KSZTAŁTOWANIE SPRAWNOŚCI

FIZYCZNEJ I ROZWOJU

MOTORYCZNEGO CZŁOWIEKA

BADANIA I TESTY SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ I

MOTORYCZNEJ CZŁOWIEKA

Test jest to odpowiednio skonstruowana, zobiektywizowana próba,

której wyniki ujmowane są ilościowo i stosowane w celu uzyskania

odpowiedzi na określone pytanie w wychowaniu fizycznym i sporcie –

poziomu rozwoju poszczególnych cech motorycznych, ogólnej

wydolności i sprawności fizycznej, umiejętności technicznych itp.

Najczęściej spotykaną i stosowaną metodą oceny sprawności

Najczęściej spotykaną i stosowaną metodą oceny sprawności
fizycznej

są testy.

Testy stwarzają możliwość obiektywnej oceny

sprawności motorycznej uczniów. Stanowią one również zachętę dla

uczniów, mobilizując ich do dalszej pracy.

Najczęściej stosowanymi miernikami sprawności fizycznej są testy:

J. Mydlarskiego, R. Trześniowskiewgo, L. Denisiuka,

Z. Chromińskiego a także Międzynarodowy Test Sprawności

Fizycznej.

Testy stwarzając szansę w miarę obiektywnej oceny poziomu
sprawności fizycznej uczniów, ułatwiają nauczycielowi dobieranie grup
ćwiczących w zależności od poziomu usprawnienia tych grup i
konstruowanie dla nich odpowiednich programów usprawnienia. Ułatwia
to prowadzenie lekcji wychowania fizycznego i czyni ją bardziej
efektywną.

Systematycznie prowadzone badania sprawności pozwalają określić jej
profil i uchwycić stan oraz tendencje w jej rozwoju i kształtowaniu u
jednostki, grupy, populacji, w różnych kategoriach wieku. Badania te
mogą ponadto ujawnić u testowanych osób ubytki zdrowia, ponieważ
zdolności motoryczne, zwłaszcza kondycyjne są czułe na niedomagania
organizmu. Obniżony poziom sprawności może być symptomem
wskazującym na procesy chorobowe zachodzące w organizmie osoby
testowanej.

Wyniki testów mogą być zachętą do świadomego sterowania poziomem
swojej sprawności, motywacją do jej poprawiania lub podtrzymywania
stając się tym samym doskonałym środkiem wychowawczym.

Testy ujawniając poziom motoryczny dzieci i młodzieży odzwierciedlają
jednocześnie warunki życia.



Europejski Test Sprawności Fizycznej - Eurofit

Nr próby: 1 Czynnik: Równowaga ogólna. Utrzymanie równowagi
stojąc na jednej nodze na belce.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany staje stopą na belce wzdłuż jej osi
podłużnej, chwyta za stopę nogi wolnej ugiętej w kolanie, drugą
ręką opiera się o nauczyciela. Próba zaczyna się /włączenie
czasomierza/, gdy badany przestanie korzystać z pomocy nauczyciela
i trwa do momentu utraty równowagi, np puszczenie trzymanej stopy
lub dotknięcie podłogi jakąś częścią ciała /zatrzymanie
czasomierza/. Po każdym upadku badany ponownie przyjmuje pozycję
wyjściową /sam lub z pomocą/. Maksymalna ilość podejść - 15 w ciągu
pierwszych 30 sekund.

Wynik testu:

Wynik testu: liczba prób potrzebna do utrzymania równowagi w staniu
na belce przez pełną minutę lub największa długość ustania przy 5
próbach w sekundach.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: belka o wymiarach: długość 50 cm, wysokość 4 cm,
szerokość 3 cm, pokryta materiałem o grubości nie większej niż 5mm.
Dwie podpórki zapewniające stabilność o wymiarach: długość 15 cm
szerokość 2cm.

RODZAJE TESTÓW SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ

Nr próby: 2 Czynnik: Szybkość ruchów ręki. Szybkie dotykanie
naprzemian dwóch odpowiednio rozstawionych krążków
wybraną /sprawniejszą/ ręką.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany staje przed stołem w lekkim rozkroku,
kładąc rękę mniej sprawną na prostokątnej płytce; rękę
sprawniejszą trzeba ułożyć skrzyżnie na przeciwległym krążku, po
czym należy możliwie szybko dotykać raz jednego, raz
drugiego krążka, dotykając je za każdym razem; badany wykonuje
łącznie 50 ruchów, czyli każdy z krążków dotyka 25 razy.

Wynik testu:

Wynik testu: z dwóch prób odnotowany jest rezultat lepszy, decyduje
czas potrzebny do dotknięcia każdego krążka 25 razy,
mierzony z dokładnością do 0,1 sekundy.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: stół z regulowaną wysokością (lub gimnastyczna
skrzynia), dwa gumowe krążki o średnicy 20 cm poziomo
przymocowane do stołu, których środki oddalone są od siebie o 80 cm,
płytka prostokątna o wymiarach 10x20 cm umieszczona
pośrodku między nimi, czasomierz.

Nr próby: 3 Czynnik: Gibkość. W pozycji siedzącej sięganie
rękami w przód tak daleko, jak to możliwe.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany w siadzie prostym sięga rękoma w przód
jak najdalej przesuwając linijkę po powierzchni skrzyni, na
której jest uprzednio przygotowana skala.

Wynik testu:

Wynik testu: z dwóch prób zapisywany jest lepszy rezultat; jeśli
badany sięgną 10cm poza palce stóp uzyskuje wynik 60 /50+10/
lub zapis tylko 10

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: skrzynia o długości 40cm, szerokość 45cm,
wysokość 35cm, wyskalowany blat skrzyni o długości 65cm wystaje na
odległość 25cm ponad boczną ściankę wyznaczającą szerokość skrzyni
i przeznaczoną do oparcia stóp, blat skrzyni zamocowany jest w ten
sposób, że wyrysowana na nim podziałka wskazuje wielkość 50 w
miejscu zetknięcia się stóp z powierzchnią skrzyni, linijka długości
około 30cm umieszczona luźno na powierzchni skrzyni prostopadle do
jej osi podłużnej
służąca do przesuwania rękoma w czasie wykonywania skłonu w przód.

Nr próby: 4 Czynnik: Siła eksplozywna.
Skok na odległość z pozycji stojącej.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany staje w niewielkim rozkroku ze stopami
ustawionymi przed linią startową, ugina kolana przenosząc
równocześnie ramiona dołem w tył, a następnie wykonuje zamach rękoma
w przód i odbijając się mocno nogami od podłoża wykonuje skok jak potrafi
najdalej, lądowanie następuje na obydwie stopy z utrzymaniem postawy
pionowej, próbę wykonuje się dwa razy.

Wynik testu:

Wynik testu: z dwóch skoków mierzonych do najbliższego śladu
pozostawionego przez piętę badanego ustalamy najdłuższy z
dokładnością do 1cm.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: taśma miernicza, twarde podłoże i dwa połączone
wzdłuż materace gimnastyczne.

Nr próby: 5 Czynnik: Siła statyczna.
Zaciskanie ręki z maksymalną siłą na dynamometrze.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany stoi w małym rozkroku, dynamometr ściśle
przylega do palców dłoni, ramię opuszczone wzdłuż tułowia tak, by ręka
nie dotykała ciała; ścisk dynamometru krótki z maksymalną siłą, drugie
ramie opuszczone swobodnie.

Wynik testu:

Wynik testu: z dwóch prób ręką silniejszą zapis wyniku lepszego
z dokładnością do 1kg.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: sprawdzone dynamometry -dla dzieci do 30kg,
-dla młodzieży do 90kg.

Nr próby: 6 Czynnik: Siła tułowia /wytrzymałość mięśni
brzucha/. Maksymalna liczba siadów z leżenia tyłem w ciągu 30
sekund.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: w siadzie nogi ugięte w stawach kolanowych
pod kątem 90 stopni,, stopy rozstawione na szerokość około 30cm,
ręce splecione na karku, partner w klęku między stopami leżącego
przyciska je do materaca; na sygnał badany z siadu przechodzi do
leżenia tyłem dotykając rękoma materaca i powraca do pozycji
siedzącej z łokciami do
przodu tak, aby dotknąć nimi kolan.

Wynik testu:

Wynik testu: liczba poprawnie wykonanych siadów z leżenia w
czasie 30 sekund

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: czasomierz, materac, partner.

Nr próby: 7 Czynnik: Siła funkcjonalna /wytrzymałość
mięśniowa ramion i barków/. Wytrzymanie zwisu o
ramionach ugiętych na drążku.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany staje na taborecie i chwyta drążek
nachwytem tak, aby ramiona były ugięte w stawach łokciowych, a
broda znajdowała się nad drążkiem nie dotykając go w trakcie próby.

Wynik testu:

Wynik testu: czas zwisu w sekundach od chwili usunięcia stóp z taboretu
do momentu, gdy oczy badanego znajdą się poniżej drążka.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: drążek poziomy umocowany na takiej wysokości, by
najwyższy z badanych mógł wykonać pełny zwis, materac, czasomierz,
taboret.

Nr próby: 8 Czynnik: : Szybkość biegowa, zwinność. Bieg
wahadłowy 10x5m z maksymalną szybkością i zmianami kierunku.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany na sygnał "start" biegnie jak najszybciej do
drugiej linii odległej o 5m i wraca przekraczając obydwie
linie stopami; odległość tą pokonuje 10 razy.

Nr próby: 9 Czynnik: Wytrzymałość krążeniowo-
oddechowa.
Wytrzymałościowy bieg wahadłowy. Test sprawności
krążeniowo-oddechowej rozpoczynający się krokiem
marszowym, a kończący szybkim biegiem (w trakcie
którego badani zmieniają kierunek), poruszają się między
dwoma odległymi o 20m liniami, zgodnie z szybkością
dyktowaną przez sygnał dźwiękowy z narastającą
częstotliwością; etap, na którym badany odpada jest
wskaźnikiem jego wytrzymałości krążeniowo oddechowej.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: czysta podłoga, czasomierz, taśma miernicza,
kreda, 4 gumowe stożki ustawione w odległości 120cm po dwa
na każdej z dwóch linii oddalonych od siebie o 5m.

Wynik testu:

Wynik testu: czas potrzebny do pokonania pełnych 10 odcinków
z dokładnością do 0,1 sekundy.

Wynik testu:

Wynik testu: ostatni zakończony etap po zatrzymaniu się
badanego ilości odcinków i czas trwania ostatniego etapu.

Sprzęt i pomoce:

Sprzęt i pomoce: sala gimnastyczna lub przestrzeń
wystarczająco duża aby wyznaczyć dystans 20-metrowy,
magnetofon, taśma z zapisem przebiegu próby.

Sposób wykonania:

Sposób wykonania: badany porusza się wzdłuż 20-metrowego
odcinka tam i z powrotem, szybkość poruszania kontrolowana
jest za pomocą rytmicznych dźwięków z magnetofonu, badany
porusza się tak, aby w momencie usłyszenia sygnału znajdował
się przy jednym lub drugim końcu 20-metrowego odcinka
(wystarczająca jest dokładność do jednego lub dwóch metrów);
dotyka stopą linii na końcu odcinka, zawraca i biegnie w
przeciwnym kierunku; początkowo prędkość jest mała lecz
stopniowo rośnie z każdą minutą; celem badanego jest jak
najdłuższe utrzymanie ustalonego rytmu podawanego z
magnetofonu; zatrzymuje się, gdy nie może dłużej utrzymać
ustalonego rytmu lub czuje się niezdolny do zakończenia
kolejnego jednominutowego okresu.

•

Test Chromińskiego

Bieg na 60 m ze startu niskiego.
Rzut piłką ciężką (3 kg) w tył ponad głową.
Bieg na dystansie 600 m (dziewczęta) i 1000 m (chłopcy).

Wyniki z proponowaną oceną.

Bieg na 60 m - dziewczęta

Klasa

Ocena

celująca

minimu

m (sek.)

Ocena

bardzo

dobra

minimu

m (sek.)

Ocena

dobra

minimu

m (sek.)

Ocena

dostatec

zna

minimu

m (sek.)

IV SP

V SP

VI SP

10,2
10,0

9,6

10,7
10,5

10,1

11,2
11,0

10,6

11,7
11,5

11,1

I G

II G

III G

9,4
9,3
9,2

9,9
9,8
9,7

10,4
10,3
10,2

10,9
10,8
10,7

Bieg na 60 m - chłopcy

Klasa

Ocena

celując

minimu

(sek.)

Ocena

bardz

dobra

minim

(sek.)

Ocena

dobra

minimum (sek.)

Ocena

dostateczna

minimum

(sek.)

IV SP

V SP

VI SP

9,9
9,6
9,2

10,3
10,1

9,7

10,7

10,6
10,2

11,1

11,0
10,7

I G

II G

III G

8,6

8,4
8,2

9,2

8,9
8,7

9,6

9,4
9,2

10,3

9,9
9,7

Rzut piłką ciężką (3 kg) - dziewczęta

Klasa

Ocena

celując

minimu

m (m)

Ocena

bardzo

dobra

minimu

m (m)

Ocena

dobra

minimu

m (m)

Ocena

dostat

eczna

minimu

m (m)

IV SP

V SP

VI SP

4,10

4,70

5,40

3,60

4,20

4,90

3,20

3,70

4,40

2,80

3,20

3,90

I G

II G

III G

6,00

6,70

6,80

5,50

6,20

6,40

5,00

5,70

6,00

4,50

5,20

5,60

Rzut piłką ciężką (3 kg) - chłopcy

Klasa

Ocena

celując

minimu

m (m)

Ocena

bardzo

dobra

minimu

m (m)

Ocena

dobra

minimu

m (m)

Ocena

dostat

eczna

minimu

m (m)

IV SP

V SP

VI SP

4,90
5,30

6,30

4,30
4,80

5,80

3,90
4,30

5,10

3,50
3,80

4,60

I G

II G

III G

7,30
8,80

9,60

6,70
8,20

9,10

6,10
7,60

8,50

5,50
7,00

7,90

Bieg na 600 m - dziewczęta

Klasa

Ocena

celując

minimu

(min)

Ocena

bardzo

dobra

minimu

(min)

Ocena

dobra

minimu

(min)

Ocena

dostat

eczna

minimu

(min)

IV SP

V SP

VI SP

2,12
2,10

2,05

2,43
2,41

2,36

3,04
3,02

2,57

3,23
3,21

3,16

I G

II G

III G

2,04
2,03

2,03

2,35
2,34

2,33

2,56
2,55

2,53

3,15
3,14

3,12

Bieg na 1000 m - chłopcy

Klasa

Ocena

celując

minimu

(min)

Ocena

bardzo

dobra

minimu

(min)

Ocena

dobra

minimu

(min)

Ocena

dostat

eczna

minimu

(min)

IV SP

V SP

VI SP

3,45
3,37

3,28

4,17
4,09

4,00

4,42
4,34

4,25

5,01
4,52

4,43

I G

II G

III G

3,20
3,10

3,02

3,50
3,45

3,35

4,15
4,05

3,50

4,35
4,25

4,17

•

Indeks Sprawności Fizycznej Zuchory

Szybkość

Szybkość - Szybki bieg w miejscu przez 10 sek. z wysokim
unoszeniem kolan i klaśnięciem pod uniesioną nogą. Liczymy
liczbę klaśnięć.

Skoczność

Skoczność - Skok w dal z miejsca. Odległość mierzy skaczący
własnymi stopami. (wynik zaokrągla się do "całej stopy")
Siła ramion - Zwis na drążku (może być np gałąź). Wykonywanie
ćwiczeń o narastającym stopniu trudności (patrz tabela).

Gibkość

Gibkość - Stanie w pozycji na baczność. Wykonanie ciągłym
powolnym ruchem skłonu tułowia w przód bez zginania nóg w
kolanach.

Siła mięśni brzucha

Siła mięśni brzucha - Leżenie tyłem, uniesienie NN tuż nad
podłożem.

Wykonywanie jak najdłużej ćwiczenia

Wykonywanie jak najdłużej ćwiczenia - "nożyce

poprzeczne".

Wytrzymałość

Wytrzymałość - Bieg ciągły - dwa warianty przeprowadzenia
próby: bieg w miejscu w tempie około 120 kroków na minutę -
mierzymy czas biegu, bieg na odległość - mierzymy przebiegnięty
dystans.

Punktacja w poszczególnych próbach.

Szybkość

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

12 klaśnięć

15 klaśnięć

minimalny 1 pkt

16 klaśnięć

20 klaśnięć

dostateczny 2 pkt

20 klaśnięć

25 klaśnięć

dobry 3 pkt

25 klaśnięć

30 klaśnięć

bardzo dobry 4 pkt

30 klaśnięć

35 klaśnięć

wysoki 5 pkt

35 klaśnięć

40 klaśnięć

wybitny 6 pkt

Skoczność

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

5 stóp

minimalny 1 pkt

6 stóp

dostateczny 2 pkt

7 stóp

dobry 3 pkt

8 stóp

bardzo dobry 4 pkt

9 stóp

wysoki 5 pkt

10 stóp

wybitny 6 pkt

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

zawis na wyprostowanych

rękach, wytrzymanie 3

sek.

zawis na wyprostowanych

rękach, wytrzymanie 5 sek.

minimalny 1

pkt

zawis na wyprostowanych

rękach, wytrzymanie 10

sek.

zawis na wyprostowanych

rękach, wytrzymanie 10 sek. dostateczny 2

pkt

zawis na jednej ręce,

wytrzymanie 3 sek.

zawis na wyprostowanych

rękach, podciągnięcie się

oburącz, tak aby głowa była

wyżej niż drążek,

wytrzymanie 3 sek.

dobry 3 pkt

zawis na jednej ręce,

wytrzymanie 10 sek.

zawis na wyprostowanych

rękach, podciągnięcie się

oburącz, tak aby głowa była

wyżej niż drążek,

wytrzymanie 10 sek.

bardzo dobry 4

pkt

zawis na wyprostowanych

rękach, podciągnięcie się

oburącz, tak aby głowa

była wyżej niż drążek,

wytrzymaj 3 sek.

zawis, podciągnięcie się

oburącz, wolne opuszczenie

jednej ręki, wytrzymanie 10

sek.

wysoki 5 pkt

zawis, podciągnięcie

się

zawis, podciągnięcie się

wybitny 6 pkt

Siła ramion

Gibkość

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

chwyt oburącz za
kostki

minimalny 1
pkt

dotknięcie palcami
obu rąk palców stóp

dostateczny 2
pkt

dotknięcie palcami
obu rąk podłoża

dobry 3 pkt

dotknięcie wszystkimi
palcami (obu rąk)
podłoża

bardzo dobry 4
pkt

dotknięcie dłońmi
podłoża

wysoki 5 pkt

dotknięcie głową
kolan

wybitny 6 pkt

Siła mięśni brzucha

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

10 sek

30 sek

minimalny 1 pkt

30 sek

1 min.

dostateczny 2 pkt

1 min.

1,5 min.

dobry 3 pkt

1,5 min.

2 min.

bardzo dobry 4 pkt

2 min.

3 min.

wysoki 5 pkt

3 min.

4 min.

wybitny 6 pkt

Wytrzymałość

Dziewczęta

Chłopcy

Punkty

1 min. 200 m

2 min. 400 m

minimalny 1
pkt

3 min. 500 m

5 min. 1000 m

dostateczny 2

pkt

6 min. 1000 m

10 min. 2000 m

dobry 3 pkt

10 min. 1500 m

15 min. 2500 m

bardzo dobry 4
pkt

15 min. 2000 m

20 min. 3000 m

wysoki 5 pkt

20 min. 2500 m

30 min. 4000 m

wybitny 6 pkt

Ocena uzyskanych punktów w stosunku do wieku ćwiczących.

Wiek

ucznia

Minimal

Dostate

czna

Dobra

Bardzo

dobra

Wysoka

Wybitn

6 lat

7 lat

8 lat

9-10

lat

11-12

lat

13-15

lat

16-18

lat

19-25

lat

Ww =

czas pracy w sekundach X 100

2 X (A + B + C)

•

Próba Harwardzka

Uczeń wchodzi na stopień (wysokość 46 cm dla dziewcząt i 51 cm
dla chłopców) w tempie 30 wejść na minutę w ciągu 5 minut. Po
zakończeniu próby, badany siedzi, a my wykonujemy mu 3
pomiary tętna w odcinkach 30 sekundowych w następujących
odstępach:

od 1' do 1'30" - wartość A
od 2' do 2'30" - wartość B
od 3' do 3'30" - wartość C

Otrzymane pomiary tętna podstawia się do wzoru:

(Ww - wskaźnik wydolności)

Uwaga!

W przypadku jeśli uczeń nie wykonywał ćwiczenia przez 300 sekund (5
minut) podajemy faktyczny czas przeprowadzania próby.

Punktacja za uzyskany wynik.

do 55 pkt - zła kondycja
56 - 64 pkt - słaba kondycja
65 - 79 pkt - przeciętna kondycja
80 - 89 pkt - dobra kondycja
pow. 90 pkt - bardzo dobra kondycja

• Test Coopera - bieg 12 min.

Test Coopera (czyt. test Kupera)– próba wytrzymałościowa
opracowana przez amerykańskiego lekarza Kennetha H. Coopera na
potrzeby armii USA w 1968 roku, polegająca na 12-minutowym
nieprzerwanym biegu. Obecnie jest szeroko stosowany do badania
sprawności fizycznej przede wszystkim sportowców.
Kenneth Cooper opracował zestaw ćwiczeń obejmujących bieg,
chód, pływanie i kolarstwo. Jednak to próba biegowa cieszy się
największą popularnością. Kondycję fizyczną, w zależności od wieku
i płci określa się na podstawie pokonanego dystansu.

Próba biegowa 12-minutowa powinna odbywać się na miękkiej nawierzchni,
najlepiej na tartanie na stadionie lekkoatletycznym. Odległości powinny być
wyraźnie zaznaczone co 100 m. Trzy poniższe tabele zawierają wyniki
uwzględniające wiek i płeć testowanej osoby. Sportowcy profesjonalni
podlegają ocenie w odmiennych (wyższych) kryteriach.

Test Coopera (13-20)

BARDZO

DOBRZE

ŚREDNIO

ŹLE

BARDZ

O ŹLE

13-14

M 2700+ m

2400-2700m

2200-2399m

2100-

2199m

2100-m

2000+ m

1900-200m

1600-1899m

1500-

1599m

1500-m

15-16

2800+ m

2500-2800m

2300-2499m

2200-

2299m

2200-m

2100+ m

200-2100m

1700-1999m

1600-

1699m

1600-m

17-20

3000+ m

2700-300m

2500-2699m

2300-

2499m

2300-m

2300+ m

2100-2300m

1800-2099m

1700-

1799m

1700-m

Test Coopera (20-50+)

Bardzo

dobrze

Dobrze

Średnio

Źle

Bardzo

źle

20-

M 2800+ m

2400–2800

2200–2399

1600–2199

1600- m

K 2700+ m

2200–2700

1800–2199

1500–1799

1500- m

30-

M 2700+ m

2300–2700

1900–2299

1500–1899

1500- m

K 2500+ m

2000–2500

1700–1999

1400–1699

1400- m

40-

M 2500+ m

2100–2500

1700–2099

1400–1699

1400- m

K 2300+ m

1900–2300

1500–1899

1200–1499

1200- m

50+

M 2400+ m

2000–2400

1600–1999

1300–1599

1300- m

K 2200+ m

1700–2200

1400–1699

1100–1399

1100- m

Test Coopera (sportowcy)

Bardzo

dobrze

Dobrze

Średnio

Źle

Bardzo

źle

Mężczyź

3700+ m

3400–3700

3100–3399

2800–3099

2800- m

Kobiety

3000+ m

2700–3000

2400–2699

2100–2399

2100- m

Test sprawności fizycznej przeprowadzony przez

Grzegorza Skuze w Technikum, Zespole Szkół Nr 3

w Wałczu oraz w Szkole w Szczecinie

CELE BADAŃ

Nauczyciel wychowania fizycznego, zanim wybierze
odpowiednie metody pomiarowe, musi ustalić, co chce mierzyć.
Wymaga to uprzedniego ustalenia celów i zadań, czyli postawienie
wyraźnego zadania szkoleniowego, którego rozwiązanie mogłoby być
ułatwione przez zastosowanie odpowiedniej metody pomiarowej.
Nauczyciel musi sobie odpowiedzieć na następujące pytania:

Jakie są cele i zadania programu wychowania fizycznego i co

należy osiągnąć?

Jakie środki i metody powinno się stosować, aby cele te

zrealizować i jak to zrobić?

Jakie metody i sposoby oceny efektywności programu

wychowania fizycznego będą niezbędne, jakie testy w tym

pomogą i udowodnią, iż cel został osiągnięty?

Celem pracy jest próba określenia poziomu rozwoju fizycznego
i sprawności motorycznej ogólnej dziewcząt w wieku dorastania z
II klas Technikum Handlowego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej
w Wałczu. Realizacja założonego celu opierać się będzie o
odpowiedzi udzielone na sformułowane pytania badawcze:

1. Jaki jest poziom rozwoju fizycznego dziewcząt w wieku
dorastania w szkole zawodowej i w technikum handlowym?

2. Jak kształtuje się poziom rozwoju motorycznego dziewcząt w
tych szkołach?

3. Czy istnieją różnice w poziomie rozwoju fizycznego dziewcząt
ze względu na rodzaj szkoły do której uczęszczają?

4. Czy istnieją różnice w poziomie rozwoju motorycznego
dziewcząt ze względu na rodzaj szkoły do której uczęszczają?

MATERIAŁ I METODA BADAŃ

Materiał badań

Badania zostały przeprowadzone w 2002 roku. Miejscem badań był

Zespół Szkół Zawodowych w Wałczu. Badaniami objęto 44

dziewczęta z Technikum Handlowego(23 osoby) i z Zasadniczej

Szkoły Zawodowej (21 osób). Obie grupy mają po trzy godziny

lekcyjne podstawowego programu nauczania wychowania

fizycznego. Uczennice z Technikum kształcą się w zawodzie

sprzedawca. Uczennice z Zasadniczej Szkoły Zawodowej kształcą się

w zawodach: kucharz, fryzjer, sprzedawca.

Test sprawności fizycznej wykonany został w sali gimnastycznej

oraz na boisku szkolnym po uprzednio przeprowadzonej rozgrzewce.

Badane uczennice obowiązywał strój sportowy.

Badania przeprowadzono w ciągu dwóch dni.

Metody badań:

Poziom rozwoju fizycznego oceniono na podstawie pomiaru
wysokości i masy ciała. Wysokość ciała mierzona była przy pomocy
wzrostomierza wysuwanego z kolumny wagi lekarskiej – tyłem do
kolumny. Badani mierzeni byli w pozycji stojącej, wyprostowanej,
kończyny górne opuszczone wzdłuż tułowia, kończyny dolne zwarte
piętami przy stopach lekko rozstawionych. Głowa ustawiona była
w płaszczyźnie frankfurckiej. Pomiarów dokonywano z dokładnością do
0,1 cm

Masa ciała określona została przy pomocy wagi lekarskiej
z dokładnością do 0,1 kg Uczniowie ważeni byli w stroju
gimnastycznym, bez obuwia.
Pomiary wykorzystano do określenia typów budowy ciała według
systemu Kretschmera. Stosując formułę podaną przez F. Curtiusa,
wykorzystano wskaźnik Rohrera.

• typ leptosomatyczny, który charakteryzuje wąska a wydłużona
budowa, mały ciężar ciała, jego wymiary długościowe wyraźnie
przeważają nad szerokościami, twarz i szyja wydłużona, klatka
piersiowa płaska i wąska, wąskie barki i miednica, kończyny są
smukłe i słabo umięśnione, ogólna budowa robi wrażenie bardzo
smukłej;

• typ atletyczny - charakteryzuje silnie rozwinięty kościec i
mięśnie, układ cech daje ogólnie silną budowę;

• typ pikniczny - cechuje drobny szkielet, słabo rozwinięte
umięśnienie, znaczna tendencja do tycia, twarz jest szeroka,
szyja krótka, klatka piersiowa szeroka i dobrze sklepiona, barki
miednica także szerokie, kończyny krótkie, w sumie osobnika
cechuje przysadzista budowa ciała.

W systemie typologicznym Kretschmera wyodrębnia się
trzy typy budowy ciała:

Formuła podana przez F. Curtiusa ma następującą postać:

• typ leptosomatyczny x – 1,27

• typ atletyczny

1,28 – 1,49

• typ pikniczny 1,50 – x

Wskaźnik Rohrera obliczono według wzoru:

Ciężar ciała [g] x 100%
X= Wysokość ciała [cm 3]

Do oceny sprawności fizycznej badanej grupy posłużono się:

MIĘDZYNARODOWYM

TESTEM SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ

Test składa się z 8 prób. Próby sprawności fizycznej zaleca się

przeprowadzić w ciągu 2 dni, przy czym próby l. 2, 3 w

pierwszym, 4, 5, 6, 7, 8 - w drugim dniu. Jeśli cały test

stosuje się w ciągu jednego dnia, wskazane jest, aby

wytrzymałość mierzyć na końcu. Ze sposobem wykonania

poszczególnych prób należy dokładnie zapoznać badanego,

bezpośrednio przed ich właściwym wykonaniem.

Badany powinien ćwiczyć w odpowiednim stroju (krótkie

spodenki, koszulka, tenisówki), po dokładnej rozgrzewce.

Wszystkie próby i ich pomiary muszą być przeprowadzone

ściśle według instrukcji.

SPOSÓB WYKONANIA PRÓB

l. Bieg 50 m - próba szybkości biegowej:

a) wykonanie

Na sygnał "na miejsca" testowany staje nogą wykroczną za

linią startową w pozycji startowej wysokiej (nie stosuje się

startu niskiego). Następnie na sygnał "start" biegnie jak

najszybciej do mety.

b) pomiar

Czas mierzy się z dokładnością do 1/10 sekundy. Liczy się

wynik lepszy z dwóch wykonanych prób.

2. Skok w dal z miejsca - próba mocy (siły nóg):

a) wykonanie

Testowany staje za linią, po czym z jednoczesnego odbicia obunóż

wykonuje skok w dal na odległość.

b) pomiar

Skok mierzony w cm, wykonuje się dwukrotnie. Liczy się wynik skoku

lepszego. Długość skoku zawarta jest pomiędzy linią skoku a ostatnim

śladem pięt.

c) uwagi

Skok z upadkiem w tył na plecy jest nieważny i należy go powtórzyć.

3. Bieg wytrzymałościowy - próba wytrzymałości:

1000 m - dla mężczyzn i chłopców powyżej 12 lat
800 m - dla kobiet i dziewcząt powyżej 12 lat
600 m - dla dzieci do 12 lat

a) wykonanie

Na sygnał "na miejsca" badany staje za linią startu w pozycji startowej
wysokiej. Na sygnał "start" biegnie odpowiadającym mu tempem do
linii mety.

b) pomiar

Czas mierzy się z dokładnością do l sekundy

4. Pomiar dynamometryczny siły dłoni:

a) wykonanie

Badany ściska dynamometr dłoniowy ręką silniejszą. Nadgarstek
powinien znajdować się w przedłużeniu linii przedramienia. W czasie
wykonania próby ręka testowana nie może dotykać żadnej części ciała.

b) pomiar

Siła dłoni mierzona jest w kilogramach. Liczy się pomiar lepszy z dwóch
prób.

c) uwagi

Wymachy ręką w czasie pomiaru są niedozwolone, gdyż może to
zmienić wartość wyniku. Wykonaniu próby powinna towarzyszyć pełna
koncentracja psychiczna, ponieważ pomiar musi być odzwierciedleniem
maksymalnej siły dłoni testowanego.

5. Podciąganie na drążku próba siły rąk i barków:

a) wykonanie

Z przystawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem.
Ręce znajdują się na szerokości barków. Na sygnał "start" testowany
ugina ręce podciągając się na wysokość podbródka, po czym bez
chwili odpoczynku przechodzi do zwisu prostego. Ćwiczenie powtarza
się aż do chwili zmęczenia.

b) pomiar

Próba wykonana jest l raz. Liczy się ilość pełnych podciągnięć na
wysokość podbródka.

c) uwagi

Test należy przerwać, jeśli badany zrobi przerwę wynoszącą 2
sekundy i dłuższą. Drążek winien być tak usytuowany, by testowany
wykonywał próbę w pełnym zwisie. Testowanemu należy
uniemożliwić ruchy wahadłowe nóg i całego ciała, stojąc przed nim
lub pomagając sobie ręką.

5. l. Wytrzymanie w zwisie na drążku - próba siły rąk i barków:

a) wykonanie

Z przestawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem
o ramionach ugiętych. Dłonie winny znajdować się na szerokości
barków. Na sygnał "start" zaczyna się próba zwisu i trwa aż do
zmęczenia. Podbródek w czasie trwania testu winien znajdować się
wyraźnie nad drążkiem.
b) pomiar
Próba wykonywana jest l raz. Liczy się ilość wytrzymanych
sekund \w wspomnianej pozycji. Pomiar kończy się z chwilą, gdy
podbródek znajduje się poniżej drążka.
c) uwagi
Drążek musi być tak usytuowany, by badany wykonywał próbę w
pełnym zwisie.

6. Bieg zwinnościowy:

a) wykonanie
Na sygnał "na miejsca" badany staje na linii startu. Na komendę
"start" biegnie do drugiej linii (odległość 10 m), podnosi z półkola
klocek, po czym wraca na linię startu, gdzie kładzie klocek (klocek nie
może być rzucony). Następnie biegnie po drugi klocek i wracając
kładzie go ponownie w półkolu.
b) pomiar
Próbę wykonuje się dwukrotnie. Liczy się lepszy czas, mierzony z
dokładnością do 1/10 s Próba zostaje zakończona z chwilą, gdy drugi
klocek znajduje się w półkolu.
c) uwagi
Próba zostaje unieważniona, gdy klocek jest do półkola wrzucony. Tak
wykonaną próbę należy powtórzyć.
d) sprzęt i pomoce
Dwa klocki o wymiarach 5x5x5 cm

7. Skłony w przód z leżeniem tyłem przez 30 s - próba

siły mięśni brzucha:

a) wykonanie

Badany leży na materacu z rozstawionymi na szerokość 30
cm stopami i kolanami ugiętymi pod kątem prostym. Ręce
splecione na karku. Testowanemu pomaga partner, który
przytrzymuje stopy tak, aby me odrywały się od podłoża.
Na sygnał "start" badany wykonuje skłony w przód
dotykając łokciami kolan następnie wraca do pozycji
wyjściowej. Ćwiczenie trwa 30 sekund.
b) pomiar
Notowana jest ilość wykonanych skłonów w ciągu 30
sekund.
c) uwagi
Badanego nie dyskwalifikuje się w wypadku, gdy robi
dłuższe przerwy w czasie wykonywania skłonów.

8. Skłon tułowia w przód - próba gibkości:

a) wykonanie

Badany staje na taborecie, ławeczce tak, by palce stóp
obejmowały jego krawędź, stopy zwarte, kolana
wyprostowane. Następnie wykonuje skłon w przód,
zaznaczając jak najniżej palcami rąk ślad na przymocowanej
w tym celu do taboretu, ławeczki podziałce.
b) pomiar
Próbę wykonuje się dwukrotnie, wynik odczytywany jest w
cm
c) uwagi
Sztywna podziałka jest tak umocowana, że na styku stóp z
krawędzią taboretu skala wynosi 0

Poniżej punktu 0 skala jest dodatnia, powyżej ujemna. (uczeń
dotykając palcami krawędzi taboretu, ławeczki uzyskuje wynik
"0")

WYNIKI BADAŃ I ICH OMÓWIENIE

Poziom rozwoju fizycznego badanych dziewcząt

Tabela 1. Wysokość ciała badanych dziewcząt

SZKOŁA

MIN-MAX

Sδ

152-177

163,00

1,32

6,33

0,93

1.20

ZSZ

152-170

161,80

1,05

4,83

0,74

Analizując wyniki przedstawione w tabeli 1 stwierdzono, że w grupie
dziewcząt z Technikum wysokości ciała waha się między 152 cm a 177
cm, przy średniej arytmetycznej 163,0. Natomiast w grupie dziewcząt z
ZSZ wyniki wysokości ciała zawierają się w granicach od 152 cm do 170
cm. Średnia arytmetyczna wynosi 161,8 cm. Różnica między
dziewczętami z technikum a szkoły zasadniczej wynosi 1,2 cm na
korzyść dziewcząt z technikum. Wynik testu t = 0,70 i nie jest istotny
statystycznie.

Tabela 2. Masa ciała badanych dziewcząt

SZKOŁA

MIN-MAX

Sδ

42-71

51,72

1,03

4,96

0,73

ZSZ

49-67

56,38

1,17

5,40

0,83

4,66

Analizując wyniki zamieszczone w tabeli 2 możemy stwierdzić,
że masa ciała dziewcząt z technikum waha się w granicach od 42 kg
do 71 kg, natomiast u dziewcząt ze szkoły zasadniczej w przedziale
między 49 kg a 67 kg. Średnie arytmetyczne w omawianych grupach
wynoszą 51,72 kg dla uczennic technikum i 56,38 kg dla uczennic
szkoły zawodowej.

Różnica średnich arytmetycznych między dziewczętami jest znaczna
wynosi 4,66 kg na korzyść dziewcząt z ZSZ. Wynik testu t = 2,99 co
jest różnicą istotną statystycznie. Różnice między parametrami
somatycznymi u dziewcząt z technikum i szkoły zawodowej
przedstawiono w tabeli 3.

Tabela 3. Różnice rozwoju fizycznego u badanych dziewcząt

CECHA

ZSZ

WYSOKOŚĆ W CM

163,0

161,8

1,2

MASA CIAŁA W KG

52,8

56,4

4,6

Jak wynika z tabeli w przypadku wysokości ciała widać, że dziewczęta z
TE okazały się wyższe, natomiast w przypadku masy ciała dziewczęta z
ZSZ okazały się cięższe. Pomiary zamieszczone w tabeli 4 wskazują, że
dziewczęta różnią się między sobą budową ciała. Wśród dziewcząt z
technikum 69,57% reprezentuje typ leptosomatyczny, typ atletyczny-
30,43%, a typ pikniczny nie występuje. Wśród dziewcząt z ZSZ typ
leptosomatyczny prezentuje 42,86%, typ atletyczny- 47,61% a typ
pikniczny- 7%. Typy leptosomatyczne stanowią większość wśród
dziewcząt z technikum niż w szkole zawodowej, a typy atletyczne
niewiele się różnią.

Tabela 4. Charakterystyka liczbowa typów somatycznych na

podstawie wskaźników Rohrera u badanych dziewcząt

SZKOŁA

TYP

LEPTOSOMATYCZNY

TYP ATLETYCZNY

TYP

PIKNICZNY

X – 1,27

1,28 – 1,49

69,57

30,43

ZSZ

42,86

47,61

9,52

Poziom rozwoju sprawności motorycznej badanych
dziewcząt

W biegu na 50 m czas biegu zawarty jest między 7,41 a 10,9 s
u dziewcząt z TE i od 7,42 – 10,7 s u dziewcząt z ZSZ. Średnia
arytmetyczna biegu to analogicznie - 8,76 s i 8,67 s. Różnica średnich
pomiędzy dziewczętami wynosi 0,09 s. Wynik testu t = 0,37 i jest to
różnica nieistotna statystycznie.

Tabela 5. Próba szybkości - bieg na 50 m

TEST

JED.

MIAR

SZKOŁA

Min-Max

Sδ

Pkt

BIEG

50m

7,41-10,9

8,76

0,21

0,83

0,1

0,0

ZSZ

7,42-10,7

8,67

0,20

0,78

0,1

Tabela 6. Próba siły eksplozywnej nóg - skok w dal z

miejsca

Test

Jed.

mia

SZKOŁ

Min-Max

Sδ

Pkt

Skok

w dal

miejsc

120-215

174,1

7,0

27,0

4,9

1,9

ZSZ

110-230

172,2

8,6

33,4

6,1

Z analizy danych umieszczonych w tabeli 6 wynika, że grupie
dziewcząt z technikum wyniki indywidualne wahają się od 120 do
215 cm. Natomiast w grupie dziewcząt z ZSZ mieści się w
granicach od 110 do 230 cm. Średnie skoku wynoszą 174,13 i
172,20 cm. Różnica między średnimi wynikami wynosi 1,93 cm i
jest korzystna dla dziewcząt z TE. Wynik testu t = 0,21 nie jest
różnicą istotną statystycznie.

Tabela 7. Próba wytrzymałości - bieg na 800 m

TEST

JED.

MIA

SZKOŁ

MIN-

MAX

Sδ

PKT

BIEG

DYS.8

00m

170-

280

223-02

7,74

29,97

5,47

11,03

ZSZ

170-

290

234-05

10,22

39,36

7.19

Wyniki biegu na 800 m zawarte są między 170,23s a 280,01s dla
dziewcząt z technikum oraz od 170,01 do 290s dla badanych
dziewcząt z ZSZ. Średnie poszczególnych grup badanych wynoszą
odpowiednio: 223,02 s i 234,05 s. Różnica średnich pomiędzy
badanymi klasami wynosi 11,03 s na niekorzyść dziewcząt ze
szkoły zasadniczej. Wynik testu t = 1,04 i jest nieistotna
statystycznie.

Tabela 8. Próba siły mięśni dłoni – ściskanie dynamometru

TEST

JED.MI

ARY

SZKOŁA

MIN-

MAX

Sδ

PKT

ŚCISKAN

DYNAMO

METRU

14-33

22,91

1,54

5,97

1,09

ZSZ

16-33

24,00

1,41

5,47

1,00

Wyniki próby siły mięśni dłoni kształtują się następująco: w TE
od 14 do 33 kg w ZSZ od 16 – 33 kg. Średnia dla uczennic
technikum wynosi 22,9 kg a dla uczennic ze szkoły zasadniczej
24 kg. Różnica pomiędzy grupami wynosi 1,1 kg na korzyść
dziewcząt z ZSZ. Wynik testu t = 0,63 co nie jest istotną różnicą
statystycznie.

Tabela 9. Próba siły mięśni obręczy barkowej - zwis na drążku
na ugiętych ramionach

TEST

JED.

MIAR

SZKOŁA

MIN-

MAX

Sδ

PKT

ZWIS NA

UGIĘTYCH

RĘKACH

1-18

8,61

0,01

4,77

0,87

0,58

ZSZ

3-18

8,03

1,07

4,17

0,76

Wyniki próby siły mięśni obręczy barkowej mierzonej czasem
zwisu na ugiętych rękach mieszczą się w przedziale od 1 – 18 s
dla TE i od 3 – 18 s dla ZSZ. Średnie arytmetyczne wynoszą
analogicznie 8,6 i 8,0 s. Różnica między średnimi wynosi 0,6 s.
Wynik testu t = 0,42 i jest różnicą statystycznie nieistotną.

Tabela 10. Próba zwinności - bieg wahadłowy 4 x 10 m

TEST

JED.

MIA

SZK

OŁA

MIN-MAX

Sδ

PKT

BIEG

WAHADŁO

WY 4x10

10,01-

16,02

12,48

0,43

1,69

0,30

0,68

ZSZ

11,04-

17,5

13,16

0,46

1,81

0,33

Wyniki biegu wahadłowego zawarte są pomiędzy: dla
badanych dziewcząt z technikum 10,01 – 16,02 s, a dla
badanych dziewcząt ze szkoły zawodowej 11,04 – 17,5 s.
Średnie poszczególnych grup badanych wynoszą 12,48 s i
13,16 s. Różnica między tymi średnimi wynosi 0,68 s. Wynik
testu t = 0,52 i jest różnica statystycznie nieistotną.

Tabela 11. Próba siły mięśni brzucha - siady z leżenia tyłem

w czasie 30 sekund

TEST

JED.MIA

SZK

OŁA

MIN-

MAX

Sδ

PKT

SIADY Z

LEŻENIA

LICZBA

10-30

20-20

1,28

4,96

0,90

1,98

ZSZ

9-30

18,31

1,30

5,04

0,92

Rezultaty próby siły mięśni brzucha określone ilością siadów
z leżenia wykonanych w czasie 30 s znajdują się w przedziale: u uczennic
z TE od 10 do 30 powtórzeń i u uczennic z ZSZ 9 – 30 powtórzeń. Średnie
arytmetyczne w poszczególnych grupach badanych wynoszą w pierwszej
20,20 w drugiej 18,31 powtórzeń. Różnica między średnimi jest
nieznaczna i wynosi 0,68. Wynik testu t = 1,31 i jest różnicą statystycznie
nieistotną.

Tabela 12. Próba gibkości - skłon tułowia w przód:

TEST

JED.MIA

SZKOŁA

MIN-

MAX

Sδ

PKT

Skłon

tułowia

przód

-1-16

8,93

1,01

3,92

0,71

1,97

ZSZ

2-16

10,90

0,94

3,66

0,66

Skłon tułowia w przód jako pomiar gibkości u uczennic
technikum waha się w granicach od –1 do 16 cm a uczennic ze
szkoły zasadniczej od 2 – 16 cm. Średnie wynoszą analogicznie:
8,93 i 10,9 cm. Różnica między średnimi wynosi 1,97 na korzyść
uczennic z ZSZ. Wynik testu t = 1,72 jest różnicą statystycznie
nieistotną.

Sumaryczna ocena poziomu sprawności grupy dziewcząt z TE
i ZSZ porównana do norm klasyfikacyjnych według skali MTSF
przedstawiona została w tabeli 13.

Tabela 13. Poziom sprawności ogólnej badanych dziewcząt

według tabel punktowych MTSF

SZKOŁA

DZIEWCZĘTA (17 LAT)

397pkt

ZSZ

378pkt

Według norm klasyfikacyjnych MTSF, wyniki badań
dziewcząt z technikum i szkoły zasadniczej mieszczą się
w grupie o średnim poziomie sprawności fizycznej.

Tabela 14. Porównanie poziomu sprawności dziewcząt z TE i ZSZ

JED.MIARY

RODZAJ

PRÓBY

SZKOŁA

ZSZ

50m

8,76

8,67

0,09

Skok w dal

174,13

172,20

1,93

Bieg na 800

223,02

234,05

11,03

Siła dłoni

22,91

1,09

Zwis na

drążku

8,61

8,03

0,58

Bieg 4x10

12,48

13,16

0,68

liczba

Siady w

leżeniu

20,20

18,31

1,89

Skłon w przód

8,93

10,90

1,97

Z tabeli 14 wynika że, w pięciu próbach lepsze wyniki osiągnęły
uczennice z technikum - to jest w próbach: skoku w dal przy
różnicy 36 średnich arytmetycznych 1,93, biegu na 800 m o
11,03 s, w zwisie na ugiętych rękach o 0,6 s, biegu wahadłowy
4x10 m o 0,68 s i w siadach z leżenia tyłem o 1,89 razy.
Natomiast dziewczęta ze szkoły zasadniczej
okazały się lepsze w: biegu na 50 m o 0,09 s, w ściskaniu
dynamometru o 1,1 kg i w skłonach tułowia w przód o 1,97
cm. Ogólnie można stwierdzić, że uczennice z technikum są
bardziej sprawne fizycznie od dziewcząt z zasadniczej szkoły
zawodowej.
Porównując wyniki badań dziewcząt szkół wałeckich i
szczecińskich [Umiastowska, Makris, Płowińska, 2001]
stwierdzić można, że dziewczęta szkół wałeckich są średnio
niższe o 4,2 cm i lżejsze o 1,9 kg od dziewcząt szkół
szczecińskich.

Tabela 15. Wysokość i masa ciała dziewcząt wałeckich i szczecińskich

MIEJSCOWOŚĆ

WYSOKOŚĆ

CIAŁA

MASA CIAŁA

WAŁCZ

162,4

54,1

SZCZECIN

166,6

56,0

RÓZNICA

4,2

1,9

Lepszy średni wynik dziewczęta wałeckie uzyskały tylko w skoku
z miejsca o 1,4 cm, w biegu na 50 m wyniki były podobne, a w
pozostałych próbach lepsze okazały się dziewczęta szczecińskie
(bieg na 800 m, siła mięśni rąk, obręczy barkowych i brzucha,
zwinność, gibkość).

Poziom sprawności w poszczególnych próbach utrzymuje się na
średnim poziomie i wynosi dla dziewcząt wałeckich od 45,0 – 50,0pkt,
a dla szczecińskich 43,6 – 55,8 pkt. Poziom sprawności ogólnej dziewcząt
wałeckich i szczecińskich utrzymuje się na średnim poziomie i wynosi
37 średnio na próbę odpowiednio 48,5 i 50,6 pkt. Średnie wyniki
poszczególnych prób przedstawiono w tabeli 16.

Tabela 16. Porównanie poziomu sprawności dziewcząt szkół

wałeckich i szczecińskich.

JED.MIARY

RODZAJ PRÓBY

SZKOŁA

ZSZ

50m

8,7

0,0

Skok w dal

173,2

171,7

1,5

Bieg na 800

228,5

218,6

9,9

Siła dłoni

23,5

26,3

2,8

Zwis na drążku

8,3

9,3

1,0

Bieg 4x10

12,8

12,1

0,7

liczba

Siady w leżeniu

19,3

20,8

1,5

Skłon w przód

9,9

10,2

0,3

P O D S U M O W A N I E I WNIOSKI

Jednym z podstawowych celów realizowanym przez

Nauczyciela wychowania fizycznego jest poprawne

kształtowanie i utrzymywanie sprawności fizycznej uczniów.

Dlatego też badania prowadzone powinny być w sposób

systematyczny, co pozwoliło by określić czy działania

nauczyciela są skuteczne czy też nie. Badania mogą również

ujawnić u testowanych osób ubytki zdrowia ponieważ

zdolności motoryczne, zwłaszcza kondycyjne są czułe na

niedomagania organizmu.

Za uwagę dziękują:

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52
Slide 53
Slide 54
Slide 55
Slide 56
Slide 57
Slide 58
Slide 59
Slide 60
Slide 61
Slide 62

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Onkogenetyczny rozwój motoryczności człowieka
Gry i zabawy ruchowe kształtujące sprawność fizyczną doc
na czym polega rozwój motoryczny człowieka
gry i zabawy kształtujące sprawność fizyczną doc
SPRAWNOŚĆ FIZYCZNA I MOTORYCZNOŚĆ CZŁOWIEKA
inne, Kształtujemy sprawność motoryczną na torze przeszkód
inne Kształtujemy sprawność motoryczną na torze przeszkód
POZIOM ROZWOJU SOMATYCZNEGO I SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ MĘŻCZYZN W ASPEKCIE PODEJMOWANEJ AKTYWNOŚCI
Trening ogólno rozwojowy ma na?lu podniesienie sprawności fizycznej z aktualnego poziomu
gimnastyka - Kształtowanie sprawności motorycznej na torze p, konspekty AWF,WF, konspekty, konspekt
na kolo ROZWÓJ, AWF Wychowanie fizyczne, Rozwój psychofizyczny i sprawność organizmu dzieci i młodzi
lekka - kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej podczas p, lekka atlletyka
kształtowanie sprawności motorycznej chłopców, Kształtowanie sprawności motorycznej młodzieży uprawi
Rozwój fizyczny i sprawność fizyczna dzieci głuchych
okres ontogenezy, AWF Wychowanie fizyczne, Rozwój psychofizyczny i sprawność organizmu dzieci i młod

więcej podobnych podstron

KSZTAŁTOWANIE SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ I ROZWOJU MOTORYCZNEGO CZŁOWIEKA

Document Outline