Diagnostyka

laboratoryjna

w cukrzycy

Dr n. med. Jan Szewieczek

Dr n. med. Jan Szewieczek

Klinika Chorób Wewnętrznych i

Klinika Chorób Wewnętrznych i

Metabolicznych

Metabolicznych

Definicja cukrzycy

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

Określenie cukrzyca (

Określenie cukrzyca (

diabetes mellitus

diabetes mellitus

) opisuje zaburzenie metaboliczne o

) opisuje zaburzenie metaboliczne o

różnorodnej etiologii, charakteryzujące się przewlekłą hiperglikemią z

różnorodnej etiologii, charakteryzujące się przewlekłą hiperglikemią z

zaburzeniami metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek, wynikającymi z

zaburzeniami metabolizmu węglowodanów, tłuszczów i białek, wynikającymi z

upośledzenia wydzielania lub działania insuliny.

upośledzenia wydzielania lub działania insuliny.

Choroba prowadzi do uszkodzenia, zaburzenia czynności i niewydolności

Choroba prowadzi do uszkodzenia, zaburzenia czynności i niewydolności

wielu narządów. Mogą występować charakterysyczne objawy, takie jak

wielu narządów. Mogą występować charakterysyczne objawy, takie jak

pragnienie, poliuria, zaburzenia widzenia, utrata masy ciała. W najcięższych

pragnienie, poliuria, zaburzenia widzenia, utrata masy ciała. W najcięższych

postaciach może rozwinąć się kwasica ketonowa lub stan hiperosmolalny,

postaciach może rozwinąć się kwasica ketonowa lub stan hiperosmolalny,

prowadząc do śpiączki, a w razie braku leczenia do śmierci. Często objawy nie

prowadząc do śpiączki, a w razie braku leczenia do śmierci. Często objawy nie

są ostre, w wyniku czego hiperglikemia wystarczająca do wywołania

są ostre, w wyniku czego hiperglikemia wystarczająca do wywołania

narządowych zmian patologicznych może występować przez długi okres,

narządowych zmian patologicznych może występować przez długi okres,

zanim zostanie postawione rozpoznanie. Odległe skutki choroby obejmują

zanim zostanie postawione rozpoznanie. Odległe skutki choroby obejmują

postępujący rozwój powikłań specyficznych dla cukrzycy, takich jak retinopatia

postępujący rozwój powikłań specyficznych dla cukrzycy, takich jak retinopatia

z potencjalną ślepotą, nefropatia, mogąca prowadzić do niewydolności nerek,

z potencjalną ślepotą, nefropatia, mogąca prowadzić do niewydolności nerek,

neuropatia z ryzykiem owrzodzeń stóp, amputacji, stawami Charcota oraz

neuropatia z ryzykiem owrzodzeń stóp, amputacji, stawami Charcota oraz

zaburzenia autonomiczne, w tym funkcji płciowych. Osoby z cukrzycą mają

zaburzenia autonomiczne, w tym funkcji płciowych. Osoby z cukrzycą mają

wysokie ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, tętnic obwodowych i

wysokie ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego, tętnic obwodowych i

naczyń mózgowych.

naczyń mózgowych.

Zastosowanie badań

laboratoryjnych

w cukrzycy

1.

1.

Rozpoznanie

Rozpoznanie

•

badania kliniczne

badania kliniczne

•

badania epidemiologiczne

badania epidemiologiczne

2.

2.

Monitorowanie leczenia / ocena wyrównania

Monitorowanie leczenia / ocena wyrównania

cukrzycy

cukrzycy

3.

3.

Ostre powikłania cukrzycy

Ostre powikłania cukrzycy

4.

4.

Przewlekłe powikłania cukrzycy

Przewlekłe powikłania cukrzycy

•

profilaktyka

profilaktyka

•

rozpoznanie

rozpoznanie

Badania laboratoryjne w

rozpoznaniu cukrzycy

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

1.

1.

Dla rozpoznania cukrzycy wg aktualnie przyjętych

Dla rozpoznania cukrzycy wg aktualnie przyjętych

standardów ADA (American Diabetes Association,

standardów ADA (American Diabetes Association,

1998), WHO (1999) oraz IDF (International Diabetes

1998), WHO (1999) oraz IDF (International Diabetes

Federation 1999), niezbędnym i wystarczającym

Federation 1999), niezbędnym i wystarczającym

badaniem jest oznaczenie

badaniem jest oznaczenie

stężenia glukozy w

stężenia glukozy w

osoczu krwi żylnej

osoczu krwi żylnej

.

.

2.

2.

Pomocnicze znaczenie mają:

Pomocnicze znaczenie mają:



badanie moczu (cukromocz, ketonuria)

badanie moczu (cukromocz, ketonuria)



hemoglobina glikowana HBA

hemoglobina glikowana HBA

1

1

(HBA

(HBA

1c

1c

)

)



stężenie insuliny, C-peptydu

stężenie insuliny, C-peptydu



obecność autoprzeciwciał ICA, IA, GADA, IA-2A

obecność autoprzeciwciał ICA, IA, GADA, IA-2A



inne

inne

Rozpoznanie stanów

hiperglikemicznych

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

Klasyfikacja stanów hiperglikemicznych:

Klasyfikacja stanów hiperglikemicznych:

1.

1.

Hiperglikemia objawowa, potwierdzona

Hiperglikemia objawowa, potwierdzona

biochemicznie

biochemicznie





cukrzyca

cukrzyca

2.

2.

Hiperglikemia zagrażająca uszkodzeniami tętniczymi

Hiperglikemia zagrażająca uszkodzeniami tętniczymi

(makroangiopatią) i mikroangiopatią

(makroangiopatią) i mikroangiopatią





cukrzyca

cukrzyca

3.

3.

Hiperglikemia zagrażająca uszkodzeniami tętniczymi

Hiperglikemia zagrażająca uszkodzeniami tętniczymi

i rozwojem cukrzycy

i rozwojem cukrzycy





upośledzona tolerancja

upośledzona tolerancja

glukozy (IGT) lub nieprawidłowa glikemia na czczo

glukozy (IGT) lub nieprawidłowa glikemia na czczo

(IFG)

(IFG)

Rozpoznanie stanów hiperglikemicznych

algorytm diagnostyczny

(1)

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

1.

1.

Objawy hiperglikemii lub glikozuria lub hiperglikemia

Objawy hiperglikemii lub glikozuria lub hiperglikemia

przygodna

przygodna



oznacz stężenie glukozy (G) w osoczu krwi żylnej w

oznacz stężenie glukozy (G) w osoczu krwi żylnej w

dowolnym czasie

dowolnym czasie

Jeżeli G>11,0 mmol/l ((

Jeżeli G>11,0 mmol/l ((





200 mg/dl)

200 mg/dl)





cukrzyca

cukrzyca

Jeżeli G>5,5 mmol/l ((

Jeżeli G>5,5 mmol/l ((





100 mg/dl)

100 mg/dl)





przejdź do punktu 2.

przejdź do punktu 2.

2.

2.

Glikemia przygodna lub na czczo >5,5 mmol/l (

Glikemia przygodna lub na czczo >5,5 mmol/l (





100 mg/dl)

100 mg/dl)



oznacz stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo

oznacz stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo

Jeżeli G

Jeżeli G





7,0 mmol/l ((>125 mg/dl), powtórz wynik; wynik

7,0 mmol/l ((>125 mg/dl), powtórz wynik; wynik

potwierdzony

potwierdzony





cukrzyca

cukrzyca

Jeżeli G>6,0 mmol/l ((

Jeżeli G>6,0 mmol/l ((





110 mg/dl)

110 mg/dl)





wykonaj OGTT

wykonaj OGTT

Jeżeli G>5,0 mmol/l ((>90 mg/dl)

Jeżeli G>5,0 mmol/l ((>90 mg/dl)





rozważ coroczne badanie

rozważ coroczne badanie

kontrolne w kierunku czynników ryzyka miażdżycy, w tym

kontrolne w kierunku czynników ryzyka miażdżycy, w tym

oznaczenie glikemii

oznaczenie glikemii

Rozpoznanie stanów hiperglikemicznych

algorytm diagnostyczny

(2)

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

Test doustnego obciążenia glukozą (OGTT)

Test doustnego obciążenia glukozą (OGTT)

1.

1.

Oznaczyć stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej rano, na czczo

Oznaczyć stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej rano, na czczo

2.

2.

Podać doustnie 75 g glukozy rozpuszczonej w 300 ml wody / 5

Podać doustnie 75 g glukozy rozpuszczonej w 300 ml wody / 5

min.

min.

3.

3.

Oznaczyć stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej 2 h po podaniu

Oznaczyć stężenie glukozy w osoczu krwi żylnej 2 h po podaniu

glukozy

glukozy

Interpretacja

Interpretacja

Jeżeli po 2 godz. G>11,0 mmol/l ((

Jeżeli po 2 godz. G>11,0 mmol/l ((





200 mg/dl)

200 mg/dl)





cukrzyca

cukrzyca

Jeżeli po 2 godz. G

Jeżeli po 2 godz. G





7,8 mmol/l ((

7,8 mmol/l ((





140 mg/dl) i G

140 mg/dl) i G





11,0 mmol/l

11,0 mmol/l

(<200 mg/dl)

(<200 mg/dl)





IGT

IGT

Jeżeli na czczo G> 6,0 mmol/l (

Jeżeli na czczo G> 6,0 mmol/l (





110 mg/dl) i G<7,0 mmol/l

110 mg/dl) i G<7,0 mmol/l

(<126 mg/dl)

(<126 mg/dl)





IFG

IFG

Porównanie wartości diagnostycznych

stężenia glukozy w osoczu i krwi pełnej

IDF/WO Diabetes Guidelines 1998/1999

Stężenie w osoczu

Stężenie we krwi pełnej

Krew żylna

Krew

włośniczkowa

Krew żylna

Krew

włośniczkowa

mmol/l mg/dl mmol/l mg/dl mmol/l mg/dl mmol/l mg/dl

Na czczo
Cukrzyca

7,0 >125 7,0 >125 >6,0 110 >6,0 110

IFG

>6,0

110 >6,0 110 5,5 100 >5,5 100

OGTT po 2 godz.
Cukrzyca >11,0

200 12,2 220 10,0 180 >11,0 200

IGT

7,8 140 8,9 160 6,7 120 7,8 140

Rozpoznanie cukrzycy – badania laboratoryjne

(1)



Badania służące określeniu typu / etiologii

Badania służące określeniu typu / etiologii

cukrzycy

cukrzycy

1.

1.

Cukrzyca typu 1

Cukrzyca typu 1



insulina i C-peptyd

insulina i C-peptyd







u 70-90% pt obecne autoprzeciwciała przeciwwyspowe (ICA),

u 70-90% pt obecne autoprzeciwciała przeciwwyspowe (ICA),

przeciwinsulinowe (IA), przeciw dekarboksylazie kw. glutaminowego

przeciwinsulinowe (IA), przeciw dekarboksylazie kw. glutaminowego

kom.

kom.





(GADA) lub przeciw fosfatazie tyrozynowej IA-2 (IA-2A)

(GADA) lub przeciw fosfatazie tyrozynowej IA-2 (IA-2A)



u ponad 90% pt antygeny zgodności tkankowej (HLA) DR3 lub DR4

u ponad 90% pt antygeny zgodności tkankowej (HLA) DR3 lub DR4

2.

2.

Cukrzyca typu 2

Cukrzyca typu 2



w pierwszej fazie insulina i C-peptyd

w pierwszej fazie insulina i C-peptyd





, stosunek proinsuliny do

, stosunek proinsuliny do

insuliny

insuliny







insulinooporność (dokładna ocena metodą klamry metabolicznej, tj.

insulinooporność (dokładna ocena metodą klamry metabolicznej, tj.

równoczesnego wlewu insuliny-by utrzymać pożądane stałe jej stężenie

równoczesnego wlewu insuliny-by utrzymać pożądane stałe jej stężenie

oraz glukozy, by utrzymać normoglikemię na stałym poziomie)

oraz glukozy, by utrzymać normoglikemię na stałym poziomie)



często współistnieją inne zaburzenia metaboliczne (TG

często współistnieją inne zaburzenia metaboliczne (TG





, HDL

, HDL





, kw.

, kw.

moczowy

moczowy





)

)

Rozpoznanie cukrzycy – badania laboratoryjne

(2)

3.

3.

Inne specyficzne typy cukrzycy

Inne specyficzne typy cukrzycy

A.

A.

Genetycznie uwarunkowany defekt kom.

Genetycznie uwarunkowany defekt kom.







MODY 1, defekt genu HNF-4

MODY 1, defekt genu HNF-4





, chromosom 20

, chromosom 20



MODY 2, defekt genu glukokinazy, chromosom 7

MODY 2, defekt genu glukokinazy, chromosom 7



MODY 3, defekt genu HNF-1

MODY 3, defekt genu HNF-1





, chromosom 12

, chromosom 12



MODY 4, defekt genu IPF-1, chromosom 13

MODY 4, defekt genu IPF-1, chromosom 13



Mutacja mitochondrialnego DNA 3243

Mutacja mitochondrialnego DNA 3243



Inne

Inne

B.

B.

Genetyczne defekty działania insuliny

Genetyczne defekty działania insuliny

C.

C.

Choroby trzustki

Choroby trzustki



Fibrocalculous pancreatopathy

Fibrocalculous pancreatopathy



Zapalenie trzustki

Zapalenie trzustki



Urazy / pankreatektomia

Urazy / pankreatektomia



Nowotwór trzustki

Nowotwór trzustki



Włóknienie torbielowate

Włóknienie torbielowate



Hemochromatoza

Hemochromatoza



Inne

Inne

Rozpoznanie cukrzycy – badania laboratoryjne

(3)

3.

3.

Inne specyficzne typy cukrzycy c.d.

Inne specyficzne typy cukrzycy c.d.

D.

D.

Endokrynopatie

Endokrynopatie



akromegalia

akromegalia



zespół Cushinga

zespół Cushinga



guz chromochłonny

guz chromochłonny



nadczynność tarczycy

nadczynność tarczycy



somatostatinoma

somatostatinoma



glukagonoma

glukagonoma



hiperaldosteronizm pierwotny

hiperaldosteronizm pierwotny

E.

E.

Cukrzyca indukowana lekami (pentamidyna, glikokortykosteroidy,

Cukrzyca indukowana lekami (pentamidyna, glikokortykosteroidy,

kwas nikotynowy, tiazydy)

kwas nikotynowy, tiazydy)

F.

F.

Cukrzyca wywołana chorobami zakaźnymi, np. wrodzone zakaż.

Cukrzyca wywołana chorobami zakaźnymi, np. wrodzone zakaż.

różyczką, CMV

różyczką, CMV

G.

G.

Cukrzyca spowodowana obecnością przeciwciał przeciw

Cukrzyca spowodowana obecnością przeciwciał przeciw

receptorowi insuliny

receptorowi insuliny

H.

H.

Choroby gentycznie uwarunkowane (z. Downa, Klinefeltera,

Choroby gentycznie uwarunkowane (z. Downa, Klinefeltera,

Turnera)

Turnera)

Cukrzyca ciężarnych

4.

4.

Cukrzyca ciężarnych

Cukrzyca ciężarnych

W I połowie ciąży wartości glikemii na czczo i poposiłkowej są

W I połowie ciąży wartości glikemii na czczo i poposiłkowej są

niższe, niż u zdrowych kobiet nieciężarnych.

niższe, niż u zdrowych kobiet nieciężarnych.

Określenie „cukrzyca ciężarnych” dotyczy kobiet, u których

Określenie „cukrzyca ciężarnych” dotyczy kobiet, u których

cukrzyca pojawiła się podczas ciąży. Jeśli cukrzyca istniała wcześniej,

cukrzyca pojawiła się podczas ciąży. Jeśli cukrzyca istniała wcześniej,

stosuje się określenie „cukrzyca i ciąża”.

stosuje się określenie „cukrzyca i ciąża”.

U kobiet z podwyższonym ryzykiem cukrzycy (starszy wiek,

U kobiet z podwyższonym ryzykiem cukrzycy (starszy wiek,

nietolerancja glukozy w wywiadzie, duża masa urodzeniowa wcześniej

nietolerancja glukozy w wywiadzie, duża masa urodzeniowa wcześniej

urodzonego dziecka, niektóre grupy etniczne, podwyższony poziom

urodzonego dziecka, niektóre grupy etniczne, podwyższony poziom

glikemii na czczo lub glikemii przygodnej) zaleca się wykonanie między

glikemii na czczo lub glikemii przygodnej) zaleca się wykonanie między

24 – 28 tygodniem ciąży standardowy test OGTT. Jeśli wynik testu

24 – 28 tygodniem ciąży standardowy test OGTT. Jeśli wynik testu

odpowiada

odpowiada

cukrzycy lub IGT

cukrzycy lub IGT

wg kryteriów WHO, rozpoznaje się

wg kryteriów WHO, rozpoznaje się

cukrzycę ciężarnych (

cukrzycę ciężarnych (

Gestational Diabetes Mellitus

Gestational Diabetes Mellitus

). W 6 tygodni po

). W 6 tygodni po

porodzie należy ponownie sklasyfikować typ zaburzeń, w oparciu o

porodzie należy ponownie sklasyfikować typ zaburzeń, w oparciu o

glikemię na czczo i OGTT (rozpoznanie prawidłowej tolerancji glukozy,

glikemię na czczo i OGTT (rozpoznanie prawidłowej tolerancji glukozy,

IGT lub cukrzycy wg kryteriów dla nieciężarnych).

IGT lub cukrzycy wg kryteriów dla nieciężarnych).

Badania służące określeniu skali

zaburzeń metabolicznych

1.

1.

Badanie ogólne moczu

Badanie ogólne moczu



obecność wykrywalnych ilości glukozy w moczu jest objawem

obecność wykrywalnych ilości glukozy w moczu jest objawem

przekroczenia tzw. progu nerkowego glikemii (>10,0-11,0 mmol/l)

przekroczenia tzw. progu nerkowego glikemii (>10,0-11,0 mmol/l)



obecność tzw. związków ketonowych (aceton, acetooctan,

obecność tzw. związków ketonowych (aceton, acetooctan,





-

-

hydroksymaślan) świadczy o zwiększonej lipolizie i ketogenezie

hydroksymaślan) świadczy o zwiększonej lipolizie i ketogenezie

towarzyszącej niewyrównanej cukrzycy, a także w wyniku

towarzyszącej niewyrównanej cukrzycy, a także w wyniku

głodzenia)

głodzenia)

2.

2.

Hemoglobina glikowana (HBA

Hemoglobina glikowana (HBA

1

1

, HBA

, HBA

1c

1c

) jest wskaźnikiem

) jest wskaźnikiem

wyrównania glikemii w ostatnich 2-3 miesiącach.

wyrównania glikemii w ostatnich 2-3 miesiącach.

Oznaczanie met. chromatograficzną, kolorymetryczną,

Oznaczanie met. chromatograficzną, kolorymetryczną,

elektroforezy na żelu agarozowym i in. U zdrowych

elektroforezy na żelu agarozowym i in. U zdrowych

HBA

HBA

1c

1c

<6,5%.

<6,5%.

3.

3.

TG, LDL, HDL

TG, LDL, HDL

4.

4.

Kwas moczowy

Kwas moczowy

Monitorowanie leczenia (1)



Ocena aktualnego wyrównania cukrzycy

Ocena aktualnego wyrównania cukrzycy



Glikemia na czczo

Glikemia na czczo



Glikemia doraźnie w przypadku objawów hipo- lub hiperglikemii

Glikemia doraźnie w przypadku objawów hipo- lub hiperglikemii



Dobowy profil glikemii (przed oraz 1 godz. po głównych posiłkach, o 22.00 i

Dobowy profil glikemii (przed oraz 1 godz. po głównych posiłkach, o 22.00 i

ewentualnie o 03.00 w nocy); stosowane też skrócone profile, np. 4-

ewentualnie o 03.00 w nocy); stosowane też skrócone profile, np. 4-

punktowy.

punktowy.

W

W

monitorowaniu glikemii

monitorowaniu glikemii

stosuje się glukometry, np. Glucotrend

stosuje się glukometry, np. Glucotrend

(Boehringer Mannheim), Glucomatic Esprit (Bayer). Glikemię oznacza się

(Boehringer Mannheim), Glucomatic Esprit (Bayer). Glikemię oznacza się

we krwi włośniczkowej z palca.

we krwi włośniczkowej z palca.



Ocena długoterminowego wyrównania cukrzycy

Ocena długoterminowego wyrównania cukrzycy



HBA1c:

HBA1c:







6,5% bardzo dobrze wyrównana cukrzyca, ale zwiększone ryzyko

6,5% bardzo dobrze wyrównana cukrzyca, ale zwiększone ryzyko

hipoglikemii, jeśli stosuje się leki hipoglikemizujące lub insulinę

hipoglikemii, jeśli stosuje się leki hipoglikemizujące lub insulinę







7,5% bardzo dobrze wyrównana cukrzyca

7,5% bardzo dobrze wyrównana cukrzyca



>10% cukrzyca niewyrównana

>10% cukrzyca niewyrównana

Monitorowanie leczenia (2)



Ocena wyrównania współistniejących zaburzeń

Ocena wyrównania współistniejących zaburzeń

metabolicznych:

metabolicznych:



Chol. całk., LDL, HDL, TG

Chol. całk., LDL, HDL, TG



Kwas moczowy

Kwas moczowy



Określenie potrzeby włączenia insuliny (wskaźnik

Określenie potrzeby włączenia insuliny (wskaźnik

pomocniczy):

pomocniczy):

C-peptyd [ng/ml] x 1000

C-peptyd [ng/ml] x 1000

stężenie glukozy [mg/dl]

stężenie glukozy [mg/dl]

wskaźnik <11,7 wskazuje na potrzebę rozpoczęcia insulinoterapii

wskaźnik <11,7 wskazuje na potrzebę rozpoczęcia insulinoterapii

Ostre powikłania cukrzycy (1)



Śpiączka cukrzycowa

Śpiączka cukrzycowa



ketonowa

ketonowa



hiperosmolalna

hiperosmolalna



mleczanowa

mleczanowa



Postacie ostrej dekompensacji klinicznej w

Postacie ostrej dekompensacji klinicznej w

cukrzycy:

cukrzycy:



krążeniowa (hipowolemia, wstrząs)

krążeniowa (hipowolemia, wstrząs)



nerkowa (ostra niewydolność nerek)

nerkowa (ostra niewydolność nerek)



pseudoperitonotis

pseudoperitonotis

(objawy podrażnienia otrzewnej,

(objawy podrażnienia otrzewnej,

atonii żołądka i jelit z ostrą rozstrzenią żołądka)

atonii żołądka i jelit z ostrą rozstrzenią żołądka)

Ostre powikłania cukrzycy (2)



Elementy patogenezy śpiączki cukrzycowej

Elementy patogenezy śpiączki cukrzycowej



hiperglikemia

hiperglikemia





hipermolalność osocza

hipermolalność osocza





poliuria

poliuria





odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, hipowolemia

odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, hipowolemia



niedobór insuliny

niedobór insuliny





wzmożona lipoliza i ketogeneza

wzmożona lipoliza i ketogeneza





kwasica

kwasica

metaboliczna

metaboliczna



Wybrane badania laboratoryjne w monitorowaniu pacjenta:

Wybrane badania laboratoryjne w monitorowaniu pacjenta:



glikemia (początkowo wysoka, w toku leczenia

glikemia (początkowo wysoka, w toku leczenia





, możliwość nawet

, możliwość nawet

hipoglikemii)

hipoglikemii)



gazometria (zwykle niewyrównana kwasica metaboliczna, kompensowana

gazometria (zwykle niewyrównana kwasica metaboliczna, kompensowana

częściowo hiperwentylacją)

częściowo hiperwentylacją)



elektrolity (potas początkowo zwykle

elektrolity (potas początkowo zwykle





, w toku leczenia

, w toku leczenia





)

)



morfologia (leukocytoza, Ht może służyć jako orientacyjny wskaźnik

morfologia (leukocytoza, Ht może służyć jako orientacyjny wskaźnik

nawodnienia)

nawodnienia)



kreatynina

kreatynina



inne badania – diagnostyka różnicowa przyczyn śpiączki i powikłań !!!

inne badania – diagnostyka różnicowa przyczyn śpiączki i powikłań !!!

Przewlekłe powikłania cukrzycy (1)

W ramach profilaktyki późnych

W ramach profilaktyki późnych

powikłań znaczenie mają:

powikłań znaczenie mają:



wyrównanie glikemii (uzyskanie „prawie normoglikemii”),

wyrównanie glikemii (uzyskanie „prawie normoglikemii”),

optymalnie:

optymalnie:



HBA1c

HBA1c





6,5 %

6,5 %



glikemia na czczo/przed posiłkami

glikemia na czczo/przed posiłkami





6,0 mmol/l (<110 mg/dl)

6,0 mmol/l (<110 mg/dl)



glikemia po posiłkach <7,5 mmol/l (<135 mg/dl)

glikemia po posiłkach <7,5 mmol/l (<135 mg/dl)



wyrównanie towarzyszących zaburzeń metabolicznych,

wyrównanie towarzyszących zaburzeń metabolicznych,

optymalnie:

optymalnie:



chol. całk. <4,8 mmol/l (<185 mg%)

chol. całk. <4,8 mmol/l (<185 mg%)



chol. LDL <3,0 mmol/l (<115 mg%)

chol. LDL <3,0 mmol/l (<115 mg%)



chol. HDL >1,2 mmol/l (>46 mg%)

chol. HDL >1,2 mmol/l (>46 mg%)



TG < 1,7 mmol/l (<150 mg%)

TG < 1,7 mmol/l (<150 mg%)

Przewlekłe powikłania cukrzycy (2)

Wykrywanie/monitorowanie nefropatii

Wykrywanie/monitorowanie nefropatii



Oznaczanie albuminurii (jeśli nie ma jawnego

Oznaczanie albuminurii (jeśli nie ma jawnego

białkomoczu).

białkomoczu).

Stosuje się metody półilościowe (np. Test

Stosuje się metody półilościowe (np. Test

ImmunoDip, oparty o metodę

ImmunoDip, oparty o metodę

immunochromatograficzną, wykorzystującą

immunochromatograficzną, wykorzystującą

przeciwciała monoklonalne przeciw ludzkim

przeciwciała monoklonalne przeciw ludzkim

albuminom) lub metody ilościowe. Norma <20mg/l lub

albuminom) lub metody ilościowe. Norma <20mg/l lub

<30g/g kreatyniny (<2,5mg/mmol) u mężczyzn i <40

<30g/g kreatyniny (<2,5mg/mmol) u mężczyzn i <40

mg/g kreatyniny (<3,5mg/mmol) u kobiet.

mg/g kreatyniny (<3,5mg/mmol) u kobiet.



Kontrola stężenia kreatyniny.

Kontrola stężenia kreatyniny.