Homer był uznawany za

najwybitniejszego poetę epickiego
starożytnej Grecji. Wędrowny pieśniarz
(

) i recytator (

). Żaden

poeta grecki nie przewyższył sławą
Homera. Przyjmuje się , że żył między
IX a VIII wiekiem p. n. e. Według legend
był on ślepcem.

Na temat okoliczności powstania i

autorstwa poematów toczyły się spory
od starożytności po współczesność, np.
czy były tworem jednego autora czy
też wielu i czy powstały w określonym
czasie lub stopniowo narastały,
niektórzy uważali nawet, że Homer w
ogóle nie istniał.

Homer - rzymska kopia
hellenistycznej rzeźby

II wieku p.n.e.



Najstarszy gatunek epicki



Rozpoczyna się inwokacją skierowaną

do bóstwa



Obiektywny narrator zachowuje

dystans wobec wydarzeń



Napisany podniosłym stylem, którego

cechą są też stałe epitety oraz

rozbudowane porównania



Miarą wierszową jest heksamert



Obecność stałych epitetów np..
„przemądry Odys”, „bogom podobny
Achilles”



Podniosły, jest to styl wysoki stosowany
do opisywania wyjątkowych zjawisk



Występują porównania homeryckie

Porównanie homeryckie to rodzaj

porównania poetyckiego, które jest
bardzo rozbudowane i stanowi pewną
samodzielną całość wobec reszty
utworu. Ma postać obrazu lub krótkiej
historii.



Jak każde porównanie, składa się w z
dwóch członów – drugi z nich
(następujący po spójniku jak, jako, jak
gdyby itp.) jest w porównaniu
homeryckim obszernym, rozwiniętym
obrazem, często stanowiącym
samodzielny epizod fabuły utworu o
dygresyjnym charakterze.

„Jako sokół wśród gór,
najściglejszy z rzeszy skrzydlatej,
Na gołębice skalną strwożoną
Chybko uderza-
Ta chce się wymknąć pod spodem,
Lecz on raz w raz na nią z bliska
Spada za skwirem donośnym,
Bo żądny jest chwycić ja w szpony:
Tak Achilles biegł prosto
W zajadłym pościgu, a Hektor
Chyżo wyrzucał kolana,
Uchodząc przed nim pod murem.”

Iliada, Pieśń XXII

Do dwóch najbardziej znanych poematów

epickich Homera należą:



Odyseja



Illiada



Odyseja to epos Homera opisujący

wędrówkę Odyseusza, bohatera wojny

trojańskiej. Znany z przebiegłości

Odyseusz podstępem zapewnił Grekom

zwycięstwo, podsyłając do Troi

drewnianego konia z ukrytymi wewnątrz

żołnierzami greckimi. Treścią eposu jest

dziesięcioletnia tułaczka wracającego z

wojny Odyseusza zwieńczonego jego

powrotem do rodzinnej Itaki i wiernie

czekającej żony Penelopy. W języku

współczesnym słowo ”odyseja” oznacza

tułaczkę, wędrówkę.

Należy to rodzaju epickiego, gatunek
epos (epopeja). Wątkiem głównym jest

tułaczka Odyseusza.



Zdania krótkie, duża ilość czasowników



Zdania wykrzyknikowe: „Bój się bogów!
Nie odmów, gdy proszą nędzarze!”



Urozmaicenia tekstu dialogiem (mowa
niezależna)



Duża ilość epitetów i określeń: ”grunt
płodny”, „winograd dorodny”, „ potwór
szkaradny”

Akcja Illiady obejmuje około czterdziestu

dni ostatniego, dziesiątego roku

oblężenia troi. Akcja zaczyna się w

momencie odstąpienia Achillesa od

walki, kończy się natomiast opisem

uroczystości związanych z pogrzebem

Hektora. Z treści utworu dowiadujemy

się o przebiegu całej wojny trojańskiej,

znamy również jej zakończenie, wiemy,

że Troja zostanie zburzona.

Podobnie jak „Odyseja” należy do rodzaju

epickiego, gatunek epos (epopeja).
Narrator jest wszechwiedzący,
wszechobecny i obiektywny. Opisy są
bardzo realistyczne i dokładne,
statyczne i dynamiczne.