Struktury terrorystyczne w

Europie

Historia i współczesność

Niemcy

• Za początek działalności lewackiego terroryzmu w

Niemczech uważa się demonstrację przeciwko

wizycie w Niemczech szacha Iranu 2 czerwca 1967

roku.

• Podczas tej demonstracji policjanci zastrzelili jej

uczestnika, studenta Berno Ohnersoga.

• Hasłem młodzieży stały się słowa przyszłej

terrorystki RAF Gundrun Ensslin: „to faszystowskie

państwo ma zamiar zabić nas wszystkich. Musimy

zorganizować opór. Na przemoc można

odpowiedzieć tylko przemocą. To jest pokolenie

Oświęcimia, z nimi nie można dyskutować”

Frakcja Czerwonej Armii

• Powstała z tzw. Opozycji Pozaparlamentarnej

(APO), która zaczęła działać z początkiem tzw.

wielkiej koalicji.

• Początkowo protesty przebiegały pokojowo.

Protestowano głównie przeciwko wojnie w

Wietnamie oraz broni nuklearnej na terenie

RFN.

• Za początek RAF uważa się akcję Thowalda

Prolla, Horstema Mahlera, Andreasa Baadera i

Gundrun Ensslin, którzy 2 kwietnia 1968 roku

podpalili 2 domy towarowe we Frankfurcie.

Zostali ujęci jadnak pozostawiono ich na

wolności

RAF

• Schwytany Baader odbity został w 1970

r. przez Ensslin i Urlike Meinhof, redaktor

naczelną lewicowej gazety „Konkret”.

• Po udanej ucieczce grupa szkoliła się w

Palestynie.

• Schwytanie w 1972 roku przywódców

(Baader, Meinhof, Gudrun Ensslin, Holger

Meins i Jan-Carl Raspe) zakończyło

działalność tzw. pierwsze pokolenie RAF

„Drugie pokolenie” RAF

• Drugie pokolenie RAF walczyło o uwolnienie

uwięzionych towarzyszy.

• Działania RAF doprowadziły w 1977 do kryzysu

państwa, nazywanego niemiecką jesienią.

• Terroryści: Christian Klar, Knut Folkerts, Gunter

Sonnenberg i Brigitte Mohnhaupt zamordowali
nadzorującego śledztwo prokuratora Bubacka.

• W ramach tzw. Offensive 77 porywali i mordowali

przedstawicieli niemieckiego biznesu.

• Zostali schwytani i skazani na wieloletnie

więzienia.

• Większość zakończyła wyroki przedterminowo w

latach 90.

„Trzecie pokolenie” RAF

• Byli świetnie wyszkoleni i dysponowali

doskonałą bronią.

• Posiadali wiele kontaktów

międzynarodowych, przede wszystkim ze
Związkiem Radzieckim oraz państwami
arabskimi.

• W latach 80. ich głównym celem stało się

NATO

• Po rozbiciu ocaleli terroryści uciekli do NRD

RAF po „upadku muru”

• RAF była przeciwna zjednoczeniu się

Niemiec i prywatyzacji gospodarki NRD.

• Ich celem stał się szef administracji

prywatyzującej przedsiębiorstwa we
wschodnich landach, Detlev Rohwedder,
zastrzelony 1 kwietnia 1991.

• 20 kwietnia 1998 RAF oficjalnie ogłosiła

samorozwiązanie.

Manifest RAF

Dziś kończymy ten projekt… Koniec

projektu pokazuje, że nie byliśmy
zdolni osiągnąć sukcesu. Nie
przemawia to jednak przeciwko
konieczności… rewolty. Rewolucja
mówi: byłam, jestem, powrócę znowu.

The RAF Is Dead—But The Struggle For Liberation Is Not!,

http://www.hartford-hwp.com/archives/61/205.html

Włochy

• U źródeł terroryzmu lewackiego we

Włoszech leżał poważny kryzys polityczny i

społeczny mający swoje korzenie 1945 roku.

• Aby nie dopuścić do władzy komunistów

faworyzowano lidera chrześcijańskiej

demokracji Alcie de Gasperi.

• Przez kolejne 45 lat rządził ten sam układ

polityczny, który starał się nie dopuścić do

władzy komunistów ani rosnących w siłę

neofaszystów.

• Brak ryzyka utraty władzy spowodował, iż

klasa rządząca czuła się bezkarnie.

Włochy

• W latach 60-tych narodziły się skrajne

lewicowe organizacje: Walka Trwa (Lotta

Continua) i Awangarda Robotnicza

(Avanguardia Operaia).

• Działania ich sprowadzały się głównie do

bijatyk z neofaszystami i policją.

• W latach 1968-1969, po rewolcie studenckiej

oraz fali strajków organizowanych przez

lewicowe związki zawodowe organizacje te

uległy zradykalizowaniu.

• Władze za wszelką cenę postanowiły

zneutralizować ruch lewacki we Włoszech.

Włochy

• Rząd i tajne służby SID wykorzystały neofaszystowski

Narodowy Front Rewolucyjny do przeprowadzenia

zamachów, które zostały przypisane lewakom

• 12 grudnia 1969 roku seria zamachów w Mediolanie i

Rzymie pochłonęła 16 ofiar śmiertelnych i 105

rannych.

• Część włoskich ultra lewaków była gotowa do walki

zbrojnej. Rozpoczęli ją członkowie grupy Zbrojne

Komórki Proletariackie (Nuclei Armati Proletari - NAP)

przez włoskiego milionera Giangiacomo Feltrinelliego

• Zamachy zorganizowane przez Lotta Continua były

doskonale zorganizowane (m.in. egzekucja komisarza

policji Luigiego Calabresi 17 maja 1972 roku).

Czerwone Brygady

• W 1970 roku w Mediolanie powstała

organizacja o nazwie Miejski Kolektyw

Polityczny (Colletivo Politico Metropolitano).

• Zajmowała się głównie kolportażem ulotek w

dużych zakładach produkcyjnych.

• W środowisku CPO w krótkim czasie

wyodrębniła się grupa ekstremistów w skład

której wchodzili: Renato Curcio, Margherita

Cagol, Franco Triano, Giorgio Semeria i Corrado

Simoni.

• Wiosną 1970 roku Lewica Proletariacka

(Sinistra Proletariat) stworzyła oddziały bojowe

pod nazwą Czerwone Brygady (Brigate Rosse).

Czerwone Brygady

• Struktura organizacyjna przypominała

piramidę, co pozwalało na centralizację

ośrodka decyzyjnego i decentralizację

ośrodka wykonawczego.

• W Mediolanie i Turynie istniały po dwie tzw.

kolumny, z których każda składała się z

kilkunastu mniejszych brygad działających

w fabrykach i przyległych im dzielnicach.

• Zaatakowali po raz pierwszy 25 tycznia

1971, detonując 8 bomb na torze testowym

koncernu Pirelli

Czerwone Brygady

• W 1971 roku BR zaczyna dokonywać

wywłaszczeń ludowych oraz przeprowadza

procesy proletariackie.

• Od 1974 roku zmieniono taktykę i

przeprowadzono atak w serce państwa. Celami

ataku byli ludzie z pierwszych stron gazet:

sędziowie, prokuratorzy itp.

• W tym czasie w skład Czerwonych Brygad

wchodziło ok. 450 osób. Wspomagało terrorystów

ok. 1000 tymczasowych współpracowników oraz

kilka tysięcy zwolenników, którzy dostarczali

organizacji potrzebnych funduszy i schronienia.

2 Czerwone Brygady

• Do końca stycznia 1976 roku policji udaje

się zatrzymać głównych bojowników.

• Do władzy dochodzi młoda generacja

terrorystów, która w swoich działaniach

odznaczała się niezwykłą brutalnością.

• Na czele grupy staje M. Moretti. Szeregi BR

zostały wsparte przez członków

rozwiązanej organizacji Lotta Continua.

Jednocześnie powstaje radykalna grupa

Prima Linea dowodzona przez syna

ówczesnego polityka M. Donat-Cattina.

2 Czerwone Brygady

• BR mają ogromne poparcie społeczne. Na

pogrzeb jednego z terrorystów przychodzi ok.

60 tys. Ludzi.

• 1976 i 1977 to apogeum działania organizacji.

Ponad 170 zamachów, 15 zabitych, 56 rannych

• W 1978 atakowano sędziów, dyrektorów

przedsiębiorstw, policjantów, personel dużych

zakładów.

• Doszło do ponad 2000 aktów przemocy.

• Najbardziej spektakularną akcją było

uprowadzenie i zabicie premiera Włoch A.

Moro.

2 Czerwone Brygady

• Zgładzenie Moro gwałtownie osłabia poparcie dla

BR we włoskim społeczeństwie.

• Na przełomie lat 70. i 80. XX wieku BR dokonały ok.

2 tys. podpaleń i zamachów bombowych.

• W 1980 roku dokonano 1264 zamachów w wyniku

których śmierć poniosło 30 ludzi.

• W 1981 roku zagrożone BR zawarły sojusz z mafią.

Wszystkie łupy z napadów na banki, jak i również z

porwań, były dzielone na pół.

• W 1982 r. BR po wielu aresztowaniach zawiesiła

działalność.

• Wznowiono ataki w 1986 i 1987 roku. Kolejnych

akcji dokonano w 1989 roku pod nazwą Nowe

Czerwone Brygady.

Czerwone Brygady

• Ekologizm - Zbrojna Grupa Walczących Brygad

dokonywała zamachów na zakłady należące do

koncernów chemicznych.

• w 1993 roku ostrzelano koszary wojsk

amerykańskich w Aniano,

• w 1994 roku podłożono bombę pod szkołę wojskową

w Rzymie,

• w 1997 roku przeprowadzono nie udany zamach na

senatora di Pietro,

• w 1999 roku Czerwone Brygady przeprowadziły

udany zamach na doradcę ministra pracy i byłego

wiceministra transportu, adwokata Massimo Antona.

Portal Brigate Rosse.org,

http://www.brigaterosse.org /brigaterosse /index.htm

Grecja

• Korzenie lewicowego terroryzmu sięgają wojny

domowej z lat 1944-1945 i 1946-1949.

• W czasie okupacji głównymi siłami ruchu oporu

były kontrolowany przez komunistów Front

Wyzwolenia Narodowego - Ludowa Armia

Narodowo Wyzwoleńcza (EAM-ELAS) oraz

Narodowo Demokratyczna Armia Grecji (EDES).

• 12 lutego 1945 roku na mocy porozumienia z

Warkiz Ludowa Armia Narodowo Wyzwoleńcza

przestaje istnieć. Partia komunistyczna została

zdelegalizowana i większość jej członków udała

się na emigrację m.in. do Polski.

Grecja

• 21 kwietnia 1967 roku, w wyniku współpracy króla

i wojska, doszło do zamachu stanu, którego

konsekwencją były represje wobec ponad 45 tys.

Greków o poglądach lewicowych, cenzura,

delegalizacja partii politycznych, czystki w

administracji oraz banalny zakaz noszenia bród i

spódniczek mini.

• 16 na 17 listopada 1973 roku wojskowa junta

dokonała masakry studentów okupujących

Politechnikę w Atenach. Bilans 34 zabitych i 800

rannych.

• W latach 1973-1796 powstało ok. 95

ultralewicowych grup.

Grecja

• Rewolucyjna Walka Ludowa (ELA)

wysadziła 24 kwietnia 1975 roku
osiem samochodów należących do
amerykańskich żołnierzy
stacjonujących w bazie Elefsina.

• Tajemnicza organizacja istnieje do

dzisiaj, ale nic o niej nie wiadomo
poza ilością jej członków szacowaną
przez CIA na 30 osób.

Grecja

• Rewolucyjna Organizacja 17 Listopada

(17N) jest odpowiedzialna za śmierć szefa
CIA w Atenach Richarda Welcha.

• Podobnie jak w przypadku pierwszej

organizacji jedyną pewną informacją o 17N
jest jej wielkość, szacowana przez CIA na
ok. 15 osób.

• ELA odpowiada za podpalenia i

podkładanie bomb bez ofiar. 17N
dopuszcza się wyłącznie zabójstw.

Grecja

• Mimo zwycięstwa w 1980 roku greckich socjalistów

obie organizacje nie zaprzestały terroru.

• Lata 1988 i 1989 to apogeum lewackiego terroru w

Grecji.

• Pod koniec roku 1989 lewacy z 17N dokonali

zuchwałej kradzieży 60 granatników

przeciwpancernych M-72 z koszar w Sykurio.

Skradzionymi granatnikami dokonano w latach

1991-1992 zamachów na budynki administracji

rządowej, amerykańskie banki, hotele, zatopiono w

porcie Perama holownik Karapiperis-6.

• Do końca 1999 lewacy zabili 23 osoby.

Francja

• Rok 1968 - w strajkach, protestach ulicznych i

zamieszkach wzięło udział ok. dziesięciu

milionów studentów i robotników.

• Wszelki protesty francuski rząd tłumił z całą

stanowczością. Do maja 1968 roku 60 tys.

demonstrantów zostało zaatakowanych przez

policyjne oddziały prewencyjne CSR, 739

zostało hospitalizowanych.

• Trockiści z Międzynarodowej Partii

Komunistycznej (Internationales

Communiste) wysunęli postulaty połączenia

wszystkich komitetów strajkujących w celu

kontynuowania walki rewolucyjnej

Francja

• W latach 70. przez Francję przelała się kolejna fala

strajków.

• Powstają skrajnie lewicowe organizacje: Grupa

Internacjonalistycznej Akcji Rewolucyjnej (Groupe

Action Revolutionnaire Internationales, GARI ), Brygady

Międzynarodowe (Brigades Internationales, BI ) oraz

Komórki Zbrojne dla Autonomii Proletariackiej (Les

cellules de l'autorité militaire prolétarienne, NAPAP).

• GARI była organizacją nastawioną wrogo przeciwko

rządom hiszpańskim w ramach odwetu za stracenie

hiszpańskiego anarchisty Salvadora Puiga-Anticha z

Iberyjskiego Ruchu Wyzwolenia (Movimiento Ibérico de

Liberación).

• Brygady Międzynarodowe były organizacją znacznie

groźniejszą, mającą na swoim koncie pięć zamachów

terrorystycznych na zagranicznych dyplomatów

przebywających we Francji.

Brygady Międzynarodowe

• Komando Raul Senni 9 grudnia 1974 roku zamordowało

attache wojskowego Urugwaju R. Tralala;

• Komando Juan Manot 8 października 1975 rok

przeprowadziło nieudaną próbę zamachu na attache

wojskowego Hiszpanii Garcie;

• Komando Che Guevara w maju 1976 roku zamordowało

ambasadora Boliwii Joachim Zentayo Amaya;

• Komando Reza Rezey dokonało zamachu na attache

kulturalnego Iranu Humajuna Kejkawusa;

• -Komando Sayed El Oual’ próbowało zabić ambasadora

Mauretanii;

Senni był dowódcą lewackiej partyzantki urugwajskiej

Tupamaros.

Manot był terrorystą z ETA zastrzelonym 27 września w

Barcelonie.

Rezey był irańskim komunistą straconym w 1973 roku,
El Oual’ był działaczem lewicy mauretańskiej.

Brygady Międzynarodowe

Komórki Zbrojne dla Autonomii
Proletariackiej specjalizowały się w
wysadzaniu budynków. Organizacji
przypisuje się morderstwo Jeana-
Antoine Tramoniego. W roku 1979
główni bojownicy zasilili kadrę
najważniejszej w historii Francji
lewackiej grupy terrorystycznej
Action Directe (AD).

Action Direct

• AD skupiała członków: GARI, NAPAP i Brygad

Międzynarodowych, a także członków grup

anarchistycznych: Grupa Internacjonalistycznej

Akcji Rewolucyjnej (Groupe Action Revolutionnaire

Internationales, GARI ), Brygady Międzynarodowe

(Brigades Internationales, BI ) oraz Komórki

Zbrojne dla Antonimi Proletariackiej (Les cellules

de l'autorité militaire prolétarienne, NAPAP)

• Dowódcą i założycielem organizacji był Jean-Marc

Rouillan.

• Trzon grupy stanowili: N. Menigon, F. Oriach, R.

Schleicher, C. Jaureguy i O. Giotto.

• Organizacja liczyła 100 członków z czego ok. 15

brało udział w akcjach zbrojnych

Action Direct

• W 1984 roku AD dokonała dziesięciu zamachów

na budynki administracji rządowej. Terroryści
zaatakowali też koszary wojskowe w Belgii.

• W 1985 roku terroryści ulegli dalszej

radykalizacji. Przeprowadzono 15 zamachów
bombowych.

• 21 lutego 1987 roku policja poinformowana

przez anonimowego obywatela zrobiła nalot na
kryjówkę lewaków zatrzymując wszystkich
przywódców ruchu.

ETA

• Euskadi Ta Askatasuna / Kraj Basków i Wolność

organizacja walcząca o niezależność Baskonii,

założona w lipcu 1958 roku przez radykalnych

działaczy Nacjonalistycznej Partii Basków

• W ETA wykrystalizowały się dwa nurty: umiarkowany,

dążący do uzyskania przez Kraj Basków autonomii i

radykalny, zdecydowany na walkę o niepodległość.

• Oba nurty głosiły lewicowe hasła w sprawach

społecznych i gospodarczych.

• Była bezwzględnie zwalczana przez dyktaturę gen.

Franco.

• ETA podzieliła się na dwie organizacje: umiarkowana

ETA “polityczno-wojskowa” i radykalna ETA

“wojskowa” (ETA-M).

ETA

• Lata 80. to seria dobrze przygotowanych

zabójstw i zamachów bombowych. Celem byli

głównie policjanci.

• ETA podjęła współpracę z IRA oraz z

ugrupowaniami arabskimi (np. Hamasem). Jej

członkowie przeszli najprawdopodobniej szkolenie

w kilku krajach arabskich ( m.in. Libia, Liban).

• W latach 80. ETA liczyła od 200 do 500 osób

podzielonych w sekcje liczące zazwyczaj pięć

osób.

• Organizacja wykorzystywała baskijskie prowincje

we Francji, jako swoje zaplecze.

ETA

• W roku 1988 osłabiona ETA zaproponowała

hiszpańskim władzom rozmowy, które jednak

zakończyły się fiaskiem

• Po kolejnych zamachach i aresztowaniach ETA

złożyła propozycję pokojową (pokój za prawo do

samostanowienia), ale władze Hiszpanii

odrzuciły propozycję.

• We wrześniu 1998 ETA ogłosiła bezterminowe

zawieszenie broni.

• W trakcie zawieszenia broni ETA odbudowała

swoje struktury i wyszkoliła nowych bojowników.

• W zamachach bombowych do 2003 roku

zginęło kilkadziesiąt osób.

ETA

• W marcu 2006 roku ETA istotnie ogłosiła

trwałe zawieszenie broni. Jednak 30

grudnia 2006 dokonała zamachu na

lotnisku w Madrycie, w którym zginęły

dwie osoby, a ponad 20 zostało rannych.

• W 2008 roku ETA dokonała kolejnej serii

zamachów

• Od 1968 do 2008 roku w wyniku działań

ETA zginęło 825 ludzi: 482 ofiary to

wojskowi i policjanci a 343 to cywile.