prawną osób prawnych
łączy się odpowiedzialność za
zobowiązania oraz czyny
niedozwolone (art. 416 n).
Skarb Państwa
Podstawę prawną istnienia i działania Skarbu Państwa jako osoby prawnej stanowi
przede wszystkim art. 34 kc, zawierający pewną definicję Skarbu Państwa.
Zachodzi pewna tożsamość pomiędzy pojęciem Państwo i Skarb Państwa w znaczeniu
potocznym.
O Skarbie Państwa jako osobie prawnej możemy mówić wówczas, gdy Państwo
jako fiskus, wykonuje za pomocą swoich jednostek organizacyjnych mniemających
osobowości prawnej (stationes fisci) swoje zadania społeczne i gospodarcze
(dominium), pozbawione charakteru publicznoprawnego (władczego), a więc gdy
występuje w stosunkach cywilnoprawnych o charakterze majątkowym z innymi
podmiotami prawnymi na zasadzie równorzędności (partnerstwa).
Skarb Państwa stanowi scalony o jednolitym charakterze podmiot >>>niezależnie od
liczby wskazanych w pozwie i orzeczeniu jednostek stroną jest zawsze Skarb Państwa,
a nie wskazane jednostki. (I CKN 1148/97, SN z 11 maja 1999 r.)
Czy postępowanie przed sadem będzie nieważne, jeśli w postępowaniu sądowym
Skarb Państwa będzie reprezentowany tylko przez niektóre jednostki organizacyjne, z
których działalnością wiąże się dochodzone roszczenie?
Działając w charakterze imperium (w charakterze władzy) Państwo nie wkracza w
stosunki cywilnoprawne.
Skarb Państwa jest osobą prawna nie mającą organów ani siedziby!!!
Osoby prawne
Wyróżniamy:
Państwowe
osoby prawne
Komunalne
Osoby prawne
Inne osoby prawne
Osoby prawne
• Państwowe osoby prawne:
• Powstanie ich regulują ustawy
ustrojowe.
• Są nimi, m.in.: agencje,
przedsiębiorstwa państwowe
>>>prawo do pobierania dywidendy
traktowane jako pożytki, a nie podatki
(ustawa o przedsiębiorstwach
państwowych)
Osoby prawne
Komunalne osoby prawne:
Podstawa prawna: ustawa o samorządzie gminnym i
konstytucja.
Podmioty mienia komunalnego: gminy i utworzone przez nie
spółki lub zakłady budżetowe (art. 2 ustawy o gospodarce
komunalnej z 20 grudnia 1996 r., Dz.U. z 1997 r., Nr 9, poz. 43).
Podkreślić należy, że utworzone przez gminę spółki, oraz takie
do których gmina przystąpiła są samodzielnymi osobami
prawnymi, odrębnymi od gminy jako jednostki samorządu
terytorialnego.
Komunalne osoby prawne mają – z mocy ustawy – ograniczoną
zdolność prawną, mogą prowadzić działalność wykraczającą
poza działalność użyteczności publicznej tylko wtedy, gdy jest to
określone w odrębnych przepisach.
Osoby prawne
Inne osoby prawne
Spółdzielnie
Spółki handlowe: S.A. Sp. z o.o.
Osoby Prawne wyznaniowe (kościół,
inny związek wyznaniowy
Ułomne osoby prawne
Jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej
Wspólnota mieszkaniowa właścicieli
wyodrębnionych lokali (art. 6 ust. o wł.lok))
Spółki prawa handlowego osobowe
Spółki prawa handlowego kapitałowe w organizacji
Spółka cywilna nie ma zdolności prawnej w
zakresie prowadzonej przez nią działalności!!!
Osoby prawne
Art. 35 k.c.
ustawa o Polskiej Akademii Nauk,
ustawa o Narodowym Banku Polskim,
ustawa o przedsiębiorstwach
państwowych,
prawo spółdzielcze.
Osoby prawne
Wpisy do rejestrów spełniają doniosłą rolę (art.. 37 k.c.):
•
- pozwala organowi rejestrującemu na dokonanie kontroli, czy dana
osoba prawna powstała zgodnie z obowiązującymi przepisami;
•
- przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa obrotu
cywilnoprawnego.
•
Nie podlegają obowiązkowi wpisu do rejestru: gminy, większość
kościelnych wyznaniowych jednostek organizacyjnych.
•
Krajowy Rejestr Sądowy:
•
rejestr przedsiębiorstw,
•
rejestr stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i
zawodowych, fundacji, oraz publicznych zakładów opieki
zdrowotnej;
•
rejestru dłużników niewypłacalnych.
Osoby prawne
• Art. 38 kc
• Teoria organów osoby prawnej
• - organ składa się z osób fizycznych, które zgodnie z przepisami
określającymi ustrój danej osoby prawnej reprezentują ją;
• - ma zastosowanie przy ustalaniu dobrej lub zlej wiary. (do
przyjęcia złej wiary osoby prawnej nie musi być wykazana u
wszystkich członków, wystarczy, ustalenie złej wiary u jednej z
tych osób)
• Osoba prawna działająca
• Orzecznictwo.
• Czynność prawna dokonana przez osoby fizyczne wchodzące w
skład organu osoby prawnej, ale z przekroczeniem jego
kompetencji, nie może wywołać skutków dla tej osoby prawnej i
jako sprzeczna z art.38 kc jest nieważna.
• Organ osoby prawnej nie może być w zasadzie druga stroną
czynności prawnej dokonanej przez osobę prawną.