TEMAT: BUDOWA I
FUNKCJA NARZĄDÓW
SŁUCHU

Opracowała: Anna Kosieradzka

UCHO /AURIS, OTOS/ -
ROLA



UCHO – narząd zmysłu słuchu i

równowagi – zamienia drgania fal

dźwiękowych na określone

wrażenia, które uświadamiamy

sobie jako

dźwięki.



Słuch jest obok wzroku drugim

podstawowym zmysłem

umożliwiającym orientację w

otoczeniu i przystosowanie się do

niego.

UCHO



Właściwe receptory
tworzące te narządy
są ukryte w głębi
czaszki

w kości

skroniowej

BUDOWA UCHA

Ucho ludzkie dzieli

się na trzy
części:



ucho
zewnętrzne,



ucho środkowe i



ucho
wewnętrzne.

Ucho zewnętrzne



Ucho zewnętrzne
składa się z

małżowiny

usznej

oraz z

przewodu

słuchowego
zewnętrznego.

Ucho zewnętrzne

Małżowina uszna

(auricula)



Jest wydłużoną,

powyginaną płytką,

ustawioną w stosunku do

powierzchni czaszki pod

kątem 25 do 45

0



Zbudowana jest

z

elastycznej chrząstki i

dolnej części zwanej

płatkiem usznym

,

utworzonym głównie z

tkanki tłuszczowej i

otoczonym ściśle skórą.

Ucho zewnętrzne

Małżowina uszna –

rola



Chwytanie fal
dźwiękowych i
kierowanie ich do ucha
środkowego

Kształt małżowiny usznej człowieka
wykazuje dużą zmienność indywidualną i
może służyć za cechę rozpoznawczą.

Ucho zewnętrzne

Pourazowa amputacja małżowiny usznej Sztuczna małżowina uszna zaczepiona

na tytanowych implantach.

Ucho zewnętrzne

Przewód słuchowy

zewnętrzny



Ma kształt rury i

rozciąga się od płatka

usznego do błony

bębenkowej.



U dorosłych ma długość

2,5 cm



Zewnętrzna 1/3

przewodu zbudowana

jest z chrząstki, a

wewnętrzne 2/3

zbudowane jest z kości

(część kości skroniowej)

Ucho zewnętrzne



Cd. Przewód słuchowy

zewnętrzny



Skóra pokrywająca część chrząstkową

przewodu jest wyposażona w

gruczoły woskowinowe i łojowe,

których wydzieliny mieszając się ze

złuszczającym nabłonkiem tworzą

tzw.

Woskowinę.

Ucho zewnętrzne



Cd. Przewód słuchowy
zewnętrzny



Gromadząca się w
przewodzie słuchowym

woskowina

może

zamknąć jego światło i
spowodować znaczne
osłabienie słuchu.

Ucho zewnętrzne



Cd. Przewód słuchowy
zewnętrzny



W przewodzie wyrastają niezbyt
liczne włosy, których ilość zwiększa
się u starszych mężczyzn.



Skóra pokrywająca przewód kostny
jest znacznie cieńsza i z reguły nie
posiada gruczołów

BŁONA BĘBENKOWA
(membrana tympani)



BŁONA BĘBENKOWA

– stanowi granicę

pomiędzy uchem zewnętrznym a
środkowym.



Oglądana przez

otoskop

ma kształt

owalnej tarczy, o zabarwieniu
perłowoszarym, o wymiarach średnio
7x9 mm.

BŁONA BĘBENKOWA



błona bębenkowa
może działać jak
membrana w
mikrofonie odbierając
drgania dźwiękowe i
przenosząc je

BŁONA BĘBENKOWA



Wewnętrzna
powierzchnia błony
bębenkowej pokryta
jest bł. śluzową



Bł. bębenkowa może
pęknąć w przebiegu
zapalenia ucha
środkowego lub w
wyniku działania
wysokiego ciśnienia.

Perforacja błony bębenkowej

Ucho zewnętrzne



W celu obejrzenia
błony bębenkowej

otoskopem

podciąga

się małżowinę do góry
i do tyłu, dzięki czemu
krzywizny
wyprostowują się ,
umożliwiając wgląd
do głębszej części
przewodu.

Ucho środkowe

Ucho środkowe jest jamą

wypełnioną powietrzem, składa
się z:



jamy bębenkowej,



kosteczek słuchowych i



trąbki słuchowej (Eustachiusza).

Ucho środkowe



Jama bębenkowa



Jama bębenkowa

(e)

–

jest to wąska
szczelinowata
przestrzeń, położona
pomiędzy błoną
bębenkową a
błędnikiem.

Ucho środkowe



Jama bębenkowa



Od przodu Jama
bębenkowa łączy się
przez trąbkę
słuchową z gardłem,

Ucho środkowe



Jama bębenkowa



od tyłu zaś – z
przestrzeniami
pneumatycznymi
wyrostka
sutkowatego kości
skroniowej.

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe



Kosteczki słuchowe

znajdują się w

jamie bębenkowej, są zrośnięte z błoną
bębenkową.

Rola



Przewodzą dźwięki w postaci wibracji z
błony bębenkowej do okienka owalnego
ucha zewnętrznego.

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe

Są 3 kosteczki słuchowe:



młoteczek,



kowadełko



i strzemiączko.

Kosteczki słuchowe

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe



Młoteczek

(malleus)



Największa z trzech
kosteczek słuchowych dł. Ok.
8mm; długa rękojeść
młoteczka łączy się z
wewnętrzną powierzchnią
błony bębenkowej

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe



Kowadełko (incus)

– ma duży

zaokrąglony trzon, który łączy się
stawem z głową młoteczka

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe



Strzemiączko (stapes)

- najmniejsza

kość w organizmie człowieka, ma
jedynie 3mm. Głowa strzemiączka
łączy się z kowadełkiem.

Ucho środkowe



Kosteczki słuchowe



Wszystkie trzy kosteczki
połączone są ze sobą więzadłami ,
ich ruchy modulują dwa mięśnie:
strzemiączkowy i napinający błonę
bębenkową.

Ucho środkowe



Trąbka słuchowa
(Eustachiusza)

-tuba

auditiva



Łączy jamę
bębenkową z gardłem



Długość jej wynosi 35-
38mm.

Ucho środkowe



Trąbka słuchowa



Przy ruchu połykania ujście
gardłowe trąbki otwiera się
wentylując ucho środkowe i
wyrównując ciśnienie w nim z
ciśnieniem atmosferycznym

Ucho wewnętrzne



Ucho wewnętrzne (błędnik)

to

skomplikowana, trzyczęściowa
komora kostna, zawierająca
błoniaste elementy wypełnione
śródchłonką (endolimfą).

Ucho wewnętrzne

Ucho wewnętrzne

składa się z:



przedsionka,



kanałów
półkolistych i



ślimaka.

Ucho wewnętrzne



W tej części ucha znajdują się
narządy odpowiedzialne za

równowagę

(przedsionek i kanały

półkoliste) i

słuch

(ślimak).

Ucho wewnętrzne



Przedsionek przylega do ucha

środkowego, zawiera woreczek i

łagiewkę



Kanały półkoliste odchodzą od

przedsionka, zawierają przewody

półkoliste. Człowiek ma 3 kanały

półkoliste.

Ucho wewnętrzne



Ślimak to spiralny kanał zwinięty
jak muszla ślimaka.



We wnętrzu ślimaka znajduje się
narząd ślimakowy

(narząd

Cortiego)–

zawiera receptory

słuchowe

Droga fali dźwiękowej:



Fale dźwiękowe zbierana

przez małżowinę uszną

przechodzą przez

przewód słuchowy

zewnętrzny i wprawiają

w drgania błonę

bębenkową. Błona

bębenkowa przekazuje

drgania na kosteczki

słuchowe.



Ostatnia kosteczka –

strzemiączko przekazuje

drgania membranie, która

powoduje przemieszczenie

limfy wypełniającej błędnik.

W komórkach receptorowych

narządu ślimakowego fale

dźwiękowe zostają

przekształcone w impuls

elektryczny, który jest

przekazywany nerwem

słuchowym do ośrodków

słuchu w korze mózgowej.

Tam powstaje wrażenie

słuchowe odebranego

dźwięku.

Otorhinolaryngologia



Otorhinolaryngologia

zajmuje się

fizjologią, rozpoznawaniem i leczeniem

chorób ucha (z grec. oros, otos -

ucho

),

nosa (z grec. rhinos -

nos

), gardła (z

grec. pharyngos -

gardło

) i krtani ( z

grec. laryngos -

krtań

)



Potoczna nazwa tej dziedziny medycyny

to

otolaryngologia

lub jeszcze częściej

używana -

laryngologia

.

Badanie słuchu



Badanie słuchu (badanie

audiologiczne)

Badanie słuchu może być badaniem

subiektywnym lub obiektywnym.



Badanie subiektywne

polega na

potwierdzeniu przez pacjenta słyszenia

poszczególnych dźwięków podawanych

przez badającego.



Badanie obiektywne

polega na

rejestracji potencjałów elektrycznych w

układzie nerwowym (pniu i korze

mózgu) powstających pod wpływem

bodźców akustycznych.

Badanie słuchu



Audiometria - jest to
jedna z podstawowych
metod stosowanych w
audiologii służąca do
badania słuchu. Jest
metodą diagnostyczną
pozwalającą wykryć
istniejący niedosłuch
lub głuchotę u chorego.

Badanie narządu
równowagi



Badanie narządu równowagi



Badanie narządu równowagi to badanie

przedmiotowe polegające na sprawdzeniu i

ocenie prób równowagi (Romberga, chodu,

mijania, wskazywania) i ocenie oczopląsu

samoistnego spoczynkowego, położeniowego



Badanie czynnościowe polega na

podrażnieniu przedsionka bodźcem

kinetycznym lub kalorycznym. Obserwuje się

i ocenia występujący po podrażnieniu

oczopląs.

uszkodzenie błędnika

Definicja choroby



Jest to schorzenie polegające na nagłym,

jednostronnym upośledzeniu czynności

przedsionka cechujące się objawami opisanymi

poniżej.

Objawy



(oczopląs, zawroty, nudności i wymioty), ból

głowy.

Natężenie dźwięku



Poziom natężenia dźwięku

mierzy się za pomocą jednostek

umownych –

decybeli (dB).



Maksymalne natężenie dźwięku

wynosi 140 dB. Dźwięki o

natężeniu powyżej tej wartości

poza wrażeniem słuchowym

wywołują również czucie bólu

związane z uszkodzeniem

narządu spiralnego.

Wykres przedstawiający skalę natężenia
dźwięku w decybelach: