Sprawność fizyczna w
Sprawność fizyczna w
społeczeństwach
społeczeństwach
pierwotnych
pierwotnych
Sylwia Idziorek
Sylwia Idziorek
Paweł Okulewicz
Paweł Okulewicz
Anna Urbanowicz
Anna Urbanowicz
Co to jest sprawność
Co to jest sprawność
fizyczna?
fizyczna?
•
Sprawność fizyczna to pozytywny wskaźnik
zdrowia, świadczący o stopniu zaradności
ruchowej człowieka.
•
Obejmuje
– szybkość,
– zwinność,
– zręczność,
– wytrzymałość.
Znaczenie sprawności
Znaczenie sprawności
fizycznej
fizycznej
•
Pogorszenie możliwości motorycznych
organizmu jest oznaką zmniejszenia
przydatności człowieka w stosunku do ogółu.
•
Utrzymanie wysokiego poziomu sprawności
w wieku młodzieńczym i dojrzałym
– zwalnia procesy starzenia organizmu,
– wpływa korzystnie na odporność, procesy
metaboliczne, hormonalne,
– zapobiega otyłości.
Wydolność fizyczna a trening
Wydolność fizyczna a trening
fizyczny
fizyczny
•
Wydolność fizyczna, zdolność organizmów
do wykonywania określonych czynności
bez objawów zmęczenia, w znacznej
mierze zależy od sprawności układu
krwionośnego i oddechowego, wieku, płci i
budowy morfologicznej, ale najbardziej
modyfikującym ją czynnikiem jest trening
fizyczny.
Znaczenie sprawności u ludzi
Znaczenie sprawności u ludzi
pierwotnych
pierwotnych
•
U ludzi pierwotnych sprawność fizyczna
człowieka miała ogromne znaczenie w walce o
zdobywanie pożywienia i w obliczu ciągłych
zagrożeń.
•
Człowiek pierwotny musiał być silny, sprawny,
zdrowy, czyli odporny na choroby i zmienny
klimat oraz czujny i orientujący się w terenie.
•
Sprawność była ważna w życiu, tym bardziej,
iż narzędzia, którymi posługiwał się człowiek w
celu zdobywania pożywienia i obrony były
bardzo prymitywne.
Model kobiety i mężczyzny
Model kobiety i mężczyzny
•
W społeczeństwach pierwotnych panował
model kobiety matki i mężczyzny
łowczego-wojownika i każda z tych grup
miała określone role:
– jedynie silni i „wysportowani” mężczyźni mogli
zapewnić wyżywienie (udane łowy) a także
odeprzeć atak ze strony wrogich plemion lub
innego drapieżnika.
– Kobiety musiały być wytrzymałe i silne by móc
rodzić dzieci, zajmować się domem, uprawami
czy chociażby chodzeniem po wodę.
Polowanie na mamuta
Polowanie na mamuta
Wartość człowieka w
Wartość człowieka w
społeczeństwie pierwotnym
społeczeństwie pierwotnym
•
Miarą ważności człowieka w pierwotnych
społeczeństwach była jego użyteczność co
równa się sprawności fizycznej.
•
Niesprawni fizycznie już od początków
dziejów byli wyrzutkami, którym nie
poświęcano żadnej uwagi czy troski, gdyż
nie dawali żadnej korzyści dla plemienia.
Często uznawani byli za zły omen, co
często skutkowało w wypędzenie lub
zabicie takiej osoby.
Wychowanie młodych
Wychowanie młodych
pokoleń
pokoleń
•
Młody człowiek w społeczeństwach
prymitywnych był wychowywany i uczony
poprzez naśladowanie starszych.
•
Uczył się tych czynności, które były
niezbędne w twardych warunkach życia,
czyli: myślistwa, jazdy konnej, pływania,
biegu, posługiwania się bronią, ale także
pląsów, przeskakiwania przez ognisko,
gdyż czynności te związane były z różnymi
obrzędami kultowymi.
Proces inicjacji
Proces inicjacji
•
Znana jest rozwinięta w społecznościach
prymitywnych instytucja inicjacji,
polegająca na wprowadzaniu młodych
chłopców przez starszyznę w tajniki życia i
rytuały plemienne.
•
Inicjacja odbywała się często w surowych
leśnych warunkach, w odosobnieniu.
•
Wprowadzanie młodzieży w życie dorosłych
odbywało się różnie w różnych starożytnych
państwach.
Znaczenie sprawności fizycznej
Znaczenie sprawności fizycznej
w starożytnym Egipcie
w starożytnym Egipcie
•
W Egipcie cywilizacja rozwinęła się
głównie dzięki położeniu tego państwa nad
życiodajną rzeką Nil.
•
Starożytni Egipcjanie odznaczali się
tężyzną fizyczną, o czym świadczą
zachowane płaskorzeźby.
•
Również kobiety były smukłe i
wysportowane. Wśród dziewcząt popularne
były gry w piłkę, przerzucanie piłki rękami
Wysportowana Egipcjanka
Wysportowana Egipcjanka
Gra Egipcjanek w piłkę
Gra Egipcjanek w piłkę
Sporty w starożytnym
Sporty w starożytnym
Egipcie (1)
Egipcie (1)
•
W starożytnym Egipcie popularne były
walki na kije, ćwiczenia atletyczne a także
zapasy.
•
Jednym z elementów uroczystości
dworskich były wyścigi rydwanów oraz
strzelanie z łuku.
•
Uprawiano także podnoszenie ciężarów
(worki z piaskiem) oraz boks a także
pływanie i wioślarstwo.
Sporty w starożytnym
Sporty w starożytnym
Egipcie (2)
Egipcie (2)
•
W starożytnym Egipcie istniały szkoły
wojskowe, w których chłopców uczono
przede wszystkim sztuk walki ale także
tańców wojennych, które później
upowszechniały się i wśród ludności cywilnej.
•
Starożytni Egipcjanie do mistrzostwa
doprowadzili sztukę pływania.
•
Istnieją przypuszczenia, że w starożytnym
Egipcie odbywały się zawody sportowe, w
których brali udział zawodnicy także z innych
krajów, nie tylko z Egiptu.
Sporty walki w starożytnym
Sporty walki w starożytnym
Egipcie
Egipcie
Starożytna Grecja
Starożytna Grecja
•
Starożytna Grecja dzieliła się na wiele
państw, z których największe to Ateny i
Sparta.
– Spartanie przygotowywali swoje dzieci i
młodzież przede wszystkim do służby
wojskowej,
– Ateńczycy szkolili dzieci pod okiem nauczyciela
ćwiczeń fizycznych w palestrze (boisko
sportowe) przygotowując młodzież raczej do
życia społecznego i publicznego.
Sporty starożytnej Grecji
Sporty starożytnej Grecji
•
Młodzież uprawiała musztrę wojskową, jazdę
konną, żeglarstwo, uczyła się posługiwania
bronią.
•
Uprawiano także pięciobój, który obejmował:
biegi, skoki, rzut dyskiem, oszczepem i zapasy.
•
Przeważnie co 4 lata odbywały się
starożytnych państwach greckich Igrzyska
Sportowe
– igrzyska w miejscowości Olimpia,
– igrzyska pytyjskie w Delfach
– igrzyska nemejskie w Nemei.
Sprawność fizyczna w
Sprawność fizyczna w
starożytnym Rzymie
starożytnym Rzymie
•
Młodzi rzymianie ćwiczyli ciało, gdyż
uważali, że sprawne ciało to najlepsze
zabezpieczenie na starość.
•
Podstawowe ćwiczenia to
– strzelanie z łuku,
– polowanie,
– rzucanie dzidą.
•
Rozpowszechnione było pływanie, które
było uznawane za sport o dużych walorach
zdrowotnych.
Sport starożytnego Rzymu
Sport starożytnego Rzymu
•
w Rzymie odbywały się
podobnie jak w państwach
greckich, igrzyska olimpijskie,
np. w Neapolu czy na Kapitolu.
•
W późniejszym okresie
cesarstwa rzymskiego
konkurencje sportowe na
igrzyskach zostały zastąpione
walkami gladiatorów,
niewolników szkolonych do
walk w specjalnych koszarach.
Sprawność fizyczna w
Sprawność fizyczna w
starożytnych Indiach
starożytnych Indiach
•
Hindusi wielką wagę przywiązywali do
czystości ciała, myli ręce i zęby przed każdym
posiłkiem.
•
Hindusi stosowali także specyficzne techniki
masażu jako środek leczniczy i usprawniający.
•
Ćwiczenia fizyczne uprawiane były głównie w
celu usprawnienia organizmu dla obronności
kraju.
•
Ćwiczono powożenie rydwanów, jazdę na
słoniach a także strzelanie z łuku, używanie
dzid, mieczy i toporów.
Sporty starożytnych Indii
Sporty starożytnych Indii
•
Ze sportów
starożytnych Indii,
znane były zapasy.
•
Popularny był
również taniec.
Sprawność fizyczna w
Sprawność fizyczna w
starożytnych Chinach
starożytnych Chinach
•
W Chinach dzieci i młodzież uprawiały: gry i
zabawy, łucznictwo, tańce, rytmikę, muzykę.
•
Powszechne było także pływanie: dziecko
oswajało się z wodą w wieku 7 lat, w wieku 10
lat już dobrze pływało a wieku lat 15
nurkowało;
•
Chińczycy znali również od dawna gimnastykę,
która nazywała się Kong Fou /czytaj: Kung Fu/.
Ćwiczenia te służyły wszechstronnemu
rozwojowi organizmu i zwiększeniu odporności.
Sporty uprawiane przez
Sporty uprawiane przez
starożytnych chińczyków (1)
starożytnych chińczyków (1)
•
Sporty w Chinach przygotowywały
młodzież do służby wojskowej i życia w
grupie.
•
Była to
– jazda na rydwanach,
– łucznictwo,
– rzut kamieniem, oszczepem,
– ćwiczenia w posługiwaniu się kuszą.
Sporty uprawiane przez
Sporty uprawiane przez
starożytnych chińczyków (2)
starożytnych chińczyków (2)
•
Bardzo popularne były zapasy,
organizowane w formie występów
publicznych.
•
W połowie pierwszego tysiąclecia naszej
ery w Chinach upowszechnił się boks
określany ścisłym regulaminem.
•
Jednym z najstarszych sportów w Chinach
była piłka nożna, która początkowo była
wypełniona włosem, pokryta skórą, zszytą
z ośmiu skrawków.
Rola tańca w społeczeństwach
Rola tańca w społeczeństwach
pierwotnych
pierwotnych
•
Taniec w miarę rozwoju
społeczeństw pierwotnych, nie
tylko doskonalił swoją formę,
ale stanowił przejaw rozwoju
społecznego i duchowego;
•
wczesne fazy rozwoju wspólnot
pierwotnych wskazują na
magiczny charakter tańca,
polegający na naśladowaniu
przyrody żywej i nieożywionej.
Rozwój różnych form tańca
Rozwój różnych form tańca
(1)
(1)
•
taniec, określany jako obrazowy lub
pantomimiczny, wykonywanego w kole
(otwartym kręgu) – stał się sposobem
wyładowania emocji i uzewnętrzniania uczuć;
•
dalszy rozwój społeczności pierwotnych
przynosi przeobrażenia czynności
naśladowczych w symboliczne, co przynosi
nową formę tańca - taniec popisowy
(gimnastyczny bez treści), eksponujący
zręczność, przyjemność i piękno ruchu;
Rozwój różnych form tańca
Rozwój różnych form tańca
(2)
(2)
•
Wkomponowanie tańca w sytuacje życia
codziennego, formuje kolejne jego
postacie:
– taniec wojenny,
– taniec religijny,
– taniec wegetacyjny (związany z czynnościami
rolniczymi, porami roku),
– tańce o charakterze epickim (np. w maskach
zwierzęcych).
Stymulujący wpływ tańca na
Stymulujący wpływ tańca na
organizm człowieka
organizm człowieka
•
Taniec jako przejaw aktywności ruchowej
człowieka stanowi środek doskonalący
sprawność fizyczną, koordynację ruchową.
•
Zawierając wiele elementów
gimnastycznych, taniec stanowi cenną dla
poprawy parametrów zdrowia fizycznego
formę ćwiczeń aerobowych, czyli takich,
które wykonywane są kosztem tlenu
dostarczanego przez krew do pracujących
mięśni.
KONIEC