Dialog społeczny

środek i cel...działanie i wynik

Dialog społeczny obejmuje wszystkie formy

negocjacji, konsultacji lub po prostu wymiany

informacji

pomiędzy reprezentantami:

rządów, pracodawców i pracowników,

w sprawach dotyczących polityki

gospodarczej i społecznej, ważnych dla

wszystkich trzech partnerów

Definicja MOP, 1999

Poziom europejski

Komisja podejmuje starania mające
na celu rozwój dialogu między
partnerami społecznymi na poziomie
europejskim, co mogłoby,

jeśli takie

byłoby pragnienie obu stron,

prowadzić do nawiązania

stosunków
umownych

Art. 118 b Jednolitego Aktu Europejskiego

Poziom europejski

• 1.

Komisja ma zadanie popierania konsultacji między partnerami

społecznymi na poziomie Unii

i podejmuje wszelkie właściwe

środki w celu ułatwienia ich dialogu, zapewniając stronom

zrównoważone wsparcie.

• 2. W tym celu Komisja, przed przedstawieniem wniosków w

dziedzinie polityki społecznej, konsultuje się z partnerami

społecznymi w sprawie możliwego kierunku działania Unii.

• 3. Jeśli Komisja po przeprowadzeniu tej konsultacji uzna, że

działanie Unii jest pożądane, konsultuje się z partnerami

społecznymi w sprawie treści rozważanego wniosku. Partnerzy

społeczni przesyłają do Komisji opinię lub, w odpowiednim

przypadku, zalecenie.

• 4. Przy okazji tej konsultacji partnerzy społeczni mogą informować

Komisję o swojej woli rozpoczęcia procesu przewidzianego w

artykule 155. Czas trwania tego procesu nie może przekraczać

dziewięciu miesięcy, chyba że partnerzy społeczni i Komisja

wspólnie zadecydują o jego przedłużeniu.

Art. 154 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Poziom europejski

1. Dialog między partnerami społecznymi na poziomie

wspólnotowym może prowadzić

, jeśli oni sobie tego życzą,

nawiązania stosunków umownych, w tym umów zbiorowych

Wykonywanie umów zbiorowych zawartych na poziomie Unii

odbywa się bądź zgodnie z procedurami i praktykami

właściwymi dla partnerów społecznych i Państw

Członkowskich, bądź, w dziedzinach podlegających artykułowi

153, na wspólne żądanie stron-sygnatariuszy, w drodze

decyzji Rady na wniosek Komisji.
Rada stanowi większością kwalifikowaną, z wyjątkiem

przypadku gdy dana umowa zawiera jedno lub więcej

postanowień dotyczących jednej z dziedzin, w których

zgodnie z artykułem 153 ustęp 2 wymagana jest

jednomyślność. W tym przypadku Rada stanowi jednomyślnie.

Art. 155 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Poziom europejski

Najistotniejszym przykładem
europejskiego dialogu społecznego
jest możliwość prawna zawierania
porozumień społecznych na szczeblu
Unii Europejskiej między
wymienionymi wyżej partnerami.

Poziom europejski

Istnieją porozumienia, które mogą być
przyjęte przez Radę UE jako dyrektywy
oraz porozumienia nie wiążące prawnie
(legaly non binding agrements), które
mogą być wprowadzane w życie w krajach
członkowskich UE przez krajowych
partnerów społecznych, członków
europejskich organizacji, które zawarły te
porozumienia.

Poziom europejski

Porozumienia UNICE, CEEP i CES, które Rada Unii Europejskiej przyjęła
jako dyrektywy:

• Dyrektywa Nr 96/34/CE Rady z 3 czerwca 1996 dotycząca porozumienia

ramowego, zawartego przez UNICE, CEEP i CES w sprawie urlopu
rodzicielskiego (zmienione w 2009);

• Dyrektywa Nr 97/81/CE Rady z 15 grudnia 1997 dotycząca

porozumienia ramowego, zawartego przez UNICE, CEEP i CES w
sprawie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy;

• Dyrektywa Nr 99/70/CE Rady z 28 czerwca 1999 r. dotycząca

porozumienia ramowego, zawartego przez UNICE, CEEP i CES w
sprawie umów o pracę na czas określony.

Poziom europejski

Porozumienia podpisane przez UNICE, CEEP, CES i UEAPME,
które nie stały się dyrektywami:

• Europejskie Porozumienie Ramowe w sprawie telepracy

(16.7.2002 r );

• Autonomiczne porozumienie ramowe dotyczące stresu

związanego z pracą (8.10.2004 r.);

• Autonomiczne porozumienie ramowe dotyczące nękania i

przemocy w pracy (26.4.2007 r.)

Oprócz reprezentantów pracowników i
pracodawców w dialogu w sprawach o
charakterze społecznym i gospodarczym
może brać udział rząd (dialog trójstronny), a
także jeszcze inne podmioty, a wśród nich
władze lokalne administracyjne i
samorządowe, (dialog wielostronny).
Przykładem instytucji dialogu wielostronnego
jest „wojewódzka komisja dialogu
społecznego” (WKDS).