MOTORYCZNE

MOTORYCZNE

UNERWIENIE

UNERWIENIE

MIĘŚNI

MIĘŚNI

Tkanka nerwowa jest tk.

pobudliwą. W warunkach
prawidłowych włókna mięśniowe
kurczą się tylko wtedy,gdy są
pobudzane przez unerwiające je
neurony ruchowe zwane
motoneuronami.Ciała komórkowe
motoneuronów znajdują się w
rdzeniu kręgowym oraz w pniu
mózgu,a ich wypustki osiowe
(aksony) dochodzą do mięsni,gdzie
rozgałęziają się wielokrotnie i
unerwiają liczne włókna mięśniowe.

Motoneurony oddziałują na włókna
mięśniowe za pośrednictwem
synaps nerwowo-
mięśniowych,zwanych też

płytkami ruchowymi lub
motorycznymi.
U ssaków na każdym włóknie
mięśniowym znajduje się jedna
płytka ruchowa,czyli każde włókno
jest unerwiane przez jeden
motoneuron.Wyjątkiem jest okres
życia płodowego i ok. dwóch tygodni
po urodzeniu,w którym włókna
mięśniowe są unerwiane przez wiele
motoneuronów,czyli
polineuronalnie.

PŁYTKI RUCHOWE
Płytki ruchowe są miejscem kontaktu
zakończenia aksonu z włóknem
mięśniowym.Błony zakończenia
aksonu motoneuronu i włókna
mięśniowego nie stykają się ze
sobą ,a oddzielone są wąską
szczeliną – zwaną szczeliną
synaptyczną .Płytki ruchowe są
synapsami chemicznymi,czyli
takimi,w których przekazywanie
pobudzenia z zakończeń aksonu na
błonę włókna mięśniowego odbywa
się poprzez szczelinę za
pośrednictwem transmitera
chemicznego-acetylocholiny

•acetylocholina jest zgromadzona w
rozszerzonej części zakończenia
aksonu motoneuronu (w kolbce) w
tzw. pęcherzykach synaptycznych.W
momencie gdy pobudzenie dochodzi
do zakończenia aksonu
motoneuronu, równocześnie
wydostaje się z tego zakończenia
zawartość kilkudziesięciu takich
pęcherzyków do szczeliny
synaptycznej, oddzielającej błonę
aksonu motoneuronu i włókna
mięśniowego

Schemat płytki ruchowej. W wyniku dojścia potencjału
czynnościowego do płytki, do zakończenia aksonu wnikają
jony wapnia, następnie wydzielany w niej zostaje do szczeliny
synaptycznej mediator (acetylocholina) zawarta w
pęcherzykach synaptycznych. Oddziałuje ona na receptory w
błonie postsynaptycznej, wywołując w rezultacie jej
depolaryzację i powstanie potencjału płytki, a następnie
potencjału czynnościowego włókna mięśniowego, szerzącego
się w obu kierunkach po błonie włókna mięśniowego.

Jeden pęcherzyk zawiera około
dziesięciu tysięcy cząsteczek
acetylocholiny. Wydzielona w ten
sposób acetylocholina wiąże się z
licznymi, rozmieszczonymi
w postsynaptycznej błonie włókna
mięśniowego receptorami
cholinergicznymi.
Powoduje to otwieranie znajdujących
się w okolicy płytki ruchowej
kanałów
jonów sodu. W ten sposób dochodzi
do pobudzenia (depolaryzacji)
ujemnie
spolaryzowanej błony.

W warunkach prawidłowych każde
pobudzenie włókna mięśniowego
przez akson motoneuronu jest
nadprogowe i we włóknie
mięśniowym powstaje iglicowy
potencjał czynnościowy. Potencjał ten
rozchodzi się od okolicy płytki
ruchowej wzdłuż włókna
mięśniowego, ku obu jego końcom,z
prędkością rzędu 1,5-6 m/s (w
zależności od średnicy włókna
mięśniowego,
z prędkością większą w grubszych
włóknach).

Przenosi się także na wewnętrzne
struktury włókna mięśniowego przez
układ kanalików T. Kanaliki te
stanowią
wpuklenie błony włókna
mięśniowego do jego wnętrza. W ten
sposób pobudzenie
przenoszone zostaje na wewnętrzne
struktury (zbiorniki brzeżne) włókna
mięśniowego. Ostatecznie, za
pośrednictwem wydzielanych jonów
wapnia
i zmian strukturalnych kompleksu
troponin i tropomiozyny, dochodzi
do
powstawania mostków aktynowo-
miozynowych, a w rezultacie do
skurczu.

Ponieważ depolaryzacja błony
włókna mięśniowego, wynikająca z
czynności
płytki ruchowej, jest nadprogowa i
wywołane pobudzenie obejmuje całe
włókno
mięśniowe, z tego powodu siła
skurczu włókna mięśniowego w
odpowiedzi na
jeden bodziec ma charakter
„wszystko albo nic"