Finansowanie opieki

zdrowotnej

System finansowania jednostek ochrony

zdrowia

to współistniejące 3 elementy



Mierniki działalności świadczeniodawcy (wg

których monitorowany jest proces realizacji

opieki zdrowotnej)



Procedura określania wielkości przychodów

świadczeniodawcy



Źródło finansowania - głównymi płatnikami

opieki zdrowotnej w Polsce jest NFZ

Podstawowe modele finansowania

opieki zdrowotnej

- z własnych funduszy pacjentów



Najprostsza i najstarsza forma zapłaty



Tzw. Zapłata z kieszeni (out of pocket)



Bezpośrednia zapłata przez pacjenta lekarzowi lub jednostce

świadczącej usługę medyczną



Może być gotówkowa lub bezgotówkowa np. czek

ew. płatność typu barterowego: dostarczenie towaru w zamian za

świadczenie zdrowotne



Najbardziej korzystna dla prowadzącego usługi medyczne –

otrzymują zapłatę za usługę, według przez siebie ustalonego

cennika



Zastosowanie głównie prywatnym lecznictwie otwartym



Dotyczy usług lekarskich nie refundowanych przez ubezpieczenia

medyczne (usługi dentystyczne, chirurgii plastycznej)



Ceny usług i leków są znane



Pacjent sam decyduje o nabywaniu usług w zależności od

zasobności portfela



Brak systemu zabezpieczenia dla biednych i wysokiego ryzyka



Pacjent kupuje usługi zdrowotne lub leki

płacąc odpowiednią cenę w momencie ich

nabywania, instytucja w której jest

ubezpieczony, refunduje mu w całości lub w

części poniesione koszty



Znajomość cen usług i leków przez pacjenta

oraz ograniczony dostęp do opieki

zdrowotnej z powodu konieczności

dysponowania w momencie nabywania

usługi całą gotówką.

Podstawowe modele finansowania opieki

zdrowotnej

- z własnych funduszy pacjentów z

następującym refinansowaniem poniesionych

opłat przez instytucję ubezpieczeniową



Pacjent korzysta z opieki zdrowotnej lub

dostaje leki i środki medyczne, nie płacąc nic

w momencie ich nabywania



Instytucja ubezpieczeniowa finansuje

świadczeniodawcę lub refunduje leki

pokrywając koszty leczenia



Składka płacona jest najczęściej przez

pracownika i pracodawcę



Składka w Polsce jest w pełni kompensowana

obniżeniem podatku dochodowego płaconego

przez ubezpieczonego

Podstawowe modele finansowania opieki

zdrowotnej

- z funduszy ubezpieczeniowych (system

Powszechnego Ubezpieczenia

Zdrowotnego)



„Zerowa” cena w momencie nabywania usługi



Tendencja do nadkonsumpcji przez pacjenta



Potrzeba oceny ryzyka ze strony instytucji ubezpieczeniowej w

celu określenia zapotrzebowania na opiekę zdrowotną członków

funduszu zdrowia i odpowiedniego zabezpieczenia w kontaktach z

świadczeniodawcami.



Brak jest bezpośredniego związku pomiędzy wysokością płaconej

składki przez pacjenta i wielkością nabywanych usług



Główną zaletą tego modelu jest oddzielenie płatnika od

organizatora opieki zdrowotnej, co zapewnia wprowadzenie

elementów rynkowych i zwiększenie efektywności wykorzystania

ograniczonych środków na opiekę zdrowotną

Podstawowe modele finansowania opieki

zdrowotnej

- z funduszy ubezpieczeniowych (system

Powszechnego Ubezpieczenia

Zdrowotnego)



Pacjent korzysta z opieki zdrowotnej lub dostaje leki, nie płacąc w

momencie ich nabywania



Państwo zapewnia finansowanie opieki zdrowotnej z budżetu

centralnego lub budżetu władz lokalnych



„Zerowa” cena w momencie nabywania usługi



Brak bezpośredniej współzależności między rozmiarem płaconych

przez pacjenta podatków i ilością nabywanych przez niego usług

zdrowotnych



Nadmiar popytu nad podażą usług zdrowotnych powodujący

długie oczekiwanie na świadczenia medyczne (szczególnie

specjalistyczne) i potrzebę ich racjonowania

Podstawowe modele finansowania

opieki zdrowotnej

- z budżetu państwa (system

państwowy)

Cechy rynku usług

zdrowotnych

( a finansowanie POZ)



Nierówność w posiadanej przez pacjenta i lekarza

informacji o chorobie i jej przebiegu



Lekarz przez podjęciem procedur diagnostyczno-

terapeutycznych działa w imieniu pacjenta



Lekarz zatem odgrywa rolę pośrednika

kształtującego popyt na usługi i produkty

medyczne



Istnieje przy tym niebezpieczeństwo

nadkonsumpcji – generowania zbytecznego popytu

na usługi zdrowotne



Zasady finansowania POZ powinny zatem
z jednej strony

ograniczać

nadkonsumpcję usług medycznych

poprzez ograniczenie zdolności lekarzy do
kreowania popytu na własne usługi, z
drugiej –

eliminować niedobór usług

poprzez motywowanie do świadczenia
potrzebnej opieki

Cechy rynku usług

zdrowotnych

( a finansowanie POZ)



Zasady kierowania pacjentów do opieki

specjalistycznej



Zasady ordynowania leków i środków medycznych



Metody gromadzenia informacji o pacjencie



Zasady korzystania z opieko doraźnej, transportu

medycznego, opieki środowiskowej

Umiejscowienie POZ w

systemie powinno

uwzględniać:

Finansowanie praktyki

lekarza rodzinnego

wymaga:



Określania metody wyceniania działalności
praktyki



Wypracowania procedury określania wielkości
przychodów praktyki



Stworzenia instytucjonalnych ram przepływu
środków publicznych do praktyki lekarza
rodzinnego

Określania metody wyceniania

działalności praktyki POZ – metody

pomiaru



Według ilości uprawnionych pacjentów
na liście – za osobę (per capita)

-

Wynagrodzenie stałe, zależne od ilości pacjentów w
praktyce – bez względu na to czy pacjent korzystał z
porady, czy nie

-

Uwzględnia się dodatkowe czynniki zwiększające
obciążenie praktyki pracą: wiek pacjentów (poniżej 6-
tego roku życia lub powyżej 75 r.ż., płeć pacjentów,
stopień rozproszenia pacjentów w rejonie cdn.

Określania metody wyceniania

działalności praktyki POZ – metody

pomiaru



Według ilości uprawnionych pacjentów

na liście – za osobę (per capita)

ZALETY:



Łatwość określenia przychodów praktyki,



Stałość dochodów,



Brak motywacji do pobudzania

nadkompsumpcji usług medycznych,



Pozytywna motywacja lekarzy do obniżania

kosztów opieki zdrowotnej,



Możliwość wpływu pacjentów na jakość opieki:

mogą wybierać i zmieniać swojego lekarza

rodzinnego cdn

Określania metody wyceniania

działalności praktyki POZ – metody

pomiaru



Według ilości uprawnionych pacjentów na liście

– za osobę (per capita)

WADY:



Niebezpieczeństwo ograniczenia zakresu

świadczonych usług w praktyce – lekarz nie jest

zainteresowany w prowadzeniu, niektórych

pracochłonnych, wymagających dodatkowych

umiejętności usług (np.USG)



Pojawienie się motywacji do selekcjonowania

pacjentów i odrzucania tych, z wysokim ryzykiem

zachorowania (z wysokimi kosztami opieki) jeżeli nie

przynoszą ze sobą dodatkowej opłaty

Określania metody wyceniania

działalności praktyki POZ – metody

pomiaru



Według ilości zrealizowanych usług
zdrowotnych – za usługę (for
service)



Wynagrodzenie zmienne i zazwyczaj
dodatkowe, zależne od ilości
zrealizowanych usług

Określania metody wyceniania

działalności praktyki POZ – metody

pomiaru



Według ilości zrealizowanych usług
zdrowotnych – za usługę (for service)

ZALETY:



Łatwość w przeprowadzeniu analizy i oceny
działalności praktyki oraz zainteresowanie
lekarza w dokonaniu jak największej ilości
usług zdrowotnych



Lekarz jest motywowany do realizowania
większej ilości powyższych usług