Budowa ucha:

1) Ucho zewnętrzne
2) Ucho środkowe
3) Ucho wewnętrzne

a) Elementy odpowiedzialne za

słuch

b) Elementy odpowiedzialne za

równowagę

Ucho zewnętrzne:

-Małżowina uszna – fałd skórny rozpięty na
elastycznym rusztowaniu z tkanki chrzęstnej. Kształt
dostosowany jest do zbierania fal dźwiękowych i
kierowaniu ich do przewodu słuchowego
zewnętrznego.
-Przewód słuchowy zewnętrzny – kanał
doprowadzający fale dźwiękowe do błony bębenkowej
dł. 26-30mm i średnicy ok. 7mm Jest on zbudowany z
tkanki chrzęstnej pokrytej od wewnątrz skórą,
zawierającą gruczoły woskowinowe, których
zadaniem jest wydzielanie woskowiny oraz włosków
rozprowadzających woskowinę. Na jego końcu
znajduje się błona bębenkowa.

Ucho środkowe

-Błona bębenkowa - błona oddzielająca przewód słuchowy
zewnętrzny od ucha środkowego, zamienia fale dźwiękowe w
drgania mechaniczne, pobudzając kosteczki słuchowe.
-Trzy kosteczki słuchowe - młoteczek, kowadełko, strzemiączko.
Młoteczek z jednej strony łączy się z błoną bębenkową, a z drugiej
strony łączy się z kowadełkiem, kowadełko ze strzemiączkiem, a ono
z kolei łączy się z błoną okienka owalnego. Ich zadaniem jest
wzmocnienie drgań błony bębenkowej i doprowadzenie ich do ucha
wewnętrznego. Istotną rolę odgrywają tu dwa mięśnie - napinacz
błony bębenkowej, który przy rozluźnieniu osłabia drgania zbyt
mocnych dźwięków oraz mięsień strzemiączkowy mający
analogiczną rolę.
-Trąbka słuchowa (trąbka Eustachiusza) - kanał łączący ucho
środkowe z gardłem, o długości ok. 35 mm. Normalnie jest
zamknięta, ale może się otworzyć w celu wyrównania ciśnienia
powietrza w uchu.

Ucho wewnętrzne:

To najbardziej skomplikowany odcinek narządu słuchu. Składa się
ono z przestrzeni wewnątrz kości czaszki, zwanych błędnikiem
kostnym. W jego wnętrzu mieści się błędnik błoniasty wypełniony
płynem. Część błędnika przylegającego do ucha środkowego to
przedsionek. Łączą się z nim ślimak i kanały półkoliste. Kanały
półkoliste służą do rejestrowania zmian położenia ciała. Są
narządem zmysłu równowagi. Ucho wewnętrzne: - ślimak

- trzy kanały półkoliste
- nerw słuchowy

Elementy odpowiedzialne za

słuch:

-Okienko owalne (przedsionka) - błona stykająca się bezpośrednio
ze strzemiączkiem, ułatwiająca przejście drgań z ucha środkowego
do wnętrza ślimaka. Drgania przechodzą do schodów przedsionka,
czyli zewnętrznej komory ślimaka.
-Okienko okrągłe (ślimaka) - błona nie stykająca się z zewnątrz z
żadną z kostek, ale również mogąca przekazywać drgania do
wnętrza ślimaka. Stanowi wyłom stykający się ze schodami ślimaka
(środkowa komora ślimaka).
-Ślimak - najważniejsza część ucha wewnętrznego, z wyglądu
przypominająca muszlę ślimaka. Jest to długi, zwężający się kanał
kostny, zwinięty spiralnie i wypełniony w całości płynem, w którym
zawieszone są otolity (kryształki CaCO3). W środku przedzielony jest
dwoma błonami - błoną podstawową i błoną Reisnera (inaczej
przedsionkową). Dzielą one ślimaka na trzy komory nazywane
schodami przedsionka, ślimaka i bębenka. Wewnątrz schodów
ślimaka znajduje się narząd Cortiego, który zamienia pobudzenia
znajdujących się na nim rzęsek w impulsy nerwowe. Zniszczenie
narządu Cortiego powoduje całkowitą głuchotę.

Elementy odpowiedzialne za

równowagę:

-Błędnik błoniasty - worek łącznotkankowy o zawiłym kształcie
znajdujący się we wnętrzu błędnika kostnego zawieszony w
przychłonce i wypełniony śródchłonką. Znajdują się w nim właściwe
receptory słuchu i równowagi. W błędniku wyróżniamy następujące
części: błędnik przedsionkowy i ślimakowy.

Budowa błędnika przedsionkowego:

łagiewka - wewnątrz otolity odbierające wrażenia związane z
położeniem głowy, stanowi podstawę kanałów półkolistych
woreczek
przewody półkoliste - dostarczają informacje o ruchach głowy,
biegną w kanałach półkolistych
przewód łagiewkowo-woreczkowy
przewód śróchłonki