Bór suchy (Bs)

Bór suchy – Bs (SPHL 2004)
Siedliska skrajnie ubogie i suche, z bardzo głębokim
poziomem wody gruntowej,
wyróżniające się drzewostanem sosnowym IV-V bonitacji o
złej jakości technicznej oraz runem krzewinkowo- lub
trawiasto-mszystym z silnie rozwiniętą warstwą
chrobotków.

Występowanie: spotykany tylko w skrajnie suchych i ubogich
warunkach.
Utwory piaszczyste nie zawierające CaCO3
Rodzaj gleby:
- piaski wydmowe (eoliczne)
- piaski eoliczne wydm nadmorskich (dotyczy krainy Bałtyckiej)
Uziarnienie
Piasek luźny (z dominującą frakcją piasku średniego i grubego)
Typ, podtyp próchnicy mor suchy
Typ i podtyp gleby:
ARi – arenosole inicjalne
ARw – arenosole właściwe
ARb – arenosole bielicowane
Wariant uwilgotnienia -

Chrobotek leśny - Cladonia sylvatica
Chrobotek reniferowy - Cladonia rangiferina
Chrobotek wysmukły - Cladonia gracilis
Chrobotek

rożkowaty

- Cladonia cornuta

Porost islandzki - Cetraria islandica
Szczotlicha siwa - Corynephorus canescens

Widłoząb miotlasty - Dicranum scoparium
Kostrzewa owcza - Festuca ovina
Wrzos pospolity - Calluna vulgaris
Turzyca wrzosowiskowa - Carex ericetorum
Borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea
Rokiet pospolity - Pleurosium schreberi (Entodon
Schreberi)
Jastrzębiec kosmaczek - Hieracium pilosella

Trzcinnik piaskowy - Calamagrostis epigeios

Szczaw polny - Rumex acetosella

Zespół roślinny
- Cladonio-Pinetum Juraszek 1927 - bór sosnowy suchy odm. suboceaniczna

Typ lasu: sosnowy

Gatunki główne I p. - So IV-V bon.
Gatunki dom. I p. – sporad. Brzb
Podsz. – jał.

Cladonia sylvatica

Cladonia rangiferina

Cladonia cornuta

Corynephorus canescens

Bór suchy (Bs) – typ siedliskowy lasu występujący na
obszarze wszystkich krain nizinnych. Udział boru suchego
w ogólnej powierzchni lasów w Polsce wynosi ok. 8,5%.
Gleby tego siedliska zalicza się do typu darniowo-
bielicowego. Są to piaski luźne, równoziarniste, głębokie i
suche, o poziomie wody gruntowej niemającej wpływu na
siedlisko, poza zasięgiem korzeni drzew. Próchnica typu
mor suchy. Gatunkiem dominującym jest sosna zwyczajna,
sporadycznie brzoza brodawkowata. Wskaźnikowymi
roślinami runa leśnego są: chrobotek, szczotlicha siwa,
kostrzewa owcza. Warstwa podszytowa jest bardzo uboga i
składają się na nią takie gatunki jak: jałowiec i

dąb

, a w

domieszce występuje brzoza.

http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3r_suchy

Gatunki runa typowe dla boru suchego:

Cladonia pl. sp. –

chrobotki

Dicranum scopiarium –

widłoząb miotlasty

Calluna vulgaris –

wrzos pospolity

Festuca ovina –

kostrzewa owcza

Corynephorus canescens –

szczotlicha siwa

Nardus stricta –

bliźniczka psia trawka

Carex

ehcetorum

–

turzyca wrzosowiskowa

Koeleria

glauca –

strzęplica siwa

Hieracium pilosella – jastrzębiec kosmaczek

Arctostapyllos

uva-ursi – mącznica lekarska

Cetraria islandica – porost islandzki

Entodon

Schreberi – rokietnik pospolity

http://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3r_suchy

Siedlisko skrajnie suche i ubogie. Woda gruntowa
występuje zwykle co najmniej (poniżej 4 m) pod
powierzchnią ziemi. Gleby bielicowe lub bielice właściwe z
piasków wydmowych, piasków lotnych,

piasków i żwirów

wodno-lodowcowych

z cienką warstwą

próchnicy o

charakterze suchego torfu

. Typowe siedliska boru suchego

związane są z glebami słabo wykształconymi,
wytworzonymi ze zwydmionych luźnych piasków (mogą to
być zarówno wydmy śródlądowe powstałe z piasków
pochodzenia rzecznego, np. w Dzielnicy Kotliny
Gorzowskiej lub sandrowego, np. w Dzielnicy Borów
Tucholskich lub Dzielnicy Puszczy Kurpiowskiej, jak też
wydmy nadmorskie w dzielnicy Pasa Nadmorskiego) lub z
piasków luźnych pochodzenia eolicznego nie tworzących
wydm. Typowe siedliska boru suchego spotykane są już
bardzo rzadko, z reguły zajmują przyszczytowe fragmenty
wydm (są łatwo podatne na erozję wietrzną