GAZPROM – dążenia totalne

XYZ



Gazprom – z rosyjskiego Газпром – to rosyjski
koncern państwowy, będący największym
światowym wydobywcą gazu ziemnego.
Kontroluje około 20 % udokumentowanych
rezerw gazu na świecie, co nie wyklucza
istnienia rezerw niuedokumentowanych, a
jednak eksploatowanych.



Gazprom zatrudnia około 330 tysięcy osób. Jest
kluczowym dostawcą dla energetyki, a także
odbiorców detalicznych całej Europy Środkowej
i Wschodniej, oraz krajów byłego ZSRR.



1 stycznia 2006 roku Gazprom wstrzymał dostawy gazu dla

Ukrainy. Niektórzy uważają, że tym posunięciem rozpoczął

"wojnę gazową". W październiku 2006 roku został głównym

sponsorem niemieckiej drużyny piłkarskiej Schalke 04. Mimo,

że "Gazprom" ma swojego dyrektora, to znaczny wpływ na

ten koncern państwowy mają najwyżsi urzędnicy w Moskwie.



29 sierpnia 2006 Rosyjski Gazprom oraz niemieckie E-ON-

Ruhrgas i BASF podpisały w Moskwie porozumienie końcowe

dotyczące budowy Gazociągu Północnego (konsorcjum

Nordstream).

Gazprom a UE



Około 20 % rosyjskiego gazu importowanego do UE (głównie do

Polski, Niemiec, Litwy) jest dostarczane przez Białoruś. Napięte

stosunki pomiędzy Gazpromem a władzami Białorusi wynikające z

dużych zaległości w opłatach mogą stać się „energetycznym”

kłopotem UE, nawet pomimo zapewnień Gazpromu o podejmowaniu

wszelkich możliwych kroków w wypełnianiu swoich zobowiązań w

stosunku do państw Wspólnoty.



UE może całkowicie ulec ekspansji Gazpromu – takie obawy wyraża w

tym półroczu Komisja Europejska. Gazprom bierze w kleszcze Stary

Kontynent poprzez budowę North Stream i South Stream.



Co rok Gazprom dostarcza do Niemiec około 1/3 potrzebnej ilości

gazu. Po zrealizowaniu projektu gazociągu północnego oraz inwestycji

w obecne i planowane magazyny, rosyjski udział w niemieckim rynku

może wzrosnąć już za dwa lata nawet do 50-

60% rocznych potrzeb



Macki North Stream mają dotrzeć do Szwecji, Holandii i na Wyspy

Brytyjskie.



South Stream podważa, a raczej, zdaniem ekspertów, zagraża

budowie planowanego gazociągu Nabucco z basenu Morza

Kaspijskiego przez Turcję i Bałkany do Europy Środkowej, co łączy się

z uzależnieniem od Rosji.



Polityka Gazpromu może poróżnić kraje UE. Jak na razie okazuje się,

że Niemcy, które do tej pory miały silny głos w podejmowaniu decyzji,

mają odmienną wizję współpracy z Gazpromem niż pozostałe 26

krajów.

Gazprom a Polska



Mimo niewielkiej konsumpcji Gazu Polska jest dla Gazpromu

ważnym partnerem.



Gazprom pozostaje strategicznym dostawcą dla Polski, powoli i

skutecznie uzależniającym od siebie swoich klientów.



Istnieją różne sposoby zacieśniania i polepszania warunków

współpracy, ale to na Polsce, a nie na Gazpromie spoczywa

odpowiedzialność opracowywania projektów dalszego

współdziałania.



W interesie Polski i korporacji gazowo-naftowych leży zatem

budowanie możliwie najlepszych relacji biznesowych z Gazpromem.



PGNiG SA powinno zatem, analogicznie jak Gazprom i cały świat,

skoncentrować się na budowaniu wartości przedsiębiorstwa,

ponieważ tylko rosnące firmy posiadają portfolio projektów i budzą

szacunek partnerów.



PGNiG SA ma doskonałą pozycję wyjściową:

1.

Nowa sytuacja wynikająca z wprowadzenia akcji do
obrotu publicznego.

2.

Potencjał wzrostu efektywności i wartości rynkowej
oraz potrzeba i możliwości zapewnienia
bezpieczeństwa energetycznego państwa w zakresie
dostaw gazu.

3.

Nowe możliwości, szanse i wyzwania, wynikające z
przystąpienia Polski do struktur UE, dotyczące jak
najszybszego osiągnięcia wysokiego poziomu
cywilizacyjnego i realizacji aspiracji społecznych.

4.

Uwarunkowania międzynarodowe - liberalizacja rynku
i wzrost konkurencji.

Być może lekarstwem na Gazprom mogłaby być

współpraca europejskich spółek zajmujących się
wydobywaniem i dystrybucja gazu oraz ropy naftowej.

Zagrożenia wynikające z polityki

Gazpromu:



W interesie ekonomicznym Gazpromu jest doprowadzenie do

niedużego niedoboru gazu na rynkach krajów Unii Europejskiej,

kontrolując jednocześnie infrastrukturę dostawczą.



Gazprom prowadzi ciekawą grę - Gazprom potrzebuje zatem

kapitału z zewnątrz, nie tylko z własnych inwestycji.Sposobem

na jego przyciąganie jest tworzenie spółek joint venture, w

których Rosjanie zastrzegają sobie pakiet kontrolny. To niemal

specjalność Gazpromu. I tak konsorcjum budujące gazociąg

bałtycki jest w 51 procentach własnością Rosjan.



Monopolistyczne zapędy Gazpromu, który lubi być dostawcą

nie do zastąpienia.



Coraz częstsze wykorzystywanie kryzysów dostaw gazu i ropy z

innych części świata, aby przedstawiać się w świetle rzetelnego

partnera do umów.

Jeżeli dalej kraje UE będą

nabierać się na zagrywki

Gazpromu to:



Gazprom przejmie większą część gospodarki energetycznej –

będzie czerpał zyski z wydobycia, transportu i dystrybucji gazu

ziemnego – wyeliminuje więc europejskich dostawców i

przetwórców.



Gazprom jako państwowy monopol rosyjski będzie mógł w

interesie Rosji wykorzystywać ceny gazu za granicą do

dotowania i odbudowy rodzimej gospodarki.



Będzie istniało zagrożenie paraliżem i całkowite energetyczne

uzależnienie od Rosji.



W przypadku przerwania dostaw gazu przy dzisiejszym

zapotrzebowaniu i zużyciu surowców energetycznych rezerwy

szybko ulegną wyczerpaniu. Europa nie będzie posiadała

alternatywy, która byłaby w stanie zastąpić dostawy

Gazpromu.



Tak silny dostawca gazu będzie mógł dyktować dowolne ceny i

w dowolny sposób zmieniać umowy – to Gazprom będzie Senior

Partner trzymającym w szachu całą Europę



Gazprom poprzez różnicowanie cen dla poszczególnych krajów

odbiorców będzie mógł wpływać na wzajemną konkurencyjność

unijnych gospodarek, a tym samym na ich rozwój.

Pozytywne aspekty ekspansji

Gazpromu na zachód

•

Wieloletnie, stabilne dostawy
gazu ziemnego.

•

Łatwy dostęp do wysokiej jakości

•

Mogą skończyć się problemy z
surowcami energetycznymi i ich
wysokimi cenami w Europie.

Dążenia totalne:



Strategia jest prosta: Rosjanie chcą zarabiać nie tylko na

eksporcie, lecz także na rozprowadzaniu i sprzedaży gazu

w Europie – stąd rurociągi Północny i Południowy (Każdy

metr sześcienny gazu sprzedany na własną rękę to dla

Gazpromu pięciokrotnie większe zyski)



Paryskie gazety donoszą o ofensywie Rosjan, która może

w ciągu kilku lat wywrócić do góry nogami cały francuski

sektor gazowy.



Gazprom szykuje się do przejęcia całej sieci firm

zaopatrujących klientów indywidualnych w Niemczech. –

Chcemy być bliżej odbiorców – mówił kilka miesięcy temu

szef Gazpromu na Niemcy.



Gazprom przebił się też niedawno na restrykcyjny rynek

włoski – w ramach nowego kontraktu długoterminowego

koncern narodowy ENI pozwolił Rosjanom sprzedawać

limitowaną ilość gazu na własną rękę.



W styczniu bieżącego roku podbił rynek serbski, a teraz

szykuje się na Irlandię.

Wnioski:



Gazprom to kolos na glinianych nogach – możemy

przeszkodzić mu rosnąć w siłę



Za trzy lata Gazprom ma być pierwszą światową rosyjską

korporacją. By zdobyć kapitał, szykuje skok na europejski

rynek gazu i kusi zachodnie koncerny, by finansowały jego

najdroższe inwestycje – możemy nie spełnić jego

oczekiwań.



Ekspansja Gazpromu w Europie niesie zagrożenie przede

wszystkim dla tych europejskich firm gazowych, które nie

nawiązały w porę współpracy inwestycyjnej lub związków

kapitałowych z Gazpromem, a kupują rosyjski gaz. Np.

francuski GDF i polskie PGNiG – mogą albo poszukać

innych partnerów albo nie stawiając żadnych warunków

zacząć współpracę z Gazpromem.



To już ostatnie sekundy na podjęcie jakiegoś ratunku,

Europa powinna rozejrzeć się za alternatywnymi źródłami

surowców energetycznych, żeby nie obudzić się za późno

w zacieśniającym się uścisku Gazpromu.