Sen w kulturze Egiptu
(Dział Sny)

Egipską kulturą można by uznać za matkę śnienia, interpretacji snów, oraz senników. To właśnie odnaleziona w Tebach kopia egipskiego papirusu z 2000 r.p.n.e jest prawdopodobnie najstarszym istniejącym sennikiem. Zapisane w nim wyjaśnienia poszczególnych snów oparte są głównie na przeciwieństwie oraz słownych i wizualnych skojarzeniach. Zawierają również rytuały magiczne, które mają zapobiegać złym snom i ich skutkom. Egipskim bogiem opiekującym się śpiącymi i zsyłającym rozmaite sny był Bes. Egipcjanie opisali różne formy zwracania się do Besa z prośbą o konkretny sen. Miały one zazwyczaj formę rytuału wykonywanego tuż przed zaśnięciem.
Wierzono, że sny są znakami od duchów do ludzi, ale prawdopodobnie nie uważano, że podczas snu dusza opuszcza ciało i wędruje. Nie specjalnie przejmowano się śnionymi demonami lub duchami zmarłych krewnych. Dla Egipcjan był to po prostu znak, z którym należało zwrócić się do kapłana. Często był to sposób na uzyskanie odpowiedzi, lub przestrogi od jednego z bogów czy też kogoś ze świata umarłych.
Istnieje wiele zapisów mówiących o interpretacji snów i ich znaczeniu dla polityki Egiptu, jak chociażby historia snu faraona ze Starego Testamentu. Innym przykładem może być opowieść o Totmesie, który zasnął przy wielkim sfinksie w Gizie. Podobno objawił mu się bóg Hormakhu i obiecał panowanie nad całym Egiptem - jeśli będzie zmiatał piasek, który zasypywał świętego sfinksa. Totmes zapisał te słowa na kamiennej płycie przed sfinksem, kiedy już wypełnił życzenie bóstwa.
Podobną sytuacją był sen Tanutamona - Etiopczyka, który podbił Egipt w VII w.p.n.e. Podobno przyśniły mu się dwa węże jeden z lewej, a drugi z prawej strony. Miało to oznaczać, że będzie władał górnym i dolnym Egiptem.
Interpretatorami snów w Egipcie byli odpowiednio wykształceni kapłani cieszący się wysoką pozycją i obdarzeni dużym zaufaniem. Nazywano ich "mistrzami rzeczy sekretnych", "skrybami podwójnego domu życia" albo "uczonymi magicznej biblioteki". Ich zadaniem było strzeżenie papirusów zawierających wiadomości o znakach, obrazach i bogach, mających znaczenie w tłumaczeniu i interpretacji snów.
W Egipcie istniała również zaawansowana inkubacja snów. Oparta na specjalnych rytuałach i modlitwach przetrwała aż do czasów epoki rzymskiej. Kapłani praktykowali inkubację w świątyniach, które odwiedzali ludzie w celu śnienia konkretnego snu. Najważniejszą z tych świątyń, była świątynia boga Imhotepa w Memfis. Dzięki inkubacji leczono tam chorych. Układano ich do snu w osobnym pomieszczeniu świątyni i podawano specjalne napoje, aby wywołać uzdrawiający sen.
Tradycję inkubacji przejęło potem wiele innych cywilizacji, zwłaszcza Grecy.