OGARNĄĆ CHAOS
OGARNĄĆ CHAOS
-jak pracować
-jak pracować
z
z
dzieckiem
dzieckiem
nadpobudliwym
nadpobudliwym
OGARNĄĆ CHAOS
OGARNĄĆ CHAOS
-jak pracować
-jak pracować
z
z
dzieckiem
dzieckiem
nadpobudliwym
nadpobudliwym
Tajemnicze ADHD
to skrót angielskiej nazwy
Attention Deficit Hyperactivty
Disorder,
czyli „zespół nadpobudliwości
psychoruchowej z zaburzeniami
koncentracji uwagi"
Nie karać za objawy - znajomość
objawów ADHD pozwala odróżnić
zachowania, które są przejawem
nad pobudliwości od niegrzeczności
Akceptacja - dziecko
nadpobudliwe ma odmienne
możliwości i wymagania niż jego
rówieśnicy i wymaga
odmiennego traktowania
OBSZARY
NADRUCHLIWOŚCI:
Koncentracja uwagi:
nie kończy nawet najprostszych zadań
pytane zgaduje, mówi nie wiem
trzeba mu powtarzać - nie słucha tylko
patrzy w okno
zapomina zadań domowych, zeszytów,
farb, stroju na WF
nie jest w stanie skoncentrować się na
szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub
w czasie wykonywania innych czynności.
Popełnia błędy wynikające z niedbałości;
często ma trudności z utrzymaniem uwagi na
zadaniach i grach;
często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego
mówi;
często nie stosuje się do podawanych kolejno
instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań
szkolnych i wypełnieniem codziennych
obowiązków, jednak nie z powodu
przeciwstawiania się lub niezrozumienia
instrukcji;
często ma trudności ze zorganizowaniem
sobie pracy lub innych zajęć;
nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia
zajęć wymagających dłuższego wysiłku
umysłowego -jak nauka szkolna lub
odrabianie zajęć domowych;
często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub
innych zajęć np.: zabawki, przybory
szkolne, ołówki, książki, narzędzia;
łatwo rozprasza się pod wpływem
zewnętrznych bodźców; często zapomina
o różnych codziennych sprawach
Sześć lub więcej z podanych
poniżej objawów zaburzeń
koncentracji uwagi musi
utrzymywać się przez
przynajmniej 6 miesięcy w
stopniu utrudniającym adaptację
(funkcjonowanie) dziecka bądź w
stopniu niewspółmiernym do
jego rozwoju.
Ruchliwość:
• wierci się, chodzi po klasie
• zaczepia inne ziecko
• ma często nerwowe ruch rąk lub stóp bądź nie
jest w stanie usiedzieć w miejscu;
• wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych
sytuacjach wymagających spokojnego
siedzenia;
• często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się
na meble w sytuacjach, gdy jest to za chowanie
niewłaściwe - w szkole, w pracy , w domu; -
często ma trudności ze spokojnym bawieniem
się lub odpoczywaniem; - często jest w ruchu;
"biega jak nakręcone";
• często jest nadmiernie gadatliwe.
Impulsywność:
- skarcone płacze lub dostaje ataku wściekłości
• pochwalone, robi to samo i głośno domaga się
pochwał
• stale chce być w centrum uwagi,
• nie czeka na swoją kolej
• często wyrywa się z odpowiedzią zanim
pytanie zostanie sformułowane w całości;
• często ma kłopoty z zaczekaniem na swoją
kolej; często przerywa lub przeszkadza innym
(np. wtrąca się do rozmowy lub zabawy).
Sześć lub więcej z podanych
powyżej objawów nadruchliwości i
impulsywności (nadpobudliwości
psychoruchowej) musi się
utrzymywać przez przynajmniej 6
miesi ęcy w stopniu utrudniającym
adaptację (funkcjonowanie)
dziecka bądź w stopniu nie
współmiernym do jego rozwoju.
Występowanie zespołu objawów nie wystarcza, by
rozpoznać u dziecka nadpobudliwość
psychoruchową. Aby diagnoza była prawidłowa
dodatkowo muszą być spełnione następujące
warunki
• Niektóre upośledzające funkcjonowanie dziecka objawy zaburzeń
koncentracji uwagi lub nadpobudliwości psychoruchowej
(nadruchliwości, impulsywności) ujawniły się przed 7 rokiem życia
dziecka
• Upośledzenie funkcjonowania dziecka spowodowane tymi
objawami występuje w dwóch lub więcej sytuacjach (np. w szkole i
w domu)
• Stwierdza się klinicznie istotne upośledzenie funkcjonowania
społecznego, zawodowego lub szkolnego (w zakresie edukacji).
• Objawy u dziecka nie występują w przebiegu przetrwałych
zaburzeń rozwojowych, schizofre nii lub innych psychoz i nie można
ich trafniej uznać za objawy innego zaburzenia psychicz nego (np.
zaburzeń nastroju, lękowych, dysocjacyjnych lub nieprawidłowej
osobowości).
Metody terapii
wspomagające efekty pracy
z dziećmi nadpobudliwymi
czyli:
Co robić
• :
• - Akceptacja - dziecko nadpobudliwe ma odmienne możliwości i
wymagania niż jego rówieśnicy i wymaga odmiennego traktowania
• - Nie karać za objawy - znajomość objawów ADHD pozwala odróżnić
zachowania, które są przejawem nad pobudliwości od niegrzeczności
• - Kontakty z rodzicami
• - Nie wzmacniać niewłaściwych zachowań
• - Mówić tak aby usłyszało:
• - proste, krótkie polecenia;
• - akcentować początek czynności (np. Uwaga zaczynamy pisać);
• - pamiętać, że może pracować krótko, wydawać pomocnicze
polecenia „małymi krokami";
• - przypominać;
• - zachęcać do sprawdzania
• Stworzyć uporządkowany świat:
plan lekcji, plan poszczególnych godzin
lekcyjnych,
regulamin zachowania, co wolno a czego
nie wolno robić w sali,
miejsce w klasie
organizacja pracy
Pozwolić się ruszać ale według określonej
zasady, wykorzystać z pożytkiem dla
lekcji lub klasy np. Zmazać tablicę
Jak uczyć:
- wyróżnianie najważniejszych
zagadnień i informacji
(podkreślanie kolorem, słowem „To
ważne", modele, pokazy
sprawdzanie wiadomości, pytanie)
• Jak wspierać dziecko z ADHD (wg.
Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka)
• Nie mów tego, czego sam nie znosisz
wysłuchiwać:
Twój kolega dawno się już nauczył.........................
Jesteś niedbały...................
No cóż, pewnie nigdy ci się to nie
uda......................
Dostrzegaj sukcesy, a nie porażki. Jeżeli trzeba,
zmień porażkę w zwycięstwo
Doceniaj wysiłek, szukaj elementów godnych
pochwały np. staranny element napisanej literki
Przypominaj o sprawdzaniu np. Kartka z napisem
„przeczytaj jeszcze raz"
• Jak rozmawiać z dzieckiem nadpobudliwym:
• Upewnij się, że słucha
• zatrzymaj w biegu
• spójrz w oczy
• poproś o powtórzenie twoich słów
• Nie atakuj
• zakazane słowa: „Ty zawsze", „Ty nigdy"
• • Oszczędność słów
• krótkie, proste komunikaty np. „Cisza"
• Słowa na piśmie
• kartki przypominające
• regulaminy
ZDARZENIE
- modyfikacja zachowania dziecka poprzez
wygaszanie złych nawyków, a wzmacnianie
dobrych (zasada na gradzania i karania
NASTĘPSTWA reakcja: kara, nagroda,
ignorowanie
modyfikacja zachowania dziecka poprzez
wygaszanie złych nawyków, a wzmacnianie
dobrych (zasada nagradzania i karania)
• NAGRADZANIE CZYLI
WZMACNIANIE ZACHOWANIA jeżeli
na właściwe zachowanie dziecka
reagujemy, tak że spotyka je coś
przyjemnego, wtedy zwiększa się
prawdopodobieństwo, że dziecko
powtórzy to samo zachowanie w
przyszłości. Zostało za coś
nagrodzone, więc chętniej
powtórzy to w przyszłości
WZMOCNIENIE POZYTYWNE
WYGASZANIE ZACHOWANIA - jeżeli
dziecko zrobi coś, a my nie
zareagujemy, to zmniejsza się
prawdopodobieństwo, że powtórzy
to zachowanie w przyszłości.
Zachowanie dziecka jest WY
GASZANE
• KARANIE -jeżeli dziecko zachowa
się niewłaściwe powinno ponieść
konsekwencje. Kara powinna być
NATYCHMIASTOWA (zaraz po
niewłaściwym zachowaniu),
ADEKWATNA (do przewinienia),
konsekwentna (doprowadzona do
końca)
zachowanie pożądane + wzmocnienie(nagroda)
= więcej zachowań pożądanych
zachowanie pożądane + brak wzmocnienia
(wygaszanie) = mniej zachowań pozytywnych
zachowanie niepożądane + brak wzmocnienia
(wygaszanie) = mniej zachowań niepożądanych
zachowanie niepożądane + wzmocnienie(nagroda)
= więcej zachowań niepożądanych
• NIEBEZPIECZEŃSTWA KARY:
• - wymierzana w emocjach
• - niewspółmierna do winy
• - długoterminowa =>
dziecko nie pamięta za co
• - fizyczna
• - pozornie mniej
zachowań, tylko w
obecności osoby
wymierzającej karę
• - wzrost zachowań
buntowniczych
• - wzrost zachowań, które
są karane, gdy kara jest
odbierana jako nagroda, bo
wówczas uwaga dorosłego
jest całkowicie skupiona na
dziecku
• KONSEKWENCJA
• - jest stała,
wymierzona za
konkretne zachowanie
zawsze taka sama
• - współmierna do
czynu
• - spodziewana, zgodna
z wcześniejszymi
ustaleniami
• - nie w emocjach, nie
fizyczna
• - skuteczna jeżeli
doprowadzona do końca
JAK ZASTOSOWAĆ KARY:
• 1. Przypomnienie zasady, ustalenie granic
=> może być przez odwołanie do
przygotowanego regulaminu np. W sali nie
biegamy
• 2. Wyrażenie swoich uczuć związanych z
zachowaniem dziecka np. Złości mnie gdy
biegasz po klasie
• 3. Zagrożenie konsekwencjami => czas na
wyhamowanie
• 4. Wykonanie konsekwencji, bez względu na
opór dziecka, postanowienie poprawy
Reakcja powinna
być:
SZYBKA - powinna nastąpić natychmiast po
„przewinieniu" - wyciąganie konsekwencji w kilka dni lub
godzin po zdarzeniu, dziecko odbierze jako
niesprawiedliwą przykrość. Długie oczekiwanie na
nieznaną karę jest dla dziecka psychicznym cierpieniem.
SKUTECZNA - czyli doprowadzona do końca. Jeśli
zrezygnujemy z jej przeprowadzenia lub przerwiemy ją w
połowie, nie odniesie żadnego skutku. Dziecko natomiast
przekona się, że po „gadaniu starych" i tak nic nie
nastąpi, albo po godzinie „im" przejdzie i odwołają karę -
poczuje się bezkarnie.
SPRAWIEDLIWA - konsekwencja powinna być adekwatna
do przewinienia, nie powinno się karać dziecka
zabraniem wszystkich przyjemności za to, że nie
posprzątało ze stołu. Należy stworzyć własny kodeks -
określone konsekwencje za określone przewinienia.
Konsekwencje powinny być stałe.
SŁUSZNA - związana z rzeczywistym przewinieniem
dziecka. Sugerowanie dziecku, że jego największym
przewinieniem jest to, że nie udało mu się uciec, przed
okiem nauczy cielki (policjantem, przypadkowym
świadkiem) powoduje, że uczy się ono, iż nie ma nic
złego w wybrykach. Problemem jest to, ze można zostać
złapanym.
SYMPATYCZNA - dziecko nie jest przestępcą. Popełniło
błąd, za który musi ponieść konsekwencje, ale nie
powinniśmy nie akceptować osoby dziecka.
SŁOWNA - kary cielesne nie są metodą wychowawczą.
Zadając ból słabszej od siebie istocie, poniżając ją, nie
nauczymy dziecka żadnych zasad. Poza jedną - rację ma
ta osoba, która mocniej uderzy. Kary cielesne, gdy w grę
wchodzą silne emocje, mogą stać się maltretowaniem
fizycznym, zanim ktokolwiek zdąży się zorientować
NAGRODA
- pochwały, uznanie, uwaga
poświęcona dziecku
- przywileje
- nagradzamy każde zachowanie
pożądane, za każdym razem gdy
ono wystąpi
JAK DZIAŁA NAGRODA:
- uspokaja, zmniejsza napięcie
- daje poczucie pewności, że dobrze się
postępuje
- podnosi samoocenę, poczucie własnej
wartości
- zwiększa pragnienie robienia czegoś
powszechnie pożądanego,
akceptowanego
JAK CHWALIĆ
za konkretne zachowaniem
- natychmiast
- za małe kroczki
- publicznie lub w cztery oczy
- „długie ucho" pozwolenie aby
podsłuchało jak o nim dobrze
mówimy
- nie wolno do pochwał wtrącać
osłabiaczy, docinków np. Pięknie ale
-
POCHWAL
• Jaś zadzwonił do korepetytorki i powiedział, że
nie przyjdzie. Później poszedł z kolegami na piwo.
• Jaś nakrzyczał na nauczycielkę a później
przeprosił.
• Jaś zwykle spóźnia się 2 godziny, a dzisiaj spóźnił
się 1 godzinę.
• Jaś bije się z bratem, awantura kończy się zanim
zainterweniowali rodzice.
• Jaś przyszedł ze szkoły do domu, powiesił
tornister na krześle i porozrzucał ubrania po
podłodze.
• Jaś siedzi w ławce, patrzy w okno, widzimy, że
nie słucha. Jaś był na 3 lekcjach, z pozostałych
uciekł
Pamiętajmy, że odnalezienie
pozytywnego elementu,
zauważenie go i udzielenie, za
ten konkretny „pozytywny element"
w nieprzyjemnej sytuacji lub w
niepożądanym zachowaniu,
pochwały nie oznacza, że nie
możemy omówić tego
zachowania i wyciągnąć
konsekwencji
Uczeń łatwo się
rozprasza, często pod
wpływem kolegów.
Pierwsza ławka z daleka od bodźców
rozpraszających
Dobrze zorganizowana i
uporządkowana sala
Są klasowe reguły w formie wizualnej
Uczeń wydaje się być znudzony lekcją, jest
bardziej zainteresowany tym co ma na swoim
biurku, niż tym co mówi nauczyciel. Trudno
mu skoncentrować swoją uwagę na zaleconym
zadaniu
Aktywne włączanie ucznia w lekcję
Materiały dydaktyczne pozwalające na
eksperymentowanie
Dobrze zorganizowany konspekt lekcji
Dostosowanie stopnia trudności materiału do
możliwości uwagi ucznia
Nauczyciel stale porusza się po klasie
Częste i natychmiastowe informacje od
nauczyciela dotyczące jakości wykonywanych
zadań
Zapomina wykonać pracę domową albo myli się i
wykonuje inne zadania
Zeszyt prac domowych
Praca domowa i wytłumaczenie
zadań długoterminowychw formie
pisemnej
Kolorowe zakładki, segregatory
Do ławki przymocowana teczka na
wszystkie prace
Szybko się męczy wykonując zadania
wymagające dużego wysiłku umysłowego.
Dużo więcej czasu niż innym dzieciom zabiera
mu wykonywanie poleceń.
• Zmniejszenie liczby poleceń
• Akceptacja używania przez dziecko edytora
tekstu
• Wydłużenie czasu na wykonanie polecenia
• Krótkie przerwy
• Duże partie materiału podzielone na małe odcinki
• Dodatkowe zadania z dziedziny zainteresowań
ucznia
Sprawia wrażenie jakby „zapomniał"
o obowiązujących zasadach.
• Zasady są proste i tyle ile potrzeba
• Uczniowie uczestniczą w tworzeniu
regulaminu
• Umówione sygnały na
przypomnienie zasady
konsekwencje
Uczeń często nie wypełnia poleceń
i
sprawia wrażenie jakby nie rozumiał
instrukcji.
• Polecenia w postaci nakazów lub
oznajmień
• W jednej chwili -jedno polecenie
(konkretne i krótkie)
• Neutralny lub przychylny ton
• Prośba o powtórzenie
Rzadko robi to, na czym zależy
nauczycielowi (rodzicom)
• •Zauważanie i nagradzanie zachowań
pożądanych
• Konkretne pochwały
• Przywileje i nagrody za wywiązanie się z
umowy
• Uczniowie sami wybierają sobie nagrody
(klasowa pula nagród)
• Realne cele, które uczniowie maja spełnić,
by otrzymać nagrodę
Prezentuje zachowania, które chcemy
wyeliminować z repertuaru
zachowań ucznia.
• Natychmiastowe wychwycenie takiego
zachowania
• Skoncentrowanie się na faktach i
zachowanie spokoju
• Uwaga zwrócona personalnie, nie przy
całej klasie
• Konsekwencje, np. utrata przywilejów
10 PRÓŚB TWOJEGO NADPOBUDLIWEGO
DZIECKA
1. Pomóż mi skupić się na jednej czynności.
Proszę, ucz mnie także poprzez zmysł dotyku. Potrzebuje, abyś prowadził
mnie za rękę. ^
2. Potrzebuję wiedzieć co zdarzy się za chwilę.
Proszę, stwórz mi bardzo uporządkowane otoczenie, gdzie wszystko
będzie podporządkowane stałym zasadom. Daj mi wyraźnie znać,
gdyby miały nastąpić zmiany.
3. Poczekaj na mnie, ja ciągle jeszcze się zastanawiam.
Proszę, pozwól mi działać we własnym tempie. Jeśli zacznę się spieszyć,
na pewno się pomylę lub zrobię błąd.
4. Jestem w kropce, nie potrafię tego zrobić.
Proszę, zaproponuj mi możliwości wyjścia z trudnej dla mnie sytuacji.
Potrzebuję dowiedzieć się jakmożna iść dalej, jeśli droga jest
zablokowa na.
5. Czy to jest dobrze ? Ja potrzebuję od razu wiedzieć.
Zaraz po tym jak coś zrobię, szybko i szczegółowo pochwal to, co było
dobrego w mojej pracy.
• 6. Nie zapomniałem, ja tylko za pierwszym razem nie
usłyszałem Cię.
Proszę, dawaj mi tylko jedno drobne polecenie na raz. Poproś mnie, abym
powtórzył Ci, co usłyszałem przed chwilą.
• 7. Nie pomyślałem, mnie już nie było.
Proszę przypomnij mi, abym zatrzymał się, pomyślał i dopiero potem
działał.
• 8. Ja zawsze pracuję tylko w danej chwili.
Proszę, dawaj mi tylko krótkie etapy pracy do wykonania, tak, abym sam
mógł ocenić, kiedy dojdę do końca.
• 9. Wiem - znowu WSZYSTKO zrobiłem źle ?
Nagradzaj mnie choć za część dobrze wykonanego zadania, za poprawę,
doskonalenie się, a nie za bycie doskonałym.
• 10. Dlaczego zawsze na mnie krzyczysz ?
Proszę, doceń mnie, jeśli zrobię coś dobrze, pochwal, jeśli uda mi się
odpowiednio zachować. Przypominaj mi (i sobie) o moich dobrych i
mocnych stronach, kiedy mam zły dzień.
GIMNASTYKA MÓZGU (BRAIN
GYM) P. I G. Dennisonowie
• Metoda ta ma na celu ułatwienie
radzenia sobie ze stresem i
zapobieganie mu poprzez osiągnięcie
stanu integracji psychofizycznej.
Najbardziej pożądany poziom
integracji określany jest jako łatwość
przechodzenia z „biegu wysokiego" na
„bieg niski".
Na niskim biegu
jesteśmy, kiedy:
znajdujemy się w nowym, nieznanym
otoczeniu
musimy się czegoś nauczyć
mamy poczucie zagrożenia
musimy zatrzymać ruch, aby móc myśleć;
nie potrafimy wykonać tego
jednocześnie z ruchem
Na wysokim biegu
jesteśmy, kiedy:
znajdujemy się w bezpiecznym znanym
otoczeniu
posługujemy się tym, czego już się
nauczyliśmy
wykonujemy automatyczne, dobrze
znane ruchy
umiemy poruszać się i równocześnie
myśleć
Kinezjologia
edukacyjna.
przywraca naturalną integrację
mózgu. Ćwiczenia doprowadzają
do zrównoważenia działania
prawej i lewej półkuli
Porównanie funkcji prawej i lewej
półkuli mózgowej
LEWA
Kontroluje prawą część ciała
• - intelektualna
• - analityczna
• - logiczna
• - obiektywna
• - arytmetyczna
• - preferuje mówienie i pisanie
• - preferuje naukę zaplanowaną j -
preferuje testy wyboru odpowiedzi
• - lepiej reaguje na bodźce
słuchowe i wzrokowe
LOGICZNA
PRAWA
kontroluje lewą część ciała
• - intuicyjna
• - pamięta twarze
• - emocjonalna, nastrojowa
• - działa elastycznie i
spontanicznie
• - preferuje zadania otwarte
• - preferuje pracę
niezaplanowaną
• - w myśleniu i zapamiętywaniu
posługuje się głównie
wyobrażeniami
• - często posługuje się
analogiami, metaforami
• - lepiej reaguje na bodźce
kinetyczne (ruch działanie)
ARTYSTYCZNA
CZTERY GRUPY
ĆWICZEŃ:
1. Ćwiczenia lateralne - pobudzanie i
integrowanie różnych struktur mózgowych.
Lepsza integracja myśli, ruchu i koordynacji
2. Ćwiczenia pogłębiające
3. Ćwiczenia rozciągające i wydłużające
mięśnie - zminimalizowanie stresu, poprawa
koncentracji uwagi
4. Ćwiczenia energetyzujące - zapewnienie
odpowiedniej szybkości impulsów
przesyłanych między komórkami nerwowymi