Finansowanie podstawowej opieki zdrowotnej.
Finansowanie podstawowej opieki zdrowotnej( praktyki lekarza rodzinnego) wymaga:
Określenia metody wyceniania działalności praktyki:
1.wg. Ilości uprawnionych pacjentów na liście lekarza rodzinnego, zasada „za osobę”.
Praktyka dostaje stałą kwotę za każdego pacjenta znajdującego się na liście bez znaczenia czy pacjent był u lekarza czy nie, korzystał z jego usług czy nie.
Zalety:
- łatwość i prostota określenia przychodów praktyki lekarza rodzinnego,
stałość tych dochodów
lekarz jest zainteresowany w świadczeniu tylko potrzebnych usług
pozytywna motywacja lekarzy do obniżenia kosztów opieki zdrowotnej
Wady:
-lekarz nie jest zainteresowany w prowadzeniu , niektórych pracochłonnych, wymagających dodatkowych umiejętności usług
-pojawia się motywacja do selekcjonowania pacjentów i odrzucania tych z wysokim ryzykiem zachorowania
wg. Ilości zrealizowanych usług zdrowotnych, zasada za „usługę”. Jest to wynagrodzenie zmienne i zazwyczaj dodatkowe, zależące od ilości zrealizowanych usług.
Zalety:
łatwość w prowadzeniu analizy i oceny działalności praktyki
zainteresowanie lekarzy w prowadzeniu jak największej liczby usług zdrowotnych
Wady:
-możliwość kreacji dodatkowych, niepotrzebnych usług, co grozi zwiększeniem kosztów opieki
3.wg. przypadków- w ocenie działalności praktyki lekarza rodzinnego uwzględnia się leczenie danych jednostek chorobowych, czyli wg. Zasady „za przypadek”
Zalety:
-ograniczenie kosztów opieki zdrowotnej poprzez stworzenie standardowych opłat stosowanych np. w systemie DRG( grup zróżnicowanych diagnostycznie)
Wady:
-istnienie technicznych trudności w tworzeniu adekwatnych wartości opłat za dokonanie określonych procedur medycznych w podstawowej opiece zdrowotnej
4.stała pensja- lekarza jako podstawowa jednostka opłacanie lekarza rodzinnego w praktyce.
Zalety:
-brak niebezpieczeństwa wzrostu kosztów opieki zdrowotnej
Wady:
-słaba motywacja lekarzy do pracy i w konsekwencji pogorszenie opieki nad pacjentami.
Wypracowanie procedury określenia wielkości przychodów praktyki lekarza rodzinnego.
Wielkość przychodów praktyki lekarza rodzinnego ustala :
wolny rynek- jako wynik odziaływania popytu i podaży.
regulowany rynek- ograniczona konkurencja między świadczącymi usługi zdrowotne w oparciu o koktrakty z dysponentami środkow pieniężnych. Przy tym kontrakt jest negocjowany w oparciu o:
-budżet
-taryfikatory
-celowe przychody praktyki lekarza rodzinnego
-przychody związane z utrzymaniem praktyki
Uwzględniając dążenie decydentów do reformy podstawowej opieki zdrowotnej bez dodatkowych nakładów proponuje się zastosowanie przede wszystkim systemu dostępnego budżetu lekarzy rodzinnych. Natomiast w części opłacania praktyki za wykonane usługi należałoby wprowadzić wartość punktową za każdy rodzaj usług.
Stworzenie instytucjonalnych ram przepływu środków publicznych do praktyki lekarza rodzinnego.
Proponowane rozwiązania w zakresie finansowania praktyki lekarza rodzinnego uwzględniają oragnizacyjne i finansowe aspekty jej funkconowania w następujących, trzech możliwych wariantach systemu opiekie zdowotnej w Polsce:
-model I- przewiduje pozostanie przy systemie państwowym z głównym źródłem finansowania- budżetem państwa.
-model II- przewiduje utworzenie systemu ubezpieczeniowego.
-model III- system typu HMO w Stanach Zjednoczonych integrujący funkcje ubezpieczyciela i usługodawcy.
Zdrowie publiczne redakcja Antoni Czupryna, Stefan P0ździoch, Andrzej Ryś, Cezary Włodarczyk.