Uzbrojenie PKW Irak

Opracowali:

Szer.pchor. Michał Kowalczyk
Szer.pchor. Paweł Jędrych

Sprzęt i wyposażenie

żołnierzy PKW Irak

•

Głównym zadaniem sił stabilizacyjnych w Iraku miało być utrzymywanie pokoju i pomoc narodowi irackiemu w

odbudowie struktur państwowych po latach reżimu Saddama Husajna. Dlatego władze wojskowe, planując

udział polskich żołnierzy w misji, wykluczały możliwość angażowania się w działania bojowe. Mając na uwadze

pokojowy charakter misji minimalizowano możliwość użycia ciężkiego sprzętu bojowego.

•

Jednak irackie realia zmieniły się, zmienił się więc także zakres zadań i wymagań w stosunku do żołnierzy

dywizji. Rosnące zagrożenie spowodowało, że podjęto starania mające poprawić bezpieczeństwo polskich

żołnierzy – do Iraku trafił sprzęt odpowiadający ich potrzebom.

•

Od początku trwania misji irackiej do PKW Irak skierowano m.in.:

•

śmigłowce różnych typów: Mi-8 (4 szt.), W-3 Sokół (5 szt.) oraz Mi-24D (6 szt.),

•

kołowe samochody opancerzone BRDM – 2,

•

samochody HMMWV (hummer) – 32 szt.,

•

samochody osobowo-terenowe HONKER, w tym 80 szt. SKORPION 3,

•

działa ZU 23-2 wykorzystywane do ochrony baz,

•

taktyczne radary pola walki MSTAR,

•

a także:

•

karabinki BERYL,

•

karabiny wyborowe,

•

karabiny maszynowe,

•

karabiny AK z noktowizorem

•

wkm NSW 12,7 mm,

•

celowniki noktowizyjne,

•

gogle noktowizyjne,

•

lornetki noktowizyjne,

•

ręczne granatniki przeciwpancerne - RPG 7,

•

karabinki - granatniki 7,62 mm wz.74 Pallad,

•

granatniki lekkie 40 mm wz.83.

•

KTO Rosomak

KTO Rosomak

•

Ogólna charakterystyka broni

Przeznaczenie: do walki, wykorzystania w misjach pokojowych i stabilizacyjnych,

transportu żołnierzy, prowadzenia rozpoznania i działań patrolowych oraz

dowodzenia pododdziałami specjalistycznymi.

Uzbrojenie: armata ATK Mk44 kalibru 30 mm i sprzężony z nią karabin

maszynowy UKM 2000C kalibru 7,62 mm oraz wyrzutnia granatów

dyspersyjnych (dymnych) kalibru 81 mm (6 szt.).

Zasilanie armaty: taśmowe dwudrożne lewostronne (dwie taśmy po 140 i 110

naboi).

Naprowadzanie: w płaszczyźnie poziomej i pionowej – elektryczne ze stabilizacją.

Układ napędowy: silnik SCANIA D1 12 56 A03 PE wysokoprężny, rzędowy, 6-

cylindrowy, z turbodoładowaniem i międzystopniową chłodnicą powietrza

dolotowego, chłodzony cieczą; pojemność skokowa 11,7 dm3, stopień sprężania

18:1, maksymalny moment obrotowy 1970 Nm.

Układ przeniesienia mocy: skrzynia biegów automatyczna ZF 7HP 902S Ecomat,

7 biegów do przodu, 1 do tyłu, napęd na wszystkie osie.

Celownik: dzienno-nocny celownik DNRS-288 firmy Kollsman i termowizyjna

kamera II generacji TILDE FC firmy Gallileo Avionica.

Wyposażenie specjalne: automatyczny system rozpoznania skażeń chemicznych

i promieniotwórczych ASS-1 Tafios (ProVision), system nawigacji lądowej GPS

UKZ-90 (PIT), system ostrzegania przed opromieniowaniem laserem Obra-3

(cztery czujniki SSP-1) (PCO).

•Dane taktyczno-techniczne

Wymiary: 7700x2830x2990 mm.

Masa bojowa: około 22 000 kg.

Masa bojowa wieży: 2850 kg.

Masa armaty: 156 kg.

Kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej: od –10o do

+60o.

Kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej: 360o.

Prędkość początkowa pocisku APFSDS-T: 1430

m/s.

Prędkość początkowa pocisku MP-T/SD: 1070 m/s.

Szybkostrzelność: ogień pojedynczy i zmienny

(teoretyczna szybkostrzelność 200 lub

400 strz./min).

Załoga: 3+8.

Moc silnika: 360 kW (483 KM).

Pojemność zbiorników paliwa: 325 dm3.

Prędkość maksymalna: 100 km/h.

Zasięg jazdy: 500 km.

Prześwit: zmienny 430 mm (położenie środkowe).

Zdolność pokonywania terenu:

– rowy o szerokości: 2,1 m,

– ścianki o wysokości: 0,5 m,

– brody o głębokości: 1,5 m,

– przeszkody wodne: pływa 10 km/h,

– wzniesienia o nachyleniu: 60O,

– wzniesienia o pochyleniu bocznym: 30O.

Amunicja do armaty

Typ naboju: scalony, 30x173 mm.

Rodzaje pocisków:, APFSDS-T, MP-T/SD, TP-T.

Masa naboju APFSDS-T: 695 g.

Masa naboju MP-T: 860 g.

Zapas przewożonej amunicji: 250 naboi do armaty

i 750 naboi do karabinu UKM-2000C 7,62 mm.

HMMWV

•

Pojazd typu HMMWV (High Mobility

Multipurpose Wheeled Vehicle) ma

masywną konstrukcję, jest niski i szeroki

(218 cm bez lusterek). W pełni obciążony

może pokonać wzniesienie drogi o

nachyleniu do 60% (31o) oraz poruszać

się poprzecznie po zboczu o nachyleniu

do 40% (22o). Pojazd może brodzić do

głębokości 76 cm bez zastosowania

zestawu do brodzenia, a przy

zastosowaniu tego zestawu może

pokonywać przeszkody wodne o

głębokości 152 cm. Posiada

dwuobwodowy, wspomagany

hydraulicznie, zasadniczy układ

hamulcowy oraz

czterobiegową automatyczną skrzynię

biegów, która ułatwia operowanie

pojazdem w trudnym terenie. Biegi

natomiast charakteryzują się długimi

przełożeniami, np. na pierwszym biegu

można jechać nawet z prędkością do

około 50 km/h (przy włączonym

przełożeniu skrzynki rozdzielczej na H).

Masa pojazdu – 3,5 t, poj. silnika – 6,5 l,

moc – 166 KM.

•

Opancerzony samochód rozpoznawczy

BRDM-2 (wersja 2rs) jest lekkim

pojazdem pływającym użytkowanym w

Wojsku Polskim od wielu lat. W przedniej

części kadłuba znajduje się przedział

kierowania, w środkowej – przedział

bojowy, a w tylnej – przedział napędowy.

W wieży jest zamontowany 

wielkokalibrowy karabin maszynowy

KPWT kalibru 14,5 mm (z 500 nabojami) i

sprzężony z nim karabin maszynowy PKT

kalibru 7,62 mm (z 2000 nabojami).

W wozie zastosowano silnik GAZ-41 o

mocy 103 kW przy 3200 obr./min. BRDM-

2 jest wyposażony m.in. w telefon

wewnętrzny, radiostację, falochron, układ

centralnego pompowania kół oraz

wciągarkę. Masa bojowa wozu wynosi 7 t,

długość – 5,75 m, szerokość – 2,35 m, 

wysokość – 2,31 m, prześwit – 0,43 m,

maksymalna prędkość jazdy – 100 km/h,

prędkość  pływania – 10 km/h,

maksymalny zasięg jazdy – 750 km,

zdolność pokonywania przeszkód:

wysokość ściany pionowej – 0,4 m,

szerokość rowu – 1,25 m.

BRDM-2

HONKER-2000

•

Samochód ciężarowo-osobowy wysokiej

mobilności HONKER-2000 (fabryczna nazwa

HONKER-2324) jest produkowany od 2000 r. Jest on

zmodernizowaną wersją pojazdu HONKER-2323,

powstałą na podstawie doświadczeń uzyskanych w

polskich kontyngentach wojskowych na terenie

Półwyspu Bałkańskiego oraz z konieczności spełniania

norm proekologicznych. Konstrukcja samochodu

bazuje na ramie nośnej. Pojazd jest wyposażony w

silnik wysokoprężny ANDORIA typ 4CT90-1BE. Napęd

przekazywany jest przez skrzynię biegów o pięciu

przełożeniach i dwubiegową skrzynię rozdzielczą na

wszystkie koła.

HONKER-2000 wykorzystywany jest w wojskach

lądowych w wersji krytej twardym dachem (HARD-TOP

– fot.) lub krytej opończą (jednostki aeromobilne i

rozpoznawcze). Na bazie pojazdu HONKER-2000

produkowane są pojazdy specjalne: wozy dowodzenia,

działań psychologicznych, patroli rozminowania.

Ponadto na bazie jednostek remontowych wojsk

lądowych wykonano wersję lekko opancerzoną

SKORPION-3, która jest wykorzystywana w polskich

kontyngentach wojskowych do zabezpieczenia zadań

patrolowych i konwojowych.

•

Dane taktyczno-techniczne:

Maksymalna moc silnika: 68 kW/4100 obr./min.

Maksymalny moment obrotowy silnika: 205 Nm/2000

obr./min.

Układ napędowy (liczba kół, w tym napędzanych): 4x4.

Masa własna: 2350 kg.

Ładowność: 850 kg (8 osób + kierowca).

Zasięg działania: 650 km.

Wymiary (długość x szerokość x wysokość) - 4815 mm

x 1877 mm x 2248 mm.

Działo ZU 23-2

•

23 mm ciągniony przeciwlotniczy zestaw lufowo-

rakietowy ZUR-23-2S opracowano, wykorzystując

ZU-23-2, w połowie lat 80. w Wojskowym Instytucie

Technicznym Uzbrojenia, a wprowadzono do

uzbrojenia Wojska Polskiego w 1988 r. Zestaw jest

produkowany przez Zakłady Metalowe „Tarnów” w

Tarnowie. W porównaniu z pierwowzorem, ZUR-23-2S

wyposażono dodatkowo m.in. w stół startowy z dwiema

rakietami przeciwlotniczymi „Strzała-2M” (9K32M),

natomiast dotychczasowy celownik ZAP-23 zastąpiono

celownikiem tachometrycznym GP-1R z awaryjnym

celownikiem pierścieniowym, pozostawiając naziemny

celownik optyczny T-3. Obsługę zredukowano do 4

żołnierzy. W strzelaniu z dwóch 23 mm armat ZUR-23-

2S ma takie same możliwości ogniowe jak ZU-23-2, 

natomiast  w  strzelaniu  rakietowym  może zwalczać

cele niskolecące z tylnej oraz przedniej półsfery,

poruszające się odpowiednio z prędkością 260 m/s i

150 m/s (przy kursie zbliżania i oddalania) w

warunkach widoczności optycznej. Masa zestawu w

położeniu marszowym wynosi 1120 kg, kąt ostrzału

rakiet w płaszczyźnie pionowej – od -20° do +90°,

wysokość celu zwalczanego przez rakietę: maksymalna

– 2300 m, minimalna – 50 m, maksymalna odległość

celu zwalczanego przez rakietę

z tylnej półsfery (lecącego na kursie oddalania) –

4200 m, z przedniej półsfery (lecącego na kursie

zbliżania) – 2800 m. Kaliber rakiety wynosi 72 mm,

długość – 1440 mm, masa – 9,8 kg, prędkość wylotowa

rakiety – 28 m/s, średnia prędkość marszowa rakiety –

500 m/s. Charakterystyki zestawu w zakresie

uzbrojenia lufowego są takie same jak ZU-23-2.

Kbs wz. 96 BERYL

•

Opis konstrukcji

•

Karabin wz. 96 Beryl jest indywidualną

bronią samoczynno-samopowtarzalną.

Zasada działania oparta o wykorzystanie

energii gazów prochowych

odprowadzanych przez boczny otwór lufy.

Ryglowanie przez obrót zamka w prawo

(dwa rygle). Mechanizm spustowy z

ogranicznikiem długości serii umożliwia

strzelanie ogniem pojedynczym, seriami

trzystrzałowymi i ogniem ciągłym.

Przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie

broni. Oddzielna dźwignia bezpiecznika

po po prawej stronie komory zamkowej.

Zasilanie z dwurzędowych magazynków

łukowych o pojemności 30 naboi

(możliwość użycia magazynków 20-

nabojowych). Otwarte przyrządy

celownicze składają się z muszki i

celownika krzywkowego (ze szczerbiną) o

nastawach od 100 do 1000 metrów,

nastawa bojowa "S" odpowiada nastawie

440 m. Przyrządy celownicze wyposażone

w trytowe źródła światła (do strzelań

nocnych). Kolba metalowa składana na

prawą stronę komory zamkowej

(możliwość strzelania z kolbą złożoną).

UKM-2000

•

Opis konstrukcji

•

Uniwersalny karabin maszynowy jest

zespołową bronią samoczynną. Zasada

działania oparta o odprowadzanie gazów

prochowych przez boczny otwór w lufie.

Ryglowanie przez obrót zamka.

Mechanizm spustowy umożliwia tylko

ogień ciągły. Zasilanie taśmowe przy

pomocy taśmy rozsypanej M13 lub

polskiej GSM-01, niedopuszczalne jest

stosowanie niemieckiej taśmy DM13

(pomimo ze także ona jest zgodna ze

STANAG). Jeśli karabin jest używany jako

rkm, taśma o pojemności stu naboi jest

przechowywana w blaszanej skrzynce

amunicyjnej przyłączonej pod komorą

zamkową broni (masa skrzynki z taśmą

3,9 kg) . Jako ckm karabin jest używany z

taśmą o pojemności 200 naboi (skrzynka

amunicyjna jest w takim przypadku

ustawiana obok broni, masa skrzynki 8

kg). Karabin posiada lufę

szybkowymienną, zakończoną

szczelinowym tłumikiem płomienia.

Przyrządy celownicze składają się z

muszki stałej i nastawnego celownika

krzywiznowego.

wkm NSW 12,7 mm

•

NSW jest bronią samoczynną. Zasada

działania oparta o odprowadzanie części

gazów prochowych przez boczny otwór

lufy, z długim ruchem tłoka gazowego.

Broń wyposażona jest w dwupołożeniowy

regulator gazowy. NSW strzela z zamka

otwartego. Zamek ryglowany przez

przesunięcie w płaszczyźnie poziomej co

powoduje zajście czterech występów

ryglowych zamka za opory ryglowe obsady

lufy. Dwa wyciągi sprężynujące znajdują się

w zamku, wyrzutnik napędzany suwadłem

(łuski wyrzucane są do przodu).

Mechanizm uderzeniowy bijnikowy, rolę

bijnika pełni suwadło. Mechanizm

spustowy tylko do ognia ciągłego.

Bezpiecznik nastawny, włączony

bezpiecznik unieruchamia zaczep suwadła.

•

NSW jest bronią zasilaną przy pomocy

metalowej taśmy segmentowej, z ogniwami

otwartymi, identycznej jak w DSzK.

Segmenty zawierają 10 naboi. Taśma jest

przechowywana w skrzynkach nabojowych.

Zasilanie prawostronne, donośnik

przesuwakowy napędzaną przez suwadło,

taśma przesuwa się przy odrzucie.

RGppanc-7

• Ręczna Przeciwczołgowa

Wyrzutnia Granatów; polskie

oznaczenie wojskowe

RGppanc-7) i jego poprzednik

RPG-2

są naramiennymi

wyrzutniami granatów z

napędem rakietowym.

Prostota obsługi, niski koszt i

efektywność sprawiły, że stał

się najpopularniejszą bronią w

swojej klasie. Obecnie używa

go około czterdziestu krajów i

jest produkowany w różnych

wariantach w dziewięciu

krajach. Swą popularność

zdobył również w wojskach

nieregularnych, partyzantce i

ugrupowaniach

terrorystycznych.

Granatnik "Pallad"

• Granatnik "Pallad" jest jednostrzałową bronią

przystosowaną do montażu pod lufą karabinu (wz.1974)

lub samodzielną (wz. 1983). Granatnik wz. 1974 jest

podwieszany do karabinka w dwóch punktach: z przodu

za pomocą obejmy lufy granatnika i z tyłu za pomocą

wspornika, który łaćzy granatnik ze specjalnym łożem

karabinka.

Śmigłowiec Mi-8

• Śmigłowiec Mi-8 został wprowadzony do wyposażenia

Wojska Polskiego w latach 1968-1981. Występuje w wersjach:

salon (10-11 pasażerów), pasażerskiej (28 pasażerów) oraz

transportowo-bojowej. W tej ostatniej wersji śmigłowiec jest

uzbrojony w wyrzutnie niekierowanych pocisków

rakietowych S-5M/K i przeznaczony do szybkiego transportu

sił i środków na polu walki, wysadzania desantów

taktycznych na bezpośrednim zapleczu przeciwnika i ich

wsparcia ogniowego, a także działań transportowych

ogólnego przeznaczenia i ratowniczych.

W-3 Sokół

•

W-3 Sokół to wielozadaniowy dwusilnikowy

śmigłowiec zaprojektowany w układzie

jednowirnikowym ze śmigłem ogonowym.

Dopuszczony jest do lotów w temperaturze

od -40 stopni do + 43 stopni. Eksploatacja

śmigłowca jest możliwa przy wietrze

czołowym do 25 m/s bocznym do 18 m/s.

Wirnik nośny czterołopatowy z kompozytu

szklano - epoksydowego, wyposażony w

instalację przeciwoblodzeniową na

krawędzi natarcia łopat. W końcówkach

łopat światła konturowe. Wirnik obraca się

z prędkością 225,7 obr/min. Śmigło

ogonowe trzyłopatowe, pchające, znajduje

się z prawej strony statecznika pionowego.

Wykonane jest z kompozytu szklano -

epoksydowego i posiada instalację

przeciwoblodzeniową. Obraca się z

prędkością 1342 obr/min. Jako

podstawową jednostkę napędowa wybrano

silnik TWD-10B, których licencje przejęło

w Rzeszowie i stworzono PZL

-10W.Napedem są dwa silniki turbinowe

PZL-10W o mocy startowej 662 kW (900

KM), trwałej 574 kW (780 KM). W razie

awarii zespół napędowy umożliwia 30

minutowy lot na jednym silniku.

Mi-24

• Mi-24 - ciężki śmigłowiec bojowy

zaprojektowany w biurze

konstrukcyjnym OKB Mil i

produkowany w Moskiewskiej

Fabryce Śmigłowców im.

Michaiła Mila. Zadaniem Mi-24

jest wsparcie z powietrza i

transport do ośmiu żołnierzy w

przestrzeni ładunkowej.

Wprowadzony do służby w siłach

powietrznych Związku Radzieckiego

w 1976 roku jest obecnie używany

przez ponad 30 różnych państw. W

kodzie NATO oznaczony jako Hind

(ang. - łania) z literą oznaczającą

wersję. Wersje eksportowe Mi-25 i

Mi-35 nazwano odpowiednio Hind D

i Hind E. Mi-24 był nazywany przez

pilotów radzieckich latającym

czołgiem lub krokodylem od

charakterystycznego wydłużonego

kształtu i kamuflażu.

•Dziękujemy za

uwagę