Fundusze
headingowe w Unii
Europejskiej

Prof. dr hab. Irena

Jędrzejczyk

Zakład Prawa i Finansów

Wydział Nauk

Ekonomicznych

SGGW Warszawa

Fundusze hedgingowe

są specyficznym

rodzajem funduszy inwestycyjnych.

Wyniki funduszy hedgingowych

zazwyczaj nie pokrywają się z wynikami

giełdy. Zwykle nie inwestują one w

same akcje, ale w instrumenty

pochodne akcji lub inne strategie.

Fundusze hedgingowe charakteryzują

się bardzo wysokim ryzykiem

inwestycyjnym a ich strategia

inwestycyjna jest często agresywna i

spekulacyjna._

Inne określenia funduszy

hedgingowych
*złożone inwestycje alternatywne
*lewarowane fundusze
inwestycyjne
*instytucje o wysokiej dźwigni_

Jednym z pierwszych tego typu

podmiotów był utworzony w 1949 r.

przez Alfreda Winslowa Jonesa fundusz

w formie spółki cywilnej, który

posługiwał się krótką sprzedażą i

dźwignią finansową dla zabezpieczenia

się przed wahaniami rynku akcji._

Cechy szczególne funduszy
headingowych:



maksymalizacja zysku



brak regulacji prawnych



często istnieje wysoki próg wejścia



siedziba funduszy umiejscowiona

jest w tzw. rajach podatkowych



większość z funduszy w swoich

działaniach używa instrumentów
finansowych wywodzących się z
prawdziwego hedgingu_

Zalety funduszy headingowych:



duża odmienność i niezależność
wyników funduszy hedgingowych
od sytuacji np. na giełdzie



wykorzystywanie dźwigni
finansowej umożliwiającej
inwestowanie mniejszej części
kapitału i generującej zyski tak,
jakby była inwestowana większa
kwota;_

Aspekty negatywne funduszy
headingowych:



Fundusze hedgingowe oddziałują na

funkcjonowanie rynków finansowych i

banków, a za ich pośrednictwem mogą

destabilizować cały sektor finansowy.



Relacja między oboma kanałami jest

bardzo ścisła; zajście w jednym z nich

zdarzenia związanego z funduszem

hedgingowym może przez wzajemne

powiązania spowodować

zwielokrotnione skutki._

Można zasadniczo wyróżnić
cztery główne grupy strategii:

1.

Fundusze hedgingowe inwestujące
zgodnie z trendem.

2.

Fundusze hedgingowe zajmujące
przeciwstawne pozycje w
skorelowanych aktywach

3.

Strategie koncentrujące się na
spółkach znajdujących

się

się w

określonej sytuacji

4.

Fundusze funduszy hedgingowych_

„Cennik”:



Fundusze hedge z reguły

pobierają prowizje od sukcesu



Poza tym pobierana jest stała

opłata za zarządzanie rzędu 2
proc. w skali roku_

Fundusze headingowe w Wielkiej
Brytanii:



Przepisy prawa brytyjskiego do 2004
r. nie przewidywały możliwości
zakładania funduszy hedgingowych



Przepisy podatkowe



Skutkiem tego był znikomy rozwój
tego rynku na Wyspach Brytyjskich.



W 2004 r. do ustawodawstwa
brytyjskiego wprowadzono nowe
zasady dotyczące działalności
funduszy inwestycyjnych._

Oprócz istniejących już funduszy UCITS
(Undertakings for the Collective Investment
of Transferable Securities - fundusze
inwestycyjne, które mogą być oferowane i
reklamowane we wszystkich krajach UE,
jeżeli fundusz oraz jego zarządzający są
zarejestrowani w kraju pochodzenia
funduszu) powstały dwa nowe rodzaje
funduszy:
- pierwszy z nich skierowany jest do klientów
detalicznych. Ze względu na rodzaj
odbiorców zakres aktywów dostępnych dla
tych funduszy poszerzono tylko nieznacznie:
o złoto oraz nieruchomości.
- drugi, skierowany do inwestorów
instytucjonalnych, charakteryzuje się
minimalnymi ograniczeniami co do rodzaju
aktywów wchodzących w skład portfela
funduszu._



Fundusze mogą stosować krótką sprzedaż i

dźwignię finansową , z tym że jest ona

ograniczona do 100% wartości aktywów netto

funduszu.



Dopuszczenie takiego rodzaju podmiotów do

rynku brytyjskiego tłumaczone jest

zapotrzebowaniem inwestorów instytucjonalnych

oraz wysoce doświadczonych inwestorów

indywidualnych, określanych przez FSA mianem

„inwestorów-ekspertów".



Szacuje się, że na początku 2005 r. brytyjscy

doradcy posiadali we władaniu około 15-20%

globalnej wartości aktywów funduszy hedge

oraz zarządzali 70% wszystkich funduszy

zarządzanych przez europejskich doradców_

Fundusze headingowe w
Niemczech:



Tu alternatywne inwestycje

pojawiły się stosunkowo późno,
gdyż dopiero w 1998r.



Do 2004 r. w ustawodawstwie

niemieckim nie istniał żaden akt
prawny, który regulowałby
działalność funduszy hedge_



Rozwój inwestycji alternatywnych, był

skutkiem ogromnego zainteresowania
tą formą inwestowania po załamaniu
się niemieckiego rynku akcji.



Zaczęto poszukiwać luk prawnych, na

podstawie których oferta tych
funduszy na rynku niemieckim stałaby
się możliwa. Szansę taką dawały
produkty strukturyzowane, w
szczególności obligacje powiązane z
indeksem funduszy hedgingowych._



Strukturyzowanie polega na zbudowaniu
takiego produktu finansowego, w którym
wypłata uzależniona jest od wyników
jednego lub więcej instrumentów
bazowych, np. indeksu giełdowego



Nowa ustawa dopuściła i uregulowała
bezpośrednią formę inwestowania w
fundusze typu hedge. Główny nacisk
położony jest w niej na ochronę klienta i
przejrzystą politykę informacyjną
emitenta. Dokonano w niej wyodrębnienia
zasad dotyczących funduszy hedge oraz
funduszy funduszy hedge_

Trochę statystyki...

Szacuje, że aktywa funduszy

hedgingowych wzrosły w 2008 r. o
462 mld USD do 1.997 bln USD.

Wzrost aktywów wyniósł 30% od

początku 2008 r. Ujęte w
sprawozdaniach wyniki pokazują,
iż fundusze hedgingowe
zanotowały napływ kapitału netto
rzędu 278 mld dol. (18%) w 2008
r. Pozostałe 184 mld dol. (12%)
były rezultatem dużej wydajności_ 

Polska



Rynek funduszy hedgingowych w Polsce

jest w początkowym etapie rozwoju



Niski poziom rozwoju polskiego rynku

wynika przede wszystkim z trwających

latami barier urzędowych.



Trzy towarzystwa funduszy

inwestycyjnych, tj. Investors, Opera oraz

austriacki Superfund postanowiły jednak

prowadzić działalność inwestycyjną,

wykorzystując wszelkie możliwości, jakie

daje obecnie polskie prawo



Zaletą funduszy h. w Polsce są

stosunkowo niskie progi wejścia oraz

łatwość wyjścia z inwestycji.__

Regulacje UE:
1. Dyrektywa 85/61/EWG zmieniona m.in.
Dyrektywami 2001/107/WE („Dyrektywa w
sprawie spółek zarządzających") oraz
2001/108AVE („Dyrektywa produktowa"),
zwanymi łącznie dyrektywami UCITS III.
2. Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r.,
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 145/1,
30 kwietnia 2004 r.
3. Dyrektywa 2003/7 I/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z 4 listopada 2003 r. Tekst
w języku polskim dostępny jest na stronie
internetowej http://u-ww.curopa.eu.int/eur-
lex/pl/dd/docs/2003/32003L0071-PL.doc.
4. Dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z 28 stycznia 2003 r. Tekst
w języku polskim do stępny jest na stronie
internetowej _

DZIĘKUJĘ PAŃSTWU

ZA UWAGĘ