Specyfika doradztwa w
administracji

Koncepcja Maurice’a
Hauriona

Podejmując analizę teoretycznych aspektów istoty doradztwa

we współczesnym państwie, nie sposób punktem wyjścia

nie uczynić koncepcji M. Hauriona. Wyróżnił on trzy

równoległe sektory administracji publicznej, a mianowicie:

-

Decydujący

-

Konsultatywny

-

Wykonawczy.

W sensie przedmiotowym administracja konsultatywna

(doradcza) obejmuje trzy obszary: dostarczanie fachowych

informacji, uzyskiwanie informacji od grup reprezentujących

odmienne interesy oraz odwoływanie się do porad, w

których występują oba czynniki równolegle.

W ten sposób system administracyjny

kooperuje z otoczeniem; decyzje są
wprawdzie podejmowane jednostronnie,
ale częściowo ich treść jest wynikiem
pertraktacji. Taka metoda administrowania
z jednej strony zapewnia większy stopień
racjonalności decyzji, z drugiej zaś jest
formą poszukiwania równowagi między
systemem autorytatywnym a liberalnym.

W XX w. Nastąpił znaczny rozwój społeczny,

gospodarczy i techniczny, co spowodowało

rozszerzenie zakresu interwencji

administracyjnej (np. ochrona środowiska,

komunikacja, informatyka). Następuje to

poprzez nawiązanie przez władzę dialogu z

otoczeniem, który z czasem przybiera

sformalizowane i zinstytucjonalizowane

postacie. W ten sposób powstają zróżnicowane

struktury konsultacyjne (doradcze), w których

skład wchodzą specjaliści oraz przedstawiciele

różnych grup interesów.

Można wyróżnić następujące kategorie struktur

doradczych:

1)

Kolegia instytucjonalne (trwałe lub czasowe)

pochodzące z mianowania, wyboru lub

delegowania;

2)

Doradcy indywidualni angażowani na

podstawie umowy;

3)

Inne publiczne organizacje konsultacyjne;

4)

Organizacje prywatne angażowane w drodze

umowy (np. biura badań opinii publicznej).

Maurice Haurion

, poprzez traktowanie konsultacji jako

integralnego elementu procesu administrowania,

symbolicznie równorzędnego działaniom decyzyjnym

i wykonawczym, nadaje jej nowy sens. Podkreśla on,

że administracja konsultatywna obejmuje złożony

kompleks funkcji i działań związanych z kooperacją

administracji z otoczeniem. Celem konsultacji jest

także pozyskiwanie specjalistycznych informacji

niezbędnych do podjęcia decyzji. Ponadto stanowi

ona instrument uzgadniania sprzecznych interesów

(czyli służy rozwiązywaniu konfliktów), jest formą

współudziału zainteresowanych w procesie

podejmowania decyzji i obarczania ich pewnym

zakresem odpowiedzialności.

Przykłady doradztwa w
administracji rządowej i
samorządowej

Organ doradczy
prezydenta

Rada Bezpieczeństwa Narodowego

– organ

konstytucyjny, doradza w zakresie

wewnętrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa

państwa. Ma prawo do rozpatrywania i

opiniowania założeń bezpieczeństwa, polityki

zagranicznej, strategicznych problemów

bezpieczeństwa narodowego i projektów jego

strategii, doktryny obronnej, kierunków

rozwoju sił zbrojnych, problemów

pozamilitarnych dotyczących przygotowania

systemu bezpieczeństwa narodowego.

Organy doradcze Ministra
Ochrony Środowiska

1.

Państwowa Rada Ochrony Przyrody

- ocenia stan

ochrony przyrody w Polsce, opiniuje projekty aktów

prawnych, projekty nowych obszarów chronionych,

przedstawia wnioski w sprawach dotyczących

ochrony przyrody oraz popularyzuje ochronę

przyrody.

2.

Państwowa Rada Ochrony Środowiska

3.

Rada Geologiczna

4.

Rada Leśnictwa

– do jej zakres należy m.in.:

opiniowanie propozycji działań na rzecz ochrony

lasów, opiniowanie oceny realizacji polityki leśnej,

opiniowanie dokumentów i programów naukowych i

badawczo-rozwojowych, ocena stanu lasów.

Organy doradcze w samorządzie

1)

Województwo, np.

Kolegium Doradcze Wojewody

2)

Powiat, np.

Powiatowy Zespół Reagowania Kryzysowego

–

do jego zadań należy m.in. Monitorowanie występujących

klęsk żywiołowych i prognozowanie rozwoju sytuacji,

opracowywanie i aktualizowanie planów reagowania

kryzysowego, przygotowywanie warunków

umożliwiających koordynację pomocy humanitarnej.

3)

Gmina, np.

gminna komisja urbanistyczno-

architektoniczna

– do zadań należą: wydawanie opinii o

projekcie studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego w toku sporządzania

tego studium, wydawanie opinii o projekcie miejscowego

planu zagospodarowania przestrzennego w toku

sporządzania tego planu oraz wydawanie opinii w

sprawie analiz wykonywanych w celu oceny aktualności

studium i planów miejscowych.

Wykonanie: Joanna Trusiak